Суніцы лясныя - карысныя ўласцівасці🍃
Суніцы - салодкія і духмяныя ягады, любімы ласунак у дзяцінстве. Многія цэняць суніцы менавіта за яе непаўторны смак і водар. Суніцы лясныя змяшчаюць лёгка засваяльныя цукру глюкозу і фруктозу. Кіслінку ёй надаюць арганічныя кіслоты - цытрынавая, яблычная, саліцылавая, хінная. Адмысловы смакавы букет суніцы лясной робяць непаўторным яшчэ і эфірныя маслы, араматычныя рэчывы, якія валодаюць пахам цытрыны. Свежыя ягады суніцы - выдатны дыетычны прадукт.
Цікавы факт аб суніцах.
У суніцы жалеза ўдвая больш, чым у слівах, і ў 40 разоў больш, чым у вінаградзе! А па колькасці кальцыя суніцы займае першае месца сярод садавіны і ягад.
Каштоўнасць ягад суніцы вызначае высокае ўтрыманне ў іх аскарбінавай кіслаты (120 мг на 100 г свежых ягад). У суніцы лясной шмат не толькі вітаміна З, але і каратыну, вітамінаў В1, В2, РР, фалійнай кіслаты. У лясной суніцы змяшчаецца цэлы шэраг мікраэлементаў: жалеза, медзь, кобальт, марганец, якія бяруць удзел у крыватворы. Суніцы служаць яшчэ крыніцай мінеральных соляў - калія, фосфару, кальцыя. Суніцы лясныя змяшчаюць даволі вялікая колькасць пекцінавых рэчываў, якія аказваюць станоўчы ўплыў на арганізм чалавека.
Суніцы - салодкія і духмяныя ягады, любімы ласунак у дзяцінстве. Многія цэняць суніцы менавіта за яе непаўторны смак і водар. Суніцы лясныя змяшчаюць лёгка засваяльныя цукру глюкозу і фруктозу. Кіслінку ёй надаюць арганічныя кіслоты - цытрынавая, яблычная, саліцылавая, хінная. Адмысловы смакавы букет суніцы лясной робяць непаўторным яшчэ і эфірныя маслы, араматычныя рэчывы, якія валодаюць пахам цытрыны. Свежыя ягады суніцы - выдатны дыетычны прадукт.
Цікавы факт аб суніцах.
У суніцы жалеза ўдвая больш, чым у слівах, і ў 40 разоў больш, чым у вінаградзе! А па колькасці кальцыя суніцы займае першае месца сярод садавіны і ягад.
Каштоўнасць ягад суніцы вызначае высокае ўтрыманне ў іх аскарбінавай кіслаты (120 мг на 100 г свежых ягад). У суніцы лясной шмат не толькі вітаміна З, але і каратыну, вітамінаў В1, В2, РР, фалійнай кіслаты. У лясной суніцы змяшчаецца цэлы шэраг мікраэлементаў: жалеза, медзь, кобальт, марганец, якія бяруць удзел у крыватворы. Суніцы служаць яшчэ крыніцай мінеральных соляў - калія, фосфару, кальцыя. Суніцы лясныя змяшчаюць даволі вялікая колькасць пекцінавых рэчываў, якія аказваюць станоўчы ўплыў на арганізм чалавека.
Forwarded from Звязда
У беларускім заканадаўстве плануюць замацаваць паняцце чаявых
Важна вызначыць, каму яны належаць.
zviazda.by
Важна вызначыць, каму яны належаць.
zviazda.by
Forwarded from Naračanščyna | Нарачанскі край
На здымку – адзін з дзён Нарачанскай аперацыі: дастаўка параненых з перадавой 28 сакавіка 1916 г.
