Паглядзіце што робіць гэты Ілья Шынкарэнка!
Моладзь скача пад беларускія песні з яго падачы!

Мяккая беларусізацыя знізу працягваецца! ))

Вось такія валачобнікі хадзілі ў Лунінцы

Па мне, то гэта цудоўна, калі юнакі далучаюцца да традыцый ды яшчэ вось так, з гармонікам!

Добрага дня ўсім

Відэа адсюль

107 гадоў таму, 15 студзеня 1918 года, сваю працу распачала Будслаўская беларуская гімназія на базе беларускай пачатковай школы, што працавала з сакавіка 1917 года.

У гімназіі ад пачатку навучаліся больш за 300 вучняў. Вывучаліся наступныя прадметы: спевы, маляванне, рамёствы і сельскагаспадарчыя навукі, апроч гэтага выкладаў пчаляр-садавод і святары — каталіцкі, праваслаўны і рабін. Гімназія фінансавалася коштам заснавальнікаў, і гэтага ледзь хапала на ўтрыманне будынка. Становішча палепшылася пасля абвяшчэння незалежнасці БНР, тады пачалі прыходзіць падручнікі з Вільні і Горадні.

У 1920 годзе ў Будслаў прыехаў інспектар, які аб'явіў, што гімназія зачыняецца і прапанаваў бацькам аддаць іх дзяцей у польскую школу. Супраць гэтага выступілі 500 жыхароў Будслаўскай гміны, але ўрад пакінуў гэта без увагі.

Ілюстрацыя — мастацкая рэканструкцыя за аўтарствам праекта Naračanščyna, зробленая паводле праекта архітэктара Лявона Вітан-Дубейкаўскага.

15 (6) студзеня 1582 года быў заключыны Ям-Запольскі мірны дагавор паміж Рэччу Паспалітай і Рускім царствам.

Адбылося гэта ў вёсцы Ківерава Гара ў 15 вёрстах ад Запольскага яма (недалёка ад Пскова).
Адзін з дыпламатычных актаў, якія завяршылі Лівонскую вайну 1558—1583 гадоў. Мір доўжыўся да самага пачатку вайны 1609—1618 гадоў.

Умовы дагавора:
- Іван Грозны адмаўляўся ад многіх гарадоў Лівоніі з усёй маёмасцю (Дэрпт і інш.), ім належаць, і з воласцямі;

- Рускае царства вяртала Рэчы Паспалітай гарады Полацк і Веліж са старымі межаміі;

- Рускаму царству вярталіся з усёй маёмасцю і валасцямі гарады, захопленыя Стэфанам Баторыем ва ўладаннях Рускага царства: Вялікія Лукі, Невель, Завалочча, пагорак;

- тэрмінам на 10 гадоў спыняліся ваенныя дзеянні з абодвух бакоў.

Наступствы заключэння Ям-Запольскага міру:

Расія здолела выйсці з Лівонскай вайны з мінімальнымі стратамі, вярнуўшыся да сваіх даваенных межаў.

Рэч Паспалітая атрымлівала кантроль над Лівоніяй, Паўднёвай Эстоніяй, Курляндыяй, вяртала сабе шэраг згубленых гарадоў.

Канчаткова было зафіксавана спыненне існавання аднаго з даўніх ворагаў Расіі-Лівонскага ордэна.

#ЛюдзіБеларусі
#Паўстанне1863
#ГісторыяБеларусі

Удзельнікі паўстання 1863-1864 гг.

Усім журналістам, прапагандыстам і гісторыкам, якія лічуць, што гэта паўстанне не мае ніякага дачынення да беларусаў, прысвячаецца.

Францішак Уладзіслававіч Юндзіл – адзін з кіраўнікоў паўстання 1863-1864 гг. у Беларусі і Польшчы. Прымкнуў да Гродзенскай рэвалюцыйна-дэмакратычнай арганізацыі, быў у коле прыхільнікаў і аднадумцаў К. Каліноўскага. Падтрымаў Каліноўскага, які ўзяў курс на дасягненне самастойнасці і раўнапраўя ва ўзаемадачыненнях Літоўскага правінцыяльнага камітэта і Цэнтральнага нацыянальнага камітэта у Варшаве, за прадастаўленне Літве і Беларусі права на самавызначэнне. Сумесна з Каліноўскім адстойваў палітычную суверэннасць Літвы і Беларусі. Паўплываў на В. Урублеўскага, які, па ўспамінах Б. Шварцэ, «дазволіў адцягнуць сябе гродзенскаму Юндзілу і перастаў падпарадкоўвацца Варшаве…».

На гэтым мы завяршаем апавяданне пра вядомых удзельнікаў паўстання 1863 года. Вы самі ўсё чыталі і можаце зрабіць свае высновы.

👉 Што тычыцца розных прапагандыстаў, журналістаў, балаболаў у розных чатах, "ідэйных" гісторыкаў, якія ачарняюць удзельнікаў паўстання, прыніжаюць іх значэнне для беларусаў і Беларусі, то ўсе яны разам нават і блізка не зрабілі для беларусаў і Беларусі таго, што зрабіў для беларусаў кожны з пералічаных намі ўдзельнікаў паўстання 1863 года.

