#МастацтваБеларусі

Беларускія маляваныя дываны - маляванкі - унікальны від народнай творчасці беларусаў.

Гэта малавядомы для сучасніка накірунак у дэкаратыўным мастацтве Беларусі. А ўсё таму, што час распаўсюджвання маляваных дываноў абмяжоўваецца прыкладна 20-мі - 60-мі гадамі мінулага стагоддзя.

Паляпшэнне ўмоў жыцця і інтэнсіўная перабудова вёскі праяўляла жаданне людзей упрыгожваць свае дамы. А на дарагія габелены, вышытыя або тканыя дываны грошай не было. Вось і з'явіліся маляванкі.

З'яўляючыся масавым, мастацтва роспісу дываноў не было агульнай справай, як, напрыклад, ткацтва. Звычайна ў акрузе выдзяліся 1-2 майстры, якія за невялікае ўзнагароджанне, часцей прадукты або нават начлег, выконвалі заказы на дываны. Фёдар Сухавіла, Алена Кіш, Язэп Драздовіч - гэта далёка не ўсе імёны, якія дайшлі да нашага часу. Аўтараў многіх работ вызначыць немагчыма.

На шытае з двух частак палатно, паперу або цырату спачатку наносілі чорную фарбу, а потым малявалі розныя кампазіцыі маслянымі або кляявымі фарбамі дамашняга гатунку, часцей за ўсё пэндзлем са свінога шчаціння, а таксама з дапамогай выразаных з картону,  бульбіны або кавалачка гумы трафарэтаў, якія называліся "цацкамі".

Распісаныя дываны даволі часта заказваліся на свадзьбу, як частка прыданага. Дыван часцей за ўсё вешаўся над ложкам і выступаў у якасці абярэжнага сімвала і пажадання дабрабыту.

Доўгі час маляваныя дываны заставаліся за межамі афіцыйна прынятага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Цікавасць даследчыкаў да гэтага віду роспісу з'явіўся толькі ў 80-я гады мінулага стагоддзя з развіццём беларускага мастацтвазнаўства, калі маляванкі амаль выйшлі з карыстання.

Па кампазіцыйна- дэкаратыўнаму рашэнню распісаныя дываны былі раслінна-арнаментальнымі і сюжэтна-тэматычнымі. Асноўны матыў - букеты кветак або вазы з фруктамі, акантаваныя гірляндамі пераплеценых галінак, лістоў, кветак. Папулярнымі былі выявы птушак і жывёл. Традыцыйным сюжэтам сюжэтна-тэматычных дываноў была маладая пара на вёслах, развітанне з хлопцам, які ідзе ў армію, архітэктурны пейзаш з палацам, касцёлам або прыгожай сядзібай сярод дрэў.

Аб тым, што маляваныя дываны культурнай неабходнасцю таго часу сведчыць тое, што ў сярэдзіне 50-70-х гадоў з'яўляюцца фабрычная маляванкі, аднак іх мастацкі ўзровень быў значна ніжэйшы, чым рукатворныя дываны народных мастакоў.

Вывучэнне, зберажэне гэтай з'явы беларускага народнага мастацтва разглядаецца сёння не толькі як важная мастацкая але і духоўная задача, вырашэнне якой мае непасрэдныя адносіны на нацыянальна-культурнага адраджэння Беларусі

Дарэчы, у Заслаўі адкрыўся першы ў Беларусі музей беларускай маляванкі. Падрабязней можна даведацца тут https://dzen.ru/a/ZGd5C09XGTdwklYX

У правінцыі Цзянсу прайшоў фэст лодак «Цыньтун»

Сабраліся звыш 10 тысяч лодачнікаў.

zviazda.by

Гаючыя ўласцівасці трыпутніка.

Трыпутнік выкарыстоўваецца для лячэння прастуды. Яго дзеянне седатыўное, антысептычнае, ранозажыўляюшчае, адхарквальнае, змякчальнае, кровоостанаўліваюшчае, протівоаллергіческіе, супрацьзапаленчае, агульнаўмацавальнае, бронхолитическое, абязбольвальнае, мочегонное, супрацьгніласнае.

