Беларускі геймер — суполка аматараў відэагульняў, у якой вы знойдзеце ўсё самае цікавае са свету гульняў:

🔸Новыя рэлізы
🔸Найцікавейшыя анонсы
🔸Беларускія пераклады
🔸Абвесткі пра бясплатныя раздачы
🔸Навіны з індустрыі

І ўсё гэта выключна па-беларуску!

Ні ў чым сабе не адказвай!
Захацелася табе чаго - хаці смела! Нікога не бойся!

🎨 Малюнак Artsiom Hlushchenia

#МіфыЛегендыБеларусі

Хто выдумаў грошы

Жыў адзін чалавек. І быў ён такі скупы, што нават шкадаваў людзям вады напіцца. Хлявы поўныя жывёлы, а ён трасецца, як здохне паршывае парасятка; свіран ломіцца ад збожжа, а яму ўсё мала — крукам вісіць над кожным зярняткам, скарыначкі хлеба нікому не дасць. Сваё жыта гніе ў засеках, а ён зайздросціць, калі ўбачыць у суседа палоску пшаніцы.

Ад хцівасці высах, як дубец стаў. І не дзіва, бо еў адзін раз на дзень. Намесіць бульбы з мякінай, спячэ на вуголлі і запівае халоднай вадой. А каб смачней было, пасыпае попелам.

Смяюцца людзі з дурнога чалавека, які перабіваецца на мякіне. І празвалі яго за гэта Мякіннікам. Трасецца Мякіннік над сваім дабром, выжыльваецца, каб яшчэ больш багацця займець. Але ў гаспадарцы адно прыбывае, а другое ўбывае, акурат як вада ў рацэ. Скупы збірае, трасецца, а чорт з яго смяецца.

Дачуўся Мякіннік пра папараць-кветку, ад чараў якой дабро само плыве ў рукі. Пачаў распытваць у людзей пра дзівосную кветку і даведаўся, што папараць цвіце адзін раз у год — на Купалле, але вельмі цяжка яе здабыць, бо сцерагуць нікім нябачаныя скарбы чэрці і ўсялякая нечысць. А Мякінніку — абы дабра больш займець, нічога ён не баіцца — так апанавала чалавекам прагнасць і хцівасць.

Нарэшце надышло Купалле. Мякіннік схапіў вялікі мех і пабег у лес. Схавалася, каб адпачыць, сонейка. На небе заблішчалі зоркі. І столькі іх высыпала, што не злічыць.
«Шмат на свеце багацця, — думае Мякіннік, — і вельмі шкада, што нельга ім усім завалодаць…»

Зусім, быццам у мяху, сцямнела ў лесе, толькі дзе-нідзе перамігваюцца зоркі.
«Мо так блішчыць і кветка папараці?» — мяркуе Мякіннік, блукаючы па лясных нетрах.

Лазіў ён лазіў у гушчары, ледзь сабе вочы не павыдзіраў. Заблукаў у такі глухі лес, што выбрацца не можа. Пачаў прыслухоўвацца, ці не забрэша дзе-небудзь сабака. Нічуткі не чуваць. Прысеў на пень і не ведае, куды далей кіравацца.

Аж раптам у лесе як загуло, як затрашчала! Зірнуў вакол сябе — скачуць чэрці, абняўшыся з ведзьмамі. Вочы блішчаць, быццам жар. Зубы ляскочуць. Спалохаўся Мякіннік, трасецца, як сабака на марозе. Потым бачыць: непадалёку ў папараці штосьці блішчыць, як зорачка. Адразу здагадаўся, што гэта папараць-кветка, кінуўся, каб хутчэй схапіць яе.

Але куды там! Не паспеў і два крокі ступіць, як з крыкам і піскам наляцела нечысць, засланіла дарогу. Спыніўся Мякіннік, не варушыцца, трасе яго трасца. Хацеў перахрысціцца, але збаяўся, што дзівосная кветка знікне.

«Ліха з ім, — думае сам сабе, — усё роўна прападаць… Прадаў бы чорту душу, каб толькі было за што…»

І толькі ён так падумаў — тут як тут з’явіўся чорцік. Падскочыў да чалавека і пытаецца:
— Ты клікаў мяне? Я тут. Будзеш самым багатым у свеце, але прадай мне сваю душу. Непатрэбна яна табе. 3-за яе сэрца баліць…

Здагадзіўся Мякіннік прадаць душу. Толькі спытаўся ці доўга будзе спажываць незлічонае багацце.

— Яно заўсёды будзе тваё,- кажа чорт. — І людзі цябе не забудуць. Пакуль свет будзе стаяць, будуць помніць, што ўсё багацце — тваё…

Узяў нячысцік ад Мякінніка пісульку, напісаную чалавечай крывёю, а яму за гэта даў папараць-кветку і навучыў, як ёю карыстацца.

