#Літаратура
🔥 130 год таму выйшаў "Смык беларускі"
«Смык беларускі» — паэтычны зборнік класіка новай беларускай літаратуры Францішка Багушэвіча (1840-1900) выдадзены ў 13 снежня 1894 г. у Познані пад псеўданімам «Сымон Рэўка з-пад Барысава». 👍
Гэты псеўданім быў новым для пісьменніка - першы зборнік "Дудка беларуская» Ф. Багушэвіча выдадзены восенню 1891г. у Кракаве выйшаў пад псеўданімам Мацей Бурачок.👍👍
🔥 130 год таму выйшаў "Смык беларускі"
«Смык беларускі» — паэтычны зборнік класіка новай беларускай літаратуры Францішка Багушэвіча (1840-1900) выдадзены ў 13 снежня 1894 г. у Познані пад псеўданімам «Сымон Рэўка з-пад Барысава». 👍
Гэты псеўданім быў новым для пісьменніка - першы зборнік "Дудка беларуская» Ф. Багушэвіча выдадзены восенню 1891г. у Кракаве выйшаў пад псеўданімам Мацей Бурачок.👍👍
#Літаратура
Хуткая плынь
Ня трэба, каханая, слоў. Памаўчым.
Нiхто не валодае мовай, якою
Два сэрцы, спавiтыя пешчаў ракою
Размову вядуць, у нябыт плывучы.
Глядзi, якi морак, i шэрань, i стынь
Залеглi наўкола страшлiвай аблогай...
Дык будзем жа моўчкi адно да аднога
Тулiцца.
Хай зносiць нас хуткая плынь.
Алег Мінкін
Хуткая плынь
Ня трэба, каханая, слоў. Памаўчым.
Нiхто не валодае мовай, якою
Два сэрцы, спавiтыя пешчаў ракою
Размову вядуць, у нябыт плывучы.
Глядзi, якi морак, i шэрань, i стынь
Залеглi наўкола страшлiвай аблогай...
Дык будзем жа моўчкi адно да аднога
Тулiцца.
Хай зносiць нас хуткая плынь.
Алег Мінкін
#Літаратура
ПАМЯЦЬ ВЕКАВАЯ
Леанід ПРАНЧАК
Ад прадзедаў да сённяшніх часоў
Жыве нязменна памяць векавая...
Ад родных слоў, ад водару лугоў
Цішэе сэрца і душа спявае.
Адсюль шляхі на захад і на ўсход.
Апалены вятрамі і вайною,
Тут выстаяў і выжыў мой народ,
І засланіў зямлю сваю сабою.
Старадаўнія храмы радзімай зямлі!
Тут знаходжу спакой і збавенне ад злога.
Праз гады, праз вякі Вы заўсёды былі
Суцяшэннем душы,
Домам Госпада Бога.
Я прыходжу сюды, каб пабыць у цішы.
Выбачэнне грахоў – шчырых сэрцаў патрэба,
Каб ісці па жыцці са святлом у душы
І з малітвай святой, што ўзлятае да неба.
Бацькоўскі кут мой, ты ад веку тут.
За права быць плачу жыццём і лёсам.
Зямля маёй любові і пакут,
Тваім малюся соснам і бярозам.
Стагоддзямі нас выпрабоўваў час.
Ды Бог таму жыве на Беларусі,
Што людзі тут – жывы іканастас,
А Беларусь – царква, дзе я малюся!
Старадаўнія храмы радзімай зямлі!
Тут знаходжу спакой і збавенне ад злога.
Праз гады, праз вякі Вы заўсёды былі
Суцяшэннем душы,
Домам Госпада Бога.
Я прыходжу сюды, каб пабыць у цішы.
Выбачэнне грахоў – шчырых сэрцаў патрэба,
Каб ісці па жыцці са святлом у душы
І з малітвай святой, што ўзлятае да неба.
01.12.2024
Крыніца
ПАМЯЦЬ ВЕКАВАЯ
Леанід ПРАНЧАК
Ад прадзедаў да сённяшніх часоў
Жыве нязменна памяць векавая...
Ад родных слоў, ад водару лугоў
Цішэе сэрца і душа спявае.
Адсюль шляхі на захад і на ўсход.
Апалены вятрамі і вайною,
Тут выстаяў і выжыў мой народ,
І засланіў зямлю сваю сабою.
Старадаўнія храмы радзімай зямлі!
Тут знаходжу спакой і збавенне ад злога.
Праз гады, праз вякі Вы заўсёды былі
Суцяшэннем душы,
Домам Госпада Бога.
Я прыходжу сюды, каб пабыць у цішы.
Выбачэнне грахоў – шчырых сэрцаў патрэба,
Каб ісці па жыцці са святлом у душы
І з малітвай святой, што ўзлятае да неба.
