This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Вітаначкі, сябры!
Добрага настрою на ўвесь дзень!
Добрага настрою на ўвесь дзень!
#КухняБеларусі
Запяканка з бульбай і яйкамі
800 г бульбы,
4 яйкі, 50 г сыру,
0,25 шклянкі малака,
60 г тлушчу,
соль, перац, зеляніна
Бульбу зварыць, абабраць, парэзаць кружкамі, абсмажыць на тлушчы, выкласці на патэльню, змазаную тлушчам.
Змяшаць яйкі, малако, змельчаны на тарцы сыр, соль, перац, пасечаную зеляніну пятрушкі або кропу, заліць бульбу і паставіць у духоўку на 7-10 хвілін.
Падаць са свежымі агуркамі або памідорамі.
Запяканка з бульбай і яйкамі
800 г бульбы,
4 яйкі, 50 г сыру,
0,25 шклянкі малака,
60 г тлушчу,
соль, перац, зеляніна
Бульбу зварыць, абабраць, парэзаць кружкамі, абсмажыць на тлушчы, выкласці на патэльню, змазаную тлушчам.
Змяшаць яйкі, малако, змельчаны на тарцы сыр, соль, перац, пасечаную зеляніну пятрушкі або кропу, заліць бульбу і паставіць у духоўку на 7-10 хвілін.
Падаць са свежымі агуркамі або памідорамі.
Верашчака
#НамПішуць
Ад падпісчыка канала ў тэму )
Балада пра Яўтуха
Быў хлопчык як хлопчык —
Гуляў сабе, рос,
Не думаў да часу
Пра будучы лёс,
Меў шмат закадычных
Адданых сяброў,
Гусей з імі пасвіў
І нават кароў,
І розум ён чэрпаў
З адных з імі кніг,
Але Яўтушок быў
Спрытнейшы за іх:
Умеў нацянькі ён
Да мэты ісці —
Пачаў вызначацца,
Пачаў ён расці.
Начальнікам хутка
Зрабіўся Яўтух,
І дружбы хлапечай
Агеньчык патух.
Сябры працавалі,
А ён усё рос,
І стаў задзірацца
Ўгару яго нос:
Ад велічы ўласнай
Праз год ці праз два
Аж стала кружыцца
Ў яго галава.
Не бачыў зямлі ён,
Не бачыў людзей,
Як быццам сурочыў
Яго ліхадзей.
І помы, і намы
Яму па чарзе
Дакладвалі, што там
Такое ўнізе.
На подпірках так ён
Хадзіў па зямлі,
На ёй жа ухабы
І ямы былі.
Аднойчы няўдалы
Някемлівы нам
Не ўспеў папярэдзіць
Ад здрадніцкіх ям,
І плюхнуўся ў яму
Знянацку Яўтух...
І гэта вялікі,
Вялікі быў плюх.
Кандрат Крапіва
1963
Ад падпісчыка канала ў тэму )
Балада пра Яўтуха
Быў хлопчык як хлопчык —
Гуляў сабе, рос,
Не думаў да часу
Пра будучы лёс,
Меў шмат закадычных
Адданых сяброў,
Гусей з імі пасвіў
І нават кароў,
І розум ён чэрпаў
З адных з імі кніг,
Але Яўтушок быў
Спрытнейшы за іх:
Умеў нацянькі ён
Да мэты ісці —
Пачаў вызначацца,
Пачаў ён расці.
Начальнікам хутка
Зрабіўся Яўтух,
І дружбы хлапечай
Агеньчык патух.
Сябры працавалі,
А ён усё рос,
І стаў задзірацца
Ўгару яго нос:
Ад велічы ўласнай
Праз год ці праз два
Аж стала кружыцца
Ў яго галава.
Не бачыў зямлі ён,
Не бачыў людзей,
Як быццам сурочыў
Яго ліхадзей.
І помы, і намы
Яму па чарзе
Дакладвалі, што там
Такое ўнізе.
На подпірках так ён
Хадзіў па зямлі,
На ёй жа ухабы
І ямы былі.
