#ЯМыКаласы
"Зыгмунт памкнуўся быў устаць яму насустрач, але пасівелы чалавек зрабіў яму няўлоўны жэст далонню, і той астаўся сядзець, толькі вочы засмяяліся.
— Калі ласка. І мне цікава,— з вельмі хатняй інтанацыяй сказаў паэт.— Паляк?
— Беларус.
— Тады тым больш... Вы адкуль?
І гэтая амаль вясковая інтанацыя ў словах мучанага-перамучанага чалавека раптам прыгадала Алесю белага-белага дзеда Кагута пад дзічкай у цвеце, захад і Дняпро.
— З Дняпра,— сказаў Алесь.
У зморшчынках ля вачэй паэта раптам заззяла невыказная пяшчота.
— Тым больш, — сказаў Шаўчэнка.— Чытай, хлопча. Я цябе прашу.
— Не,— у Алеся перасохла ў глотцы.— Я чытаў сёе-тое з вашага, і...
Паэт зразумеў. Заварушыліся вусы.
Гарачыя, сінія цяпер, глядзелі на Алеся вочы. І Алесь раптам адчуў, што яму будзе не сорамна чытаць гэтаму чалавеку нават слабыя радкі, што ён нават хоча чытаць, што падсвядома, яшчэ палову гадзіны назад, марыў аб гэтым.
Ён стаў у нязграбнай паставе, нібы перад апаратам дагератыпіста.
— «Мова»,— сказаў ён.
У курыльні стаяла цішыня. Алесь адчуў, як б’ецца сэрца.
Вочы глядзелі на яго.
Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь
Вавілонскую вежу Адам...
І няўмольна сальюцца мовы зямлі
У адну, няродную нам.
Ён пачаў глуха: сэрца перашкаджала. Але плынь радкоў, як заўсёды, супакоіла яго, а тое, аб чым ён хацеў гаварыць, споўніла душу нязнанай пяшчотай, болем і любоўю.
А праз нейкую хвіліну голас ягоны ўзмацнеў, і ён пачаў адчуваць сэрцам кожнае слова. Чырвань кінулася ў шчокі" Глава VIІ. Кніга другая.
Уладзімір Караткевіч. «Каласы пад сярпом тваім»
"Зыгмунт памкнуўся быў устаць яму насустрач, але пасівелы чалавек зрабіў яму няўлоўны жэст далонню, і той астаўся сядзець, толькі вочы засмяяліся.
— Калі ласка. І мне цікава,— з вельмі хатняй інтанацыяй сказаў паэт.— Паляк?
— Беларус.
— Тады тым больш... Вы адкуль?
І гэтая амаль вясковая інтанацыя ў словах мучанага-перамучанага чалавека раптам прыгадала Алесю белага-белага дзеда Кагута пад дзічкай у цвеце, захад і Дняпро.
— З Дняпра,— сказаў Алесь.
У зморшчынках ля вачэй паэта раптам заззяла невыказная пяшчота.
— Тым больш, — сказаў Шаўчэнка.— Чытай, хлопча. Я цябе прашу.
— Не,— у Алеся перасохла ў глотцы.— Я чытаў сёе-тое з вашага, і...
Паэт зразумеў. Заварушыліся вусы.
Гарачыя, сінія цяпер, глядзелі на Алеся вочы. І Алесь раптам адчуў, што яму будзе не сорамна чытаць гэтаму чалавеку нават слабыя радкі, што ён нават хоча чытаць, што падсвядома, яшчэ палову гадзіны назад, марыў аб гэтым.
Ён стаў у нязграбнай паставе, нібы перад апаратам дагератыпіста.
— «Мова»,— сказаў ён.
У курыльні стаяла цішыня. Алесь адчуў, як б’ецца сэрца.
Вочы глядзелі на яго.
Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь
Вавілонскую вежу Адам...
І няўмольна сальюцца мовы зямлі
У адну, няродную нам.
Ён пачаў глуха: сэрца перашкаджала. Але плынь радкоў, як заўсёды, супакоіла яго, а тое, аб чым ён хацеў гаварыць, споўніла душу нязнанай пяшчотай, болем і любоўю.
А праз нейкую хвіліну голас ягоны ўзмацнеў, і ён пачаў адчуваць сэрцам кожнае слова. Чырвань кінулася ў шчокі" Глава VIІ. Кніга другая.
