#МузеіБеларусі
#ЛюдзіБеларусі
Літаратурны музей Максіма Багдановіча
Адрас: г. Мінск, вул. Багдановіча, 7а
На жаль, але дом, у якім жыў паэт, не захаваўся. Затое на вуліцы, названай у ягоны гонар, быў адкрыты музей. Тут сабраны рукапісы паэта. Гэта і будучыя вершы, і старонкі з дзённіка. Менавіта ў літаратурным музеі захоўваюцца чатыры ўнікальныя зборнікі з аўтографамі Багдановіча.
Музей падзелены на 5 залаў. У кожнай адлюстраваны перыяд з жыцця мастака слова: дэбют у “Нашай ніве”, захапленне пісьменніка вобразам “Мадонны”, трагізм апошніх месяцаў жыцця (паэт памёр ад сухотаў).
Акрамя твораў пісьменніка, у музеі можна ўбачыць прысвечаныя яму кнігі і карціны
Крыніца
#ЛюдзіБеларусі
Літаратурны музей Максіма Багдановіча
Адрас: г. Мінск, вул. Багдановіча, 7а
На жаль, але дом, у якім жыў паэт, не захаваўся. Затое на вуліцы, названай у ягоны гонар, быў адкрыты музей. Тут сабраны рукапісы паэта. Гэта і будучыя вершы, і старонкі з дзённіка. Менавіта ў літаратурным музеі захоўваюцца чатыры ўнікальныя зборнікі з аўтографамі Багдановіча.
Музей падзелены на 5 залаў. У кожнай адлюстраваны перыяд з жыцця мастака слова: дэбют у “Нашай ніве”, захапленне пісьменніка вобразам “Мадонны”, трагізм апошніх месяцаў жыцця (паэт памёр ад сухотаў).
Акрамя твораў пісьменніка, у музеі можна ўбачыць прысвечаныя яму кнігі і карціны
Крыніца
У Лойках пад Сапоцкінам Гродзенскага раёна прадаюць прыгожы будынак сядзібы польскай гміны, узведзены ў 1932 годзе ў характэрным нацыянальным стылі. На Куфары за "панскую дом" просяць $68 500. Ахоўнага статусу не мае.
https://re.kufar.by/vi/grodnenskaya-oblast/kupit/dom/200266566
https://re.kufar.by/vi/grodnenskaya-oblast/kupit/dom/200266566
#ЛюдзіБеларусі
Карскі Яўхім Фёдаравіч
(20.12.1860 (01.01.1861 па новым стылі), нар. у в. Лаша Гродзенскага р-на – 29.4.1931), першы беларускі акадэмік, заснавальнік беларускага навуковага мовазнаўства і літаратуразнаўства, філолаг-славіст, этнограф, фалькларыст, палеограф, педагог. Акадэмік Пецярбургскай АН (1916, член-карэспандэнт з 1901 г.), прафесар, дэкан гісторыка-філалагічнага факультэта і рэктар Імператарскага Варшаўскага ўніверсітэта, правадзейны член Інстытута беларускай культуры (1922), Чэшскай АН (1929), ганаровы член Віцебскай губернскай вучонай архіўнай камісіі.
Карскі Яўхім Фёдаравіч
(20.12.1860 (01.01.1861 па новым стылі), нар. у в. Лаша Гродзенскага р-на – 29.4.1931), першы беларускі акадэмік, заснавальнік беларускага навуковага мовазнаўства і літаратуразнаўства, філолаг-славіст, этнограф, фалькларыст, палеограф, педагог. Акадэмік Пецярбургскай АН (1916, член-карэспандэнт з 1901 г.), прафесар, дэкан гісторыка-філалагічнага факультэта і рэктар Імператарскага Варшаўскага ўніверсітэта, правадзейны член Інстытута беларускай культуры (1922), Чэшскай АН (1929), ганаровы член Віцебскай губернскай вучонай архіўнай камісіі.
#ЛюдзіБеларусі
Яўхім Карскі ўнёс вялікі ўклад у беларускую і рускую філалагічную навуку.
Ужо ў студэнцкія гады выявіў схільнасць да навуковай творчасці. Тады ж надрукаваў першыя свае навуковыя работы (рэцэнзіі, фальклорныя запісы з в. Бярозавец) і прыступіў да задуманага яшчэ ў 1881 г. манаграфічнага даследавання роднай беларускай мовы, у выніку чаго з'явілася яго работа “Агляд гукаў і форм беларускай мовы”, якая адыграла важную ролю як у творчай біяграфіі даследчыка, так і ў станаўленні беларускай нацыянальнай культуры.
Даследаваў палеаграфію, гісторыю беларускай мовы, дыялекталогію, этнаграфію, вусную народную творчасць, старажытную і сучасную беларускую літаратуру.