Аднойчы няўдалы
Някемлівы нам
Не ўспеў папярэдзіць
Ад здрадніцкіх ям,
І плюхнуўся ў яму
Знянацку Яўтух...
І гэта вялікі,
Вялікі быў плюх.
Кандрат Крапіва
1963
#ЛюдзіБеларусі
25 верасня, 1913 года нарадзіўся пісьменнік Сяргей Грахоўскі. в. Нобель, — памёр 11 снежня 2002, у Мінску)
📌 Працаваў рабочым, карэктарам, скончыў мінскі педінстытут.
📌 Дэбютаваў вершам у 1926 г. Двойчы беспадстаўна арыштоўваўся органамі НКУС. Першы раз у 1936 г. другі ў 1949 г. У 1955-м быў рэабілітаваны.
📌 У 1956–1973 гг. працаваў на радыё, у часопісах “Бярозка” загадчыкам аддзела рэдакцыі, “Вясёлка”, літкансультантам СП БССР (1959–1960).
📌 Асноўны перыяд творчасці прыпаў на гады жыцця ўжо пасля абедзвюх ссылак. Дакументальныя аповесці Грахоўскага “Зона маўчання”, “З воўчым білетам”, “Такія сінія снягі” ёсць беларускімі аналагамі “Архіпелагу ГУЛАГ” А. Салжаніцына.
📌 Паэт з’яўляецца аўтарам славутага верша “Ветразь”, дзе наўмысна была ўжытая выключна беларуская лексіка.
📌 У 1992-м ён атрымаў прэмію імя Я. Коласа за зборнік “Споведзь”, а ў 1994-м - медаль Францішка Скарыны.
25 верасня, 1913 года нарадзіўся пісьменнік Сяргей Грахоўскі. в. Нобель, — памёр 11 снежня 2002, у Мінску)
📌 Працаваў рабочым, карэктарам, скончыў мінскі педінстытут.
📌 Дэбютаваў вершам у 1926 г. Двойчы беспадстаўна арыштоўваўся органамі НКУС. Першы раз у 1936 г. другі ў 1949 г. У 1955-м быў рэабілітаваны.
📌 У 1956–1973 гг. працаваў на радыё, у часопісах “Бярозка” загадчыкам аддзела рэдакцыі, “Вясёлка”, літкансультантам СП БССР (1959–1960).
📌 Асноўны перыяд творчасці прыпаў на гады жыцця ўжо пасля абедзвюх ссылак. Дакументальныя аповесці Грахоўскага “Зона маўчання”, “З воўчым білетам”, “Такія сінія снягі” ёсць беларускімі аналагамі “Архіпелагу ГУЛАГ” А. Салжаніцына.
📌 Паэт з’яўляецца аўтарам славутага верша “Ветразь”, дзе наўмысна была ўжытая выключна беларуская лексіка.
📌 У 1992-м ён атрымаў прэмію імя Я. Коласа за зборнік “Споведзь”, а ў 1994-м - медаль Францішка Скарыны.
#Літаратура
Над намі словы уладараць.
Мы чуем і гаворым іх.
Яны то здружаць, то пасвараць
Сяброў і ворагаў маіх.
Бо словы розныя бываюць.
Адны — агню стрымаюць шквал,
Другія словы забіваюць
Усё жывое напавал.
Ад слова сэрца халадзее,
Праходзяць сон і забыццё,
Ад слова рушацца надзеі,
Ад слова свеціцца жыццё.
Ад слова вырастаюць крылы,
А ў сэрца стукае любоў,
Ад слова прыбываюць сілы,
Дык не шкадуйце шчырых слоў!
А здатным толькі на дакоры
I гучна словамі грымець,
Каб не прыносіць людзям гора,
Было б найлепей анямець.
Сяргей Грахоўскі
Над намі словы уладараць.
Мы чуем і гаворым іх.
Яны то здружаць, то пасвараць
Сяброў і ворагаў маіх.
Бо словы розныя бываюць.
Адны — агню стрымаюць шквал,
Другія словы забіваюць
Усё жывое напавал.
