Forwarded from Белорусская Правда
Няхай Рыгор, нарадзіўся 05.12.1914 г. у вёсцы Сяліба Бярэзінскага раёна Менскай вобласці ў сялянскай сям'і.
Выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Калодзішчанскай сярэдняй школе пад Мiнскам. Завочна скончыў літаратурны факультэт Мiнскага настаўніцкага інстытута (1939). У 1939 г. прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнічаў у баях на Паўднёвым, 1-м Украінскім франтах. У 1942-1943 гг. Прайшоў ваеннымі дарогамі Польшчы, Германіі, Чэхаславакіі, Аўстрыі, Вугоршчыны. Закончыў вайну на Эльбе. З 1946 г. працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва». У 1952-1954 гг. - загадчык аддзела крытыкі і публіцыстыкі часопіса «Полымя», у 1956-1957 гг. - рэдактар Дзяржаўнага выдавецтва БССР. Сябра СП СССР з 1946 г.
Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі, «Знак Пашаны» і медалямі.
Аўтар зборнікаў вершаў.
У 1984 г. выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах.
На беларускую мову пераклаў «Дзень айца Сойкі» С.Тудора (1952), «Над Чарамошам» М.Стэльмаха (1955), «Памфлеты» Ю.Мельнічука (1961), асобныя творы Твардоўскага.
Выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Калодзішчанскай сярэдняй школе пад Мiнскам. Завочна скончыў літаратурны факультэт Мiнскага настаўніцкага інстытута (1939). У 1939 г. прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнічаў у баях на Паўднёвым, 1-м Украінскім франтах. У 1942-1943 гг. Прайшоў ваеннымі дарогамі Польшчы, Германіі, Чэхаславакіі, Аўстрыі, Вугоршчыны. Закончыў вайну на Эльбе. З 1946 г. працаваў у газеце «Літаратура і мастацтва». У 1952-1954 гг. - загадчык аддзела крытыкі і публіцыстыкі часопіса «Полымя», у 1956-1957 гг. - рэдактар Дзяржаўнага выдавецтва БССР. Сябра СП СССР з 1946 г.
Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі, «Знак Пашаны» і медалямі.
Аўтар зборнікаў вершаў.
У 1984 г. выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах.
На беларускую мову пераклаў «Дзень айца Сойкі» С.Тудора (1952), «Над Чарамошам» М.Стэльмаха (1955), «Памфлеты» Ю.Мельнічука (1961), асобныя творы Твардоўскага.
#МоваНашаРодная
#Літаратура
Мова наша! Не толькі ўзлёты
Ты пазнала ў лёсе сваім.
Колькі раз прыніжэннем, прыгнётам
Цябе знішчыць хацелі зусім.
Хоць у змянлівых віхурах стагоддзяў
На цябе было многа атак,
Для сваіх захавала нашчадкаў
Каларыт, самабытнасць і смак.
Наша матчына мова не згіне,
Яна стрыжнем у нашай душы.
Трэба верным ёй быць, не пакіне,
Калі будзем яе берагчы!
Аляксандр Ладісаў
https://stihi.by/vershy-na-belaruskaj-move/nasha-mova/
#Літаратура
Мова наша! Не толькі ўзлёты
Ты пазнала ў лёсе сваім.
Колькі раз прыніжэннем, прыгнётам
Цябе знішчыць хацелі зусім.
Хоць у змянлівых віхурах стагоддзяў
На цябе было многа атак,
Для сваіх захавала нашчадкаў
Каларыт, самабытнасць і смак.
Наша матчына мова не згіне,
Яна стрыжнем у нашай душы.
Трэба верным ёй быць, не пакіне,
Калі будзем яе берагчы!
