Вясна прыйшла!

"Яблыні ў квецені". 1880 г. Альфрэд Сіслэй.

Сіслэя не першым і не другім ўспамінаюць пры згадванні класічных французскіх імпрэсіяністаў, але ад гэтага яго карціны не становяцца горшымі. Цудоўная карціна! Сталыя і маладыя яблыні, раскінулі свае квітнеючыя галіны на фоне яркага блакітнага вясновага неба і зелянеючай травы. Адчуванне вясновай свежасці, якое перадае карціна, не пакіне абыякавым ні аднаго гледача. Толькі ўявіце пахі ў гэтым садзе!
https://yangx.top/clipclubc/1484

Справа ў тым, што талент Пугачовай нікуды не знікне і пасля смерці, яе песні слухалі і будуць слухаць, таму што для песень не існуе паняцця часу і палітычных поглядаў.

А вось пра тваё, хлопчык, тулава, ніхто дакладна не ўспомніць. Ну проста вось такое брыдоцтва, што з цябе сыходзіць, яго хочацца хутчэй забыць.

Але не спыняйся, цікава назіраць, да чаго могуць апускацца людзі.

🙏 Прабачце, паважаныя падпісчыкі, але часам змаўчаць не хапае сіл.

https://yangx.top/AzarenokCTV/27860

У правінцыі Шаньдун пачаўся сезон марской капусты

«Кітайская радзіма ламінарыі».

zviazda.by

Дарэчы, мне час ад часу прыходзіць думка, што грамадства атрымлівае такую ўладу, такіх артыстаў, такія эліты, якіх заслугоўвае. Чаму пры СССР Пугачова была як Пугачова, Кіркораў выглядаў на сцэне прыстойна ды ўсе артысты трымалі сябе ў рамках разумнага?
Чаму цяпер месцамі брыдка глядзець, што адбываецца на сцэне і ў кліпах, а публічныя мярзотныя вечарыны эліт сталі амаль нормай?

Калі грамадства гэта прымае і хлопае, то і атрымлівае блакітны флёр з напылам дзярма. Ешце, вам жа падабаецца. Толькі перад тым, як зрабіць некага крайнім, падумайце, а за чый кошт банкет. А хто плаціць той і заказвае 🤷🏻‍♀️

Зоя С

А па беларускай мове якая-небудзь арганізацыя плануецца? Адукацыя на беларускай мове і ўсё такое.
Я не супраць рускай мовы, але ж за сваю ўжо крыўдна да болю, ну праўда!

https://yangx.top/sputnikby/98094

#ЯМыКаласы

"Алесь з тым самым велічэзным сорамам за сваё багацце прапанаваў Віктару грошы, каб той паехаў куды-небудзь лячыцца. Той адмовіўся, спаслаўшыся на тэрміновую работу для віленскай археаграфічнай камісіі (ён сапраўды працаваў для Кіркора і Маліноўскага і не лічыў магчымым кінуць без дапамогі, і нібы без вачэй, сляпога гісторыка) (Нататка №1 см. далей). Алесь сказаў, што Віктар Калiноўскi (Нататка №2 см. далей) падарве-такі свае сілы. Віктар адказаў, што гэтая работа дасць яму грошы, каб паехаць, а не, дык проста каб жыць. Браць жа ў сябра, не спадзеючыся аддаць, ён не можа сабе дазволіць. Алесь крычаў на яго, што ён ёлуп, што ніхто яму не прапануе дарагой Італіі, што паездка звычайным парусным суднам у Егіпет або на Мадэйру каштуе, як усякі водны шлях, не дорага і гэта можна сабе дазволіць.

Ад злосці на легкаважнасць Віктара ледзь не паліліся з вачэй слёзы. Віктар паглядзеў на Алеся, раптам пасур’ёзнеў і сказаў, што калі бліжэйшыя некалькі месяцаў не прынясуць палёгкі — ён паспрабуе скарыстаць Алесеву прапанову."   Глава VIІ. Кніга другая.