Ад слова сэрца халадзее,
Праходзяць сон і забыццё,
Ад слова рушацца надзеі,
Ад слова свеціцца жыццё.
Ад слова вырастаюць крылы,
А ў сэрца стукае любоў,
Ад слова прыбываюць сілы,
Дык не шкадуйце шчырых слоў!
А здатным толькі на дакоры
I гучна словамі грымець,
Каб не прыносіць людзям гора,
Было б найлепей анямець.
Сяргей Грахоўскі
Forwarded from Звязда
Медалямі Багдановіча ўзнагароджаны кітайскія перакладчыкі
Прафесара Нанькайскага ўніверсітэта Гу Юя і прафесара Другога Пекінскага ўніверсітэта замежных моў Хань Сяое ўжо добра ведаюць у творчым асяроддзі беларускіх майстроў прыгожага пісьменства.
Дзякуючы намаганням Хань Сяое ў Пекіне выдадзена калектыўная кніга твораў беларускіх паэтаў і празаікаў, а таксама прафесар пераклаў на кітайскую мову «Тры талеры» Андрэя Федарэнкі, зборнік прозы і паэзіі Алеся Бадака.
zviazda.by
Прафесара Нанькайскага ўніверсітэта Гу Юя і прафесара Другога Пекінскага ўніверсітэта замежных моў Хань Сяое ўжо добра ведаюць у творчым асяроддзі беларускіх майстроў прыгожага пісьменства.
Дзякуючы намаганням Хань Сяое ў Пекіне выдадзена калектыўная кніга твораў беларускіх паэтаў і празаікаў, а таксама прафесар пераклаў на кітайскую мову «Тры талеры» Андрэя Федарэнкі, зборнік прозы і паэзіі Алеся Бадака.
zviazda.by
Forwarded from Onlíner па-беларуску
«Ільвіную грыву» знайшлі ў Белавежскай пушчы. Рэдкі грыб могуць унесці ў новую рэдакцыю Чырвонай кнігі.
Размова ідзе пра герыцый грабеністы. Яшчэ грыб вядомы як ежавік, «дзедава барада» і «ільвіная грыва».
Кажуць, што знаходкі гэтага грыба ў краіне можна літаральна пералічыць па пальцах і ўсе яны здарыліся менавіта ў Белавежскай пушчы.
Упершыню міколаг Павел Міхалевіч сутыкнуўся з герыцыям у 1967 годзе. Наступнай знаходкі грыба давялося чакаць цэлых 50 гадоў: супрацоўнікі лабараторыі мікалогіі Інстытута эксперыментальнай батанікі заўважылі яго ў 2016-м. У гэтым годзе грыб знайшлі адразу ў трох месцах.
Пушча палюбілася герыцыю з-за субстрату — мёртвай драўніны. Хутчэй за ўсё, грыб унясуць у новую рэдакцыю Чырвонай кнігі — прынамсі, пушчанскія эксперты намякаюць, што пара б ужо.
Размова ідзе пра герыцый грабеністы. Яшчэ грыб вядомы як ежавік, «дзедава барада» і «ільвіная грыва».
Кажуць, што знаходкі гэтага грыба ў краіне можна літаральна пералічыць па пальцах і ўсе яны здарыліся менавіта ў Белавежскай пушчы.
Упершыню міколаг Павел Міхалевіч сутыкнуўся з герыцыям у 1967 годзе. Наступнай знаходкі грыба давялося чакаць цэлых 50 гадоў: супрацоўнікі лабараторыі мікалогіі Інстытута эксперыментальнай батанікі заўважылі яго ў 2016-м. У гэтым годзе грыб знайшлі адразу ў трох месцах.
Пушча палюбілася герыцыю з-за субстрату — мёртвай драўніны. Хутчэй за ўсё, грыб унясуць у новую рэдакцыю Чырвонай кнігі — прынамсі, пушчанскія эксперты намякаюць, што пара б ужо.
