Вось так прыгожа было ўчора ў наваколлі Полацка
Беларусь - самае цудоўнае месца ў свеце! І не кажыце, што гэта не так - не паверу!
Беларусь - самае цудоўнае месца ў свеце! І не кажыце, што гэта не так - не паверу!
#МіфыЛегендыБеларусі
Нактыр або Непрытомнік - на поўначы Беларусі гэта лакальныя назвы пачвары накшталт вупыра, нябожчыка, які па начах вылазіць з магілы ды ходзіць да сваіх жывых сваякоў, турбуе іх, шкодзіць хатняй жывёле, п’е іх кроў. Непрытомнік наведвае менавіта сваіх сваякоў.
Часцей у Накты'раў пасля смерці ператвараюцца чарадзеі або вядзьмаркі. Каб Непрытомнік не хадзіў пасля смерці, то пад час пахавання чараўніка, усё звычайна робяць наадварот: памерлага выносяць галавой на перад, на скрыжаванні дарог труну пераварочваюць кругам. Сэнс такіх дзеянняў заблыдаць пачвару, каб яна не знайшла дарогу дадому.
Ад начных наведванняў памерлай жонкі муж звычайна пазбаўляўся тым, што дыманстратыўна рыхтаваўся да новага шлюба: апранаў святочнае адзенне, пёк каравай і г.д.
Але ж самы надзейны сродак пазбавіцца ад Непрытомніка - раскапаць у дзень яго магілу, адсекчы галаву і, працяўшы яе асінавым колам, пакласці паміж ног, саму ж магілу пасля пасыпаць макам."
З нататкаў нячысціказнаўца Яна Клікста Лашкевіча
Нактыр або Непрытомнік - на поўначы Беларусі гэта лакальныя назвы пачвары накшталт вупыра, нябожчыка, які па начах вылазіць з магілы ды ходзіць да сваіх жывых сваякоў, турбуе іх, шкодзіць хатняй жывёле, п’е іх кроў. Непрытомнік наведвае менавіта сваіх сваякоў.
Часцей у Накты'раў пасля смерці ператвараюцца чарадзеі або вядзьмаркі. Каб Непрытомнік не хадзіў пасля смерці, то пад час пахавання чараўніка, усё звычайна робяць наадварот: памерлага выносяць галавой на перад, на скрыжаванні дарог труну пераварочваюць кругам. Сэнс такіх дзеянняў заблыдаць пачвару, каб яна не знайшла дарогу дадому.
Ад начных наведванняў памерлай жонкі муж звычайна пазбаўляўся тым, што дыманстратыўна рыхтаваўся да новага шлюба: апранаў святочнае адзенне, пёк каравай і г.д.
Але ж самы надзейны сродак пазбавіцца ад Непрытомніка - раскапаць у дзень яго магілу, адсекчы галаву і, працяўшы яе асінавым колам, пакласці паміж ног, саму ж магілу пасля пасыпаць макам."
З нататкаў нячысціказнаўца Яна Клікста Лашкевіча
#КухняБеларусі
Салата Менская
250 г свежых грыбоў (або сушаных 50 г),
3- 4 бульбіны,
150 г кіслай капусты,
1-2 цыбуліны, 2 ст. лыжкі алею,
1 ч. лыжка воцату,
1 ч. лыжка цукру, соль.
Свежыя (або сушаныя) грыбы зварыць, дробна парэзаць. Звараную ў лупінах бульбу абабраць, нарэзаць маленькімі скрылькамі. Цыбулю нашаткаваць. Кіслую капусту перабраць, вялікія кавалкі змяльчыць.
Усе прадукты перамяшаць, заправіць алеем, воцатам, цукрам і соллю.
Салата Менская
250 г свежых грыбоў (або сушаных 50 г),
3- 4 бульбіны,
150 г кіслай капусты,
1-2 цыбуліны, 2 ст. лыжкі алею,
1 ч. лыжка воцату,
1 ч. лыжка цукру, соль.
Свежыя (або сушаныя) грыбы зварыць, дробна парэзаць. Звараную ў лупінах бульбу абабраць, нарэзаць маленькімі скрылькамі. Цыбулю нашаткаваць. Кіслую капусту перабраць, вялікія кавалкі змяльчыць.
Усе прадукты перамяшаць, заправіць алеем, воцатам, цукрам і соллю.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#МоваНашаРодная
Толькі ўявіце, што вось такі ролік будзе зняты пра беларускую мову....
Ды ў нас тут некаторыя актывісты на ласкуты б парваліся!
Толькі ўявіце, што вось такі ролік будзе зняты пра беларускую мову....
Ды ў нас тут некаторыя актывісты на ласкуты б парваліся!