Паплыло з таго дня Мякінніку ў рукі багацце. Неўзабаве столькі дабра ён займеў, што самому ў хаце месца няма. Бачыць, што не сабраць багацце з усяго свету, кліча да сябе чорта.
— Добра, дам я табе зелле, — кажа нячысцік, — што дапаможа тваёй бядзе.

Назбіраў чорт поту, крыві і слёз людскіх, наліў поўны кацёл, потым варыў, варыў і зварыў золата.
— Давай яго хутчэй сюды! — просіць Мякіннік. — У мяне няма такога бліскучага скарбу!
— Не, мы яго спачатку пусцім па людзях, — смяецца нячысты. — Яно збярэ ўсё іхняе багацце і вернецца да цябе.

Затым чорт выдумаў папяровыя грошы. І таксама пусціў па свеце людзей абіраць. Праз некалькі гадоў сабралася ў Мякінніка гэтулькі багацця, што ўвесь свет ён мог купіць. Але не рады багацей, бачыць, што хутка паміраць трэба. Хацеў падкупіць смерць, а яна толькі зарагатала з дурня. Паклікаў знаёмых знахараў і дактароў, кабад смерці збавіцца, а яны ў адзін голас: усе на свеце паміраюць.

#МіфыЛегендыБеларусі

Працяг

Бачыць Мякіннік, што не адкруціцца яму ад кашчавай, пусціўся на хітрыкі. Ссыпаў усё сваё золата ў глыбокі пограб, набраў стравы мо на сто гадоў і сядзіць там, хаваецца ад чорта.
Але аднойчы прыходзіць смерць і кажа:
— Няхай тым стане, чым было!
Толькі яна так прамовіла — разлілося золата потам, крывёю і слязьмі людскімі. Утапіўся ў сваім пограбе Мякіннік. Тут як тут з’явіўся чорт, схапіў Мякіннікаву душу і рагоча:
— Пакуль будзе свет стаяць, датуль будуць людзі цябе ўспамінаць! Бо ўсіх ты дурыў, на поце, слязах і крыві людской жыў!..

"Надзея" на беларускай мове ў выкананні абаяльнага і таленавітага Андрэя Усанава

Крыніца відэа ў тыкток

#КухняБеларусі

Грачаная каша з грыбамі ў гарбузе

Прадукты:
● гарбуз,
● вада (1 шклянка),
● цыбуля,
● морква,
● сушаныя грыбы,
● грачаныя крупы,
● соль,
● перац,
● часнок,
● масла.

Гатаванне
Зразаць з гарбуза верхавіну і лыжкай дастаць з яго ўсе семечкі. Уліць унутр 1 шклянку вады і паставіць у разагрэтую духоўку, запякаць прыкладна паўгадзіны. Мякаць гарбуза павінна стаць мяккай.

Выскрабці лыжкай нутро так, каб сценкі “чыгуна” засталіся таўшчынёй каля 2 см.

Тым часам абсмажыць на патэльні на алеі цыбулю і моркву, дадаць загадзя замочаныя і здробненыя сушаныя грыбы, замочаныя грачаныя крупы і кавалачкі гарбуза. Дадаць соль і перац. Усе абсмажыць напалову.

Дастаць з духоўкі гарбуз і вылажыць кашу ў гарбузовы “гаршчочак”. Уставіць зубчыкі часнаку, закрыць гарбузным вечкам.

Пэндзлікам абмазаць гарбуз звонку маслам, паставіць у разагрэтую духоўку на 30 хвілін.

Крэўскі замак. Здавалася б, гэты замак -- узор тыпавога будаўніцтва часоў Сярэднявечча. Дзве вежы, чатыры сцяны -- і ўсё. Так думалі навукоўцы да нядаўняй пары, пакуль у Крэве не пачаліся археалагічныя даследаванні. Гэтыя раскопкі прывялі да сенсацыйных адкрыццяў.

Якія гістарычныя падзеі паўплывалі на з’яўленне першага каменнага замка на Беларусі? Якія драмы ў ім адбываліся? Што агульнага паміж Крэвам і каралеўскім Вавелем? І як легендарныя руіны будуць выглядаць пасля завяршэння рэстаўрацыйных работ?

На гэтыя і іншыя пытанні ў праекце «Хронас» тэлеканала Яснае TV адказвае вядучы навуковы супрацоўнік аддзела гісторыі Беларусі IX--XVIII стагоддзяў і археаграфіі Інстытута гісторыі НАН Беларусі Алег Дзярновіч.

#ПобытБеларусаў

Шаліноўка, тарыноўка, абхінанка.....

Гэта ўсё назвы хустак, якіх было шмат у кожнай жанчыны

🧔‍♂️ Калі чалавек дажыў да сталага веку, а розуму так і не набраўся.

