Forwarded from Усё пра ўсё
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Мініятурная гармата, якая функцыянуе і страляе петардамі.
Мужыкі мараць толькі аб адным
Мужыкі мараць толькі аб адным
Верашчака
Мініятурная гармата, якая функцыянуе і страляе петардамі. Мужыкі мараць толькі аб адным
Гарматы бываюць і вось гэткія - добрыя, якія нясуць радасць людзям. 👆❤️💚
Ён упарадкаваў жывое беларускае слова.
Беларускі Даль - ІВАН НАСОВІЧ
Зоркай першай велічыні ў гісторыі беларускай філалогіі, фалькларыстыкі і этнаграфіі з'яўляецца Іван Іванавіч Насовіч. Ён адзін з найвыдатнейшых дзеячаў нашай культуры XIX стагоддзя. Яго называюць беларускім Далем за ўнікальны "Слоўнік беларускай мовы" і "Зборнік беларускіх прыказак"
І. Насовіч працаваў у сістэме Міністэрства народнай асветы. Яго заслугі ў галіне адукацыі і выхавання моладзі былі адзначаны ордэнам Святога Станіслава ІІІ ступені. Пасля атрымання генеральнага пенсіона, ордэна св. Уладзіміра за 35-ці гадовую службу як дэпутат местной квартирной комиссии ў Мціслаўлі, у 55- гадовым узросце ён змог заняцца любімай справай: папаўняць матэрыял для слоўніка роднай беларускай мовы.
У той час беларускае слова гучала скрозь, прычым не толькі ў вёсцы. Як пісаў Іван Насовіч у аўтабіяграфічным творы "Успаміны майго жыцця", тады па-беларуску размаўлялі чыноўнікі, настаўнікі, мясцовыя яўрэі, прадстаўнікі ўсіх саслоўяў.
"Наогул усе мяшчане і рамеснікі гавораць па-беларуску, апрача асоб не беларускага паходжання. Аканомы ж і прыказчыкі, зразумела, з дробнай шляхты, абавязкова павінны з беларускімі мужычкамі размаўляць па-беларуску. Нават самі памешчыкі, асабліва беларускага паходжання, любяць паміж сабою гутарыць па-беларуску".
Менавіта беларускія праваслаўныя святары Магілёўшчыны натхнілі Івана Насовіча на заняткі беларускай этнаграфіяй і беларускай мовай.
Беларуская мова - галоўная навуковая зацікаўленасць яго жыцця.
Акрамя таго, ён аўтар прац па беларускім фальклоры і беларускай гісторыі, аўтар-укладальнік такіх фальклорных зборнікаў, як
"Беларускія прыказкі і прымаўкі"
"Беларускія загадкі"
"Зборнік беларускіх прыказак"
"Беларускія песні"
У прадмове да зборніка песень І.Насовіч падкрэсліваў, што ў мінулым беларускі народ складаўся не толькі з сялян, але і меў уласную эліту, якая размаўляла на беларускай мове і спрычынілася да стварэння высокага стылю ў беларускім фальклоры.
Вялікі французскі філосаф-асветнік Вальтэр у свой час сказаў: "Слоўнік - гэта сусвет у алфавітным парадку".
Беларускамоўны сусвет, беларускамоўны космас выбудаваў Іван Насовіч. Ён упарадкаваў жывое беларускае слова. Яго слоўнік быў настольнай бібліяй беларускай мовы для нашага вялікага Максіма Багдановіча.
Іван Насовіч - сапраўдны волат беларускага духу, сапраўдны сейбіт беларушчыны!