Аляксандр Ладісаў
https://stihi.by/vershy-na-belaruskaj-move/nasha-mova/
Стихи.бай - уголок современной поэзии
Наша мова - Стихи.бай
Мова наша! Не толькі ўзлёты Ты пазнала ў лёсе сваім. Колькі раз прыніжэннем, прыгнётам Цябе знішчыць хацелі зусім. Хоць у змянлівых віхурах стагоддзяў На цябе было многа атак, Для сваіх захавала нашчадкаў Каларыт, самабытнасць і смак. Наша матчына мова не…
#ЗробленаЎБеларусі
Вось такія рэкламныя лісты выдаюць на касах у "Кароне". Ну, Іў Рашэ ў нас пастаянна выкарыстоўвае беларускую мову
Вось такія рэкламныя лісты выдаюць на касах у "Кароне". Ну, Іў Рашэ ў нас пастаянна выкарыстоўвае беларускую мову
#ГісторыяБеларусі
#ЗУспамінаў
#КанфесійныяПытанніВКЛ
З успамінаў Максіміліяна Восіпавіча Маркса, удзельніка рэвалюцыйнага руху 1860-х гг., даследчыка Сібіры, прыродазнаўца, метэаролага, аб сваім жыцці ў Віцебску ў 1830-1840-х гг.
Ізноў пра доўгачаканае ўз'яднанне ўніятаў з праваслаўнымі, вачамі "паляка":
"Униатские священники не беспокоили помещиков никакими требованиями. Являлись только к ним с поздравлениями на Пасху, на Рождество, в день именин и выканючивали себе таким образом как-нибудь подаяние. Они довольствовались хижинкой при церкви и небольшим огородишком при хижинке. Не то было с наехавшими из России священниками. Они стали требовать себе руги, полей, лугов и приличных, да и со службами еще домов. Морщились помещики, а должны были удовлетворять их требования. Мало того, новообращенную паству нужно же было поучать, хотя на непонятном для нее языке, и прихожане должны были для того ходить по праздничным дням в церковь, а они и не ходили. Священники стали отмечать неходящих, и что же оказалось: дворовые люди, особенно повара и кучера, совсем не посещали храмов божиих. Вышло предписание помещикам беспрекословно отпускать к обедне в праздничные дни всю свою прислугу. Не легче стало: прислуга отговаривается дальностью расстояния от церкви. Приказано давать ей подводы. Тут уж не вытерпели и православные помещики и завели с попами судебные распри. Католики молчали и с самодовольною улыбкою потирали себе руки. Несколько лет продолжалась эта борьба, пока не опротивела обеим сторонам, и дело уладилось как-нибудь."
#ЗУспамінаў
#КанфесійныяПытанніВКЛ
З успамінаў Максіміліяна Восіпавіча Маркса, удзельніка рэвалюцыйнага руху 1860-х гг., даследчыка Сібіры, прыродазнаўца, метэаролага, аб сваім жыцці ў Віцебску ў 1830-1840-х гг.
Ізноў пра доўгачаканае ўз'яднанне ўніятаў з праваслаўнымі, вачамі "паляка":
"Униатские священники не беспокоили помещиков никакими требованиями. Являлись только к ним с поздравлениями на Пасху, на Рождество, в день именин и выканючивали себе таким образом как-нибудь подаяние. Они довольствовались хижинкой при церкви и небольшим огородишком при хижинке. Не то было с наехавшими из России священниками. Они стали требовать себе руги, полей, лугов и приличных, да и со службами еще домов. Морщились помещики, а должны были удовлетворять их требования. Мало того, новообращенную паству нужно же было поучать, хотя на непонятном для нее языке, и прихожане должны были для того ходить по праздничным дням в церковь, а они и не ходили. Священники стали отмечать неходящих, и что же оказалось: дворовые люди, особенно повара и кучера, совсем не посещали храмов божиих. Вышло предписание помещикам беспрекословно отпускать к обедне в праздничные дни всю свою прислугу. Не легче стало: прислуга отговаривается дальностью расстояния от церкви. Приказано давать ей подводы. Тут уж не вытерпели и православные помещики и завели с попами судебные распри. Католики молчали и с самодовольною улыбкою потирали себе руки. Несколько лет продолжалась эта борьба, пока не опротивела обеим сторонам, и дело уладилось как-нибудь."
Forwarded from Беларускі піонэр
#звязда
Да гісторыі сталічнага таксі - тры заметкі пра з'яўленне ў Менску з 1 ліпеня 1934 года новай службы таксі на базе савецкіх аўтамабіляў ГАЗ-А фаэтон (гл. фота) з нумароў №143, №144 і №148 газеты "Звязда".