На паўночным беразе возера Нарач (ваколіцы Шэметоўшчыны) асноўны ўдар рускай арміі прыйшоўся на нямецкую 75-ю рэзервовую дывізію, якая з кастрычніка 1915 да жніўня 1916 года знаходзіліся ля возера Нарач. У сакавіку 1916 года 250-ы і 251-ы рэзервовыя пяхотныя палкі дывізіі знаходзіліся на перадавой лініі ад вёскі Сталоўцы, паўночней якой пачыналася дрыгва. Менавіта тут развярнуліся падзеі, каторыя затым далі назву усёй расійскай наступальнай аперацыі ад Вілейкі да Пастаў. Пры гэтым непасрэдна "Бітва ў Нарачы" праходзіла на пярэсмыку між возерам і балотам, шырыня якога – 3,5 км.
З кнігі Уладзіміра Багданава "Бітва ў Нарачы"
На паўночным беразе возера Нарач (ваколіцы Шэметоўшчыны) асноўны ўдар рускай арміі прыйшоўся на нямецкую 75-ю рэзервовую дывізію, якая з кастрычніка 1915 да жніўня 1916 года знаходзіліся ля возера Нарач. У сакавіку 1916 года 250-ы і 251-ы рэзервовыя пяхотныя палкі дывізіі знаходзіліся на перадавой лініі ад вёскі Сталоўцы, паўночней якой пачыналася дрыгва. Менавіта тут развярнуліся падзеі, каторыя затым далі назву усёй расійскай наступальнай аперацыі ад Вілейкі да Пастаў. Пры гэтым непасрэдна "Бітва ў Нарачы" праходзіла на пярэсмыку між возерам і балотам, шырыня якога – 3,5 км.
З кнігі Уладзіміра Багданава "Бітва ў Нарачы"
Экспазіцыя ў гонар 90-годдзя з дня нараджэння Юрыя Гагарына адкрылася ў Мінску.
Міжнародная выстава " Сто усмешак Гагарына. Усмешка для свету " праходзіць у Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў.
Там можна ўбачыць фатаграфіі з розных мерапрыемстваў, з камандзіровак, а таксама асабістыя рэчы Гагарына. Акрамя гэтага, на выставе ёсць творчыя работы на тэму космасу, палёту і інш.
📌Выстава працягнецца да 21 красавіка.
Крыніца: MINSKNEWS.BY
Міжнародная выстава " Сто усмешак Гагарына. Усмешка для свету " праходзіць у Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў.
Там можна ўбачыць фатаграфіі з розных мерапрыемстваў, з камандзіровак, а таксама асабістыя рэчы Гагарына. Акрамя гэтага, на выставе ёсць творчыя работы на тэму космасу, палёту і інш.
📌Выстава працягнецца да 21 красавіка.
Крыніца: MINSKNEWS.BY
Forwarded from Матуля Беларусь
ВЯСНЕ ДАРОГУ !
#МАРАФОНКАХАННЯ14.
КАНСТАНЦЫЯ БУЙЛА.
"Вясна пяе. Гамоняць ручаі.
Шуміць вада, сплываючы у долы.
Ідзём з табой на поле — удваіх...
Прыемны нам вады разгон вясёлы.
Дзень ярыцца. На схілах поля снег
Прытоіўся. Ляжыць сцямнелай глыбай.
Не кінецца у вочы нам агрэх,—
Мы ж узнімалі разам тыя скібы.
Яны набраклі талаю вадой,
Ляжаць. Чакаюць нашых рук і сонца...
Вясна ідзе! Што дзень, то больш слядоў
Яе відаць па ўсёй, па ўсёй старонцы.
Яна пяе, звініць, шуміць, цячэ,
А нам гучыць — жывых пачуццяў песняй.
Ды ці не рана, любы мой, яшчэ
Ўступаць у наша шчаснае прадвесне!
Не! Вочы зырка свецяцца твае...
А свежы вецер студзіць нашы губы...
Якое шчасце нам вясна дае,
Вясна юнацтва, маладосці, любы."
#МАРАФОНКАХАННЯ14.
КАНСТАНЦЫЯ БУЙЛА.
"Вясна пяе. Гамоняць ручаі.
Шуміць вада, сплываючы у долы.
Ідзём з табой на поле — удваіх...
Прыемны нам вады разгон вясёлы.
