Некаторыя людзі атрымоўваюць асалоду ад дажджу, іншыя проста мокнуць.

✒️ Боб Марлі
🎨 Малюнак alisheagibson

#ГісторыяБеларусі
#МіфыЛегендыБеларусі

Эскіз замка на паўвостраве возера Мястра.
Менавіта ў такім замку некалі жыла каралева Бона Сфорца, гісторыі пра якую мы публікуем.

Адна з іх будзе ніжэй

#МіфыЛегендыБеларусі

Доўга яшчэ пасля таго выпадка з хлопчыкам жыла каралева Бона ў замку. Яе замак быў грозным і непрыступным.

Увесь час у ім знаходзіўся моцны гарнізон з вопытных і спрактыкаваных вояў. З усіх бакоў палац, як мы ўжо адзначалі, акаляўся вадою, а з берагам злучаўся мостам.
На ноч ён падымаўся ўвогуле, а днём апускаўся ў ваду, 
таму яго нельга было бачыць.

Некалькі разоў замак бралі ў аблогу войскі непрыяцеляў, але ўзяць не маглі. Пастаяць, пастаяць, пабачаць, што марна людзей і сілу губляюць, і пойдуць, адкуль прыйшлі.

Але аднаго разу палац не 
вытрымаў аблогі. Здарылася наступнае.

Пачалася тады вайна са шведамі, і іхнія палкі падступілі да астраўкоў. 
Чакала іх тут тое ж самае, што і іхніх папярэднікаў, ды дапамагла выпадковасць.

Нейкая прыблудная карова пайшла па падводных мосціках на вачах у разгубленых чужынцаў прама да вострава. За ёй, па свежых слядах, і кінуліся ворагі. Пасля бязлітаснага бою, калі ўсе мясцовыя воі былі перабіты, шведы пералезлі цераз сцены.

Сама каралева выратавалася. Яна разам са слугамі прабралася па падземным ходзе, які быў выкапаны пад возерам, да 
берага. Там, кажуць, некалі стары мядзельскі касцёл стаяў. Вылезла яна з лаза, слуг дачакалася, а потым і загадала:

-- Ідзіце наперад, я вас даганю. Не бойцеся, праз пару хвілін рушу следам...

Засталася для таго, каб здзейсніць наступнае: падышла да студні і 
кінула туды свайго драўлянага ідала з каштоўнымі камянямі замест вачэй.
Кінула і прамовіла пры гэтым:

-- Ой, мядзел, ты мой мядзел, расстаёмся з табой назаўсёды. Даруй, 
калі што не гэтак зрабіла...

Болей каралеву Бону ў гэтых мясцінах ніхто не бачыў. Ні разу не сустракалася яна людзям. А ад таго мядзела – кавалка звычайнага, па-майстэрску апрацаванага дрэва – пайшла назва нашага паселішча – Мядзел, а крыху пазней – Мядзель.

А мясцовыя жыхары да гэтага часу паміж сабой гавораць "Мядзела"

#КазкіДзецям

Разумная дачка

Беларуская народная казка

Апрацоўка Алеся Якімовіча

Вітаем, сябры!

"Развітанне з Радзімай"
Словы Сяргея Сокалава-Воюша, а музыка чыя?....

#СтарадаўняяКухня
#КухняБеларусі

ЛОКШЫНА З КУМПЯКОМ I СЫРАМ

Фунт локшыны зварыць у вадзе і адцадзіць. Рэцэпт локшыны тут

Фунт зваранага кумпяка пакроіць на дробныя кавалкі, а кавалак сыру сцерці на тарцы.

Намазаць паўмісак маслам, абсыпаць сырам, пакласці пласт локшыны, пласт шынкі, пасыпаць сырам, абкласці кавалачкамі масла і так складаць, аж пакуль паўмісак не будзе поўны, толькі зверху павінны быць сыр і масла.

Паставіць у печ, каб запяклося.

Смачна есці!

#Літаратура
#ЛюдзіБеларусі

140 гадоў таму нарадзіўся Яўген Хлябцэвіч

Беларускі нацыянальны дзеяч, бібліёграф і літаратуразнаўца Яўген Хлябцэвіч нарадзіўся 6 жніўня 1884, у Жыровічах, Слонімскі пав., Гродзенскай губ. — памёр 20 кастрычніка 1953, Масква).
📌 Скончыў Літоўскую духоўную семінарыю і Піцерскі універсітэт.
📌 Друкаваўся пад псеўданімам Халімон з-пад пушчы ў газетах «Наша доля» і «НН». Адзін з арганізатараў Беларускага навукова-літаратурнага гуртка ў Пецярбургскім універсітэце.
📌 Аўтар прац «Бібліятэкі і кааперацыя» (1912), «Адраджэнне беларускай народніцкай літаратуры», артыкулаў і ўспамінаў пра Ф. Багушэвіча, Я. Баршчэўскага, А. Бурбіса, Я. Купалу, Цётку.

Больш падрабязна чытайце тут:

https://sb-by.turbopages.org/turbo/sb.by/s/articles/derevnya-prosit-dayte-knigu-.html

#ФактыПраБеларусь

Адной са зніклых каштоўнасцей Беларусі з'яўляецца найстаражытная Праваслаўная ікона - падарунак візантыйскага імператара

Эфеская ікона Божай Маці - адна з самых старажытных хрысціянскіх абразоў, напісаных паводле падання самім евангелістам Лукой, як прыжыццёвы партрэт Маці Божай.

Вобраз атрымаў у дар ад візантыйскага імператара Бацька Ефрасінні Полацкай, Святаслаў Усяслававіч, За бездакорную службу. Князь Святаслаў і перадаў яе ў Полацк дачцэ. Затым абраз доўгі час знаходзіўся ў галоўным храме Тарапца і быў адным з асноўнай праваслаўнай рэліквій Вялікага Княства Літоўскага.

Але ў пачатку XVI стагоддзя пры захопе горада Маскоўскай дзяржавай яе сляды губляюцца.

Існуе два раннія спісы XVI стагоддзя, адзін з якіх доўгі час лічыўся сапраўдным чынам. Мабыць, перад узяццем горада маскоўскімі войскамі мясцовы біскуп і войт здолелі падмяніць вобраз, які вісеў у галоўным храме горада.

Так ці інакш, адзін з самых знакамітых узораў іканапісу I стагоддзя ў цяперашні час страчаны.

ЗАЛЯЦА́ЦЦА (zalacacca)
(дзеяслоў | незакончанае трываньне)
⠀
Аказваць увагу каму-н., імкнучыся выклікаць прыхільнасьць. || Заляцацца ДА жанчыны. | Усе ў брыгадзе ведалі, што Віталь заляцаецца да Тамары, але ці карыстаецца ён посьпехам у яе, пра гэта нічога пэўнага вядома не было. (Васілёнак).
⠀
Назоўнік: ЗАЛЯЦА́НЬНЕ.
#словы_З

#ДумкіЎслых

Стараюся не звяртаць увагі на гэтыя ніжнія пласты інтэрнэта, але ж часам цярпення не хапае!

Што б ні адбывалася ў Беларусі, што б ні ладзілася - усё ім не так, ва ўсім яны бачаць нейкі адрыў ад Расіі.

Калі вы так за Расію перажываеце, то хоць бы глянулі, чым там людзі жывуць і што праводзяць.

Я вунь спасылак вышэй накідала. Давайце, шлёмы на бошкі і бяжыце з іх сярэднявеччам змагацца!

Ці што, у Расіі правільныя рыцары, там можна?

Зоя С