Бацькоўскі кут мой, ты ад веку тут.
За права быць плачу жыццём і лёсам.
Зямля маёй любові і пакут,
Тваім малюся соснам і бярозам.
Стагоддзямі нас выпрабоўваў час.
Ды Бог таму жыве на Беларусі,
Што людзі тут – жывы іканастас,
А Беларусь – царква, дзе я малюся!
Старадаўнія храмы радзімай зямлі!
Тут знаходжу спакой і збавенне ад злога.
Праз гады, праз вякі Вы заўсёды былі
Суцяшэннем душы,
Домам Госпада Бога.
Я прыходжу сюды, каб пабыць у цішы.
Выбачэнне грахоў – шчырых сэрцаў патрэба,
Каб ісці па жыцці са святлом у душы
І з малітвай святой, што ўзлятае да неба.
01.12.2024
Крыніца
#Літаратура
Дух Бацькаўшчыны
Адкуль бярэцца ён? З травы і зёлак,
З лясоў, што засланяюць небасхіл,
З крыніц бруістых, з тоняў у азёрах,
З крыжоў збуцьвелых і з саміх магіл.
Куды ні ступіш – скрозь і ўсюды чутна
Яго ўсяіснасць. Так задумаў Бог –
Каб, як бы ні было табе пакутна,
Свой родны край ты разлюбіць ня змог.
Ніл Гілевіч
Дух Бацькаўшчыны
Адкуль бярэцца ён? З травы і зёлак,
З лясоў, што засланяюць небасхіл,
З крыніц бруістых, з тоняў у азёрах,
З крыжоў збуцьвелых і з саміх магіл.
Куды ні ступіш – скрозь і ўсюды чутна
Яго ўсяіснасць. Так задумаў Бог –
Каб, як бы ні было табе пакутна,
Свой родны край ты разлюбіць ня змог.
Ніл Гілевіч
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#Літаратура
Сапраўды апошнім часам у кнігарнях трапляюцца цікавыя беларускамоўныя выданні. Можна і сабе, і ў падарунак нешта выбраць.
👉 Дарэчы, учора мне ў прыват напісалі, што нідзе няма ў продажы выданняў Багушэвіча. Пакапала інтэрнэт крамы - мусіць праўда, няма нешта ў наяўнасці нічога гэтага аўтара.... 🤔
Крыніца відэа ў тыкток
Сапраўды апошнім часам у кнігарнях трапляюцца цікавыя беларускамоўныя выданні. Можна і сабе, і ў падарунак нешта выбраць.
👉 Дарэчы, учора мне ў прыват напісалі, што нідзе няма ў продажы выданняў Багушэвіча. Пакапала інтэрнэт крамы - мусіць праўда, няма нешта ў наяўнасці нічога гэтага аўтара.... 🤔
Крыніца відэа ў тыкток
#Літаратура
* * *
Наступны дзень
І дзень апошні,
Як адгадаць,
Які з іх твой?
Лёс грузіць час
У воз парожні,
І цемра жмурыцца савой.
Наступны
Абяцаць ахвочы.
Скупы апошні,
Як праснак.
Лёс ад усіх
Хавае вочы.
Надзеяй снедае жабрак.
Маўчыць туга.
Плывуць аблокі –
Шлях іхні,
Як і твой,
Далёкі…
Рыгор Барадулін
* * *
Наступны дзень
І дзень апошні,
Як адгадаць,
Які з іх твой?
Лёс грузіць час
У воз парожні,
І цемра жмурыцца савой.
Наступны
Абяцаць ахвочы.
Скупы апошні,
Як праснак.
Лёс ад усіх
Хавае вочы.
Надзеяй снедае жабрак.
Маўчыць туга.
Плывуць аблокі –
Шлях іхні,
Як і твой,
Далёкі…
Рыгор Барадулін
#Літаратура
***
Цераз зараснiк iнею ў ранiшнiм лесе
Прабiраецца сонца - цiхусенька так,
Затаiўшы дыханне: хаця б не атрэсцi
Гэты цуд, што стварыў найвялiкшы мастак.
I ўсё ж нейкую нiтачку дзесь зачапiла:
Скалыхнулася голка - пыл срэбны курыць...
Ну i ну! Нават дотыку промня хапiла,
Каб, парушыўшы чары, красу разбурыць!
Ніл Гілевіч
***
Цераз зараснiк iнею ў ранiшнiм лесе
Прабiраецца сонца - цiхусенька так,
Затаiўшы дыханне: хаця б не атрэсцi
Гэты цуд, што стварыў найвялiкшы мастак.
I ўсё ж нейкую нiтачку дзесь зачапiла:
Скалыхнулася голка - пыл срэбны курыць...
Ну i ну! Нават дотыку промня хапiла,
Каб, парушыўшы чары, красу разбурыць!
Ніл Гілевіч