Верашчака
#МоваНашаРодная Толькі ўявіце, што вось такі ролік будзе зняты пра беларускую мову.... Ды ў нас тут некаторыя актывісты на ласкуты б парваліся!
#ДумкіЎслых
У адмінаў Верашчакі раздзяліліся думкі наконт гэтага роліка.
Адныя бачаць ў такой рэкламе забарону рускай мовы, а другія прапаганду сваёй.
А як лічыце вы? Тут пра адмаўленне ад рускай ці пра навучанне дзяцей роднай мове?
Пішыце меркаванні ў каментарах
У адмінаў Верашчакі раздзяліліся думкі наконт гэтага роліка.
Адныя бачаць ў такой рэкламе забарону рускай мовы, а другія прапаганду сваёй.
А як лічыце вы? Тут пра адмаўленне ад рускай ці пра навучанне дзяцей роднай мове?
Пішыце меркаванні ў каментарах
Forwarded from Naračanščyna | Нарачанскі край
24 верасня 1893 года ў мястэчку Будслаў нарадзілася Паўліна Вінцэнтаўна Мядзёлка — беларуская артыстка, педагог, мемуарыстка.
У 1905 годзе да Паўліны незнарок папалі некалькі нумароў газеты «Наша доля» і кніга Мацея Бурачка «Дудка беларуская», якія зрабілі на яе моцнае ўражанне і абудзілі ўсведамленне сваёй беларускасці. У 1913 яна стала першай выканаўцай ролі Паўлінкі ў п’есе Янкі Купалы.
Арыштоўвалася польскімі, латышскімі і савецкімі ўладамі. У 1930 годзе па справе «Саюза вызвалення Беларусі» высланая ў Казань на два гады.
Улетку 1947 пераехала на радзіму — у Будслаў. Да 1958 працавала настаўніцай. У Будславе Паўліна Мядзёлка два дзесяцігоддзі пісала свой найбольш значны твор — мемуары «Сцежкамі жыцця».
У 1905 годзе да Паўліны незнарок папалі некалькі нумароў газеты «Наша доля» і кніга Мацея Бурачка «Дудка беларуская», якія зрабілі на яе моцнае ўражанне і абудзілі ўсведамленне сваёй беларускасці. У 1913 яна стала першай выканаўцай ролі Паўлінкі ў п’есе Янкі Купалы.
Арыштоўвалася польскімі, латышскімі і савецкімі ўладамі. У 1930 годзе па справе «Саюза вызвалення Беларусі» высланая ў Казань на два гады.
Улетку 1947 пераехала на радзіму — у Будслаў. Да 1958 працавала настаўніцай. У Будславе Паўліна Мядзёлка два дзесяцігоддзі пісала свой найбольш значны твор — мемуары «Сцежкамі жыцця».
#Літаратура
Восень
Над палямі хістаўся пашчэрблены месяц.
Вецер дзьмуў, і шумеў па-над Нёманам бор.
Восень вецце сухое зграбла і на ўзлессі
Падпаліла пагрэцца начлежны касцёр.
Падпаліла касцёр, прылягла у тумане,
Ды кароткім быў гэты пад зорамі сон:
Крык трывожны птушыны збудзіў яе рана,
Па зямлі ад кастра разліваўся агонь.
Загарэліся гнёзды, і іскры пажару
Пачала яна з птушкамі, з ветрам гасіць.
Толькі полымя ўжо разлілося ў імшарах,
Па лясах і палях, па курганах брусніц.
I па сённяшні дзень восень жару не можа
Пагасіць на зямлі, ходзе з краю у край,
Заліваючы ліўнямі ў полі бярозы
I цалуючы кожны рабінавы гай.
Максім Танк
Восень
Над палямі хістаўся пашчэрблены месяц.
Вецер дзьмуў, і шумеў па-над Нёманам бор.
Восень вецце сухое зграбла і на ўзлессі
Падпаліла пагрэцца начлежны касцёр.
Падпаліла касцёр, прылягла у тумане,
Ды кароткім быў гэты пад зорамі сон:
Крык трывожны птушыны збудзіў яе рана,
Па зямлі ад кастра разліваўся агонь.
Загарэліся гнёзды, і іскры пажару
Пачала яна з птушкамі, з ветрам гасіць.
Толькі полымя ўжо разлілося ў імшарах,
Па лясах і палях, па курганах брусніц.
I па сённяшні дзень восень жару не можа
Пагасіць на зямлі, ходзе з краю у край,
Заліваючы ліўнямі ў полі бярозы
I цалуючы кожны рабінавы гай.
Максім Танк
Forwarded from Палявая пошта