Соф'я Вітаўтаўна - сімвал жаночай прыгажосці, розуму і духоўнай сілы. Годны сімвал нашых нацыянальных традыцый.
Вялікая дачка вялікага бацькі! Яна іграла вельмі важную ролю ў гісторыі Маскоўскай Русі XV стагоддзя і заслугоўвае ўвекавечання свайго імя ў памяці і помніках не толькі ў Беларусі, але і ў Расіі
https://youtu.be/uO5u7aRCIQE?si=XvLMTeaZAeONJXJr
Вялікая дачка вялікага бацькі! Яна іграла вельмі важную ролю ў гісторыі Маскоўскай Русі XV стагоддзя і заслугоўвае ўвекавечання свайго імя ў памяці і помніках не толькі ў Беларусі, але і ў Расіі
https://youtu.be/uO5u7aRCIQE?si=XvLMTeaZAeONJXJr
YouTube
«Вялікая дачка вялікага бацькі». Марзалюк аб княгіні Сафіі Вітаўтаўне і яе ролі ў гісторыі
Сёння пойдзе размова пра вялікую дачку вялікага бацькі. Пра дачку Вітаўта Вялікага Сафію. Часцей пішуць пра яе бацьку Вітаўта Вялікага, самага магутнага і ўплывовага ўладара Усходняй і Цэнтральнай Еўропы другой паловы XIV – першай трэці XV стагоддзяў. Пра…
Forwarded from Сила Традиций
В честь прошедшего Дня белорусской науки делимся словариком на эту тему 🔬🧑🏻🔬
▫️ Микроскоп — мікраско́п.
▫️ Ученый — вучо́ны.
▫️ Прогресс — прагрэ́с.
▫️ Нобелевская премия — Но́белеўская прэ́мія.
▫️ Эксперимент — эксперыме́нт.
▫️ Академия наук — Акадэ́мія наву́к.
▫️ Разработка — распрацо́ўка.
Ждем предложения для новой подборки слов в комментариях!
▫️ Микроскоп — мікраско́п.
▫️ Ученый — вучо́ны.
▫️ Прогресс — прагрэ́с.
▫️ Нобелевская премия — Но́белеўская прэ́мія.
▫️ Эксперимент — эксперыме́нт.
▫️ Академия наук — Акадэ́мія наву́к.
▫️ Разработка — распрацо́ўка.
Ждем предложения для новой подборки слов в комментариях!
Верашчака
Photo
#ГісторыяБеларусі
Беларусь у складзе Расійскай імперыі.
Пытанне дзяржаўнаўсці ў грамацка-палітычным жыцці Беларусі першай паловы XIX ст.
Ліквідацыя ВКЛ у перыяд падзелаў Рэчы Паспалітай, няўдалая спроба яго аднаўлення ў 1812г., мэтанакіраваная палітыка расійскай улады прывялі да паступовага адмірання ідэі аднаўлення дзяржаўнасці на беларускіх землях у выглядзе Вялікага Княства Літоўскага.
Таму напярэдадні паўстання 1830 - 1831 гг. сярод мясцовых паланізаваных эліт на першы план выйшла імкненне да аднаўлення Рэчы Паспалітай з далучэннем да яе беларуска-літоўскіх губерняў.
Нацыянальны рамантызм і лібералізм складалі аснову светаўспрымання нешматлікіх тайных студэнцкіх і вучнёўскіх арганізацый на тэрыторыі Беларусі ў 30 - 50-я гг. XIX ст. Удзельнікі гэтых гурткоў і арганізацый праяўлялі літвінскі патрыятызм.
Прыкладна ў гэты час з польскамоўнага літаратурнага асяроддзя выдзелілася так званая беларуская школа, творчасць прадстаўнікоў якой была связана з літаратурнай тэматыкай. Погляды і творы прадстаўнікоў гэтага кола далёка не заўсёды мелі выразна акрэслены нацыянальны змест, аднак у будучым яны стварылі адну з асноў нацыянальнай мастацкай культуры, якая служыла даказам патэнцыяльных магчымасцей развіцця беларускай мовы і саміх беларусаў.