Уладзімір Караткевіч. «Каласы пад сярпом тваім»
🕯️Памёр Алесь Клышка
Алесь Клышка нарадзіўся 8 сакавіка 1948 г. у Мінску. Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут, быў кандыдатам тэхнічных навук, вынаходнікам.
Аўтар кніг: «Ад каранёў да кроны» (два выданні) (2002, 2004), «Далёкае — блізкае» (2004), «Абярог» (2008), «Мінская зямля» (2010), «Даравальная нядзеля» (2010), «Минская земля. Семейный архив» (2011), «Сямейная чытанка» (2013), «Сустрэча» (2014).
Спачуванні блізкім і сябрам спачылага.
Алесь Клышка нарадзіўся 8 сакавіка 1948 г. у Мінску. Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут, быў кандыдатам тэхнічных навук, вынаходнікам.
Аўтар кніг: «Ад каранёў да кроны» (два выданні) (2002, 2004), «Далёкае — блізкае» (2004), «Абярог» (2008), «Мінская зямля» (2010), «Даравальная нядзеля» (2010), «Минская земля. Семейный архив» (2011), «Сямейная чытанка» (2013), «Сустрэча» (2014).
Спачуванні блізкім і сябрам спачылага.
📌У МІНПРЫРОДЫ РАСКАЗАЛІ, КОЛЬКІ ПЛАСТЫКАВЫХ АДХОДАЎ ПРЫХОДЗІЦЦА НА КОЖНАГА БЕЛАРУСА
📍У Беларусі на аднаго жыхара штогод утвараецца прыкладна 28 кг адходаў пластыка толькі ў складзе цвёрдых камунальных адходаў. Пры гэтым перыяд раскладання палімера
доўжыцца ад 100 да 1000 гадоў.
▪️Часцей за ўсё гаворка ідзе аб пластыкавым пакаванні.
📌 Кожны год у Беларусі ўтвараецца каля 170 тыс. тон пластыку ў складзе адходаў вытворчасці і яшчэ каля 280 тыс. тон - у складзе цвёрдых камунальных адходаў. Такія лічбы назваў у прэс-цэнтры Дома прэсы начальнік упраўлення рэгулявання абыходжання з адходамі Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя Максім Тарасаў.
Дарэчы, у Беларусі з 2021 года ўведзена забарона на продаж і выкарыстанне ў пунктах грамадскага харчавання аднаразовага пластыкавага посуду.
Крыніца
📍У Беларусі на аднаго жыхара штогод утвараецца прыкладна 28 кг адходаў пластыка толькі ў складзе цвёрдых камунальных адходаў. Пры гэтым перыяд раскладання палімера
доўжыцца ад 100 да 1000 гадоў.
▪️Часцей за ўсё гаворка ідзе аб пластыкавым пакаванні.
📌 Кожны год у Беларусі ўтвараецца каля 170 тыс. тон пластыку ў складзе адходаў вытворчасці і яшчэ каля 280 тыс. тон - у складзе цвёрдых камунальных адходаў. Такія лічбы назваў у прэс-цэнтры Дома прэсы начальнік упраўлення рэгулявання абыходжання з адходамі Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя Максім Тарасаў.
Дарэчы, у Беларусі з 2021 года ўведзена забарона на продаж і выкарыстанне ў пунктах грамадскага харчавання аднаразовага пластыкавага посуду.
Крыніца
Forwarded from Верашчака
Мілы звярок, ды грашовая адзінка.
У Кіеўскай Русі скурка куніцы -куна- служыла грашовай адзінкай і хадзіла нароўні з манетамі замежнай чаканкі і сярэбранымі зліткамі. У Кіеўскай Русі аб якія не склаліся, не якія ўвайшлі ў сталую сітавіну дзяўчыне або падлетку казалі: «не выкуневшие».
Паходжанне гэтага вызначэння губляецца ў глыбіні стагоддзяў. Скурка куніцы (куна, куная мордка), гэтак жа, як і вавёрчынае і сабалёвае футра, былі грашовымі знакамі і сапраўдны кошт мелі толькі ў тым выпадку, калі звяры «перабіраліся ў добрую поўсць», добра вылінялі і належалі здаровым, якія ўвайшлі ва ўзрост жывёлам .