#СучаснаяБеларусь
Як можа выглядаць "беларускі Гарвард"
У Беларусі створаць "адукацыйны хаб сусветнага ўзору, не горшы за Гарвард", заявілі на Рэспубліканскай педагагічнай Канферэнцыі.
Міністр адукацыі Андрэй Іванец распавёў, як можа выглядаць падобная навучальная ўстанова ў будучыні.
Асноўныя думкі:
🔹 У першую чаргу, разглядаецца блок інжынерна-тэхнічных спецыяльнасцяў, магчыма, разам з натуральна-навуковым блокам.
🔹 Новая навучальная ўстанова можа стаць нацыянальным інжынерна-тэхнічным або фізіка-тэхнічным універсітэтам.
🔹 Для навучальнай установы не будуць прыдумляць новыя спецыяльнасці, а выкарыстоўваюць частку тых, якія ўжо ёсць у нашых універсітэтах.
🔹 Плануюць набіраць абітурыентаў з пераможцаў рэспубліканскіх і міжнародных алімпіяд.
🔹 Абітурыенты-пераможцы алімпіяд, акрамя вынікаў ЦТ, будуць яшчэ спаборнічаць паміж сабой, праходзячы конкурс і суразмову. Будзе звяртацца увага на ўзровень матывацыі, адкуль прыйшоў абітурыент і які ў яго/яе ўзровень падрыхтоўкі.
🔹 Выкладчыкаў плануюць прыцягваць з дапамогай канкурэнтнай заработнай платы, па аналогіі з нацыянальным дзіцячым тэхнапаркам. Там заробак выкладчыкаў, са слоў Андрэя Іванца, вышэйшы за ўніверсітэцкі ў 3,5 разы.
🔹 Таксама хочуць стварыць кампус (хутчэй за ўсё, на базе некалькіх факультэтаў БДУ), дзе студэнты і выкладчыкі маглі б жыць у інтэрнатах разам і мець зносіны як на лекцыях і занятках, так і ў вольны час.
Як можа выглядаць "беларускі Гарвард"
У Беларусі створаць "адукацыйны хаб сусветнага ўзору, не горшы за Гарвард", заявілі на Рэспубліканскай педагагічнай Канферэнцыі.
Міністр адукацыі Андрэй Іванец распавёў, як можа выглядаць падобная навучальная ўстанова ў будучыні.
Асноўныя думкі:
🔹 У першую чаргу, разглядаецца блок інжынерна-тэхнічных спецыяльнасцяў, магчыма, разам з натуральна-навуковым блокам.
🔹 Новая навучальная ўстанова можа стаць нацыянальным інжынерна-тэхнічным або фізіка-тэхнічным універсітэтам.
🔹 Для навучальнай установы не будуць прыдумляць новыя спецыяльнасці, а выкарыстоўваюць частку тых, якія ўжо ёсць у нашых універсітэтах.
🔹 Плануюць набіраць абітурыентаў з пераможцаў рэспубліканскіх і міжнародных алімпіяд.
🔹 Абітурыенты-пераможцы алімпіяд, акрамя вынікаў ЦТ, будуць яшчэ спаборнічаць паміж сабой, праходзячы конкурс і суразмову. Будзе звяртацца увага на ўзровень матывацыі, адкуль прыйшоў абітурыент і які ў яго/яе ўзровень падрыхтоўкі.
🔹 Выкладчыкаў плануюць прыцягваць з дапамогай канкурэнтнай заработнай платы, па аналогіі з нацыянальным дзіцячым тэхнапаркам. Там заробак выкладчыкаў, са слоў Андрэя Іванца, вышэйшы за ўніверсітэцкі ў 3,5 разы.
🔹 Таксама хочуць стварыць кампус (хутчэй за ўсё, на базе некалькіх факультэтаў БДУ), дзе студэнты і выкладчыкі маглі б жыць у інтэрнатах разам і мець зносіны як на лекцыях і занятках, так і ў вольны час.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Маладзец, Ігар Аляксандравіч! Наш беларускі свет - свет праўды, справядлівасці і роўнасці. А тыя, хто спрабуе падсунуць нейкіх філосафаў у авечай шкуры, прыпудрыўшы ім носік, каб не заўважылі ваўчынай пашчы, няхай ідуць лесам!