Трыпутнік здольны рэгуляваць узровень цукру і халестэрыну, а таксама стымуляваць выпрацоўку стрававальных ферментаў. Прэпараты з травой трыпутніка часта ўжываюць для зніжэння пабочных эфектаў пасля сеансаў хіміятэрапіі і лячэння радыеізатопамі.

Фільм пра Бацьку Міная і партызанскі рух у Беларусі пачнуць здымаць у жніўні

Рэжысёр – Ігар Угольнікаў.

zviazda.by

#СучаснаяБеларусь

⚡️ ПЕРШЫ БЕСПІЛОТНЫ ТРАКТАР У РЭСПУБЛІЦЫ ДАСТАВІЛІ Ў БРДТУ

•Сёння Мінскі трактарны завод перадаў БрДТУ першы ў Рэспубліцы беспілотны трактар. Гэта дае магчымасць студэнтам універсітэта вывучаць і мадэрнізаваць яго праграмнае забеспячэнне.

На базе лабараторыі прамысловай робататэхнікі тэхнічны ўніверсітэт правядзе аналіз функцыянальнасці беспілотнага трактара, даследуюць яго магчымасці і патэнцыял, а таксама ўкараніць новыя распрацоўкі для аптымізацыі яго працы.

#ЯМыКаласы

 "У нас ёсць свая арганізацыя, «накшталт зямляцтва». Гэта — для іншых. Назва «Агул». Гэта палякі з усяго захаду, нашы беларусы, літоўцы. Трохі менш людзей з Інфлянтаў. Скажам шчыра, зусім мала ўкраінцаў. Колькасць членаў-студэнтаў нешта каля пяцісот чалавек. Людзі розныя. Адны проста за паўстанне заняволеных, другія — за нацыянальны рух, трэція — за аўтаномію... Вонкава дзейнасць зямляцтва заключаецца ў самаасвеце і дапамозе бедным студэнтам. Таму ёсць свая каса, узносы, свая бібліятэка. Грошы сапраўды ідуць незаможным. З бібліятэкай больш складана. Там забароненыя творы Міцкевіча, Лелявеля, нашы ананімы, руская патайная літаратура. Герцэн, напрыклад, амаль увесь. І «Дылетантызм», і «Лісты», і амаль усе зборнікі «Полярной звезды», а з гэтага лета і «Колокола». Ну, а потым — Фур’е, немцы, іншыя... Шмат чаго ёсць. Тыя людзі, якія карыстаюцца гэтай часткай бібліятэкі,— ёсць ядро. Не думай, што трапіць так лёгка."   Глава VIІ. Кніга другая.

Уладзімір Караткевіч.    «Каласы пад сярпом тваім»

#СучаснаяБеларусь
#ПрыродаБеларусі

Балотны масіў Ельня

Размяшчэнне: Віцебская вобласць, Шаркаўшчынскі і Мёрскі р-н, паблізу г. Мёры
Адлегласць: Віцебск 180 км, Мінск 230 км;
Каардынаты: 55.5755, 27.73079

Ельня - адно з найбуйнейшых верхавых балот у Еўропе. Яго плошча 25 300 гектараў, яму 9000 гадоў, яно дасягае 9 метраў глыбіні і па ім арганізаваны паездкі з ветрыкам на балотаходзе па маршруце даўжынёй 9 кіламетраў.

І гэта яшчэ не ўсе ўражлівыя лічбы: Ельня аб'ядноўвае 118 азёр, а на тэрыторыі сустракаецца 98 відаў птушак.

Аматары пешых прагулак могуць прайсціся па дрыгве ў балотоступах. Калі ж гэта для вас залішне, ідзіце па драўляным насціле экотропы «Озераўкі» – яе даўжыня парадку 1,5 км.Тут вам сустрэнецца і драпежніца-росянка, і тундравыя расліны, якія захаваліся толькі ў гэтай частцы краіны. Дзе яшчэ так пагуляеш па балотах, як не ў Беларусі?