Дзень ярыцца. На схілах поля снег
Прытоіўся. Ляжыць сцямнелай глыбай.
Не кінецца у вочы нам агрэх,—
Мы ж узнімалі разам тыя скібы.
Яны набраклі талаю вадой,
Ляжаць. Чакаюць нашых рук і сонца...
Вясна ідзе! Што дзень, то больш слядоў
Яе відаць па ўсёй, па ўсёй старонцы.
Яна пяе, звініць, шуміць, цячэ,
А нам гучыць — жывых пачуццяў песняй.
Ды ці не рана, любы мой, яшчэ
Ўступаць у наша шчаснае прадвесне!
Не! Вочы зырка свецяцца твае...
А свежы вецер студзіць нашы губы...
Якое шчасце нам вясна дае,
Вясна юнацтва, маладосці, любы."
#ГісторыяБеларусі
#Год1917
Рэвалюцыі 1917 года і беларускае пытанне
Пачатак тут
Звесткі аб паўстанні ў Петраградзе сталі вядомыя ў Мінску 25 кастрычніка ў другой палове дня. Выканкам Мінскага Савета вывеў на вуліцы горада салдат двух запасных палкоў, вызваліў з турмы каля 800 арыштаваных.
26 кастрычніка 1917 года выканкам Мінскага Савета абвясціў аб пераходзе ўлады ў рукі Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў. З палітычных зняволеных быў створаны першы рэвалюцыйны полк.
27 кастрычніка быў створаны Камітэт выратавання рэвалюцыі, большасць у якім мелі эсэры, меншавікі і бундаўцы. Ён увёў у Мінск часці Каўказскай дывізіі, зняў вайсковыя пасты Мінскага Савета, адхіліў прызначаных ім камісараў.
Мінскі Савет згадзіўся на перадачу ўлады Камітэту пры ўмове, што войскі не будуць накіроўвацца на падаўленне паўстання ў Петраградзе і Маскве.
Пасля заключэння пагаднення бальшавікі правялі агітацыю сярод салдат, дзе мелі значную падтрымку. У ноч з 1 на 2 лістапада ў Мінск увайшоў браніраваны цягнік, а таксама атрады рэвалюцыйна настроеных салдат, якія ўзялі пад абарону Мінскі Савет.
У канцы кастрычніка - пачатку лістапада 1917 года савецкая ўлада была ўсталявана ў Віцебску, Гомелі, Полацку, Оршы і іншых гарадах.
У лістападзе 1917 года адбыліся з'езд Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў Заходняй вобласці, ІІІ з'езд сялянскіх дэпутатаў Мінскай і Віленскай губерняў, ІІ з'езд армій Заходняга фронту. Яны прынялі рашэнне аб стварэнні адзінага органа кіравання.
26 лістапада сфарміраваны Абласны выканаўчы камітэт Заходняй вобласці і фронту (Аблвыканкамзах, які ўзначаліў напачатку М.Рагазінскі, а са студзеня 1918 г. - А.Мяснікоў).
Са 170 членаў Аблвыканкамзаха беларусаў было ўсяго 3 (левыя эсэры)
Кіраўнікі створаных бальшавікамі структур не бачылі перспектыў беларускага нацыянальнага развіцця. Яны меркавалі, што стварэнне нацыянальных рэспублік стане перашкодай для сусветнай пралетарскай рэвалюцыі.
З'яўляючыся ў выключнай большасці прадстаўнікамі іншых народаў (В.Кнорын, К.Ландар, А.Мяснікоў), яны не лічылі беларусаў асобнай нацыяй.
Працяг будзе
#Год1917
Рэвалюцыі 1917 года і беларускае пытанне
Пачатак тут
Звесткі аб паўстанні ў Петраградзе сталі вядомыя ў Мінску 25 кастрычніка ў другой палове дня. Выканкам Мінскага Савета вывеў на вуліцы горада салдат двух запасных палкоў, вызваліў з турмы каля 800 арыштаваных.