Сапраўднай энцыклапедыяй беларусазнаўства стала фундаментальная трохтомная работа “Беларусы” (у 7 вып.; 1903-1922), у якой на аснове глыбокага параўнальна-гістарычнага даследавання гісторыі мовы, фальклору, пісьменнасці, шматвяковай культуры беларускага народа ўпершыню была навукова абгрунтавана яго нацыянальная самабытнасць як самастойнага славянскага народа.
Аўтар даследаванняў “Славянская кірылаўская палеаграфія”, “Руская праўда” паводле старажытнага спісу і інш. Пад яго рэдакцыяй выйшлі навуковыя выданні каштоўных помнікаў пісьменства і культуры ў “Поўным зборы рускіх летапісаў” (“Аповесць мінулых гадоў”, Суздальскі летапіс).
Асобна трэба адзначыць уклад Я. Карскага ў арганізацыю навукі ў Беларусі і развіццё беларускай культуры.
Яшчэ ў дарэвалюцыйны час ён склаў праграму вывучэння беларускай мовы, супрацоўнічаў з П. Шэйнам, М. Нікіфароўскім, Е. Раманавым, падтрымліваў першыя беларускія выдавецтвы, “Нашу ніву” і навукова-літаратурны гурток студэнтаў Пецярбургскага ўніверсітэта.
У савецкі час быў старшынёй камісіі па адкрыцці ў Мінску Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, правадзейным членам Інбелкульта (удзельнічаў у распрацоўцы яго статута).
На працягу 48 гадоў навуковай дзейнасці Я. Карскім было напісана звыш 96 кніг, 149 артыкулаў і 777 водгукаў, анатацый, крытыка-бібліяграфічных артыкулаў.
Усяго акадэмікам Карскім напісана 1016 работ.
Ацалелая частка асабістага архіва Я. Карскага захоўваецца ў Санкт-Пецярбургскім аддзяленні Архіва Расійскай АН. Бібліятэка, перададзеная ў 1922 годзе БДУ, зберагаецца асобнай калекцыяй у Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі (у гады Вялікай Айчыннай вайны часткова страчана).
29 красавіка 1931 года Я. Карскі памёр і быў пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках у Ленінградзе.
1 снежня 1964 г. у Лашанскай школе быў адкрыты мемарыяльны музей Я. Карскага.
3 1957 г. Гродзенская абласная навуковая бібліятэка носіць імя Я.Ф. Карскага, з 2005 г. – і Гродзенская гарадская гімназія, у якой дзейнічае тэматычны музей Я. Карскага.
Адна з вуліц г. Гродна названа ў гонар Я. Карскага.
Яўхім Карскі ўнёс вялікі ўклад у беларускую і рускую філалагічную навуку.
Ужо ў студэнцкія гады выявіў схільнасць да навуковай творчасці. Тады ж надрукаваў першыя свае навуковыя работы (рэцэнзіі, фальклорныя запісы з в. Бярозавец) і прыступіў да задуманага яшчэ ў 1881 г. манаграфічнага даследавання роднай беларускай мовы, у выніку чаго з'явілася яго работа “Агляд гукаў і форм беларускай мовы”, якая адыграла важную ролю як у творчай біяграфіі даследчыка, так і ў станаўленні беларускай нацыянальнай культуры.
Даследаваў палеаграфію, гісторыю беларускай мовы, дыялекталогію, этнаграфію, вусную народную творчасць, старажытную і сучасную беларускую літаратуру.
Сапраўднай энцыклапедыяй беларусазнаўства стала фундаментальная трохтомная работа “Беларусы” (у 7 вып.; 1903-1922), у якой на аснове глыбокага параўнальна-гістарычнага даследавання гісторыі мовы, фальклору, пісьменнасці, шматвяковай культуры беларускага народа ўпершыню была навукова абгрунтавана яго нацыянальная самабытнасць як самастойнага славянскага народа.
Аўтар даследаванняў “Славянская кірылаўская палеаграфія”, “Руская праўда” паводле старажытнага спісу і інш. Пад яго рэдакцыяй выйшлі навуковыя выданні каштоўных помнікаў пісьменства і культуры ў “Поўным зборы рускіх летапісаў” (“Аповесць мінулых гадоў”, Суздальскі летапіс).
Асобна трэба адзначыць уклад Я. Карскага ў арганізацыю навукі ў Беларусі і развіццё беларускай культуры.
Яшчэ ў дарэвалюцыйны час ён склаў праграму вывучэння беларускай мовы, супрацоўнічаў з П. Шэйнам, М. Нікіфароўскім, Е. Раманавым, падтрымліваў першыя беларускія выдавецтвы, “Нашу ніву” і навукова-літаратурны гурток студэнтаў Пецярбургскага ўніверсітэта.