Паўстанні 1830 - 1831і 1863 - 1864 гг. з'явіліся вынікам уздыму польскага нацыянальнага руху і не ставілі задач фарміравання беларускай дзяржаўнасці, але яны змянілі на наступныя дзесяцігоддзі ход грамадска-культурных працэсаў.
Істотнае ўзмацненне русіфікацыі пасля падаўлення паўстання 1863 - 1864 гг. на чале з яго кіраўніком К. Каліноўскім стала штуршком для пошукаў самаідэнтыфікацыі сярод інтэлігенцыі Беларусі.
Невыпадковым сярод адукаванага грамадства стаў паступовы заняпад ідэі "літвінскага" патрыятызму і пашырэнне самаўсведамлення беларускай нацыі ў яе сучасным разуменні.
Беларусь у складзе Расійскай імперыі.
Пытанне дзяржаўнаўсці ў грамацка-палітычным жыцці Беларусі першай паловы XIX ст.
Ліквідацыя ВКЛ у перыяд падзелаў Рэчы Паспалітай, няўдалая спроба яго аднаўлення ў 1812г., мэтанакіраваная палітыка расійскай улады прывялі да паступовага адмірання ідэі аднаўлення дзяржаўнасці на беларускіх землях у выглядзе Вялікага Княства Літоўскага.
Таму напярэдадні паўстання 1830 - 1831 гг. сярод мясцовых паланізаваных эліт на першы план выйшла імкненне да аднаўлення Рэчы Паспалітай з далучэннем да яе беларуска-літоўскіх губерняў.
Нацыянальны рамантызм і лібералізм складалі аснову светаўспрымання нешматлікіх тайных студэнцкіх і вучнёўскіх арганізацый на тэрыторыі Беларусі ў 30 - 50-я гг. XIX ст. Удзельнікі гэтых гурткоў і арганізацый праяўлялі літвінскі патрыятызм.
Прыкладна ў гэты час з польскамоўнага літаратурнага асяроддзя выдзелілася так званая беларуская школа, творчасць прадстаўнікоў якой была связана з літаратурнай тэматыкай. Погляды і творы прадстаўнікоў гэтага кола далёка не заўсёды мелі выразна акрэслены нацыянальны змест, аднак у будучым яны стварылі адну з асноў нацыянальнай мастацкай культуры, якая служыла даказам патэнцыяльных магчымасцей развіцця беларускай мовы і саміх беларусаў.
Паўстанні 1830 - 1831і 1863 - 1864 гг. з'явіліся вынікам уздыму польскага нацыянальнага руху і не ставілі задач фарміравання беларускай дзяржаўнасці, але яны змянілі на наступныя дзесяцігоддзі ход грамадска-культурных працэсаў.
Істотнае ўзмацненне русіфікацыі пасля падаўлення паўстання 1863 - 1864 гг. на чале з яго кіраўніком К. Каліноўскім стала штуршком для пошукаў самаідэнтыфікацыі сярод інтэлігенцыі Беларусі.
Невыпадковым сярод адукаванага грамадства стаў паступовы заняпад ідэі "літвінскага" патрыятызму і пашырэнне самаўсведамлення беларускай нацыі ў яе сучасным разуменні.
Forwarded from BelAI
Google анансаваў нейрасетку Lumiere для генерацыі відэа па тэкставым апісанні. Мадэль машыннага навучання стварае рэалістычныя ролікі даўжынёю ў пяць секунд.
Сістэма можа ствараць ролікі па тэкставым апісанні, зыходнаму малюнку або змяняць у гатовым відэа толькі выбраныя дэталі. Код нейрасеткі пакуль застаецца закрытым.
У аснове Lumiere выкарыстоўваецца мадэль "прасторава-часавай дыфузіі" (STUNet, Space-Time-U-Net). Галоўная яе асаблівасць — відэа генерыруецца за адзін праход. Іншыя рашэнні спачатку ствараюць ключавыя кадры, а потым запаўняюць прастору паміж імі. З-за гэтага часта ўзнікаюць памылкі і неўзгадненне кадраў.
Для навучання мадэлі выкарыстоўвалі набор даных з 30 млн відэаролікаў у разрознасці 128×128 пікселяў, частатой 16 кадраў у секунду і працягласцю ў 5 секунд. Да кожнага з іх падрыхтавалі дэталёвае тэкставае апісанне таго, што адбываецца. Навучаная мадэль стварае ролікі з разрознасцю 1024×1024 пікселяў.
