#Літаратура
* * *
Наступны дзень
І дзень апошні,
Як адгадаць,
Які з іх твой?
Лёс грузіць час
У воз парожні,
І цемра жмурыцца савой.
Наступны
Абяцаць ахвочы.
Скупы апошні,
Як праснак.
Лёс ад усіх
Хавае вочы.
Надзеяй снедае жабрак.
Маўчыць туга.
Плывуць аблокі –
Шлях іхні,
Як і твой,
Далёкі…
Рыгор Барадулін
* * *
Наступны дзень
І дзень апошні,
Як адгадаць,
Які з іх твой?
Лёс грузіць час
У воз парожні,
І цемра жмурыцца савой.
Наступны
Абяцаць ахвочы.
Скупы апошні,
Як праснак.
Лёс ад усіх
Хавае вочы.
Надзеяй снедае жабрак.
Маўчыць туга.
Плывуць аблокі –
Шлях іхні,
Як і твой,
Далёкі…
Рыгор Барадулін
#Літаратура
***
Цераз зараснiк iнею ў ранiшнiм лесе
Прабiраецца сонца - цiхусенька так,
Затаiўшы дыханне: хаця б не атрэсцi
Гэты цуд, што стварыў найвялiкшы мастак.
I ўсё ж нейкую нiтачку дзесь зачапiла:
Скалыхнулася голка - пыл срэбны курыць...
Ну i ну! Нават дотыку промня хапiла,
Каб, парушыўшы чары, красу разбурыць!
Ніл Гілевіч
***
Цераз зараснiк iнею ў ранiшнiм лесе
Прабiраецца сонца - цiхусенька так,
Затаiўшы дыханне: хаця б не атрэсцi
Гэты цуд, што стварыў найвялiкшы мастак.
I ўсё ж нейкую нiтачку дзесь зачапiла:
Скалыхнулася голка - пыл срэбны курыць...
Ну i ну! Нават дотыку промня хапiла,
Каб, парушыўшы чары, красу разбурыць!
Ніл Гілевіч
#Літаратура
#ЛюдзіБеларусі
Сёння адбудзецца прэзентацыя кнігі сучаснага беларускага пісьменніка Аляксея Кулакова.
Музей Якуба Коласа
Пачатак а 19-ай гадзіне
Уваход 10 рублёў
Акаунт пісьменніка ў Інстаграм
https://www.instagram.com/kulakjan?igsh=bzFvZXE0bnpvZXg3
#ЛюдзіБеларусі
Сёння адбудзецца прэзентацыя кнігі сучаснага беларускага пісьменніка Аляксея Кулакова.
Музей Якуба Коласа
Пачатак а 19-ай гадзіне
Уваход 10 рублёў
Акаунт пісьменніка ў Інстаграм
https://www.instagram.com/kulakjan?igsh=bzFvZXE0bnpvZXg3
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#СучаснаяБеларусь
#Літаратура
А што вы скажаце? Ці чытаеце сучасную беларускую літаратуру? Дзе яе набываеце? Якія аўтары вам вядомыя і хто з іх падабаецца?
Крыніца відэа ў тыкток
#Літаратура
А што вы скажаце? Ці чытаеце сучасную беларускую літаратуру? Дзе яе набываеце? Якія аўтары вам вядомыя і хто з іх падабаецца?
Крыніца відэа ў тыкток
#Літаратура
***
Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, —
Калі спаткаўся я з табой,
Твае убачыў зоры-вочы,
Пачуў я смех срабрысты твой...
I разлучыўся зноў з табою;
Ізноў адзін застаўся я.
Цябе я жду, прыйдзі вясною
Ты, зорка ясная мая!
Я жду цябе ў дзень светлы мая,
Я жду цябе ўжо доўгі час.
Мне страшна: можа, доля злая
Навекі разлучыла нас.
Ўжо сонца ясныя праменні
Даўно лунаюць над зямлёй.
Зычлівы май мне шле натхненне....
Чаму цяпер ты не са мной?
К табе, друг мілы, сэрца рвецца.
Дарогай сумнаю іду,
А думка ўдаль — к табе імкнецца:
Цябе я жду!..
Янка Журба
***
Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, —
Калі спаткаўся я з табой,
Твае убачыў зоры-вочы,
Пачуў я смех срабрысты твой...
I разлучыўся зноў з табою;
Ізноў адзін застаўся я.
Цябе я жду, прыйдзі вясною
Ты, зорка ясная мая!
Я жду цябе ў дзень светлы мая,
Я жду цябе ўжо доўгі час.
Мне страшна: можа, доля злая
Навекі разлучыла нас.
Ўжо сонца ясныя праменні
Даўно лунаюць над зямлёй.