Падпісвайцеся на @verashchaka_by каб чытаць і слухаць сваю, беларускую праўду 😁
Падпісвайцеся на @verashchaka_by каб чытаць і слухаць сваю, беларускую праўду 😁
#ГісторыяБеларусі
🎖25 верасня 1971-га года адбылося ўрачыстае адкрыццё мемарыяльнага комплексу "Брэсцкая крэпасць".
На гэтым знакавым мерапрыемстве прысутнічалі ганаровыя госці: каля 600 ветэранаў Брэсцкага гарнізона 1941 года, сярод якіх былі абаронцы цытадэлі, члены сем'яў загінуўшых, кіраўніцтва БССР, дэлегацыі гарадоў-герояў, усіх абласцей Беларусі, ветэраны вайны і працы.
Вечны агонь запаліў першы сакратар Цэнтральнага Камітэта Камуністычнай партыі Беларусі Пётр Міронавіч Машэраў.
Мемарыяльны комплекс як адзіны архітэктурна-Мастацкі ансамбль плошчай 70 га, уключае пабудовы сярэдзіны XIX стагоддзя, руіны, пакінутыя вайной, творы манументальнай архітэктуры і скульптуры.
Гэты важны сімвал барацьбы савецкага народа супраць нямецка-фашысцкіх акупантаў унесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь першай катэгорыі.
🎖25 верасня 1971-га года адбылося ўрачыстае адкрыццё мемарыяльнага комплексу "Брэсцкая крэпасць".
На гэтым знакавым мерапрыемстве прысутнічалі ганаровыя госці: каля 600 ветэранаў Брэсцкага гарнізона 1941 года, сярод якіх былі абаронцы цытадэлі, члены сем'яў загінуўшых, кіраўніцтва БССР, дэлегацыі гарадоў-герояў, усіх абласцей Беларусі, ветэраны вайны і працы.
Вечны агонь запаліў першы сакратар Цэнтральнага Камітэта Камуністычнай партыі Беларусі Пётр Міронавіч Машэраў.
Мемарыяльны комплекс як адзіны архітэктурна-Мастацкі ансамбль плошчай 70 га, уключае пабудовы сярэдзіны XIX стагоддзя, руіны, пакінутыя вайной, творы манументальнай архітэктуры і скульптуры.
Гэты важны сімвал барацьбы савецкага народа супраць нямецка-фашысцкіх акупантаў унесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Рэспублікі Беларусь першай катэгорыі.
Forwarded from Дзікая прырода побач
Дапамажы выбраць расліну 2025 года!
🌱 Грамадскае аб'яднанне “Батанічнае таварыства” праводзіць конкурс “Расліна 2025 года”. Кожны ахвочы можа прапанаваць расліну, якая стане сімвалам наступнага года.
Што трэба зрабіць:
✔️ выберы 1-3 назвы дзікарослых раслін, якія растуць у Беларусі;
✔️ напішы кароткае абгрунтаванне для кожнай расліны, чаму менавіта яна можа стаць сімвалам 2025 года.
Дасылай сваю прапанову да 10 кастрычніка 2024 года зручным табе спосабам:
🔹 праз гугл-форму https://forms.gle/1oQQ4tm1gNqH79359
🔹 на e-mail [email protected]
🔹 Viber, WhatsApp, Telegram па нумары +375293276703
Пяты ўдзельнік, хто дашле сваю прапанову, атрымае спецыяльны прыз ад Батанічнага таварыства. 😉
Конкурс "Расліна года" праводзіцца ўжо другі раз. Сімвалам 2024 года стала казачна прыгожая расліна з Чырвонай кнігі сон-трава, адна з першых кветак, што распускаюцца вясной. Былі праведзены конкурсы дзіцячага малюнка сон-травы і відэаролікаў, а таксама выставы ў школах, прысвечаныя расліне 2024 года.