У Кіеўскай Русі скурка куніцы -куна- служыла грашовай адзінкай і хадзіла нароўні з манетамі замежнай чаканкі і сярэбранымі зліткамі. У Кіеўскай Русі аб якія не склаліся, не якія ўвайшлі ў сталую сітавіну дзяўчыне або падлетку казалі: «не выкуневшие».
Паходжанне гэтага вызначэння губляецца ў глыбіні стагоддзяў. Скурка куніцы (куна, куная мордка), гэтак жа, як і вавёрчынае і сабалёвае футра, былі грашовымі знакамі і сапраўдны кошт мелі толькі ў тым выпадку, калі звяры «перабіраліся ў добрую поўсць», добра вылінялі і належалі здаровым, якія ўвайшлі ва ўзрост жывёлам .
#МіфыЛегендыБеларусі
Смаляны Чорт - у беларускім фальклоры гэта асаблівая разнастайнасць чарцей, якія апякуюць смаляную здабычу, што было тыпова і натуральна для нашай балоцістай мясцовасці, асабліва на Палессі.
Уначы Смаляны Чорт любіць з'явіцца ў абліччы чорнага казла, днём - пад выглядам кіраўніка смалярні, а насамрэч ён выглядае, як усе звычайныя чэрці і асноўнае месца яго пасялення гэта смалярня.
Смалярня (ці інакш "буда") уяўляе сабой спецыяльна абсталяваную печ для вытворчасці дзёгцю, паташу, перагонкі смалы і вытворчасці вугалю.
Лічылася, што без чорта ў падобным рамястве ніяк. Той хто хваліцца і выхваляецца, што без чорта абыйдзецца ў працы на смале, той яму зараз жа і выкіне якую-небудзь чортаву штуку. Ведай, маўляў, што без мяне нічога не зробіш тут.
Смаляны чорт прыглядвае за смалой нават тады, калі яе ўжо перавозяць у бочках да прыстані, каб адправіць на продаж.
Смаляны Чорт - у беларускім фальклоры гэта асаблівая разнастайнасць чарцей, якія апякуюць смаляную здабычу, што было тыпова і натуральна для нашай балоцістай мясцовасці, асабліва на Палессі.
Уначы Смаляны Чорт любіць з'явіцца ў абліччы чорнага казла, днём - пад выглядам кіраўніка смалярні, а насамрэч ён выглядае, як усе звычайныя чэрці і асноўнае месца яго пасялення гэта смалярня.
Смалярня (ці інакш "буда") уяўляе сабой спецыяльна абсталяваную печ для вытворчасці дзёгцю, паташу, перагонкі смалы і вытворчасці вугалю.
Лічылася, што без чорта ў падобным рамястве ніяк. Той хто хваліцца і выхваляецца, што без чорта абыйдзецца ў працы на смале, той яму зараз жа і выкіне якую-небудзь чортаву штуку. Ведай, маўляў, што без мяне нічога не зробіш тут.
Смаляны чорт прыглядвае за смалой нават тады, калі яе ўжо перавозяць у бочках да прыстані, каб адправіць на продаж.
Forwarded from Дзікая прырода побач
Зрабі круты падарунак з птушкай года сабе ці блізкаму чалавеку!
Радасна паведамляем, што мы прымаем заказы на новы дроп эксклюзіўных футболак і шопераў – з шэрай варонай! 🐦 Прыбытак ад іх пойдзе на ахову прыроды Беларусі.
👕 Тканіна 100% бавоўна высокай шчыльнасці 150 г/м2.
Для прынтоў будзе выкарыстаны ДТФ друк, адзін з самых якасных – карцінка доўга не выцвітае.
☝️ Такія вырабы будуць доўга радаваць свайго гаспадара ці гаспадыню.
Колеры жаночых футболак – белы, нябесны, мятны, мужчынскіх – белы, ружовы, мятны.
Даступныя чатыры прынты.
🛍 Таксама можна замовіць стыльныя бэжавыя шоперы з такімі самымі прынтамі. Тканіна 100% бавоўна павышанай шчыльнасці 168 г/м2.
👛 Кошт футболкі – 75 рублёў, шопера – 60 рублёў. Для ўдзельнікаў “Дзікага клуба” зніжкі.
⏳ Заказы прымаем да 28-га красавіка ўключна. Гатоўнасць мерчу – максімум да 6-га траўня.
