Хачу дадаць яшчэ прыкмет, пра якія казала бабуля, калі хадзіла з намі ў лазню:

🫧 У лазні нельга спяваць, гэта прываблівае нячысцікаў

🫧 На каменне нельга ліць халодную ваду, толькі з гарачай бочкі. Лазнік злаваць будзе

🫧 Калі ў цябе на насмарк, то перад тым, як парыцца, трэба ўцягнуць у нос халоднай вады. "Каб не запарыць!"

🫧 Калі ў жанчыны "тыя дні", то яна першая павінна зайсці з прылазніка ў лазню. Нават калі там ужо хто мыўся, то жанчына павінна была папярэдзіць, усе выходзілі і потым яна ійшла першая. Рабілася гэта дзеля таго, "каб не было пераходаў" - рабых плямаў на твары.

🫧 Мужчыны і хлопчыкі ішлі ў лазню першымі, а жанчыны пасля іх. Лічылася, што калі мужчына мыецца пасля жанчыны, то гэта аслабляе яго, забірае мужчынскую сілу.

Лёгкай пары вам!

Сёння мне прыйшла нарэшце кніга, якую заказвала два тыдні таму

"Гісторыя беларускай дзяржаўнасці"

Вучэбны дапаможнік рэкамендаваны Рэспубліканскім саветам па гістарычнай палітыцы пры Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

Адным з аўтараў кнігі з'яўляецца І.А. Марзалюк. Асабіста мяне гэта радуе, бо мне падабаецца стыль падачы матэрыялу і погляд на гістарычныя падзеі гэтага аўтара.

Упэўнена, што вывучэнне дадзенага курса дазволіць умацаваць гістарычны светапогляд НАШАГА народа і ўсвядоміць месца і ролю Рэспублікі Беларусь на сусветнай палітычнай арэне.

Цудоўна, што нарэшце расстаўляюцца кропкі над рознымі трактоўкамі нашай гісторыі і маніпуліраваннем гістарычнымі падзеямі і асобамі ў нечых чужых мэтах!

Зоя С

#ПобытБеларусі

Традыцыйныя сямейныя адносіны і выхаванне дзяцей

У беларускай сям’і існаваў строгі падзел працы на мужчынскую і жаночую, а ў межах той і другой — па ўзросце.

Мужчына не рабіў жаночай работы: ніколі не даставаў ежу з печы, бялізну з куфра. Для гэтага былі гаспадыня або нявестка.

Жаночую работу размяркоўвала старэйшая жанчына — маці. Яна была поўнай гаспадыняй у сваёй сферы, памочніцай і дарадчыцай мужа. Дзяўчаты заставаліся ў яе распараджэнні   да самага замужжа, а хлопчыкі пасля 14 гадоў пераходзілі ў распараджэнне гаспадара.

#КазкіДзецям

Адкуль у кіта такая глотка

Рэдьярд Кіплінг

Пераклад Міхася Багуна

Гэты канал створаны па ініцыятыве нераўнадушных грамадзян Беларусі, якія хочуць чытаць цікавае пра сваю краіну на роднай мове.
Так склалася, што большасць беларускамоўных рэсурсаў у нас не нашы, не за нас, а частка з іх прызнана экстрэмісткімі.
Пачухалі мы патыліцы і вырашылі зрабіць тое, што можам. А можам мы пісаць ды чытаць па-беларуску. Тое і рабіць будзем!

Свае матэрыялы можна дасылаць сюды @gusljar_bot
будзем вельмі ўдзячныя

Абмеркаваць пасты і проста паразмаўляць можна тут https://yangx.top/kab_skvirchala

Каб прасцей было знаходзіць матэрыял на канале, мы падзелім яго на рубрыкі

#ЛюдзіБеларусі

#ГісторыяБеларусі

#МузыкаБеларусі

#МіфыЛегендыБеларусі

#ПобытБеларусі

#СучаснаяБеларусь

#МоваНашаРодная

#Літаратура

#ДзеткамБеларусікам

#КазкіДзецям

#ЗробленаЎБеларусі

#КухняБеларусі

#ФондКіно

#абшчэственныЛікбез Коратка аб асноўных гістарычных з'явах у кантэксце гістарычнай палітыкі РБ

#ДзеткамБеларусікам

Мультфільм "Вясёлыя літары"
Беларусьфільм

https://youtu.be/ga0o042v8hI?feature=shared

Добрай раніцы добрым людзям!