Калі ведаеш мала дзікіх раслін, пагартай даведнікі, напрыклад, наш атлас-вызначальнік кветкавых раслін Беларусі. Дарэчы, увесь прыбытак ад гэтай кнігі ідзе на ахову прыроды.
🌱 Грамадскае аб'яднанне “Батанічнае таварыства” праводзіць конкурс “Расліна 2025 года”. Кожны ахвочы можа прапанаваць расліну, якая стане сімвалам наступнага года.
Што трэба зрабіць:
✔️ выберы 1-3 назвы дзікарослых раслін, якія растуць у Беларусі;
✔️ напішы кароткае абгрунтаванне для кожнай расліны, чаму менавіта яна можа стаць сімвалам 2025 года.
Дасылай сваю прапанову да 10 кастрычніка 2024 года зручным табе спосабам:
🔹 праз гугл-форму https://forms.gle/1oQQ4tm1gNqH79359
🔹 на e-mail [email protected]
🔹 Viber, WhatsApp, Telegram па нумары +375293276703
Пяты ўдзельнік, хто дашле сваю прапанову, атрымае спецыяльны прыз ад Батанічнага таварыства. 😉
Конкурс "Расліна года" праводзіцца ўжо другі раз. Сімвалам 2024 года стала казачна прыгожая расліна з Чырвонай кнігі сон-трава, адна з першых кветак, што распускаюцца вясной. Былі праведзены конкурсы дзіцячага малюнка сон-травы і відэаролікаў, а таксама выставы ў школах, прысвечаныя расліне 2024 года.
Калі ведаеш мала дзікіх раслін, пагартай даведнікі, напрыклад, наш атлас-вызначальнік кветкавых раслін Беларусі. Дарэчы, увесь прыбытак ад гэтай кнігі ідзе на ахову прыроды.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Трапіўся акаунт Бабулькі-Шызулькі. Не тое, каб так ужо змястоўна, але для настрою можна і паглядзець ))
У тыкток @babuli_shizuli
У тыкток @babuli_shizuli
#ХвілінкаГумару
Якуцкая "Пагоня"
Не ведаю, ці браты нам скіфы, як кажуць філосафы, а вось з якутамі ў мяне ёсць адчуванне нейкай еднасці.
Калі і ў вас так, то стаўце падабайку! 😁
Якуцкая "Пагоня"
Не ведаю, ці браты нам скіфы, як кажуць філосафы, а вось з якутамі ў мяне ёсць адчуванне нейкай еднасці.
Калі і ў вас так, то стаўце падабайку! 😁
#МіфыЛегендыБеларусі
Галаву складзеш
Штогод цёмнымі восеньскімі вечарамі непадалёку ад лясной рэчкі Ланкі з’яўляўся прывідны агеньчык. Выкаціцца з ляснога гушчару на паляну пад старыя дубы і круціцца, як дзіцячы ваўчок. То ўбок хіснецца, то раптам угору падскочыць, і ўсё зіхаціць, слепіць вочы рознымі калёрамі ды адценнямі.
— Няйнакш у заклятым скарбе золата пераліваецца, — убачыўшы гэтае дзіва, меркавалі бывалыя людзі. І перасцерагалі дзецюкоў:
— Не хадзіце па скарб. Няпраўдай ён сабраны, смерці людской чакае…
Шмат гадоў з’яўляўся агеньчык, але ніхто з тутэйшых жыхароў не адважваўся шукаць невядома кім закапаны скарб.
Аднойчы ўвосень якраз сюдою валачыўся з вёскі ў вёску стары бадзяга. Пры ім быў вялізны сабака, які верна служыў свайму гаспадару. 3 самых непраходных нетраў выводзіў ён валацугу, нікога не падпускаў да яго, калі той спаў ці валяўся пад плотам п’яны.
Пачуў бадзяга ад людзей пра закляты скарб, пабег увечары, калі сцямнела, да рэчкі. Падпільнаваў-такі агеньчык дзівосны і выкапаў скарб. Адкрыў гаршок, а на золаце паперчына ляжыць. На ёй напісана: «Узяўшы мяне, галаву складзеш».