#Літаратура

Беларусі

Ты дала мне жыццё, удыхнула мне сілу у грудзі;
Мне з табою ніколі ні сумна, ні цяжка не будзе,
Бо жыву я цяпер тваіх дум жыватворчаю сілай,
Што ўліла ты мне ў сэрца…
Ты песні мае разбудзіла,
Чую я на сабе цеплыню тваёй матчынай ласкі,
Мая родная, добрая, сон мой з дзіцячае казкі.
Вось табе маё сэрца, мой розум, і праца, і песня,
Веру, думкі крылатыя новым святлом ты абвесціш.
Жыць хачу я табой, для цябе, наша родная маці,
Дык прымі ж ты мяне ў сваёй светлай, у радаснай хаце!
Поле роднае вокал.
Збіраюцца з выраю птушкі.
Лёг мой шлях да цябе
шаўкавістай, шырокай істужкай.
Тут квітнеюць твае, творчай працай ўзараныя гоні…
Хай знайду я свой лёс у тваім працавітым сягонні.

Канстанцыя Буйло

#МоваНашаРодная

Спачатку разбяромся, чым адрозніваюцца словы «адзенне» і «вопратка»:

🔸Адзенне – сукупнасць прадметаў з тканіны і футра, якія надзяваюць і носяць на сабе.
🔸Вопратка – выключна верхняе адзенне, то бок слова з больш вузкім значэннем.

Апранаць можна толькі вопратку – верхняе адзенне (куртку, паліто, плашч і г. д.).

Усё астатняе (сподняе, кашулю, штаны, спадніцу, сукенку, а таксама шапкі, капелюшы, рукавіцы) нельга апрануць, іх надзяваюць.

📍З улікам таго, што вопратка – гэта ў шырокім сэнсе від адзення, яе таксама можна надзяваць: апрануць паліто, надзець паліто.

Такім чынам, любое адзенне мы можам надзець.

✒️ Цяпер высветлім розніцу паміж словамі «надзяваць» і «адзяваць»:

«Надзяваем» мы штосьці на сябе: надзець кашулю, акуляры і інш.

«Адзяваем» мы кагосьці: дзіця, напрыклад.

✒️ Яшчэ колькі заўваг:

🔸Абутак мы абуваем ці надзяваем.

🔸Антонімамі да словаў «апрануцца» і «адзецца» зяўляюцца адпаведна «распрануцца» і «раздзецца».

#МіфыЛегендыБеларусі

Калі адчыніць спіс усіх населеных пунктаў нашай краіны (ад вёсак і мястэчак да пасёлкаў і гарадоў), дык ведаеце які з іх будзе ў самым канцы?

Вёска Яя знаходзіцца на самай поўначы нашай краіны ў Браслаўскім раёне. Праўда цікавая назва вёскі?
Яйчане - мясцовыя жыхары, расказваюць легенду з'яўлення такой назвы.

Калісьці на гэтых землях жыло два вялізныя і моцныя азёрныя цмокі. Кожны з іх імкнуўся да таго, каб мясцовыя жыхары вызначалі менавіта яго, як абаронцу і ахоўніка. Счапіліся неяк два цмокі паміж сабой і спрачаліся:
- Я самы моцны!
- Не, Я! Я!
- Я абаронца гэтых земляў! Я!
- Я! Яяяяяя!
Доўга яны біліся і сіламі мераліся, перамагчы ж суперніка ні ў кога сілы не хапала.‌‌‌ Мясцовыя жыхары прапанавалі цмокам спыніць спаборніцтва, тым больш, што сілы былі ў абодвух на зыходзе. А каб нікому не было крыўдна, то людзі гатовы былі ўшанаваць абодвух цмокаў і кожны будзе абаронцам вёскі, а саму вёску так і назвалі - Яя!‌‌‌‌‌​​‌‌ ​‌​‌​‌​ ​‌‌​‌‌​ ​‌‌‌​‌‌ ‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌ ​‌‌ ​‌‌‌‌

#КазкіДзецям

Як вясна прыйшла

Максім Танк

👻 Трэш-кантэнт нанач

Лячэнне алкагалізму па новай методыцы-конскімі дозамі кастораваго алею. Расійская імперыя, 23 красавіка 1916 г.

😱 У гэтым пасце страшна ўсё

#трэш

Добрай раніцы!

Сёння ў нас кавер на песню Меладзэ

У тыкток @muzmanya

Трапіўся нам цікавы матэрыял пра тое, чым харчаваліся людзі на землях Беларусі ў далёкім мінулым.
Вырашылі падзяліцца з вамі і пачынаем серыю пастоў пра кухню старажытнай Беларусі.

