#Літаратура

Я гляжу, беларуская паэзія вельмі падабаецца імперцам, трыадзінцам і ўсялякім антысаветчыкам.
https://yangx.top/el_mirs/3388?single

Ну што ж, спецыяльна для вас яшчэ адзін твор нашага знакамітага Я.Купалы.
Чытайце і матайце на вус!
Зоя С.

👉 Хаўруснікам
Я. Купала

«Gazeta Codzienna»
І «Виленский вестник»
Сабраліся хэўрай,
Як свінні на сметнік.
 
І ну ж гаманіці,
Ўхмыляцца пад вусам,
Як лепш атуманіць
Мазгі беларусам.
 
«Gazeta» бармоча:
«Нех бэндзе ён ляхам»,
А «Вестник» – «Пусть лучше
Московским прёт шляхом».
 
Спрачаліся доўга,
Як край наш раскрасці,
Дый спеліся ўрэшце:
Парваць на дзве часці.
 
Адна часць Варшаве
Лізаць ногі будзе,
Маскве хай другая
Нясе свае грудзі.
 
Забыліся толькі,
Хаўруснікі ночы,
Спытаць беларуса,
Чым сам ён быць хоча
 
Па-мойму ж не варта,
Панкі, так лезць з жылаў
Як свінням – не глянуць
Вам дальш свайго рыла.
 [1913]

#Літаратура

Спявайце юныя паэты....

Ніл Гілевіч

Спявайце, юныя паэты!
Спяліце ў бурах пачуцця
Неўтаймаваны боль планеты,
Непераможны крык жыцця!
 
Магчыма, вам якраз і здзейсніць
Дзядоў вялікіх запавет:
Узняцца так на крыльлях песні,
Каб чуў і бачыў цэлы свет!
 
Назло прарокам самазваным,
Што глуха каркаць пачалі,
Спявайце спевам нечуваным
На мове любай вам зямлі!
 
Спявайце, помнячы нязменна:
Пакуль паэты будуць пець –
Не быць Радзіме безыменнай,
Зямлі бацькоў – не анямець!

Крыніца відэа ў тыкток

#Літаратура

***
Абяцаюць нам новы раскошны дом,
Але тут нам жыць і канаць,
Тут пад кожным навекі здабытым бугром
Нашы продкі забітыя спяць.

Яны аддалі нам меч і касу,
Слова з вуснаў, цяпер нямых…
I нам немагчыма пайсці адсюль
I пакінуць са смерцю іх.

1980

Уладзімір Караткевіч

#Літаратура

***
Мінаючы зялёную ялінку,
апёкшы клёна кволую далонь,
з сука на сук, з галінкі на галінку,
перасмыкае восеньскі агонь.

Ужо тырчаць аленнімі рагамі
аголеныя вераснем сукі,
каля ракі чуваць над берагамі,
сухі, трывожны шолах асакі.

Сягоння дзень быў зябкі, непагодны-
на плашчык мой, захутайся ямчэй…
заўжды баюся я вачэй халодных…
і вераснёвых здрадлівых начэй…

Апошні час мне холадна, Марыя.
хай верасень у гэтым вінават.
Зрабіўся нейкі кволы без пары я,
не разумею, разумею шмат…

Маўчыш… нібы ля попелу сівога,
прадзьмутага вятрамі на вылёт,
ты спадзяешся абагрэць, нябога,
сваю руку, халодную як лёд.

Мінаючы зялёную ялінку,
апёкшы клёна кволую далонь,
з сука на сук, з галнкі на галінку,
перасмыкае восеньскі агонь.

1957

Сяргей Дзяргай

#Літаратура

🔥 28 лістапада 1923 года было заснавана літаратурнае аб’яднанне «Маладняк».

Узнікла з ініцыятывы маладых пісьменнікаў А. Александровіча, А. Бабарэкі, А. Вольнага, А. Дудара, Я. Пушчы, М. Чарота. Да іх далучыліся У. Дубоўка, М. Зарэцкі, К. Крапіва, П. Трус, К. Чорны, пісьменнікі старэйшага пакалення З. Бядуля, А. Гурло і іншыя.

Філіялы «Маладняку» існавалі па ўсёй Беларусі, а таксама ў Маскве, Латвіі, Чэхіі. У склад аб’яднання ўваходзілі нацыянальныя секцыі рускіх, польскіх, яўрэйскіх, літоўскіх пісьменнікаў.

У верасні 1925 года налічвалася 507 членаў аб’яднання

Падрабязна пра перадумовы стварэння і вынікі дзеяння аб'яднання тут

#ЛюдзіБеларусі
#Літаратура

30 лістапада 1899 года нарадзіўся (в. Зазыбы, цяпер у Лёзненскім раёне) Міхась Лынькоў, беларускі празаік.

Народны пісьменнік БССР. З 1938-га да
1948 года ўзначальваў Саюз пісьменнікаў БССР.

Сям’я М. Лынькова (жонка і сын) была расстраляна немцамі ў верасні 1941 года ў Старадарожскім раёне.

У 1946 годзе Янка Маўр напісаў апавяданне «Завошта?», у аснову якога лёг гэты трагічны факт.

Пасля вайны Міхась Ціханавіч працаваў у Інстытуце літаратуры Акадэміі навук БССР.

У 1958 годзе выдаў раман «Векапомныя дні», за які ў 1968-м атрымаў Дзяржаўную прэмію БССР імя Якуба Коласа.

#Літаратура

***
Люблю твае, Нарач, затокi i тонi,
як вецер густыя туманы развесiць,
цi пена срабрыста на хвалях зазвонiць,
цалуючы зоры, калышучы месяц.

Люблю, калі ў сонцы гарыш пазалотай,
раскінуўшы сінія хваляў палотны,
ці шэрымі днямі сумуеш маркотна
з рыбацкімі песнямі, з шумным чаротам.