#ЛюдзіБеларусі
Беларускі Даль - ІВАН НАСОВІЧ
Зоркай першай велічыні ў гісторыі беларускай філалогіі, фалькларыстыкі і этнаграфіі з'яўляецца Іван Іванавіч Насовіч. Ён адзін з найвыдатнейшых дзеячаў нашай культуры XIX стагоддзя. Яго называюць беларускім Далем за ўнікальны "Слоўнік беларускай мовы" і "Зборнік беларускіх прыказак"
І. Насовіч працаваў у сістэме Міністэрства народнай асветы. Яго заслугі ў галіне адукацыі і выхавання моладзі былі адзначаны ордэнам Святога Станіслава ІІІ ступені. Пасля атрымання генеральнага пенсіона, ордэна св. Уладзіміра за 35-ці гадовую службу як дэпутат местной квартирной комиссии ў Мціслаўлі, у 55- гадовым узросце ён змог заняцца любімай справай: папаўняць матэрыял для слоўніка роднай беларускай мовы.
У той час беларускае слова гучала скрозь, прычым не толькі ў вёсцы. Як пісаў Іван Насовіч у аўтабіяграфічным творы "Успаміны майго жыцця", тады па-беларуску размаўлялі чыноўнікі, настаўнікі, мясцовыя яўрэі, прадстаўнікі ўсіх саслоўяў.
"Наогул усе мяшчане і рамеснікі гавораць па-беларуску, апрача асоб не беларускага паходжання. Аканомы ж і прыказчыкі, зразумела, з дробнай шляхты, абавязкова павінны з беларускімі мужычкамі размаўляць па-беларуску. Нават самі памешчыкі, асабліва беларускага паходжання, любяць паміж сабою гутарыць па-беларуску".
Менавіта беларускія праваслаўныя святары Магілёўшчыны натхнілі Івана Насовіча на заняткі беларускай этнаграфіяй і беларускай мовай.
Беларуская мова - галоўная навуковая зацікаўленасць яго жыцця.
Акрамя таго, ён аўтар прац па беларускім фальклоры і беларускай гісторыі, аўтар-укладальнік такіх фальклорных зборнікаў, як
"Беларускія прыказкі і прымаўкі"
"Беларускія загадкі"
"Зборнік беларускіх прыказак"
"Беларускія песні"
У прадмове да зборніка песень І.Насовіч падкрэсліваў, што ў мінулым беларускі народ складаўся не толькі з сялян, але і меў уласную эліту, якая размаўляла на беларускай мове і спрычынілася да стварэння высокага стылю ў беларускім фальклоры.
Вялікі французскі філосаф-асветнік Вальтэр у свой час сказаў: "Слоўнік - гэта сусвет у алфавітным парадку".
Беларускамоўны сусвет, беларускамоўны космас выбудаваў Іван Насовіч. Ён упарадкаваў жывое беларускае слова. Яго слоўнік быў настольнай бібліяй беларускай мовы для нашага вялікага Максіма Багдановіча.
Іван Насовіч - сапраўдны волат беларускага духу, сапраўдны сейбіт беларушчыны!
#ЛюдзіБеларусі
*Арнамент - гэта своеасаблівая кніга народнай мудрасці. У пасланнях нашых продкаў сканцэнтраваны просьбы, мары, надзеі, добрыя пажаданні родным і блізкім, пачуцці шчасця ці смутку і шмат іншага.
*Многія з нас хацелі б пачуць галасы сваіх продкаў, даведацца, пра што думалі і пра што марылі ў старажытнасці пакаленні беларусаў, што яны любілі, чаго баяліся, каго паважалі і што хацелі б расказаць нам, сваім нашчадкам.
*Гэта магчыма дзякуючы старадаўнім тканым і вышываным вырабам, якія захаваліся да нашага часу. Калі ўважліва прыгледзецца да чарадзейных узораў, у іх шмат што можна "прачытаць".
*У кожным вытканым сантыметры тканіны, у кожным сцежцы ўзору быў заключаны глыбокі сэнс. У старажытныя часы лічылі, што арнамент аберагаў ад зла, быў зваротам да багоў з просьбай аб спрыянні і абароне,
*Немясцовым арнамент распавядаў, якія людзі жывуць у той ці іншай мясцовасці і якая сістэма ўяўленняў аб свеце ў іх, ды і наогул дазваляў беларусам вылучацца сярод іншых народаў.
