ВАРУШЫ ПАРШНЯМІ!

Поршні-найпросты рускі скураны абутак, вядомы на Русі з даўніх часоў: яшчэ ў VII стагоддзі падобную абутак насілі ўсходнія славяне, а пазней - небагаты гарадскі люд. Само слова " поршні "перакладаецца з старажытнарускага" лоскут або "друзлы".
Прататыпам поршняў лічацца сандалі або кавалак суцэльнай скуры, якой абгортвалі нагу старажытныя людзі. Некаторыя гісторыкі мяркуюць, што ў старажытнасці для вырабу поршняў скуру здымалі з ніжняй часткі лапы жывёлы.

Па вонкавым выглядзе поршні-гэта мяккія туфлі, пашытыя з аднаго або двух кавалкаў скуры. Па краях поршняў забэрзваюць у зробленыя адтуліны папружкі, якія зацягваліся ў галёнкі і тым самым мацавалі поршні на назе.

Вядомы таксама іншы выгляд поршняў, якія складаліся з трох частак: адна служыла падэшвай, іншая - ўтварала борцікі і заднік, а трэцяя нашывалі на шкарпэтку.
Як і любая іншая падобная абутак, поршні насілі з палатнянымі або суконнымі анучамі і падвязвалі іх да нагі скуранымі абарамі.

Якія турыстычныя маршруты на Міншчыне самыя папулярныя?

Верхні горад, Вілейскае водасховішча і парк гісторыі «Сула».

Чытайце на zviazda.by

Аднойчы вешчуна спыталі, як жа пазнаць чалавека?
Вяшчун адказаў:
"Гэта не тое, што чалавек кажа, і не тое, якім ён здаецца, а тая атмасфера, якая ствараецца ў яго прысутнасці. Вось што з'яўляецца вобразам яго. Бо ніхто не ў стане стварыць атмасферу, якая не належыць яго духу."

Кажуць: "Хацець - не шкодна.... шкодна не хацець" ....

Таму, хаціце, пакуль хочацца - не наносьце шкоду свайму здароўю!

🎨 Малюнак: Яроміна-Ношын Любоў

У гэты дзень, 18 лютага 1893 года, нарадзіўся Максім Гарэцкі - пісьменнік, літаратуразнаўца, лексікограф, фалькларыст.
Для даследчыкаў беларускай традыцыйнай музычнай культуры сапраўдным скарбам стала яго праца "Народныя песні з мелёдыямі", дзе апублікавана больш за 300 тэкстаў песень, шмат да якіх былі запісаны і мелодыі. Іх Максім Гарэцкі запісаў ад сваёй маці - Просі Гарэцкай у вёсцы Малая Багацькаўка (сучасны Мсціслаўскі раён).
Некаторыя з іх можна паслухаць тут

Ах, разароная рабіна
А стаіць явор ды над рэчкаю
Ах, і дай Божа нам кыляд даждаць
Па бару хаджу
Ля калодзежа, ля сцюдзёнага
Ты не радуйся, зелен дуб
Не лятай ты, ластаўка
Ай сон з драмой
Як я молада была
Дубровушка ды зялёная
Як пайду я кала лугу
Ах ты, сонца, сонца жаркае
Жыў сабе Адам, жыла і Ева

А ніжэй алічбаваная кніга М.Гарэцкага, з якой можна наўпрост узяць песні ды паспяваць.

Народныя песні з мелёдыямі
М. Гарэцкі і А. Ягораў

Хутка — Масленічны тыдзень

З нагоды гэтага ўспамінаем традыцыі нашых продкаў.

zviazda.by

✨Валасы жанчыны - сіла і абарона сям'і!

У славян існавала традыцыя, каб муж расчэсваў сваёй жонцы валасы, і рабілася гэта нездарма! Лічылася, што калі ён здзяйсняе гэты містычны абрад, то атрымлівае энергетычную абарону ад сваёй жонкі, а жанчына, дазваляючы мужу дакранацца да сваіх валасоў, паказвае яму свой давер. Таму што валасы жанчыны - гэта яе сіла, яе сувязь з космасам, нездарма раней валасы называлі «космы». Жанчына можа сваімі валасамі аберагаць сям'ю, ствараць вакол мужа ахоўны круг, ахоўваючы яго ад любых бед, вось чаму на Русі так шанаваліся доўгія валасы, і ідэалам прыгажосці была каса, таўшчынёй у руку!

🌿 ранішняе задае правільнае настрое думак жонцы на ўвесь дзень, муж дапамагае жонцы прывесці думкі ў парадак, а сам атрымлівае абарону на маючыя адбыцца справы;
🌿 вячэрняе дапамагае жонцы «дадумаць» дзённыя думкі, завяршыць дзённыя справы, прыбраць негатыў, які назапасіўся за дзень, і сысці ў ноч са спакойнай галавой.

У дзяцінстве валасы дзяўчыне расчэсвалі яе бацькі, а становячыся дарослай, яна рабіла гэта сама ці магла даверыць свайму выбранніку.

Ёсць некаторыя тонкасці, якія трэба ведаць аб расчэсваннем:

☘ Па - першае, вельмі важна, каб грэбень быў з натуральнага матэрыялу, напрыклад, драўляны, таму што ён можа ўздзейнічаць на фізічнае і на тонкія целы Чалавека, чысціць энергетыку і змяняць душэўны стан;

☘ Па - другое, грэбень - гэта абярэг, таму яго ні ў якім разе нельга даваць іншым людзям!
Грэбень, якім муж расчэсвае валасы сваёй жонцы, з часам набывае вялікую сілу і становіцца сямейным абярэгам!

#МіфыЛегендыБелпрусі

Утопец, Утопца, Топелец - ва ўсходне славянскім фальклоры і ў менавіта беларускім, гэта злая вадзяная нежыць, якой становіцца памерлы ў вадзе злачынец ці грэшнік, альбо патоплены няхрышчаны.

Улюблёная справа Ўтопца затаскваць людзей у балоты, рэкі і азёры, а таксама забіваць жывёл, якія стаяць каля ціхіх вод.

Утопцы маюць выгляд высокіх, вельмі хударлявых людзей са слізкай зялёнай скурай, вялікай галавой і цёмнымі валасамі, якія блішчаць пры свеце месяца.

Па народных павер'ях, насяляюць Утопцы, як і Вадзянікі, любыя вадаёмы, часам нават канавы і студні, выходзяць на бераг у маладзік. У некаторых рэгіёнах на іх ускладалі адказнасць за затапленне палёў і лугоў, разліву рэк. Але любімым месцам Утопцаў з’яўляюцца канешне ж вадзяныя млыны.

Гаючыя складнікі Іван-чаю (Скрыпень. Бел. ) .

Расліна карысна дзякуючы наяўнасці ў яго складзе аскарбінавай кіслаты ў колькасці, які перавышае іншыя натуральныя прадукты, вітамінаў (В1, В3, В6, В9, З, фалійнай кіслаты), цукру, пекціну, эфірных алеяў.

БЕЛАРУСКІ ЦЫТАТНІК.
АЛАІЗА ПАШКЕВІЧ (ЦЁТКА).

Усім маім братам, якія зараз на фронце змагаюцца са злом. Беражыце сябе. Хай Бог вас ахоўвае.