Беларусь ты мая, Беларусь
Ансамбль "Дразды"

https://youtu.be/fRcjqwtsBok?si=G0dgFYeKk7SSMYu-

#КухняБеларусі

Зацірка — знакавая страва беларускай кухні.

Адразу ўсплываюць у памяці «Пяць лыжак заціркі» Змітрака Бядулі і беларуская прыказка: «Лахман не адзежа, зацірка не ежа».

І сапраўды, увесну, калі мукі заставалася мала для выпечкі хлеба і яе трэба было эканоміць, гатавалі гэтую немудрагелістую ежу.
Зацірку, не запраўленую ні малаком, ні салам, звалі балбатухай або калатухай. Пра голад казалі: «Ядуць пустую зацірку». Менавіта такі вобраз склаўся ў свядомасці беларусаў. Увогуле, гэта праўда, але не ўся.

Сапраўдная зацірка — гэта нешта накшталт маленькіх клёцак з мукі, яек і вады, якія доўга «заціралі» і толькі потым адварвалі ў малацэ ці вадзе з малаком.
І, вяртаючыся да класікі беларускай літаратуры, давайце успомнім суседку Сцёпчыху, якая аб'ела Агату і яе дзетак на пяць лыжак заціркі, таму нам трэба задумацца і гатаваць, каб усім хапіла.

#МоваНашаРодная

Для беларускай мовы не характэрны дзеепрыметнікі цяперашняга часу
Дзеепрыметнікі цяперашняга часу (сплючы чалавек, маючыя дадзеныя) — чужынцы ў беларускай мове. Яны ўжываюцца толькі ва ўстойлівых спалучэннях (бягучы год, дзеючая асоба), характэрных для навуковага і афіцыйнага стыляў. У іншых выпадках гэта парушэнне літаратурнай нормы.
Дзеепрыметнікі найбольш распаўсюджаныя ў рускай мове, бо паходзяць з царкоўнаславянскай мовы, на глебе якой і развівалася сучасная літаратурная руская мова. У старабеларускай мове такія формы дзеяслова не былі распаўсюджаныя.

І трошкі статыстыкі ў канцы тыдня. 10 прафесій, якія першымі пацярпяць ад ШІ па меркаванні Insider today:
✔️Тэхнічныя спецыяльнасці: праграмісты і аналітыкі даных — прыкладна 1-2 гады да таго, як IІ навучыцца годна кадзіраваць;
✔️СМІ: рэкламшчыкі, кантэнтмэйкеры, журналісты – ужо; у гэтым годзе з'явіцца новая пасада — промптмэйкер;
✔️юрысты: памочнікаў юрыстаў сапраўды можа падмяніць штучны інтэлект, які апрацоўвае юрыдычныя тэксты, зводзячы даныя;
✔️аналітыкі рынку;
✔️настаўнікі: у бліжэйшыя 5 гадоў з'явіцца мноства інструментаў на аснове ШІ для навучання;
✔️фінансы: аналітыкі і кансультанты; ШІ ужо падлічвае грошы, аналізуе рынкавыя тэндэнцыі і кіруе партфелямі;
✔️інвестыцыі: маладым спецыялістам у інвестыцыйным банкінгу неабходна ўмець карыстацца ШІ;
✔️графічныя дызайнеры;
✔️бухгалтэрыя;
✔️абслугоўванне кліентаў: разнастайныя спецыялісты тэхпадтрымкі.