У савецкі час быў старшынёй камісіі па адкрыцці ў Мінску Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, правадзейным членам Інбелкульта (удзельнічаў у распрацоўцы яго статута).
На працягу 48 гадоў навуковай дзейнасці Я. Карскім было напісана звыш 96 кніг, 149 артыкулаў і 777 водгукаў, анатацый, крытыка-бібліяграфічных артыкулаў.
Усяго акадэмікам Карскім напісана 1016 работ.
Ацалелая частка асабістага архіва Я. Карскага захоўваецца ў Санкт-Пецярбургскім аддзяленні Архіва Расійскай АН. Бібліятэка, перададзеная ў 1922 годзе БДУ, зберагаецца асобнай калекцыяй у Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі (у гады Вялікай Айчыннай вайны часткова страчана).
29 красавіка 1931 года Я. Карскі памёр і быў пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках у Ленінградзе.
1 снежня 1964 г. у Лашанскай школе быў адкрыты мемарыяльны музей Я. Карскага.
3 1957 г. Гродзенская абласная навуковая бібліятэка носіць імя Я.Ф. Карскага, з 2005 г. – і Гродзенская гарадская гімназія, у якой дзейнічае тэматычны музей Я. Карскага.
Адна з вуліц г. Гродна названа ў гонар Я. Карскага.
Forwarded from Час сьпяваць (Natallia 🦉Sych)
Forwarded from Tech Lead – навука і тэхналёгіі
Чып Neuralink упершыню ўжывілі ў чалавечыя мазгі
Учора Ілан Маск паведаміў, што імплант Neuralink упершыню ўжывілі чалавеку. Прылада дазваляе кіраваць смартфонам, камп’ютарам і іншымі гаджэтамі сілаю думкі.
Першымі, хто атрымае Neuralink, стануць людзі з парушэньнем маторных функцый. Імплант мае дапамагчы ім у кіраваньні біянічнымі пратэзамі і экзаскелетам.
Учора Ілан Маск паведаміў, што імплант Neuralink упершыню ўжывілі чалавеку. Прылада дазваляе кіраваць смартфонам, камп’ютарам і іншымі гаджэтамі сілаю думкі.
Першымі, хто атрымае Neuralink, стануць людзі з парушэньнем маторных функцый. Імплант мае дапамагчы ім у кіраваньні біянічнымі пратэзамі і экзаскелетам.
Грамніцы. Абуджаецца стыхія - Паветра.
На Грамніцы людзі імкнуліся не працаваць, не складаць новых дамоў, баючыся пераломнага моманту, бо злыя духі могуць пракрасціся праз яго. Часта народ збіраў сілы для маючых адбыцца здзелак і знаходзіў перавагі, якія выкарыстоўваў з перамогай вясны.
Усе злыя духі баяцца грымотную свечку. Такім чынам, людзі ўсталёўваюць "крыжы" святочнай свечкай на дзвярах, надзейна засцерагаючы свае дамы. Праходзяць па гадзіннікавай стрэлцы з запаленымі свечкамі над усімі кутамі, выганяючы злых духаў. Гаспадар дома маляваў крыж - накрыж святочнай свечкай над галовамі ўсіх дамачадцаў, каб абараніць родных у надыходзячым годзе.
Звычайна грамаўныя свечкі захоўваюцца круглы год і запальваюцца ў цяжкія і небяспечныя перыяды ці часам хваробы.
На Грамніцы людзі імкнуліся не працаваць, не складаць новых дамоў, баючыся пераломнага моманту, бо злыя духі могуць пракрасціся праз яго. Часта народ збіраў сілы для маючых адбыцца здзелак і знаходзіў перавагі, якія выкарыстоўваў з перамогай вясны.
Усе злыя духі баяцца грымотную свечку. Такім чынам, людзі ўсталёўваюць "крыжы" святочнай свечкай на дзвярах, надзейна засцерагаючы свае дамы. Праходзяць па гадзіннікавай стрэлцы з запаленымі свечкамі над усімі кутамі, выганяючы злых духаў. Гаспадар дома маляваў крыж - накрыж святочнай свечкай над галовамі ўсіх дамачадцаў, каб абараніць родных у надыходзячым годзе.
Звычайна грамаўныя свечкі захоўваюцца круглы год і запальваюцца ў цяжкія і небяспечныя перыяды ці часам хваробы.
Forwarded from ГРУППА ДРОЗДЫ (Виталий Карпанов (ДРОЗДЫ))
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Звычайны слухач на канцэртах Драздоў ператвараецца ў танцора
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Нажаль, знайшла толькі такое відэа працэсу стрыжкі авечак, імпартнае 😁
У дзяцінстве я ездзіла да бабулі кожны раз, калі надыходзіў час здымаць воўну з авечак! Гэта быў мой абавязак.))