Зычлівы май мне шле натхненне....
Чаму цяпер ты не са мной?
К табе, друг мілы, сэрца рвецца.
Дарогай сумнаю іду,
А думка ўдаль — к табе імкнецца:
Цябе я жду!..
Янка Журба
#Літаратура
***
Зіма запрагла сваіх коней —
Сівых рысакоў табуны,
I пах сырамятных супоней
Шырока ўдыхаюць яны.
Даўно, уздыхаючы сыта,
Пра дальнія снілі шляхі,
А неба скрозь частае сіта
Снег сеяла на пірагі.
Над вёскамі дымкі віселі,
Нібыта сватоў ручнікі,
I ўжо на гулянкі-вяселлі
Склікалі радню дзецюкі.
Паўсюль рыхтаваліся сані,
Каб так праімчаць маладых,
Што вецер нястрымны адстане,
Ледзь-ледзь пераводзячы дых.
I вось, распускаючы грывы,
Ляцяць і ляцяць рысакі,
I наўзбач на снег зіхатлівы
З падкоў вылятаюць цвікі.
Сцяпан Гаўрусёў
***
Зіма запрагла сваіх коней —
Сівых рысакоў табуны,
I пах сырамятных супоней
Шырока ўдыхаюць яны.
Даўно, уздыхаючы сыта,
Пра дальнія снілі шляхі,
А неба скрозь частае сіта
Снег сеяла на пірагі.
Над вёскамі дымкі віселі,
Нібыта сватоў ручнікі,
I ўжо на гулянкі-вяселлі
Склікалі радню дзецюкі.
Паўсюль рыхтаваліся сані,
Каб так праімчаць маладых,
Што вецер нястрымны адстане,
Ледзь-ледзь пераводзячы дых.
I вось, распускаючы грывы,
Ляцяць і ляцяць рысакі,
I наўзбач на снег зіхатлівы
З падкоў вылятаюць цвікі.
Сцяпан Гаўрусёў
#Літаратура
📙 Глобус пра Караткевіча
Днямі ў Мінску выйшла кніга нататак і ўспамінаў Адама Глобуса пра Уладзіміра Караткевіча. Навінка мае назву “Наш сусед Караткевіч”.🔥🔥🔥
👉 Шукайце навінку на Kniger.by
📙 Глобус пра Караткевіча
Днямі ў Мінску выйшла кніга нататак і ўспамінаў Адама Глобуса пра Уладзіміра Караткевіча. Навінка мае назву “Наш сусед Караткевіч”.🔥🔥🔥
👉 Шукайце навінку на Kniger.by
#Літаратура
Вільня у дождж
Вільня ў дождж, як старая гравюра
у «Тэцы Віленьскай»:
Праз завесу дажджу — кожны дах у штрыхах,
як страха,
Крадуць даль туманы. Ўсё у звівах, нібы на паперы
вяленевай,
Ўсё з шматлікіх штрыхоў, ўсё ў касых характэрных
штрыхах.
Ўсё з дакладнай штрыхоўкі гравёра: завеса туману,
Пляма вежы, забытай у дождж на вяршыні гары,
І акрэслены контур званіцы вялікага Яна,
І, ля ног яго, пастка з цямноцця і цэглы — Муры.
Я не ведаю, дэман які над гравюрай пануе пахмура?
І чые гэта вочы халодныя ў віслых мяшках
Разглядаюць яе? І чыя гэта крэсліць крыжамі гравюру,
З жыл-вяровак, старэчая, злая, сухая рука?
Уладзімір Караткевіч
Вільня у дождж
Вільня ў дождж, як старая гравюра
у «Тэцы Віленьскай»:
Праз завесу дажджу — кожны дах у штрыхах,
як страха,
Крадуць даль туманы. Ўсё у звівах, нібы на паперы
вяленевай,
Ўсё з шматлікіх штрыхоў, ўсё ў касых характэрных
штрыхах.
Ўсё з дакладнай штрыхоўкі гравёра: завеса туману,
Пляма вежы, забытай у дождж на вяршыні гары,
І акрэслены контур званіцы вялікага Яна,
І, ля ног яго, пастка з цямноцця і цэглы — Муры.
Я не ведаю, дэман які над гравюрай пануе пахмура?
І чые гэта вочы халодныя ў віслых мяшках
Разглядаюць яе? І чыя гэта крэсліць крыжамі гравюру,
З жыл-вяровак, старэчая, злая, сухая рука?
Уладзімір Караткевіч
#ЛюдзіБеларусі
#Літаратура
📖 90 гадоў з дня нараджэння Рыгора Барадуліна
Рыгор Іванавіч Барадулін (1935-2014) - адна са знакавых постацяў беларускай літаратуры др. п. 20 ст.