Паклікаў бадзяга вернага сабаку, адсёк яму галаву і запіхнуў у пусты гаршчок. А золата ў торбу сваю перасыпаў. Потым закапаў гаршчок і, як на крылах, паляцеў хутчэй да карчмы, што стаяла тады над рэчкаю ў вёсцы Сакалды. Пабег не дарогаю, а нацянькі, не зважаючы на дрыгву ды багну. Надта хацелася ад радасці гарэлкі кварту-другую кульнуць.
Бег, бег і раптам уваліўся ў тваністае бяздоннае акно. Рвануўся ў адзін бок, рвануўся ў другі, а золата каменем цягне ў багну. Хацеў бадзяга скінуць торбу з заклятым скарбам, а твань па самую шыю засмактала. Зароў ён дзікім голасам — «Ратуйце!» — але заместа крыку толькі бурбалкі выскачылі ды праз хвіліну шапка ўсплыла.
Праз год ці два паляўнічыя знайшлі каля рэчкі пад дубам сабачыя косці, а дзеці прынеслі з балота гнілую шапку.
Дрыгву даўно асушылі і засеялі травою. На месцы, дзе ўтапіўся бадзяга з торбаю золата, дзівосны агеньчык не паказваецца.
Галаву складзеш
Штогод цёмнымі восеньскімі вечарамі непадалёку ад лясной рэчкі Ланкі з’яўляўся прывідны агеньчык. Выкаціцца з ляснога гушчару на паляну пад старыя дубы і круціцца, як дзіцячы ваўчок. То ўбок хіснецца, то раптам угору падскочыць, і ўсё зіхаціць, слепіць вочы рознымі калёрамі ды адценнямі.
— Няйнакш у заклятым скарбе золата пераліваецца, — убачыўшы гэтае дзіва, меркавалі бывалыя людзі. І перасцерагалі дзецюкоў:
— Не хадзіце па скарб. Няпраўдай ён сабраны, смерці людской чакае…
Шмат гадоў з’яўляўся агеньчык, але ніхто з тутэйшых жыхароў не адважваўся шукаць невядома кім закапаны скарб.
Аднойчы ўвосень якраз сюдою валачыўся з вёскі ў вёску стары бадзяга. Пры ім быў вялізны сабака, які верна служыў свайму гаспадару. 3 самых непраходных нетраў выводзіў ён валацугу, нікога не падпускаў да яго, калі той спаў ці валяўся пад плотам п’яны.
Пачуў бадзяга ад людзей пра закляты скарб, пабег увечары, калі сцямнела, да рэчкі. Падпільнаваў-такі агеньчык дзівосны і выкапаў скарб. Адкрыў гаршок, а на золаце паперчына ляжыць. На ёй напісана: «Узяўшы мяне, галаву складзеш».
Паклікаў бадзяга вернага сабаку, адсёк яму галаву і запіхнуў у пусты гаршчок. А золата ў торбу сваю перасыпаў. Потым закапаў гаршчок і, як на крылах, паляцеў хутчэй да карчмы, што стаяла тады над рэчкаю ў вёсцы Сакалды. Пабег не дарогаю, а нацянькі, не зважаючы на дрыгву ды багну. Надта хацелася ад радасці гарэлкі кварту-другую кульнуць.
Бег, бег і раптам уваліўся ў тваністае бяздоннае акно. Рвануўся ў адзін бок, рвануўся ў другі, а золата каменем цягне ў багну. Хацеў бадзяга скінуць торбу з заклятым скарбам, а твань па самую шыю засмактала. Зароў ён дзікім голасам — «Ратуйце!» — але заместа крыку толькі бурбалкі выскачылі ды праз хвіліну шапка ўсплыла.
Праз год ці два паляўнічыя знайшлі каля рэчкі пад дубам сабачыя косці, а дзеці прынеслі з балота гнілую шапку.
Дрыгву даўно асушылі і засеялі травою. На месцы, дзе ўтапіўся бадзяга з торбаю золата, дзівосны агеньчык не паказваецца.