*Многія з нас хацелі б пачуць галасы сваіх продкаў, даведацца, пра што думалі і пра што марылі ў старажытнасці пакаленні беларусаў, што яны любілі, чаго баяліся, каго паважалі і што хацелі б расказаць нам, сваім нашчадкам.
*Гэта магчыма дзякуючы старадаўнім тканым і вышываным вырабам, якія захаваліся да нашага часу. Калі ўважліва прыгледзецца да чарадзейных узораў, у іх шмат што можна "прачытаць".
*У кожным вытканым сантыметры тканіны, у кожным сцежцы ўзору быў заключаны глыбокі сэнс. У старажытныя часы лічылі, што арнамент аберагаў ад зла, быў зваротам да багоў з просьбай аб спрыянні і абароне,
*Немясцовым арнамент распавядаў, якія людзі жывуць у той ці іншай мясцовасці і якая сістэма ўяўленняў аб свеце ў іх, ды і наогул дазваляў беларусам вылучацца сярод іншых народаў.
Forwarded from Культура і Мастацтва
#нам_пішуць
🎊🌳 На Слонімшчыне ў вёсках Бярдовічы і Шышкі зладзілі абрад «Падсаджванне Каляды на дуб», які сімвалізуе заканчэнне ўсіх калядных свят, як у народзе кажуць: «Святое Хрышчэнне і Калядам прашчэнне».
———
🎊🌳 На Слонимщине в деревнях Бердовичи и Шишки прошёл обряд «Падсаджванне Каляды на дуб», который символизирует окончание всех рождественских праздников, как в народе говорят: «Святое Хрышчэнне і Калядам прашчэнне».
🏛 Сачыце за навінамі разам з «Культурай і Мастацтвам».
🎊🌳 На Слонімшчыне ў вёсках Бярдовічы і Шышкі зладзілі абрад «Падсаджванне Каляды на дуб», які сімвалізуе заканчэнне ўсіх калядных свят, як у народзе кажуць: «Святое Хрышчэнне і Калядам прашчэнне».
———
🎊🌳 На Слонимщине в деревнях Бердовичи и Шишки прошёл обряд «Падсаджванне Каляды на дуб», который символизирует окончание всех рождественских праздников, как в народе говорят: «Святое Хрышчэнне і Калядам прашчэнне».
🏛 Сачыце за навінамі разам з «Культурай і Мастацтвам».
Андрэй Александровіч
22 студзеня 1906 г. нарадзіўся адзін з заснавальнікаў літаратурнага аб’яднання «Маладняк» Андрэй Александровіч – беларускі паэт, празаік, дзіцячы пісьменнік.
Аўтар зборнікаў «Камсамольская нота» «Сутарэнне» (1925), «Па беларускім друку» (1925), «Прозалаць» (1926), «Угрунь» (1927), «Фабрыка смерці» (1929), «Гудкі» (1930), «Цені на сонцы» (1930), «Нараджэнне чалавека» (1931), «Узброеныя песні» (1936), «Вершы» (1970), «Галубінае крыло» (1976) і інш., а таксама рамана «Ваўчаняты», напісанага ў 1924 г. у сааўтарстве з А. Вольным і А. Дударом.
Кніжкі для дзяцей: «Рыбак» (1928), «Горад раніцой» (1930), «Калыханка» (1930), «Хлопчык і певень», «Як дзеці дапамагалі будаваць самалёт» (1931), «Шчаслівая дарога» (1935), «Казка пра пана Жываглота» (1935), «Падарунак дзеткам-малалеткам» (1936, 1973) і інш.
Займаўся перакладамі, у тым ліку пераклаў на беларускую мову «Інтэрнацыянал» і паэму А. Пушкіна «Руслан і Людміла» (1938).
22 студзеня 1906 г. нарадзіўся адзін з заснавальнікаў літаратурнага аб’яднання «Маладняк» Андрэй Александровіч – беларускі паэт, празаік, дзіцячы пісьменнік.
