#КухняБеларусі

Лазанкі

У беларускай кухні лазанкі  вядомы з ХVІ стагоддзя. Аснова гэтай смачнай стравы – кавалачкі цеста з пшанічнай, жытнёвай або грэцкай мукі, таму беларускія лазанкі і італьянскую лазанню можна лічыць сваякамі.

У Беларусі квадрацікі (трохвугольнікі) з раскатанага крутога цеста варылі і залівалі смажаным салам з цыбуляй, у пост – перамешвалі з цёртым макам або расцёртымі ягадамі.

Акрамя таго, лазанкі запякалі ў гаршчочках з мясам або капустай, тушылі са смятанай.

Для лазанак:
мука
вада
соль і цукар на смак
алей

Для начынкі:
70 г свіной вэнджана-варанай грудзінкі
100 г паляўнічых каўбасак
1 сярэдняя цыбуліна
алей
50-70 г вяршкоў
50 г цёртага цвёрдага сыру

Гатаванне:
Цеста для лазанак падобнае да пельменнага. У прасеянай горкай муцэ зрабіць заглыбленне, дабавіць соль і цукар, крыху алею для эластычнасці і, паступова даліваючы ваду, замясіць цеста, пакуль яно не стане “цвёрдым” і пластычным.

Раскатаць цеста таўшчынёй 1-1,5 мм, нарэзаць ромбамі. Калі ёсць час – даць загатоўкам высахнуць пры пакаёвай тэмпературы, калі часу мала – падсушыць у разагрэтай да 100-120 ºС духоўцы. Лазанкі адварваць у падсоленай вадзе 5-7 мінут.

Тым часам прыгатаваць начынку. Грудзінку нарэзаць кубікамі і абсмажыць, пакуль не пачне вытаплівацца тлушч. Дабавіць дробна нарэзаную цыбулю, прадаўжаючы пасіраваць да залацістага колеру, пакласці кружочкі каўбасак і смажыць яшчэ 3-4 мінуты.

Да гатовай начынкі дабавіць адварныя лазанкі з невялікай колькасцю вады, у якой яны варыліся, вяршкі і сыр, патушыць, пастаянна памешваючы.

Калі сыр стане цягучым – зняць з пліты, выкласці на талерку і ўпрыгожыць зелянінай.

Лазанкі можна падаць і запечанымі. Для гэтага ў керамічны гаршчочак выкласці слаямі адварныя лазанкі і начынку, дабавіць вяршкі, пасыпаць сырам і паставіць у духоўку падрумяніцца да залацістай скарыначкі.

#АнекдотДня
#ЗробленаЎБеларусі

НЕпадпісчыкі сёння зранку рэкламуюць такі прыгожы дызайн моцнага напою.

Не ведаю, ці нічогавы напой, але калі Бондарава патрабуе тэрмінова вызваць нарад сілавікоў, то значыць "хорошие сапоги, надо брать"(с)

😁

Балоты — гэта галоўная адметнасьць ландшапту Беларусі і яны адыгралі вялікую ролю ў нашае гісторыі. Нажаль, у савецкія часы прыроду не шанавалі і зараз багнаў у разы два-тры меней, а раней яны складалі амаль 70-80% тэрыторыі сучаснай Беларусі і гэта не магло не адбіцца на мове, бо захавалася вельмі шмат назваў відаў багнаў, вось некалькі прыкладаў:

Багна - балота без расьліннасьці, нагадвае проста бруд;
імшар - мохавае балота;
алёс - травяністае балота сярод лесу;
твань - топкая мясцовасьць, самая безнадзейная багна;
тракеня - топкае мейсца, дзе правальваюцца жывёлы;
цякмо - крынічнае балота або топкае мейсца пасярод балота дзе стаіць вада
блуша - мохавае балота для пракладкі сьценаў
шарэц - балота з шэрым мохам

Таксама ё словы: пеля, клон, лом, сігла, дзягна, вязь, дыхлінка, мрай, нажма, нетра

Для тых, хто цікавіцуа нейрасеткамі, магчыма тут будзе нешта важнае і патрэбнае.

Але я апублікавала гэта відэа для тых, хто ўсё яшчэ мяркуе, быццам беларуская мова - мова культуры і простай гаворкі, а для навукі яна не падыходзіць. Цікава было б атрымаць дакладны спіс, якая мова годная для навукі, а якая не і хто так вырашыў?)))

Ну а для мяне слухаць гучанне роднай мовы - проста рэлакс!
Таму і вы слухайце і атрымлівайце асалоду!

Акаунт у тыкток

Пісьменніца Надзея Ясмінска расказвае пра новую казачную гісторыю "Як Меша знайшоў хвост" з цудоўнымі ілюстрацыямі Кацярыны Дубовік

Шукайце, калі ласка, у кнігарні "Параграф 45" па адрасе Мінск, вул. Леаніда Бяды, 45
А таксама на маркетплейсах

wildberries | oz.by | biblio.by | alfavit.eu

#ДзеткамБеларусікам

Колеры па-беларуску

Крыніца відэа тут

Хачу паспрабаваць правесці эфір у ТыкТок.

1. Там ніколі не праводзіла яшчэ

2. Хачу на беларускай мове паразмаўляць, а то ніводнай сацыяльнай сеткі беларускамоўнай не маю. Сорам нейкі!

3. Будзе ў вас магчымасць адміна Верашчакі паглядзець. А то некаторым падаецца, што я мужык з рагамі і хвастом або нацыяналіст з Пагоняй на ілбе)))

Калі маеце жаданне, то залятайце! Праўда, я чыста патрындзець. Пра сябе, пра сваю творчасць ну і так, адкажу на пытанні, калі будуць.