Інфармацыя знойдзена дзякуючы Фэйсбук-суполцы "Транспорт Минска. Хроника".
Да гісторыі сталічнага таксі - тры заметкі пра з'яўленне ў Менску з 1 ліпеня 1934 года новай службы таксі на базе савецкіх аўтамабіляў ГАЗ-А фаэтон (гл. фота) з нумароў №143, №144 і №148 газеты "Звязда".
Інфармацыя знойдзена дзякуючы Фэйсбук-суполцы "Транспорт Минска. Хроника".
Forwarded from Верашчака
Як лічыце, ці з'явіцца ў нас беларускае кіно па-беларуску?
Anonymous Poll
55%
Спадзяюся на гэта вельмі і чакаю!
33%
Хацелася б, але надзеі мала. Хіба аматары перакладуць што.
5%
Мне ўсё роўна. Я беларускае кіно не гляджу
6%
Я за капіталістычны падыход і лічу, што кіно па-беларуску - гэта лішнія растраты
2%
Я наогул супраць усяго беларускага
#МіфыЛегендыБеларусі
Хут
У каго ў хаце паселіцца Хут, таму ён вельмі спрыяе ў жыцці: золатам з невядомых скарбаў адорвае, снапы з далёкіх чужых палеткаў у гумно прыносіць. Зрэдку Хута можна ўбачыць увечары на небе. Калі ён ляціць і зіхаціць агнём, дык золата дзесьці знайшоў; калі ж чуваць толькі лопанне крылаў, а самога не відаць — збожжа нясе.
Хута трэба заўсёды шанаваць і смачна карміць. І не забывацца, што любімая Хутава страва — яечня. Таму гаспадыня, падсмажыўшы яйкі, спяшаецца на гарышча, ставіць каля коміна міску і кліча:
— Хут, Хут, хадзі сюды, з’еш яечню!
Вернецца гаспадыня ў хату, а Хут пачынае есці. І абавязкова праз дзень ці два гаспадарам дабром аддзячыць. Тут, на гарышчы, Хут і жыве, а лётае, дзе яму захочацца. Ён таксама можа лёгка перакінуцца ў палена, корч ці старое кола.
Кажуць, быў такі выпадак. Адзін парабак падслухаў, што гаспадыня паклікала Хута есці, пачакаў, калі яна вярнулася ў хату, і з’еў яечню сам. Хут страшэнна раззлаваўся, напэўна, падумаў, што з яго пакпілі: паклікалі снедаць, а міска — пустая…
У той жа дзень падпаліў ён сядзібу — і хату, і гумно, і хлеў. Збівалі людзі пажар, збівалі, але не далі рады. Стаяць, глядзяць на галавешкі. Непадалёку старое кола ляжыць. Нікому ў галаву не цюкнула, што гэта Хут. Не стала яму дзе жыць, вось ён у кола і перакінуўся.
— Навошта, каб яно згарэла! — сказаў сусед пагарэльцаў і перакінуў кола ў свой двор.
І зажыў той дзядзька прыпяваючы. Усё ў яго ладам пайшло: і жыта добра радзіла, і ўсякае багацце паплыло ў хату.
Хут
У каго ў хаце паселіцца Хут, таму ён вельмі спрыяе ў жыцці: золатам з невядомых скарбаў адорвае, снапы з далёкіх чужых палеткаў у гумно прыносіць. Зрэдку Хута можна ўбачыць увечары на небе. Калі ён ляціць і зіхаціць агнём, дык золата дзесьці знайшоў; калі ж чуваць толькі лопанне крылаў, а самога не відаць — збожжа нясе.
Хута трэба заўсёды шанаваць і смачна карміць. І не забывацца, што любімая Хутава страва — яечня. Таму гаспадыня, падсмажыўшы яйкі, спяшаецца на гарышча, ставіць каля коміна міску і кліча:
— Хут, Хут, хадзі сюды, з’еш яечню!