Аўтар зборнікаў «Камсамольская нота» «Сутарэнне» (1925), «Па беларускім друку» (1925), «Прозалаць» (1926), «Угрунь» (1927), «Фабрыка смерці» (1929), «Гудкі» (1930), «Цені на сонцы» (1930), «Нараджэнне чалавека» (1931), «Узброеныя песні» (1936), «Вершы» (1970), «Галубінае крыло» (1976) і інш., а таксама рамана «Ваўчаняты», напісанага ў 1924 г. у сааўтарстве з А. Вольным і А. Дударом.
Кніжкі для дзяцей: «Рыбак» (1928), «Горад раніцой» (1930), «Калыханка» (1930), «Хлопчык і певень», «Як дзеці дапамагалі будаваць самалёт» (1931), «Шчаслівая дарога» (1935), «Казка пра пана Жываглота» (1935), «Падарунак дзеткам-малалеткам» (1936, 1973) і інш.
Займаўся перакладамі, у тым ліку пераклаў на беларускую мову «Інтэрнацыянал» і паэму А. Пушкіна «Руслан і Людміла» (1938).
Прэзентацыя віртуальнага праекта, прысвечанага творчасці Андрэя Александровіча
https://youtu.be/4lLphdO9gk0?si=W2LaM2rYb8uOh0bD
https://youtu.be/4lLphdO9gk0?si=W2LaM2rYb8uOh0bD
YouTube
Андрэй Александровіч - Анлайн прэзентацыя віртуальнага праекта пра пісьменніка
Андрэй Александровіч – паэт, публіцыст, дзіцячы пісьменнік, перакладчык, адзін з заснавальнікаў літаратурнага аб’яднання “Маладняк”. Гэтай асобе Нацыянальная бібліятэка прысвяціла новы віртуальны раздзел праекта.
У Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі адбылася…
У Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі адбылася…
Раздзел Нацыянальнай бібліятэкі, прысвечаны Андрэю Александровіча
👇
https://www.nlb.by/by/infarmatsyynyya-resursy/elektronnyya-infarmatsyynyya-resursy/resursy-natsyyanalnay-bibliyateki-belarusi/virtualnyya-praekty-vysta-ki-i-kalektsyi/virtualnyya-praekty-bibliyateki/virtual/na-khvali-chasu-u-plyni-zhytstsya/common/369479/
👇
https://www.nlb.by/by/infarmatsyynyya-resursy/elektronnyya-infarmatsyynyya-resursy/resursy-natsyyanalnay-bibliyateki-belarusi/virtualnyya-praekty-vysta-ki-i-kalektsyi/virtualnyya-praekty-bibliyateki/virtual/na-khvali-chasu-u-plyni-zhytstsya/common/369479/
Вадзянік.
Вадзянік, Вадзяны, дух, увасабленне стыхіі вады ў выглядзе міфічнага гаспадара вадаёма.
* Паводле ўяўленняў беларусаў вадзянiк меў выгляд старога сярэдняга росту з даугою кліністай барадою, гладкай ільсняной скурай і перапонкамі паміж пальцамі на нагах, што сімвалізавала ягоную сувязь з воднай стыхіяй.
*У забагненых азёрах мог уяўляць гарбатага і барадатага старога з нагамі і хвастом, як у каровы. Будучы агрэсіўным у дачыненні да людзей, вадзянiк мог «забіраць» тых, хто купаецца (асабліва апоўдні і апоўначы, на Купалле ці Іллю - перыяды найбольшай актыўнасці вадзянiк), тапіць чоўны, ламаць вадзяныя млыны. Аднак вадзянiк мог быць і ўдзячным чалавеку, калі той, напрыклад, укінуў яго з сушы ў ваду і тым самым выратаваў яму жыццё. Тады вадзянiк усяляк спрыяў ва ўсіх справах, звязаных з вадой, асабліва у рыбалцы.