Сістэма можа ствараць ролікі па тэкставым апісанні, зыходнаму малюнку або змяняць у гатовым відэа толькі выбраныя дэталі. Код нейрасеткі пакуль застаецца закрытым.
У аснове Lumiere выкарыстоўваецца мадэль "прасторава-часавай дыфузіі" (STUNet, Space-Time-U-Net). Галоўная яе асаблівасць — відэа генерыруецца за адзін праход. Іншыя рашэнні спачатку ствараюць ключавыя кадры, а потым запаўняюць прастору паміж імі. З-за гэтага часта ўзнікаюць памылкі і неўзгадненне кадраў.
Для навучання мадэлі выкарыстоўвалі набор даных з 30 млн відэаролікаў у разрознасці 128×128 пікселяў, частатой 16 кадраў у секунду і працягласцю ў 5 секунд. Да кожнага з іх падрыхтавалі дэталёвае тэкставае апісанне таго, што адбываецца. Навучаная мадэль стварае ролікі з разрознасцю 1024×1024 пікселяў.
Намеснік прэм’ер-міністра Пётр Пархомчык у час дыялогавай пляцоўкі па электаральнай кампаніі са студэнтамі і супрацоўнікамі Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта расказаў аб сваіх крытэрыях, па якіх будзе выбіраць дэпутатаў у адзіны дзень галасавання, перадае БелТА.
«У нас ёсць розныя людзі, у тым ліку якія ўмеюць прыгожа гаварыць, і часам мы паддаемся гэтай спакусе. А ёсць тыя, хто прывык працаваць і мала гаварыць. Таму я заўсёды гляджу на тыя характарыстыкі, якія выкладае кандыдат, — расказаў ён. — Першы мой крытэр тычыцца больш мужчынскай паловы кандыдатаў — гэта служба ў войску.Калі служыў, то я заўсёды цікаўлюся тым, што ён там зрабіў, ці атрымаў хаця б сяржанта, ці кіраваў аддзяленнем ці ўзводам і гэтак далей. Гэта для мяне першы плюс складаецца ў тым, што ён рабіў пасля войска. Ці быў ён кіраўніком хаця б невялікага прамысловага прадпрыемства ці прыватнай кампаніі, колькі ён там працаваў, што зрабіў за перыяд сваёй працы, чаго дасягнуў.Калі два гэтыя складнікі ёсць, то хацелася б убачыць кандыдата і паслухаць, таму што часам хапае адной гутаркі і погляду, каб зразумець, ці здольны гэты кіраўнік ці дэпутат адстойваць вашыя і нашы інтарэсы».
На думку Пятра Пархомчыка, калі кожны выпрацуе ўласныя метады выбару людзей, якія ў далейшым будуць вызначаць напрамкі развіцця краіны, то Беларусь будзе імкліва ўдасканальвацца. «Да гэтага пытання трэба ставіцца вельмі асцярожна — адчуваць, разумець. Скажу па-простаму: разваліць заўсёды проста, але стварыць вельмі складана, — падкрэсліў ён. — Павінны прыйсці тыя людзі, якія сапраўды абараняюць інтарэсы нашай дзяржавы не толькі ўнутры, але і далёка за яе межамі».
«У нас ёсць розныя людзі, у тым ліку якія ўмеюць прыгожа гаварыць, і часам мы паддаемся гэтай спакусе. А ёсць тыя, хто прывык працаваць і мала гаварыць. Таму я заўсёды гляджу на тыя характарыстыкі, якія выкладае кандыдат, — расказаў ён. — Першы мой крытэр тычыцца больш мужчынскай паловы кандыдатаў — гэта служба ў войску.Калі служыў, то я заўсёды цікаўлюся тым, што ён там зрабіў, ці атрымаў хаця б сяржанта, ці кіраваў аддзяленнем ці ўзводам і гэтак далей. Гэта для мяне першы плюс складаецца ў тым, што ён рабіў пасля войска. Ці быў ён кіраўніком хаця б невялікага прамысловага прадпрыемства ці прыватнай кампаніі, колькі ён там працаваў, што зрабіў за перыяд сваёй працы, чаго дасягнуў.Калі два гэтыя складнікі ёсць, то хацелася б убачыць кандыдата і паслухаць, таму што часам хапае адной гутаркі і погляду, каб зразумець, ці здольны гэты кіраўнік ці дэпутат адстойваць вашыя і нашы інтарэсы».