#прымаўкі

#НамПішуць

🔥 Меркаванні ў чаце: 👇

https://yangx.top/belta_telegramm/281622

Даўно ўжо хацеў агучыць наступную думку. Сённяшняя нарада ў прэзідэнта на конт працы Акадэміі навук толькі ўзмацніла гэта жаданне.

Чытаючы афіцыйныя дзяржаўныя СМІ, прапагандыстаў, журналістаў, палітолагаў складваецца такое ўражанне, што ў нашай краіне ўсё выдатна і супер, росквіт, і няма ніякіх праблем. Ніхто з афіцыйных і праўладных крыніц не агучвае. Ва усіх усё добра. А ў некаторых асобных журналістаў дык увогуле ў нас ідэальная краіна, а ў асобных філосафаў - у нас, аказваецца, ужо сацыялізм.

Крытыка агучваецца толькі прэзідэнтам. Толькі ён публічна агучвае праблемы ў эканоміцы, вытворчасці, сельскай гаспадарцы, сацыяльнай сферы. Не ведаю, гэта такая дамоўленасць, ці як. Але складваецца ўражанне нейкага застою ў дзяржсістэме, а дакладней у агучванні актуальнай інфармацыі, сапраўднай рэальнай аналітыкі.

Розныя апазіцыйныя крыніцы, як і раней гэта было, таксама не адзначаюцца аб'ектыўнасцю, бо вырываюць інфармацыю з кантэкста, шукаюць і публікуюць толькі адзін негатыў. Такім самым чынам маніпуліруюць інфармацыяй.

У выніку атрымліваецца, што нейкай аб'ектыўнай інфармацыі, аб'ектыўнага аналізу поспехаў і праблем мы не атрымліваем. Можа звычайнаму грамадзяніну гэта і не трэба. Але людзям з мысленнем такая інфармацыя была б карыснай. А ў абывацелей проста можа ў пэўнай сітуацыі скласціся ў галаве дысананс, што па тэлеку вяшчаюць адно, толькі пазітыў, а ў рэальным жыцці па-іншаму атрымліваецца.

Не ведаю, а як лічыце вы?

#СучаснаяБеларусь

А вы ўжо ладзілі спатканне ў музеі Петруся Броўкі?
Уяўляю, як рамантычна можна там зрабіць прапанову каханай!

Крыніца відэа ў тыкток

#НамПішуць
#ЗробленаЎБеларусі

Яшчэ адзін тавар з роднай мовай і краінай!

У снежні 1586 года на еўрапейскі кантынент, у Англію, упершыню была прывезена бульба.

Сэру Томасу Хэрыёту, астраному, матэматыку, этнографу і перакладчыку, прыпісваюць першую дастаўку бульбы ў Англію з Калумбіі.

Гэта была лёсавызначальная падзея. Бульба была больш багатай крыніцай ежы, чым збожжа.

31.10.2024 - Зюзя
Уяўляўся сівым дзедам, з доўгай барадой, босым, у белым футры, без шапкі, з жалезнай булавой. Валасы і доўгая барада пакрытыя інеем. На Палессі ўяўлялі як лысага барадатага дзеда, які ў расхрыстаным кажусе, босым хадзіў па снезе.

Большую частку зімы Зюзя праводзіць у лесе, але часам наведвае вёскі, прыносіць туды моцную сцюжу. Раззлаваны, Зюзя б’е булавой па пні, і тады пачынаецца траскучы мароз.

На Каляды яму пакідалі частку куцці («Зюзя на дварэ — куцця на стале»), каб не быў такім лютым, а часцей гаспадар кідаў за акно першую лыжку кашы, прыгаворваючы: «Мароз, хадзі куццю есці!»

Вітаначкі, буслы!

Спявае група kas.band

#КухняБеларусі

Мачанка з блінамі

Прадукты:
● мяса,
● каўбаса,
● мясны булён,
● смятана,
● мука,
● цыбуля,
● вада,
● малако,
● соль,
● цукар,
● дрожджы разведзеныя,
● яйкі,
● тлушч растоплены.

Гатаванне
Мяса наразаць па 2 кавалкі на порцыю, абсмажыць, заліць булёнам і тушыць.

На булёне, што застаўся пасля тушэння, прыгатаваць соус са смятаны, пасераванай мукі і цыбулі. Соусам заліць мяса, смажаную каўбасу і давесці да кіпення.

Бліны падаць асобна.
Бліны: у невялікай колькасці вады ці малака распускаюць соль, цукар, дадаюць папярэдне разведзеныя ў цёплай вадзе дрожджы, дадаюць яйкі і змешваюць да аднароднай масы, затым уводзяць растоплены тлушч і зноў змешваюць да аднароднай масы.

Цеста пакідаюць у цёплым месцы на 3-4 гадзіны. Падчас закісання цеста перамешваюць.

Бліны выпякаюць на чыгунных патэльнях, змазаных тлушчам.