Бабка прыводзіла авечку ў хату, звязвала ёй ножкі і клала на стол. А я трымала галаву, каб яна не білася, калі спужаецца раптам, або калі бабка ўстрыжэ ці ўколе дзе нажніцамі.
Роўнымі радочкамі воўна састрыгалася з аднаго бака, потым авечку пераварачвалі на другі. У апошнюю чаргу састрыгалі кучарашкі з галавы, ног ды ля хваста. Яе адкідвалі вон, бо карысці з кароткіх або закарэўшых пасмаў не было.
Пасля такіх працэдур жывёліна рабілася маленькай і безабароннай з выгляду. Яе здымалі са стала, развязалі ногі і кармілі хлебам, каб супакоіць. А потым вялі ў хлеў.
А воўну звязвалі ў посцілкі і падвешвалі сушыцца над печчу. А потым вазілі часаць
У дзяцінстве я ездзіла да бабулі кожны раз, калі надыходзіў час здымаць воўну з авечак! Гэта быў мой абавязак.))
Бабка прыводзіла авечку ў хату, звязвала ёй ножкі і клала на стол. А я трымала галаву, каб яна не білася, калі спужаецца раптам, або калі бабка ўстрыжэ ці ўколе дзе нажніцамі.
Роўнымі радочкамі воўна састрыгалася з аднаго бака, потым авечку пераварачвалі на другі. У апошнюю чаргу састрыгалі кучарашкі з галавы, ног ды ля хваста. Яе адкідвалі вон, бо карысці з кароткіх або закарэўшых пасмаў не было.
Пасля такіх працэдур жывёліна рабілася маленькай і безабароннай з выгляду. Яе здымалі са стала, развязалі ногі і кармілі хлебам, каб супакоіць. А потым вялі ў хлеў.
А воўну звязвалі ў посцілкі і падвешвалі сушыцца над печчу. А потым вазілі часаць
Forwarded from STROJ
Запіс лекцыі ўжо на YouTube 🎞️
Разам з Аляксеем Друпавым, гісторыкам і этнографам, разбіраемся з асаблівасцямі мужчынскага традыцыйнага адзення Беларусі.
📺Глядзіце на нашым канале.
Сустрэча адбылася 18 студзеня 2024 г. у Музеі Якуба Коласа.
Былі радыя з усімі пабачыцца! ❤️
Разам з Аляксеем Друпавым, гісторыкам і этнографам, разбіраемся з асаблівасцямі мужчынскага традыцыйнага адзення Беларусі.
📺Глядзіце на нашым канале.
Сустрэча адбылася 18 студзеня 2024 г. у Музеі Якуба Коласа.
Былі радыя з усімі пабачыцца! ❤️
Кашмарыкі ад нашага падпісчыка.
Такія вось сучасныя цікавосткі.
Можа хто ўжо каштаваў?
Такія вось сучасныя цікавосткі.
Можа хто ўжо каштаваў?
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Гульня "Гарачы кубачак"
Выдатны спосаб заняць дзяцей. Такая гульня садзейнічае развіццю зрокава-маторнай каардынацыі і дакладнасці рухаў.
А можа і дарослыя рызыкнуць пагуляць? Асабліва падчас сямейнага застолля! Хто зловіць кубачак? 😁
Выдатны спосаб заняць дзяцей. Такая гульня садзейнічае развіццю зрокава-маторнай каардынацыі і дакладнасці рухаў.
А можа і дарослыя рызыкнуць пагуляць? Асабліва падчас сямейнага застолля! Хто зловіць кубачак? 😁
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Народныя прыказкі пра яду
Без хлеба яда - да парога хада.
Чалавек галодны ні на што не годны.
Калі хлеб у возе, то няма бяды ў дарозе.
Дзе каша і аладка, там будзе і абрадка.
Як клёцкі ў малаку, то я па дзве валаку,
А як у водзе, то раз, два - і годзе.
Хлеб у доме - гаспадар, на працы - друг, у дарозе - таварыш.
Будзе час, будзе і квас, не ўсё за раз.
Без хлеба яда - да парога хада.
Чалавек галодны ні на што не годны.
Калі хлеб у возе, то няма бяды ў дарозе.
Дзе каша і аладка, там будзе і абрадка.
Як клёцкі ў малаку, то я па дзве валаку,
А як у водзе, то раз, два - і годзе.
Хлеб у доме - гаспадар, на працы - друг, у дарозе - таварыш.
Будзе час, будзе і квас, не ўсё за раз.