На думку Пятра Пархомчыка, калі кожны выпрацуе ўласныя метады выбару людзей, якія ў далейшым будуць вызначаць напрамкі развіцця краіны, то Беларусь будзе імкліва ўдасканальвацца. «Да гэтага пытання трэба ставіцца вельмі асцярожна — адчуваць, разумець. Скажу па-простаму: разваліць заўсёды проста, але стварыць вельмі складана, — падкрэсліў ён. — Павінны прыйсці тыя людзі, якія сапраўды абараняюць інтарэсы нашай дзяржавы не толькі ўнутры, але і далёка за яе межамі».
БелТА
Пархомчик рассказал о своих критериях выбора депутатов в единый день голосования
25 февраля 2024 года в единый день голосования в Беларуси пройдут выборы депутатов в Палату представителей Национального собрания восьмого созыва и в местные советы депутатов двадцать девятого созыва.
Ого, тут некаторыя нашы філосафы прызываюць зносіць помнікі.
І тут адразу прыгадалася фраза нашых актывістаў, якую яны любяць тыркаць у нос дзе трэба, а дзе і ня трэба: "Хотите как Украине?!"
Праз 20-30 год прыйдуць новыя філосафы і пачнуць зносіць тое, што паставілі пры нас? Такія парадкі будуць?
На маю думку, зносіць помнікі - гэта руйнаваць сваю гісторыю!
Не намі яны пастаўлены, не нам і ламаць!
І тут адразу прыгадалася фраза нашых актывістаў, якую яны любяць тыркаць у нос дзе трэба, а дзе і ня трэба: "Хотите как Украине?!"
Праз 20-30 год прыйдуць новыя філосафы і пачнуць зносіць тое, што паставілі пры нас? Такія парадкі будуць?
На маю думку, зносіць помнікі - гэта руйнаваць сваю гісторыю!
Не намі яны пастаўлены, не нам і ламаць!
#ПобытБеларусі
Традыцыйная духоўная культура беларусаў
Духоўная культура беларусаў да канца ХІХ ст. развівалася пераважна ў аднастайных формах. Найбольш значны ўплыў на развіццё народнай культуры аказвала хрысціянская царква.
Спачатку (XIV—XVI стст.) галоўную ролю ў культуры адыгрывала праваслаўе, а ў XVII—XVIII стст. да яго далучылася ўніяцтва.
Для насельніцтва Беларусі ў цэлым былі характэрныя талерантнасць, павага да звычаяў і традыцый суседзяў.
Разам з тым мелі месца забабоны, вера ў вядзьмарства, пэўны этнацэнтрызм (перабольшванне ролі ўласнай культуры і недаацэнка культуры іншых народаў).
Таксама не трэба забываць, што ў эпоху феадалізму духоўная культура сялянства развівалася па-за межамі пісьмовай традыцыі, і гэта ў істотнай ступені вызначала многія яе рысы.
Традыцыйная духоўная культура беларусаў
Духоўная культура беларусаў да канца ХІХ ст. развівалася пераважна ў аднастайных формах. Найбольш значны ўплыў на развіццё народнай культуры аказвала хрысціянская царква.
Спачатку (XIV—XVI стст.) галоўную ролю ў культуры адыгрывала праваслаўе, а ў XVII—XVIII стст. да яго далучылася ўніяцтва.
Для насельніцтва Беларусі ў цэлым былі характэрныя талерантнасць, павага да звычаяў і традыцый суседзяў.
Разам з тым мелі месца забабоны, вера ў вядзьмарства, пэўны этнацэнтрызм (перабольшванне ролі ўласнай культуры і недаацэнка культуры іншых народаў).
Таксама не трэба забываць, што ў эпоху феадалізму духоўная культура сялянства развівалася па-за межамі пісьмовай традыцыі, і гэта ў істотнай ступені вызначала многія яе рысы.