У першую чаргу будзе замяшчацца нізкакваліфікаваны персанал са слабым узроўнем адказнасці. Высокакваліфікаваны, адказны персанал пакуль па-за канкурэнцыяй.

ШІ - штучны інтэлект.

#ЛюдзіБеларусі
#Літаратура

26 студзеня дзень нараджэння беларускага паэта Аркадзя Моркаўкі

У шаснаццаць гадоў (нарадзіўся 26 студзеня 1900 года ў вёсцы Зазер’е, цяпер гэта Пухавіцкі раён) скончыў у  Мінску курсы тэлеграфістаў і да 1924 года працаваў па спецыяльнасці на чыгуначнай станцыі «Мінск». Вырашыўшы прадоўжыць вучобу, выбраў прафесію, таксама далёкую ад «лірыкі»,  — паступіў у Віцебскі электрамеханічны тэхнікум. Яшчэ праз тры гады стаў студэнтам Беларускага політэхнічнага інстытута. Скончыўшы яго ў 1934 годзе, быў інжынерам на мінскім заводзе «Беларусь», а затым перайшоў у Палату мер і вагі. Паралельна працаваў ва Усесаюзным энергетычным таварыстве.

У  Вялікую Айчынную вайну — удзельнік мінскага антыфашысцкага падполля: рабіў капсулы для мін і снарадаў. Пасля вызвалення Мінска ад нямецкафашысцкіх захопнікаў вярнуўся ў Палату мер і вагі. Адначасова выкладаў на родным яму энергетычным факультэце політэхнічнага інстытута. Памёр рана, 24 красавіка 1957 года

Паэзію Аркадзя Моркаўкі любілі Янка Купала, Цішка Гартны…
Не мог не падабацца ім і верш «ххх Срэбнай казкай сад…». Гэта — адзін з найлепшых яго твораў. А напісаны ж у 28-гадовым узросце:

Срэбнай казкай сад у снежні стыне,
Дрэвы шэпчуць у глыбокім сне.
Грузка шэрань лапамі сваімі
Звісла ў снег.
Кволым шклом абложаны галінкі, —
У палях закутыя вятры…
Сны пра сонца, пра снапы, дажынкі,
Вецер, вецер, не сатры!

Талент яго да апошняга дня не растраціў сваіх мажлівасцей, і хоць раскрываўся запаволена, вершы нараджаліся арыгінальнымі, касмічнымі. Паэту ўдалося спасцігнуць саму сутнасць усяго жывога ў Сусвеце, адчуць заканамернасць усяго, што адбываецца, а чалавека і чалавецтва ўбачыць часцінкай несупынных працэсаў, якія праходзяць па адным ім вядомых законах:

І зорны рой, і кожны атам,
І плынь няспынная гадзін —
Ўсё у бясконцасці узнята
Сляпою воляй дзікіх сіл.
У дзікай прорве акіянаў,
Віроў міжзорных і азёр
Бушуе безліч сіл, сабраных
Для утварэння новых зор.
Закон адзіны і няўхільны:
Усім няспынны творчы дух.
Таму на камені і гліне
Ляжыць і наш агністы круг.

Верш «ххх Маладымі прагнымі вачыма…», напісаны ў 1954 годзе, — нібы падагульненне пройдзенага шляху. Жыццёвага, творчага. І як надзея на паразуменне з тымі, хто сустрэнецца з яго творамі праз шмат гадоў:

Не судзі мяне, суддзя суровы,
Мой далёкі, мой сапраўдны друг:
Нечакана патухала слова,
Нечакана разрываўся круг.
Чорнай бурай наляталі войны…
Па крывавай сцежцы йшлі гады…
А засцелюць абрусы для роўных,
Дык здалёк пакліч мяне тады.

Паэзія Аркадзя Моркаўкі вартая ўвагі і павагі. Той, хто ўпершыню сустрэнецца з ёю, перажыве радасныя, шчаслівыя хвіліны. А хто паспеў яе палюбіць, стаў духоўна багацейшы.