26 кастрычніка 1917 года выканкам Мінскага Савета абвясціў аб пераходзе ўлады ў рукі Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў. З палітычных зняволеных быў створаны першы рэвалюцыйны полк.
27 кастрычніка быў створаны Камітэт выратавання рэвалюцыі, большасць у якім мелі эсэры, меншавікі і бундаўцы. Ён увёў у Мінск часці Каўказскай дывізіі, зняў вайсковыя пасты Мінскага Савета, адхіліў прызначаных ім камісараў.
Мінскі Савет згадзіўся на перадачу ўлады Камітэту пры ўмове, што войскі не будуць накіроўвацца на падаўленне паўстання ў Петраградзе і Маскве.
Пасля заключэння пагаднення бальшавікі правялі агітацыю сярод салдат, дзе мелі значную падтрымку. У ноч з 1 на 2 лістапада ў Мінск увайшоў браніраваны цягнік, а таксама атрады рэвалюцыйна настроеных салдат, якія ўзялі пад абарону Мінскі Савет.
У канцы кастрычніка - пачатку лістапада 1917 года савецкая ўлада была ўсталявана ў Віцебску, Гомелі, Полацку, Оршы і іншых гарадах.
У лістападзе 1917 года адбыліся з'езд Саветаў рабочых і салдацкіх дэпутатаў Заходняй вобласці, ІІІ з'езд сялянскіх дэпутатаў Мінскай і Віленскай губерняў, ІІ з'езд армій Заходняга фронту. Яны прынялі рашэнне аб стварэнні адзінага органа кіравання.
26 лістапада сфарміраваны Абласны выканаўчы камітэт Заходняй вобласці і фронту (Аблвыканкамзах, які ўзначаліў напачатку М.Рагазінскі, а са студзеня 1918 г. - А.Мяснікоў).
Са 170 членаў Аблвыканкамзаха беларусаў было ўсяго 3 (левыя эсэры)
Кіраўнікі створаных бальшавікамі структур не бачылі перспектыў беларускага нацыянальнага развіцця. Яны меркавалі, што стварэнне нацыянальных рэспублік стане перашкодай для сусветнай пралетарскай рэвалюцыі.
З'яўляючыся ў выключнай большасці прадстаўнікамі іншых народаў (В.Кнорын, К.Ландар, А.Мяснікоў), яны не лічылі беларусаў асобнай нацыяй.
Працяг будзе
Forwarded from Yury
К. Крапіва
ФІЛОСАФ I РАКА
Блукаў Філосаф па зямлі.
Чаго блукаў? Мо праўды ён шукаў
I сцежак тых, што да яе вялі,
Мо вывучаў складанасць тых падзей,
Што выклікаюць у людзей
То радасць, то трывогі.
А толькі збіўся ён з дарогі,
Пайшоў да вёскі нацянькі
I апынуўся ля ракі.
Вось вёска ўся на відавоку,
Сям-там дымяцца каміны,
I смачны пах даносіцца здалёку:
Няйначай як пякуць бліны,
А можа, нават і мачанку
(Філосаф наш ад ранку
Не каштаваў ніякай стравы).
Ды вось бяда —
Наперадзе вада
I не відаць ніякай пераправы.
«Не будзем смутку наддавацца,—
Сказаў Філосаф наш, пачаўшы раздзявацца.—
Мне толькі варта зняць штаны,
I я паспею на бліны».
Аднак, раздзеўшыся, пачаў ён сумнявацца:
Ці то ў штанах, ці без штаноў —
Філосаф ёсць філосаф:
Паразважаць заўжды гатоў
Аб чалавечых лёсах.
«Які ж мяне самога лёс чакае?
Хоць розум мой глыбінь шукае,
Але ж вада тут чорная такая...
Таму адзначым: гэты глыб
Не для філосафаў — для рыб».
I тут, у гэтыя хвіліны
Сумненняў і разваг,
Пачуўся раптам роў асліны:
Асёл, прыспешыўшы хаду,
Імчаўся з берага ў ваду
(Відаць, усмаг).