Пачаўшы з камсамольскае паэзіі ў маладосці, ён вырас да нацыянальнага класіка і маральнага аўтарытэта нацыі, сцвярджаючы ў сваёй творчасці непахісныя каштоўнасці беларускай культуры, незалежнасці краіны і хрысціянскай веры. 👍
Ён быў таленавітым і пладавітым паэтам з пад пяра якога выйшла каля 70 кніг.🔥
Акрамя таго, Р. Барадулін быў добрым перакладчыкам. Менавіта ён пераклаў на беларускую мову помнік старажытнарускай літаратуры «Слова пра паход Ігараў» і «Рубаі» А. Хаяма.
Ён жа перакладаў многія творы У. Шэкспіра, Д. Байрана, Ф. Г. Лорку, Сяргея Ясеніна, Г. Містраль, П. Неруду, А. Міцкевіча і іншых.
Вершы самога Барадуліна перакладзеныя на 38 моў свету. 🔥🔥🔥
#Літаратура
📖 90 гадоў з дня нараджэння Рыгора Барадуліна
Рыгор Іванавіч Барадулін (1935-2014) - адна са знакавых постацяў беларускай літаратуры др. п. 20 ст.
Пачаўшы з камсамольскае паэзіі ў маладосці, ён вырас да нацыянальнага класіка і маральнага аўтарытэта нацыі, сцвярджаючы ў сваёй творчасці непахісныя каштоўнасці беларускай культуры, незалежнасці краіны і хрысціянскай веры. 👍
Ён быў таленавітым і пладавітым паэтам з пад пяра якога выйшла каля 70 кніг.🔥
Акрамя таго, Р. Барадулін быў добрым перакладчыкам. Менавіта ён пераклаў на беларускую мову помнік старажытнарускай літаратуры «Слова пра паход Ігараў» і «Рубаі» А. Хаяма.
Ён жа перакладаў многія творы У. Шэкспіра, Д. Байрана, Ф. Г. Лорку, Сяргея Ясеніна, Г. Містраль, П. Неруду, А. Міцкевіча і іншых.
Вершы самога Барадуліна перакладзеныя на 38 моў свету. 🔥🔥🔥
#Літаратура
***
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою не ачарсцвець,
Каб не страціць святое штосьці.
Не забыць, як падвялы аер
На памытай падлозе пахне,
Як у студню цыбаты асвер*
Запускае руку да пахі.
Не забыць сцежкі той, што цябе
На дарогу выводзіла з дому,
Што у хаце там быў рубель
У цане і па курсу старому.
Не забыць, як марозам злым
Клямка пальцы пячэ балюча
І адкуль на стале тваім
Бохан свежага хлеба пахучы.
Помніць свой на іржышчы цень,
Не забыць, як завуць суседа,
Не забыць, як пяе пад дзень
За вясёлым сталом бяседа.
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою ты стаў чысцей
І не страціў святое штосьці.
1960
Рыгор Барадулін
***
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою не ачарсцвець,
Каб не страціць святое штосьці.
Не забыць, як падвялы аер
На памытай падлозе пахне,
Як у студню цыбаты асвер*
Запускае руку да пахі.
Не забыць сцежкі той, што цябе
На дарогу выводзіла з дому,
Што у хаце там быў рубель
У цане і па курсу старому.
Не забыць, як марозам злым
Клямка пальцы пячэ балюча
І адкуль на стале тваім
Бохан свежага хлеба пахучы.
Помніць свой на іржышчы цень,
Не забыць, як завуць суседа,
Не забыць, як пяе пад дзень
За вясёлым сталом бяседа.
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою ты стаў чысцей
І не страціў святое штосьці.
1960
Рыгор Барадулін
#Літаратура
Сакавік
Калі зіма здалёку едзе
Са світай сіверных вятроў,
Тады ў бярлогах ўсе мядзведзі
Хаваюцца ад маразоў.
Там мякка, цёпла на галінах.
Як рай... Засуне лапу ў рот
Ды сніць пра спелыя маліны
І пра салодкі дзікі мёд.
Худыя, злосныя, нядужыя,
Пад лёгкі пошум баравы
Брыдзеце па вясновых лужынах,
Мядзведзі, вы або не вы?
У Налібоках, Белавежы
Вясною ранняй кожны год
Вас хіліць вецер моцны, свежы
І аглушае крыгаход.
А зайцы у вясновым хораме
Гаспадарамі ў гэты час.
Вялікія! О як жа сорамна
Бяссільнымі мне бачыць вас.
(1962)
Рыгор Семашкевіч
Сакавік
Калі зіма здалёку едзе
Са світай сіверных вятроў,
Тады ў бярлогах ўсе мядзведзі
Хаваюцца ад маразоў.