Паспей заказаць!
На выявах – прыкладная візуалізацыя футболак. Макапы з платформ GraphicsFuel і Mr.Mockup.
#птушка2024года
Радасна паведамляем, што мы прымаем заказы на новы дроп эксклюзіўных футболак і шопераў – з шэрай варонай! 🐦 Прыбытак ад іх пойдзе на ахову прыроды Беларусі.
👕 Тканіна 100% бавоўна высокай шчыльнасці 150 г/м2.
Для прынтоў будзе выкарыстаны ДТФ друк, адзін з самых якасных – карцінка доўга не выцвітае.
☝️ Такія вырабы будуць доўга радаваць свайго гаспадара ці гаспадыню.
Колеры жаночых футболак – белы, нябесны, мятны, мужчынскіх – белы, ружовы, мятны.
Даступныя чатыры прынты.
🛍 Таксама можна замовіць стыльныя бэжавыя шоперы з такімі самымі прынтамі. Тканіна 100% бавоўна павышанай шчыльнасці 168 г/м2.
👛 Кошт футболкі – 75 рублёў, шопера – 60 рублёў. Для ўдзельнікаў “Дзікага клуба” зніжкі.
⏳ Заказы прымаем да 28-га красавіка ўключна. Гатоўнасць мерчу – максімум да 6-га траўня.
Паспей заказаць!
На выявах – прыкладная візуалізацыя футболак. Макапы з платформ GraphicsFuel і Mr.Mockup.
#птушка2024года
#СтарадаўняяКухня
#КухняБеларусі
Абрадавыя стравы на беларускіх землях.
Запусты і Масленіца
Перад вялікім пастом (сем тыдняў да Вялікадня) адзначаліся "запускі" на каўбасу і мяса.
Этнографы ўказвалі, што ежа гатавалася звычайная, толькі багата запраўлялася салам і свежанінай.
Варыліся капуста і тлусты квас. У верашчаку клалі скваркі, каўбасы. Каша і
крупяны суп павінны былі "плаваць у тлустасці".
Абавязковай стравай
лічылася квашаніна, якая гатавалася са свіных ног, вушэй і галавы.
На Масленіцу першыя два-тры дні трэба было пячы аржаныя, аўсяныя і ячныя бліны, а трохі пазней — бліны з грэцкай мукі.
Бліны елі з летнім, або пятроўскім (ад Пятроўскага посту), тварагом. Такі тварог пераціраўся з соллю, заліваўся ў якой-небудзь пасудзіне гарачым маслам і мог захоўвацца аж да Масленіцы.
Бяднейшыя мусілі задавальняцца канапляным алеем. Масленіца закончвалася
"запускамі" на малако, якія наладжваліся ў нядзелю. У гэты дзень вячэра складалася з адных малочных страў: сыру, масла, тварагу з малаком.
#КухняБеларусі
Абрадавыя стравы на беларускіх землях.
Запусты і Масленіца
Перад вялікім пастом (сем тыдняў да Вялікадня) адзначаліся "запускі" на каўбасу і мяса.
Этнографы ўказвалі, што ежа гатавалася звычайная, толькі багата запраўлялася салам і свежанінай.
Варыліся капуста і тлусты квас. У верашчаку клалі скваркі, каўбасы. Каша і
крупяны суп павінны былі "плаваць у тлустасці".
Абавязковай стравай
лічылася квашаніна, якая гатавалася са свіных ног, вушэй і галавы.
На Масленіцу першыя два-тры дні трэба было пячы аржаныя, аўсяныя і ячныя бліны, а трохі пазней — бліны з грэцкай мукі.
Бліны елі з летнім, або пятроўскім (ад Пятроўскага посту), тварагом. Такі тварог пераціраўся з соллю, заліваўся ў якой-небудзь пасудзіне гарачым маслам і мог захоўвацца аж да Масленіцы.
Бяднейшыя мусілі задавальняцца канапляным алеем. Масленіца закончвалася
"запускамі" на малако, якія наладжваліся ў нядзелю. У гэты дзень вячэра складалася з адных малочных страў: сыру, масла, тварагу з малаком.