Пачну ў 20.40 (калі атрымаецца, бо ў тыктоку я лох)))

Спасылка тут https://www.tiktok.com/@zoya_sereda?_t=8rKzuuFWVHk&_r=1

Зоя С

#МіфыЛегендыБеларусі

Расамаха

Старыя людзі расказвалі, што калісьці у лесе вадзіліся звяры Расамахі. Мабыць, яны памыляліся, бо я сваімі вачыма бачыў Расамаху. Не звер гэта, а нечысць, падобная на жанчыну з распушчанымі валасамі. Кожная пры жыцці забіла сваё дзіцятка, а сама ўтапілася.

Касілі мы з дзецюкамі каля ракі. Знайшлі сухі грудок, пакінулі там торбы з харчамі і ўляглі ў работу. Рана добра касіць — трава расяная, мяккая… Пакуль паднялося сонейка, ладны кавалак скасілі.

Пабег я на грудок па біклагу з квасам. Гляджу — хтосьці пашкамутаў нашы торбы, а біклагу нават на алешыну павесіў. Сабака ці які-небудзь лясны звер такое не ўчыніў бы. Замёр, прыслухоўваюся. Ажно чую — зусім блізенька плача дзіця. Я — да яго, а яно — далей. Я за лазу,а дзіцятка ў траву. Шукаю ў траве,а малое ўжо дзесьці каля ракі. «Што за ліха?» — думаю сам сабе. Вось дык хітрыкі, але ж і я не ўломак. Пайшоў нібыта да грудка, а потым паціху, на пальчыках, павярнуў зноў да ракі. Там якраз бабравіна была. Падкраўся, гляджу, а на бабровай хатцы жанчына сядзіць і трымае на руках маленькае дзіцятка. «Мусіць, яно плакала…» — падумаў я і цікую далей.

Жанчына тым часам паклала дзіцятка на голле і пачала расчэсваць зялёным шчупаковым грэбнем распушчаныя валасы. Я стаю і дзіўлюся: хто яна такая і чаму сядзіць на бабровай хатцы? Толькі так падумаў — зноў закугакала дзіця. Жанчына перастала расчэсвацца. Паклала малое сабе на нагу і люляе.

Дзецюкі, з якімі я касіў, таксама пачулі, што дзесьці плача дзіця. Спяшаюцца ў наш бок. Пачула Расамаха людзей, схапіла немаўлятка і шабултых у ваду, аж бурбалкі пайшлі.

Прыбеглі дзецюкі. Пытаюцца ў мяне, ці не бачыў я тут дзіця. А я маўчаў, бо усё роўна не павераць. Павярнулі усе разам на сенажаць, каб папалуднаваць. Прыходзім на грудок, а нашы торбы зноў хтосьці параскідаў. Перахрысціўся я перад абедам, і больш Расамаха нас у той дзень не трывожыла.

НАША ВЕРА.
ГІСТОРЫЯ БЕЛАРУСКАЙ ЦАРКВЫ.

12 лістапада 1623 г.
гадавіна з пачатку
Віцебскага паўстання.

Некалькі тысяч паўстанцаў рушылі да рэзідэнцыі уніяцкага архіяпіскапа Іазафата Кунцэвіча і забілі яго. Збілі уніяцкіх святароў, слуг Кунцэвіча. Некаторыя з паўстанцаў і іх кіраўнік Сцяпан Пасіёра, уцяклі.

Віцебск пазбавілі магдэбургскага права і некаторых прывілеяў.

Іазафат Кунцэвіч быў далучаны да ліку пакутнікаў.
У 1867 Папа Рымскі Пій Дзявяты назваў Кунцэвіча святым.

#ViktarKaval

#ДумкіЎслых

Наколькі супярэчліва выглядаюць гістарычныя асобы, калі глядзець на іх з розных бакоў ...

Безумоўна, расправа паўстанцаў над святаром нічым не можа быць апраўдана, але ж і сам святар паводзіў сябе не так, як маглі чакаць ад яго людзі

https://yangx.top/verashchaka_by/8985?single

Добрага дня вам!
Спадзяёмся, ва ўсіх усё добра?

#КухняБеларусі

Салат "Беларускі"

Гэтая страва з'явілася адносна нядаўна, але створана ў традыцыях нацыянальнай беларускай кухні. Яе аснова – прадукты, якія здаўна выкарыстоўваліся ў многіх беларускіх рэцэптах: печань, цыбуля, лясныя грыбы, салёныя агуркі.

Для прыгатавання 2 порцый:
200 г сырой печані ялавічыны
2 цыбуліны
100 г адварных белых грыбоў
салёныя агуркі – 2 шт.
вараныя яйкі – 2 шт.
100 г маянэзу
50 г мукі

Печань нарэзаць лустачкамі, пасаліць, паперчыць, абкачаць у муцэ, выкласці на разагрэтую патэльню і смажыць па 3-4 мінуты з кожнага боку.
Зняць з пліты і накрыць накрыўкай да гатоўнасці.

Цыбулю і грыбы нарэзаць саломкай і абсмажыць да залацістага колеру.
Агуркі нарэзаць саломкай, яйкі – буйнымі кавалачкамі.

Усё гэта змяшаць з грыбамі і цыбуляй, заправіць маянэзным соусам.

На талерку выкласці горкай салат, зверху – лустачкі печані. Упрыгожыць галінкамі пятрушкі і журавінамі.

Віншуем Сіўчыка Дзмітрыя і партыю "Белая Русь"!

Так выглядае работа з моладдзю не на словах, а на справе!

А некаторых актывістак мокрымі трапкачамі з партыі папёрлі, мы помнім. Бггг)))