Там мякка, цёпла на галінах.
Як рай... Засуне лапу ў рот
Ды сніць пра спелыя маліны
І пра салодкі дзікі мёд.
Худыя, злосныя, нядужыя,
Пад лёгкі пошум баравы
Брыдзеце па вясновых лужынах,
Мядзведзі, вы або не вы?
У Налібоках, Белавежы
Вясною ранняй кожны год
Вас хіліць вецер моцны, свежы
І аглушае крыгаход.
А зайцы у вясновым хораме
Гаспадарамі ў гэты час.
Вялікія! О як жа сорамна
Бяссільнымі мне бачыць вас.
(1962)
Рыгор Семашкевіч
#Літаратура
95 гадоў таму нарадзіўся Яраслаў Пархута
Пісьменнік, краязнаўца і журналіст Яраслаў Пархута нарадзіўся 8 сакавіка 1930, в. Мілейкі, Івацэвіцкі р-н, Брэсцкая вобл. — памёр у 1996 г.
📌 Вучыўся на журфаку БДУ, працаваў у рэгіянальнай прэсе і абласным тэлебачанні Берасцейшчыны, часопісах "Вожык" і "Родная прырода".
📌 Дэбютаваў у 1946 г.
📌 Аўтар вершаваных казак «Казка зялёнай дубровы», «Перапёлачка», кніг прозы «Ты пайшла ў сонца», «Мудрая цялушка», «Там, дзе жыве Юлька», «Жаваранак над полем», «Зямля бацькоў нашых», «Пад высокім сонцам» , «Дарогамі надзеі і трывог».
📌 Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі імя К. Каліноўскага за кнігу «Зямля бацькоў нашых» (1992).
95 гадоў таму нарадзіўся Яраслаў Пархута
Пісьменнік, краязнаўца і журналіст Яраслаў Пархута нарадзіўся 8 сакавіка 1930, в. Мілейкі, Івацэвіцкі р-н, Брэсцкая вобл. — памёр у 1996 г.
📌 Вучыўся на журфаку БДУ, працаваў у рэгіянальнай прэсе і абласным тэлебачанні Берасцейшчыны, часопісах "Вожык" і "Родная прырода".
📌 Дэбютаваў у 1946 г.
📌 Аўтар вершаваных казак «Казка зялёнай дубровы», «Перапёлачка», кніг прозы «Ты пайшла ў сонца», «Мудрая цялушка», «Там, дзе жыве Юлька», «Жаваранак над полем», «Зямля бацькоў нашых», «Пад высокім сонцам» , «Дарогамі надзеі і трывог».
📌 Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі імя К. Каліноўскага за кнігу «Зямля бацькоў нашых» (1992).
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#Літаратура
Народная паэтка Людміла Запрудская
"Жураўлі"
https://www.tiktok.com/@luciamatiunas?_t=ZS-8uWN11JBa48&_r=1
Народная паэтка Людміла Запрудская
"Жураўлі"
https://www.tiktok.com/@luciamatiunas?_t=ZS-8uWN11JBa48&_r=1
#Літаратура
* * *
Колькі той радасці у чалавека!
Болей работы, трывогі, турбот...
Ды сустракае вясною спрадвеку
З радасцю чыстай ён птушак прылёт.
Выгляне стомлены шпак са шпакоўні,
Першае лісце пачне шалясцець —
І ўжо на сэрцы лягчэй і спакойней,
Сам ты гатовы кудысьці ўзляцець.
Скажа таварыш твой шчырае слова,
З добрай усмешкай унук падбяжыць,
Робіцца зноўку твой свет адмысловым
І адчуваеш, як хораша жыць...
Сёння мне зранку працуецца весела:
Стукнула звонка ў шыбу пчала,
Ластаўка смутак крылом перакрэсліла,
Ліпа цвісці на двары пачала.
1979
Пімен Панчанка
* * *
Колькі той радасці у чалавека!
Болей работы, трывогі, турбот...
Ды сустракае вясною спрадвеку
З радасцю чыстай ён птушак прылёт.
Выгляне стомлены шпак са шпакоўні,
Першае лісце пачне шалясцець —
І ўжо на сэрцы лягчэй і спакойней,
Сам ты гатовы кудысьці ўзляцець.
Скажа таварыш твой шчырае слова,
З добрай усмешкай унук падбяжыць,
Робіцца зноўку твой свет адмысловым
І адчуваеш, як хораша жыць...
Сёння мне зранку працуецца весела:
Стукнула звонка ў шыбу пчала,
Ластаўка смутак крылом перакрэсліла,
Ліпа цвісці на двары пачала.
1979
Пімен Панчанка