*Прачытаць пра ўдзельнікаў паўстання можна па хэштэгу #Паўстанне1863 на нашым канале https://yangx.top/verashchaka_by

Па запрашэнні грамадскага аб'яднання "Беларускі саюз мастакоў" прыняў удзел у адкрыцці выставы "РАЗАМ. Да 30-годдзя інстытута Прэзідэнцтва ў Рэспубліцы Беларусь".

Прадстаўлены працы найлепшых дзеячоў беларускага мастацтва, якія ў розны час атрымалі дзяржаўныя ўзнагароды.

Ад імя Парламента прывітаў гледачоў выставы і айчынных мастакоў, падзякаваў за іх плённую працу, адзначыў фундаментальную ролю творчай інтэлегенцыі ў грамадзянскім выхаванні і адукацыі беларускага грамадства.

Беларуская дзяржава і надалей плануе надаваць вялікую ўвагу творцам з патрыятычнай пазіцыяй.

Выстава "РАЗАМ. Да 30-годдзя інстытута Прэзідэнцтва ў Рэспубліцы Беларусь" размешчана ў рэспубліканскай мастацкай галерэі "Палац мастацтваў" (Мінск, вул. Казлова, 3) і будзе працаваць да 2 лютага 2025 года.

Абанентаў мабільнай сувязі абароняць ад выпадковага падключэння шэрагу паслуг 🤳🏻

☝🏻Правілы аказання паслуг электрасувязі вырашана дапоўніць спосабамі выказвання згоды абанента на аказанне (спыненне аказання) інфармацыйных паслуг даведачнага і (або) забаўляльнага характару. Гэта заклікана абараніць інтарэсы абанентаў ад выпадковага (ненаўмыснага) падключэння такіх паслуг.

Сярод гэтых спосабаў — прастаўленне адзнакі ў асабістым кабінеце абанента на афіцыйным сайце аператара электрасувязі, пастаўшчыка паслуг электрасувязі ў інтэрнэце (мабільным дадатку); накіраванне USSD-запыту або SMS-паведамлення; падача заявы ў сэрвісным цэнтры аператара, пастаўшчыка паслуг электрасувязі.

zviazda.by

#ГісторыяБеларусі

З кнігі Сямёнова-Цянь-Шанскага П.П. "Живописная Россия. Том 3. Литовское и белорусское полесье", 1882 г.

Цікавы факт пра граматыку Мялеція Сматрыцкага. Яе перадрукоўвалі аж больш чым праз 100 гадоў! У Маскве, і нават у Сербіі і Харватыі (у перакладзе)!

❤️❤️ "Марыля Верашчака -- каханая Адама Міцкевіча.

Марыля Верашчака… Ахутанае легендамі імя жанчыны, якой было наканавана ўвайсці ў гісторыю дзякуючы каханню.

Лаура, Беатрычэ, Марыля… Гэтыя імёны стаяць побач. Што мы ведаем пра жанчыну, чый вобраз праходзіць праз усю творчасць сусветна вядомага паэтычнага генія?

Самым радасным для Міцкевіча быў 1818 год, калі Адам з сябрам Тамашам Занам прыехаў у Туганавічы. Гаспадароў госці дома не засталі - знайшлі на жніве. Там жа і пазнаёміліся Адам з Марыляю. Каханне ўспыхнула адразу. Першае і апошняе. Шчаслівыя хвіліны і гады пакут. Каханне, якое прынесла з сабою смутак і журбу. І адзіноту на ўсё жыццё.

Нягледзечы, што пазней былі ў Адама і жанчыны, была і свая сям'я, і дзеці… Даволі хутка яны знайшлі агульную тэму для размовы - рамантычная літаратура таго часу. Непаўторная прыгажосць Марыі (Марылі, як яе называў Міцкевіч) засланіла ў вачах маладога паэта хараство прыроды. Паэту імпанавала і тое, што Марыля была адукаванай жанчынай. Яна добра ведала французскую, нямецкую і італьянскую мовы, сучасную літаратуру, сама пісала вершы, іграла на фартэпіяна і спрабавала ствараць п'есы, прыгожа спявала, асабліва беларускія песні. Любіла вышываць, прымаць гасцей, ездзіць на балі ў суседнія маёнткі.

"Лёгкасць яе зграбнай постаці, - успамінаў сябра Міцкевіча - яшчэ адзін наш славуты зямляк Ігнацій Дамейка, - падкрэслівалі свабоднае летняе адзенне і шалікі. Твар яе быў спакойны, сімпатычны і вельмі выразны, валасы светлыя, у вялікіх блакітных вачах адлюстроўвалася глыбіня пачуццяў і жывасць уяўленняў".