#ЛюдзіБеларусі
#МузеіБеларусі
Васіль Быкаў і ягоная сядзіба ў Бычках
Адрас: Ушацкі раён, в. Бычкі
Васіль Быкаў нарадзіўся ў маляўнічым мястэчку Ушацкага раёна. У дзяцінстве хлопчыка так натхняла прырода, што ён вырашыў стаць мастаком. Пасля васьмігадовай школы ён паступіў на скульптурнае аддзяленне Віцебскага вучылішча, але пакінуў яго з-за адмены стыпендыі. Вялікая Айчынная вайна цалкам змяніла погляды юнака. Васіль мужна прайшоў яе і адлюстраваў ўражанні ў прозе. У сваіх творах Быкаў не проста апісваў ваенныя падзеі, але і звяртаў увагу на чалавека і яго маральны выбар.
Дом, дзе нарадзіўся знакаміты пісьменнік, прыйшлося знесці. На яго месцы ўзвялі амаль такі ж. Гэта сялянская хата з інтэр’ерам тыповай беларускай сям’і. У ёй ёсць арыгінальныя прадметы таго часу: зэдлікі, качарга, абразы, фатаграфіі сям’і Быкавых і прасякнутыя гісторыяй лісты пісьменніка з фронту.
#МузеіБеларусі
Васіль Быкаў і ягоная сядзіба ў Бычках
Адрас: Ушацкі раён, в. Бычкі
Васіль Быкаў нарадзіўся ў маляўнічым мястэчку Ушацкага раёна. У дзяцінстве хлопчыка так натхняла прырода, што ён вырашыў стаць мастаком. Пасля васьмігадовай школы ён паступіў на скульптурнае аддзяленне Віцебскага вучылішча, але пакінуў яго з-за адмены стыпендыі. Вялікая Айчынная вайна цалкам змяніла погляды юнака. Васіль мужна прайшоў яе і адлюстраваў ўражанні ў прозе. У сваіх творах Быкаў не проста апісваў ваенныя падзеі, але і звяртаў увагу на чалавека і яго маральны выбар.
Дом, дзе нарадзіўся знакаміты пісьменнік, прыйшлося знесці. На яго месцы ўзвялі амаль такі ж. Гэта сялянская хата з інтэр’ерам тыповай беларускай сям’і. У ёй ёсць арыгінальныя прадметы таго часу: зэдлікі, качарга, абразы, фатаграфіі сям’і Быкавых і прасякнутыя гісторыяй лісты пісьменніка з фронту.
Forwarded from Матуля Беларусь
НАШЫ ТРАДЫЦЫІ.
"ЗАСЛАЎСКІЯ ПАДВЯЧОРКІ".
Фальк-праект прайшоў
у этнаграфічным комплексе "Млын".
Вечарына “Спеўныя падвячоркі” :
на беларускай вёсцы існаваў даўні звычай вячорак, калі дзяўчаты збіраліся восеньскімі і зімовымі вечарамі за працай у адной хаце.
Нашыя ж падвячоркі — местачковыя, веснавыя і запрашаюць да ўдзелу ўсіх ахвочых разам паспяваць, пажартаваць, крышку патанчыць і зрабіць нешта ўласнымі рукамі пад спеў.
Спеўным і музычным гэтае мерапрыемства зробіць гурт “Пілігрымы” Вольгінскага прыходу г. Мінска.
Мерапрыемства - з элементамі традыцыйнага адзення і з уласным рукадзеллем.
Як прайшло ?! Глядзіце самі ❤️ !
Фота #НастаБалыш
"ЗАСЛАЎСКІЯ ПАДВЯЧОРКІ".
Фальк-праект прайшоў
у этнаграфічным комплексе "Млын".
Вечарына “Спеўныя падвячоркі” :
на беларускай вёсцы існаваў даўні звычай вячорак, калі дзяўчаты збіраліся восеньскімі і зімовымі вечарамі за працай у адной хаце.
Нашыя ж падвячоркі — местачковыя, веснавыя і запрашаюць да ўдзелу ўсіх ахвочых разам паспяваць, пажартаваць, крышку патанчыць і зрабіць нешта ўласнымі рукамі пад спеў.
Спеўным і музычным гэтае мерапрыемства зробіць гурт “Пілігрымы” Вольгінскага прыходу г. Мінска.
Мерапрыемства - з элементамі традыцыйнага адзення і з уласным рукадзеллем.
Як прайшло ?! Глядзіце самі ❤️ !
Фота #НастаБалыш