*Каб заручыцца падтрымкай вадзянiк у рыбацкай справе, трэба было заключыць з ім хаўрус: кінуць нацельны крыжык у ваду і вырачыся радні, платай вадзянiк служыла душа.
*Асабліва паслугамі вадзянiк карысталіся млынары, якія ў якасці ахвяры кідалі ў плаціну млына жывую курыцу або закідвалі пад першы лёд сала ці сцягно свінні.
*Абярэгам ад вадзянiк лічыліся попел, свіст, а таксама хлеб з мукі, змолатай на Купалле: з'еўшы яго, чалавек не мог патануць.
*Жонкамі вадзянiк з'яўляюцца дзяўчаты-самагубкі, або русалкі, якія нараджаюць «вадзянёнкаў». Напярэдадні Вадохрышча вадзянiк вымушаны прасіць ці красці ў людзей сані, каб вывезці і тым самым выратаваць «вадзянёнкаў» ад смерці ў хрышчонай вадзе. Кожны вадаём меў свайго вадзянiк, магутнасць якога залежала ад памераў і небяспечнасці ракі або возера. У тым выпадку, калі вадаёмы штучна злучалі, вадзянiк гінулі.
Вадзянік, Вадзяны, дух, увасабленне стыхіі вады ў выглядзе міфічнага гаспадара вадаёма.
* Паводле ўяўленняў беларусаў вадзянiк меў выгляд старога сярэдняга росту з даугою кліністай барадою, гладкай ільсняной скурай і перапонкамі паміж пальцамі на нагах, што сімвалізавала ягоную сувязь з воднай стыхіяй.
*У забагненых азёрах мог уяўляць гарбатага і барадатага старога з нагамі і хвастом, як у каровы. Будучы агрэсіўным у дачыненні да людзей, вадзянiк мог «забіраць» тых, хто купаецца (асабліва апоўдні і апоўначы, на Купалле ці Іллю - перыяды найбольшай актыўнасці вадзянiк), тапіць чоўны, ламаць вадзяныя млыны. Аднак вадзянiк мог быць і ўдзячным чалавеку, калі той, напрыклад, укінуў яго з сушы ў ваду і тым самым выратаваў яму жыццё. Тады вадзянiк усяляк спрыяў ва ўсіх справах, звязаных з вадой, асабліва у рыбалцы.
*Каб заручыцца падтрымкай вадзянiк у рыбацкай справе, трэба было заключыць з ім хаўрус: кінуць нацельны крыжык у ваду і вырачыся радні, платай вадзянiк служыла душа.
*Асабліва паслугамі вадзянiк карысталіся млынары, якія ў якасці ахвяры кідалі ў плаціну млына жывую курыцу або закідвалі пад першы лёд сала ці сцягно свінні.
*Абярэгам ад вадзянiк лічыліся попел, свіст, а таксама хлеб з мукі, змолатай на Купалле: з'еўшы яго, чалавек не мог патануць.
*Жонкамі вадзянiк з'яўляюцца дзяўчаты-самагубкі, або русалкі, якія нараджаюць «вадзянёнкаў». Напярэдадні Вадохрышча вадзянiк вымушаны прасіць ці красці ў людзей сані, каб вывезці і тым самым выратаваць «вадзянёнкаў» ад смерці ў хрышчонай вадзе. Кожны вадаём меў свайго вадзянiк, магутнасць якога залежала ад памераў і небяспечнасці ракі або возера. У тым выпадку, калі вадаёмы штучна злучалі, вадзянiк гінулі.
Forwarded from Звязда
У заказніку «Спораўскі» турыстам плануюць паказваць тарпанаў і тураў на вольным выпасе
Таксама разглядаюць магчымасць арганізацыі турыстычных паездак у месцы пражывання экзатычных для Беларусі жывёл.
zviazda.by
Таксама разглядаюць магчымасць арганізацыі турыстычных паездак у месцы пражывання экзатычных для Беларусі жывёл.
zviazda.by