Паездкі Адама ў Туганавічы паўтараліся кожнае лета. Маладыя людзі сустракаліся, гаварылі, хадзілі ў Туганавіцкі парк, блукалі каля возера Свіцязь, натхнёна апетага потым Міцкевічам у многіх вершах, баладах, паэмах. Там яны сустрэлі старога рыбака, які расказаў аб тым, што на дне возера ёсць затоплены горад, што на берагах Свіцязі ўначы з'яўляюцца вадзяныя німфы - свіцязянкі…

Спачатку маці Марылі не прыдавала сур'ёзнага значэння сяброўству маладых людзей, бо была ўпэўнена, што Адам для яе дачкі не пара: па-першае - Верашчакі жылі заможна, бацька Марылі быў калісьці нават маршалкам Навагрудскай шляхты, а па-другое - Марыля была ўжо заручана з графам Путкамерам, маладым сімпатычным і багатым уладальнікам некалькіх маёнткаў у Лідскім павеце.

У жніўні 1821 года Адам апошні раз прыехаў у Наваградак. "Ніхто мяне не сустрэў, не пачуў я былога "Адам, Адам!". І такая туга ахапіла мяне, што я доўга не мог апамятавацца…".

Было шмат прычын для такой роспачы. У мінулым годзе памерла маці паэта, а пяць месяцаў таму яго каханая Марыля выйшла замуж за графа Путкамера. Гэта расстанне было найцяжэйшым для абодвух.
Прымаючы бацькоўскае блаславенне, нявеста залілася слязамі…

Знаёмыя асуджалі Марылю за здраду каханню. Аднак у Адама з сям'ёй Путкамераў склаліся дружалюбныя адносіны. Міцкевіч нават падарыў свой першы зборнік мужу Марылі. А граф спакойна глядзеў на заляцанні рамантыка Міцкевіча да сваёй жонкі. Як яму здавалася, ён добра разумеў сентыментальныя дзівацтвы Марылі і не надаваў ім асаблівай увагі, бо лічыў, што Марыля добра выхавана, каб зрабіць што-небудзь неспадзяванае.

Міцкевіч, як і яго папярэднікі-паэты, маліўся на сваю каханую, укленчваў перад сваёй багіняю. А іншыя здзіўляліся: што ён знайшоў у ёй, чаму пакланяецца? Навошта пакутуе? Віленскія студэнты, сябры паэта гаварылі пра Марылю "Жанчына як жанчына". А сын Міцкевіча Уладзіслаў, які пазнаёміўся з Марыляю Путкамер у Вільні праз шэсць год пасля смерці бацькі, скажа вельмі ўпэўнена: "Напэўна, яна ніколі не была прыгожаю".

А Міцкевіч бачыў гэтую прыгажосць. І жыў ёю. І пакутаваў ёю. І, напэўна, калі б не гэтае каханне, магчыма і не было б паэта Адама Міцкевіча.

#ПобытБеларусаў

А дарэчы, так жа і было. Помню, мы прачынаемся ранкам, а тата ўжо з Кабыльніка ці з Лотвы парасят прывёз. Радасці было! Іх з мяшка вытрасуць, а тыя маленькія, смешныя такія, рохкаюць, пішчаць!...

Чаму іх начамі купляць ездзілі?)))

Крыніца відэа

Дзень добры!

Можа хто карыстаецца Алісай з вас? Ці ведае яна беларускую мову?)))

Крыніца відэа

#Паўстанне1863
#ГісторыяБеларусі

З кнігі Бранцава П.Д. "Польский мятеж 1863 г.", 1892 г.

Працягваем вывучаць падзеі паўстання 1863 года. Цікава разглядаць гэта пытанне з пазіцыі царскіх улад. Так, трапілася гэта кніга.

Заўсёды цікавіла пытанне, як каталіцкая царква магла каніназаваць у святыя такую вядомую сваёй супярэчлівасцю асобу як Язафат Кунцэвіч, за якім стаіць столькі нападабаючых для духоўнай асобы ўчынкаў. Адказ у выдзеленым тэксце.

Канешне, такія рашэнні каталіцкай царквы не дадаюць ёй павагі...

16 студзеня 1919 года— нарадзіўся (г. Бабруйск) Уладзімір Алоўнікаў, беларускі кампазітар. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі. Народны артыст Беларусі. Прафесар. У. Алоўнікаў — аўтар кантаты і араторыі, сімфанічных паэм, харавой і камерна-інструментальнай музыкі. Асаблівае месца ў яго творчасці займаюць песні. Пачатковы матыў адной з іх — «Радзіма, мая дарагая» — стаў пазыўнымі Беларускага радыё.

Радзіма мая дарагая
Музыка: У. Аловнiкау. Слaва: Алесь Бачыла

Радзіма мая дарагая,
Ты ў шчасці жаданым жыві!
Я сэрцам табе прысягаю
Ў шчырай сыноўняй любві!

На рэках шырокіх і нівах,
Заводах, будоўлях – наўсцяж
Народ наш працуе руплівы
І край ўзвышаецца наш.

Навокал жыццё расцвітае –
І песня ўзлятае сама:
Мне лепей ад роднага краю
Нічога на свеце няма.

Чужое зямлі нам не трэба,
Пачуцці ў нас сёння адны:
Мы хочам, каб мірнае неба
Не знала пажару вайны.

Мы дружбы народам жадаем
І шчырай братэрскай любві.
Радзіма мая дарагая,
Красуйся і ў шчасці жыві!