Вернецца гаспадыня ў хату, а Хут пачынае есці. І абавязкова праз дзень ці два гаспадарам дабром аддзячыць. Тут, на гарышчы, Хут і жыве, а лётае, дзе яму захочацца. Ён таксама можа лёгка перакінуцца ў палена, корч ці старое кола.
Кажуць, быў такі выпадак. Адзін парабак падслухаў, што гаспадыня паклікала Хута есці, пачакаў, калі яна вярнулася ў хату, і з’еў яечню сам. Хут страшэнна раззлаваўся, напэўна, падумаў, што з яго пакпілі: паклікалі снедаць, а міска — пустая…
У той жа дзень падпаліў ён сядзібу — і хату, і гумно, і хлеў. Збівалі людзі пажар, збівалі, але не далі рады. Стаяць, глядзяць на галавешкі. Непадалёку старое кола ляжыць. Нікому ў галаву не цюкнула, што гэта Хут. Не стала яму дзе жыць, вось ён у кола і перакінуўся.
— Навошта, каб яно згарэла! — сказаў сусед пагарэльцаў і перакінуў кола ў свой двор.
І зажыў той дзядзька прыпяваючы. Усё ў яго ладам пайшло: і жыта добра радзіла, і ўсякае багацце паплыло ў хату.
#КухняБеларусі
Вішнёўка
Прадукты:
● вада (2 л),
● вішні (0,5 кг),
● манныя крупы (100 г),
● цукар (па смаку).
Гатаванне
Давесці ваду да кіпення, пакласці ў яе вішні. Як толькі вада з вішнямі пачне закіпаць, дадаць туды, памешваючы, манную крупу і цукар па смаку.
Смачнага!
Вішнёўка
Прадукты:
● вада (2 л),
● вішні (0,5 кг),
● манныя крупы (100 г),
● цукар (па смаку).
Гатаванне
Давесці ваду да кіпення, пакласці ў яе вішні. Як толькі вада з вішнямі пачне закіпаць, дадаць туды, памешваючы, манную крупу і цукар па смаку.
Смачнага!
#Падарожжа
#ГісторыяВКЛ
Брэсцкая крэпасць
Хоць яна больш вядомая сваім гераічным супраціўленнем падчас Другой сусветнай вайны, крэпасць таксама звязана з гісторыяй Вялікага Княства Літоўскага.
На месцы крэпасці некалі знаходзіўся замак, які служыў важным абарончым пунктам на заходніх рубяжах Вялікага Княства Літоўскага. Месца, дзе знаходзіцца крэпасць захоўвае ў сабе мноства гістарычных эпізодаў, пачынаючы ад сярэднявечных бітваў да дыпламатычных перамоваў.
Гістарычная нататка: у 1596 годзе ў Берасцейскім замку была заключана Брэсцкая унія паміж Каталіцкай і Праваслаўнай Цэрквамі.
#ГісторыяВКЛ
Брэсцкая крэпасць
Хоць яна больш вядомая сваім гераічным супраціўленнем падчас Другой сусветнай вайны, крэпасць таксама звязана з гісторыяй Вялікага Княства Літоўскага.
На месцы крэпасці некалі знаходзіўся замак, які служыў важным абарончым пунктам на заходніх рубяжах Вялікага Княства Літоўскага. Месца, дзе знаходзіцца крэпасць захоўвае ў сабе мноства гістарычных эпізодаў, пачынаючы ад сярэднявечных бітваў да дыпламатычных перамоваў.
Гістарычная нататка: у 1596 годзе ў Берасцейскім замку была заключана Брэсцкая унія паміж Каталіцкай і Праваслаўнай Цэрквамі.
#МоваНашаРодная
Распаўсюджанне літоўскай мовы на тэрыторыі ВКЛ паводле даследванняў літоўскага гісторыка.
👉 Для мяне цікава мапа 20-га стагоддзя. Па ёй бачна, што Вільня - беларускі горад! 🤷🏻♀️
Крыніца матэрыяла тут
Распаўсюджанне літоўскай мовы на тэрыторыі ВКЛ паводле даследванняў літоўскага гісторыка.
👉 Для мяне цікава мапа 20-га стагоддзя. Па ёй бачна, што Вільня - беларускі горад! 🤷🏻♀️
Крыніца матэрыяла тут