Крыніца:
Э. М. Зайкоўскі
Г. К. Тычка "Старадаўняя
беларуская кухня"

Увесь матэрыял будзе пад хэштэгамі
#КухняБеларусі
#СтарадаўняяКухня

#КухняБеларусі
#СтарадаўняяКухня

Харчаванне старажытных насельнікаў беларускіх зямель

У раннім жалезным веку, пачатак якога прыблізна прыходзіцца на 
сярэдзіну І тысячагоддзя да нашай эры, плямёны на тэрыторыі  Беларусі сеялі гарох, конскія (палявыя) бабы, проса, пшаніцу.
З жывёлін разводзілі свіней, кароў, коней, мяса якіх таксама  ўжывалася ў ежу, авечак, коз, курэй. Здабывалі і дзікіх звяроў: аленяў, ласёў, мядзведзяў, баброў, а з птушак — цецярукоў і глушцоў. 
Пры раскопках тагачасных паселішчаў знаходзяць шкарлупкі лясных 
арэхаў. Тагачасныя жыхары Віцебшчыны сеялі яшчэ і ячмень, а палявалі на дзікоў, зуброў і іншых насельнікаў лесу, у рэках і азёрах здабывалі малюскаў.

Цікава, што на многіх помніках таго часу знойдзены мініяцюрныя гліняныя пасудзіны, якія мелі, на думку археолагаў, рытуальнае прызначэнне (магчыма, з ix пілі нейкае 
культавае пітво).

У тыя часіны большую частку тэрыторыі сучаснай Беларусі насялялі балцкія плямёны (яны фарміраваліся ад III—II тысячагоддзя да н.э.). Актыўныя кантакты балтаў з суседнім славянскім 
насельніцтвам пачаліся ў другой палове I тысячагоддзя н.э. 
Археалагічныя даследаванні сведчаць, што ўжо ў V—VIII стагоддзях на землях Беларусі жылі славянскія плямёны — полацкія крывічы, дрыгавічы, радзімічы, часткова валыняне, драўляне і севяране. 
Адначасова з рассяленнем славян на Беларусі адбываліся актыўныя 
міжэтнічныя кантакты з балцкімі плямёнамі, у выніку чаго апошнія ў асноўным былі асіміляваны, а часткова (у заходніх абласцях) склалі 
змешаныя балта-славянскія групы.

Яшчэ кіеўскі аўтар "Аповесці мінулых гадоў" (пачатак XII 
стагоддзя), расхвальваючы звычаі сваіх супляменнікаў-палян, адзначаў, што радзімічы, якія размяшчаліся ў басейне Сожа, як і некаторыя ix суседзі, "жывуць у лесе, як і ўсякі звер, ядуць усё нячыстае".
Значыць, адзінай усходнеславянскай кухні не было, адны плямёны елі тое, што не ўжывалі іншыя.

Вядома, ёсць пэўная 
колькасць страў і напояў, якія характэрныя для ўсіх ці толькі ўсходніх 
славян, але ix няшмат і адносяцца яны да прадуктаў у асноўным расліннага паходжання.
Сярод мясной кулінарыі такіх рысаў падабенства амаль няма.

Маецца пэўны археалагічны матэрыял пра тое, чым харчаваліся 
жыхары Беларусі ў IX-XIII стагоддзях. Так, можна сцвярджаць, што ў 
Полацкім княстве сеялі жыта, ячмень, авёс, пшаніцу, проса, боб, каноплі, лён, а з семя канапель і лёну здабывалі алей.

У Полацку ў 
пласце XIII стагоддзя знойдзена дно бочкі з прыліпшым зернем 
агурка.
Жыхары Тураўскай зямлі і Панямоння сеялі яшчэ і сачавіцу. 
Пры раскопках Гародні (Гродна) знойдзена зерне грэчкі.
Усюды ў Беларусі галоўнай збожжавай культурай было жыта. Зерне малолі 
каменнымі жорнамі.

Жывёлагадоўляй займаліся не толькі сяляне, але і жыхары гарадоў. 
Разводзілі кароў, свіней, авечак, коз, коней (апошніх ужывалі ў ежу ў галодныя гады, качак, гусей і курэй, a ў старажытным Ваўкавыску 
трапіліся косці паўліна. Птушкі ўжываліся ў ежу ў асноўным у вараным выглядзе, радзей — смажаныя.

Яднанне з прыродай. 😊😉❤️