Уладзімір Караткевіч.    «Каласы пад сярпом тваім»

Нататка №1. Віленская археалагічная камісія — навукова асветная ўстанова ў 1855—1865 гадах, якая займалася зборам і даследаваннем помнікаў старажытнасцей на тэрыторыі Беларусі і Літвы.

Створана па ініцыятыве Я. П. Тышкевіча пры Віленскім музеі старажытнасцей. У склад камісіі ўваходзілі Я. П. Тышкевіч (старшыня), М. Балінскі (віцэ-старшыня), А. К. Кіркор, Ю. І. Крашэўскі, Т. Нарбут, А. Плятэр, У. Сыракомля, К. П. Тышкевіч і інш. Камісія збірала матэрыялы па гісторыі краю, звесткі пра старажытныя знаходкі і ўладальнікаў археалагічных матэрыялаў, наладжвала археалагічныя экспедыцыі, абмеркаванні вынікаў іх працы, вывучала матэрыяльную і духоўную культуру паводле «Праграмы дзеянняў», складзенай Я. Тышкевічам. Пасяджэнні камісіі адбываліся адзінаццатага дня кожнага месяца. На іх заўсёды прысутнічаў папячыцель акругі, часта і віленскі ваенны генерал-губернатар. Пратаколы пасяджэнняў складаліся па-руску. Артыкулы чыталіся на рускай, польскай і французскай мовах. На пасяджэннях вырашаліся бягучыя і арганізацыйныя пытанні. На гадавых сходах слухаліся справаздачы аб дзейнасці камісіі. Камісія выпускала «Записки Виленской археологической комиссии», краязнаўчыя працы. Члены камісіі і супрацоўнікі пастаянна праводзілі абмен навуковай інфармацыяй, кнігамі, наладжвалі сустрэчы з навуковымі арганізацыямі Англіі, Швецыі, Францыі, Швейцарыі і іншых краін. Пасля паўстання 1863—1864 гадоў на Беларусі, у Польшчы і Літве ўлады прызналі «шкоднымі» экспанаты віленскай археалагічнай камісіі і паводле загаду віленскага генерал-губернатара Міхаіла Мураўёва камісія была закрыта.

#ЯМыКаласы

Нататка №2. Віктар Каліноўскі (21 красавіка 1833, в. Мастаўляны — 6 лістапада 1862, Якушоўка, цяпер Свіслацкі раён) — гісторык, археограф, бібліяфіл, удзельнік нацыянальна-вызваленчага руху 1860-х г. Старэйшы брат Кастуся Каліноўскага.

Сярэднюю адукацыю атрымаў у Свіслацкай і Гродзенскай гімназіях. У 1852 паступіў на медыцынскі факультэт Маскоўскага ўніверсітэта. 3 1856 у Пецярбургу.

Па даручэнні Віленскай археалагічнай камісіі працаваў у Імператарскай публічнай бібліятэцы, адшукваў старадаўнія рукапісы па гісторыі Літвы і Беларусі. У 1858-62 адзін з кіраўнікоў нелегальнай рэвалюцыйнай арганізацыі, якую складалі выхадцы з Беларусі, Літвы, Польшчы ў Пецярбургу. Распаўсюджваў сярод членаў арганізацыі гістарычную літаратуру, займаўся вярбоўкай новых членаў, наладжваў сувязі з рэвалюцыйнымі арганізацыямі Кіева і Масквы.

Восенню 1862 захварэў на сухоты, выехаў да бацькі ў фальварак Якушоўка Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні, дзе і памёр. Узрост 29 год.

Падчас працы ў Публічнай бібліятэцы складаў генеалагічныя даведкі для прыватных асоб, даследаваў гісторыю ВКЛ, антыпрыгонніцкіх сялянскіх рухаў на Беларусі і Украіне. Сабраў унікальную бібліятэку, якая налічвала больш за 5000 рукапісаў і кніг, прысвечаных галоўным чынам гісторыі ВКЛ.

#ЯМыКаласы

Ну, дадаць тут няма чаго.... 🤷🏻‍♀️

Менавіта так і выглядаюць беларусы з погляду тых, хто прыязджае сюды і спрабуе вучыць беларускую мову


У тыкток @sucharauskishogun