Напіўшыся, стаяў, крапіў хвастом бакі
Аж на сярэдзіне ракі
(Аслу было тут па калені).
Філосаф зноў у задуменні:
«Чаму ж мы дна ў рацэ не бачым?
Даследуем і растлумачым:
Таму мы ў ёй не бачым дна,
Што ў вадаёме муць адна».
Так іншы твор са зместам цьмяным
Мы лічым ледзь не акіянам.
1963
ФІЛОСАФ I РАКА
Блукаў Філосаф па зямлі.
Чаго блукаў? Мо праўды ён шукаў
I сцежак тых, што да яе вялі,
Мо вывучаў складанасць тых падзей,
Што выклікаюць у людзей
То радасць, то трывогі.
А толькі збіўся ён з дарогі,
Пайшоў да вёскі нацянькі
I апынуўся ля ракі.
Вось вёска ўся на відавоку,
Сям-там дымяцца каміны,
I смачны пах даносіцца здалёку:
Няйначай як пякуць бліны,
А можа, нават і мачанку
(Філосаф наш ад ранку
Не каштаваў ніякай стравы).
Ды вось бяда —
Наперадзе вада
I не відаць ніякай пераправы.
«Не будзем смутку наддавацца,—
Сказаў Філосаф наш, пачаўшы раздзявацца.—
Мне толькі варта зняць штаны,
I я паспею на бліны».
Аднак, раздзеўшыся, пачаў ён сумнявацца:
Ці то ў штанах, ці без штаноў —
Філосаф ёсць філосаф:
Паразважаць заўжды гатоў
Аб чалавечых лёсах.
«Які ж мяне самога лёс чакае?
Хоць розум мой глыбінь шукае,
Але ж вада тут чорная такая...
Таму адзначым: гэты глыб
Не для філосафаў — для рыб».
I тут, у гэтыя хвіліны
Сумненняў і разваг,
Пачуўся раптам роў асліны:
Асёл, прыспешыўшы хаду,
Імчаўся з берага ў ваду
(Відаць, усмаг).
Напіўшыся, стаяў, крапіў хвастом бакі
Аж на сярэдзіне ракі
(Аслу было тут па калені).
Філосаф зноў у задуменні:
«Чаму ж мы дна ў рацэ не бачым?
Даследуем і растлумачым:
Таму мы ў ёй не бачым дна,
Што ў вадаёме муць адна».
Так іншы твор са зместам цьмяным
Мы лічым ледзь не акіянам.
1963
#ЯМыКаласы
«— А пачыналі ж мы,— з нейкім нават злосным смяшком сказаў граф.— Мы, недабітыя. Нацярпеліся жаху, пакуль нас было мала, і аддалі стырно другім, якія палалі, а цяпер студзяць свой агонь у галадайскім пяску ці ў сібірскіх снягах...
Вы ж мелі шчасце сустракацца з Мураўёвым Міхаілам Мікалаевічам (Вiленскiм)? Самы разумны з усёй гэтай камарыллі. І ніяк не можа забыць грахоў маладосці, Ліс Патрыкеевіч. Кідаецца ва ўсе бакі, слухае кожны вецер, абы толькі сабе не пашкодзіць. Пачакайце, ён яшчэ дасца ўсім у знакі, я яго ведаю...
А гэта ж мы, гэта мы прымалі ў кола першых. Я ўспомніў Пушкіна... Дык вось бліжэйшага ягонага сябра прымала ў грамаду гэтая свіння з тытулам графа. І вось Пушчын у Сібіры, напэўна, памёр, а свіння жыве, робіць выгляд, што забыла маладыя сумленныя словы. Да яшчэ, напэўна, кажа пра «гарачую маладосць», што «мы таксама былі такія», што «ўсё гэта пройдзе». А загадаюць — будзе вешаць гэтую моладзь... Няма горшай свінні, чым адступнік. Былі франдзёры, а цяпер адзін дзяржаўны муж, а другі — к-хат!!! О божа, божа!..»