Люблю твае буры, твае навальніцы, -
ў іх чую, як песні, жыццё маладое…
І хочацца блізка грудзьмі прытуліцца
да чорных ад гневу магутных прыбояў.

1937

Максім Танк

#Літаратура

* * *

Кастрычнік.
Пагодлівая раніца. Пахне марозікам. На ўсходзе — сінь, хмары фіялетавыя або шэрыя. І агнявая, распаленая чырвань сонца, якое ўзыходзіць.
Туманнае ранне на ўзлессі. Лес мяшаны. Гледзячы на жоўты вяршняк бярэзніку, здаецца, што гэта з-за туману ўзыходзіць сонца.
Сыры, халодны ранак. Рунь — хоць выціскай яе ад вільгаці. На ржышчы — прыхоплены марозікам асот, а на дарозе — адна пушыстая, апырсканая расой галоўка дзьмухаўца...

Янка Брыль ("Усё, што ўражае).

#ДумкіЎслых

Маладзец дзяўчынка!

Для тых, хто не ў курсе, гэта тая самая Анджыліша, супраць якой Бондарава і яе кампанія кляўзы пішуць і нават у суд хадзілі.

Успамінаецца байка Крапівы "Жаба ў каляіне")))

Пакуль вар'яткі ў гразі цялёпаюцца, Анджыліша набірае 3,5 млн падпісчыкаў і катаецца па краіне з Марафонам адзінства!

#Літаратура

Ілья Шынкарэнка на шпацыры з апытанкай.
На гэты раз весялей, мінулым разам хлопец ледзь не задыхнуўся!))

Крыніца відэа ў тыкток

#МоваНашаРодная
#Літаратура

Мова наша! Не толькі ўзлёты
Ты пазнала ў лёсе сваім.
Колькі раз прыніжэннем, прыгнётам
Цябе знішчыць хацелі зусім.

Хоць у змянлівых віхурах стагоддзяў
На цябе было многа атак,
Для сваіх захавала нашчадкаў
Каларыт, самабытнасць і смак.

Наша матчына мова не згіне,
Яна стрыжнем у нашай душы.
Трэба верным ёй быць, не пакіне,
Калі будзем яе берагчы!
Аляксандр Ладісаў
https://stihi.by/vershy-na-belaruskaj-move/nasha-mova/

#Літаратура

***
Мне даспадобы шарая гадзіна
І маціцовыя туманы,
Калі санліва і гасцінна,
гараць вяргінямі парканы.

Калі за сінія фіранкі
Схавана хатняе цяпло,
А жоўта-белае святло
Чаканнем сагравае ганкі.

Адам Глобус

#ЛюдзіБеларусі
#Літаратура

9 снежня 1891 года нарадзіўся (г. Мінск) Максім Багдановіч, беларускі паэт, перакладчык, крытык, гісторык літаратуры. Адзін са стваральнікаў беларускай літаратуры і беларускай літаратурнай мовы новага часу.

Разам з Я. Купалам стаў заснавальнікам пейзажнай і інтымнай лірыкі, першым у беларускай літаратуры звярнуўся да урбаністычных матываў. Аўтар зборніка вершаў "Вянок", фальклорна-рамантычных паэм "Максім і Магдалена", "Страцім-лебедзь" і інш.

На беларускую мову пераклаў Гарацыя, Авідзія, Ф.Шылера, Г.Гейне, А.Пушкіна.

Выдаўшы адзін прыжыццёвы зборнік "Вянок" ён ўвайшоў ў залаты фонд беларускай культуры.🌟

Духаўздымная "Пагоня", робіць яго імя несмяротным і ставіць у шэраг найталенавіцейшых сыноў Айчыны!

Усё лятуць і лятуць тыя коні,
Срэбнай збруяй далёка грымяць…
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разбіць, не спыніць, не стрымаць.🔥

#Літаратура

"Вы шуміце, шуміце...."

Ніл Гілевіч
1963 г

#Літаратура

ПАМЯЦЬ ВЕКАВАЯ
Леанід ПРАНЧАК

Ад прадзедаў да сённяшніх часоў
Жыве нязменна памяць векавая...
Ад родных слоў, ад водару лугоў
Цішэе сэрца і душа спявае.

Адсюль шляхі на захад і на ўсход.
Апалены вятрамі і вайною,
Тут выстаяў і выжыў мой народ,
І засланіў зямлю сваю сабою.

Старадаўнія храмы радзімай зямлі!
Тут знаходжу спакой і збавенне ад злога.
Праз гады, праз вякі Вы заўсёды былі
Суцяшэннем душы,
Домам Госпада Бога.
Я прыходжу сюды, каб пабыць у цішы.
Выбачэнне грахоў – шчырых сэрцаў патрэба,
Каб ісці па жыцці са святлом у душы
І з малітвай святой, што ўзлятае да неба.

Бацькоўскі кут мой, ты ад веку тут.
За права быць плачу жыццём і лёсам.
Зямля маёй любові і пакут,
Тваім малюся соснам і бярозам.
Стагоддзямі нас выпрабоўваў час.
Ды Бог таму жыве на Беларусі,
Што людзі тут – жывы іканастас,
А Беларусь – царква, дзе я малюся!

Старадаўнія храмы радзімай зямлі!
Тут знаходжу спакой і збавенне ад злога.
Праз гады, праз вякі Вы заўсёды былі
Суцяшэннем душы,
Домам Госпада Бога.
Я прыходжу сюды, каб пабыць у цішы.
Выбачэнне грахоў – шчырых сэрцаў патрэба,
Каб ісці па жыцці са святлом у душы
І з малітвай святой, што ўзлятае да неба.

01.12.2024
Крыніца