Глава VIII.
Уладзімір Караткевіч. «Каласы пад сярпом тваім»
«— А пачыналі ж мы,— з нейкім нават злосным смяшком сказаў граф.— Мы, недабітыя. Нацярпеліся жаху, пакуль нас было мала, і аддалі стырно другім, якія палалі, а цяпер студзяць свой агонь у галадайскім пяску ці ў сібірскіх снягах...
Вы ж мелі шчасце сустракацца з Мураўёвым Міхаілам Мікалаевічам (Вiленскiм)? Самы разумны з усёй гэтай камарыллі. І ніяк не можа забыць грахоў маладосці, Ліс Патрыкеевіч. Кідаецца ва ўсе бакі, слухае кожны вецер, абы толькі сабе не пашкодзіць. Пачакайце, ён яшчэ дасца ўсім у знакі, я яго ведаю...
А гэта ж мы, гэта мы прымалі ў кола першых. Я ўспомніў Пушкіна... Дык вось бліжэйшага ягонага сябра прымала ў грамаду гэтая свіння з тытулам графа. І вось Пушчын у Сібіры, напэўна, памёр, а свіння жыве, робіць выгляд, што забыла маладыя сумленныя словы. Да яшчэ, напэўна, кажа пра «гарачую маладосць», што «мы таксама былі такія», што «ўсё гэта пройдзе». А загадаюць — будзе вешаць гэтую моладзь... Няма горшай свінні, чым адступнік. Былі франдзёры, а цяпер адзін дзяржаўны муж, а другі — к-хат!!! О божа, божа!..»
Глава VIII.
Уладзімір Караткевіч. «Каласы пад сярпом тваім»
#МіфыЛегендыБеларусі
Вужыны Кароль - легендарная істота ў Беларускай міфалогіі, гэта буйная змяя з прыроднай каронай, якая валодала магічнымі ўласцівасцямі. Галоўны над усімі вужами і іншымі змеямі, захавальнік таемных скарбаў і магічных артэфактаў.
Лічылася, што нават нязначны кавалак кароны (адзін ражок) Караля Вужоў мог надзяліць ўладальніка рознымі неверагоднымі здольнасцямі - непаражальнасць ад ядаў, разуменне чужых думак, размаўляць на мове звяроў, птушак ды раслін.
Менавіта тады, калі Вужыны Цар збіраў усіх змей і вёў іх на зімоўку ў Змяіны Вырай - вялізную яму пад Сусветным Дрэвам, у чалавека была магчымасць паслаць на шляху Вужынага Караля ручнік, паставіць там хлеб і соль. І ў знак падзякі Вужыны Кароль адломіць ад сваёй кароны рог і кіне добраму чалавеку.
Вужыны Кароль - легендарная істота ў Беларускай міфалогіі, гэта буйная змяя з прыроднай каронай, якая валодала магічнымі ўласцівасцямі. Галоўны над усімі вужами і іншымі змеямі, захавальнік таемных скарбаў і магічных артэфактаў.
Лічылася, што нават нязначны кавалак кароны (адзін ражок) Караля Вужоў мог надзяліць ўладальніка рознымі неверагоднымі здольнасцямі - непаражальнасць ад ядаў, разуменне чужых думак, размаўляць на мове звяроў, птушак ды раслін.
Менавіта тады, калі Вужыны Цар збіраў усіх змей і вёў іх на зімоўку ў Змяіны Вырай - вялізную яму пад Сусветным Дрэвам, у чалавека была магчымасць паслаць на шляху Вужынага Караля ручнік, паставіць там хлеб і соль. І ў знак падзякі Вужыны Кароль адломіць ад сваёй кароны рог і кіне добраму чалавеку.
Forwarded from Звязда
Перакладчык Коласа стаў народным пісьменнікам Чачні
«Любоў да Беларусі, беларускай літаратуры носіць у мяне бязмежны характар».
zviazda.by
«Любоў да Беларусі, беларускай літаратуры носіць у мяне бязмежны характар».
zviazda.by