Поучаствовали в республиканской конференции по вопросам госполитики в сфере истории. Что сказать, любопытное мероприятие... После событий 2020-го так резко разворачивают курс, что аж дыхание захватывает, прямо «красконы» рулят, хотя, конечно, и не так (почему не так? – в самом конце...) Однако, тем не менее, да, – «революция», о которой так долго говорили большевики мы, красные, совершается на глазах прямо...

Вот что мы #с_нашей_колокольни увидели... Во-первых, БНР теперь (наконец-то!) антисоветское и коллаборационистское недогосударственное образование, которое, как справедливо заявлено, «не поддержало большинство» тогдашнего белорусского населения. Поэтому, во-вторых, исторически первой этнонациональной формой белорусской государственности является именно ССРБ, рождённое 1 января 1919 г. (вот теперь бы, после такой констатации, ещё бы и дату мемориализировали); потом, разумеется, были ЛитБел ССР, БССР и, соответственно, сейчас имеем Республику Беларусь как наследницу всех этих исторических белорусских советских (!) государственностей.

А ещё хорошо попинали нацдемовский миф об исконной «шляхетнай эурапейскасти» Беларуси, оговорившись, что власти всё видели, но ничего не делали, когда это в уши граждан вливали и в головы вбивали; отдельно экстремистов Тараса и Деружинского вспомнили (кто «в теме», тот знает) с их националистической псевдоисторией, которую до того в виде миллионных тиражей типо «терпели», как и опусы про «зверства» советских партизан, которые прежде можно было на любом книжном развале найти. Речь Посполиту тоже «попинали», объявив недружественным государственным образованием для белорусов (ой, торчат тут уши депутата-историка Марзалюка!). Но нам, красным, это тоже, так сказать, импонитует, несмотря на отношение к Марзалюку – с той оговоркой, что и ВКЛ, как любое средневековое государство, естественно тоже не сильно дружественным было к своему холопу-мужику. Однако вот ведь что: историков-националистов, типо – провластных, а на самом деле переобувшихся на ходу, всё равно «штырят» темы со старобелорусским языком Статута, национальным правом и верой исконной православной, что с успехом они «протягивают» в программы. Ориентацию, как говорится, не пропьёшь...

Хотя всё-таки печально, что все эти новые концепты и видения транслируют люди, которые ещё 5-7 лет назад утверждали совершенно обратное, про ту же, например, государство-образующую роль БНР... Приспособленцы рулят, конюктуру прочувствовавшие, переобувшиеся нацдемы и шифрующиеся белогвардейцы рулят, а не "красконы"...

Такая вот у нас, товарищи, непредсказуемая #история. И такие же историки, других у нас для вас пока нет...

Но ещё из позитивного: глава АП между прочим сообщил, что перевод топонимики белорусских городов с использованием латиницы только на кирилличную графику на двух государственных языках: белорусском и русском, - будет завершён до конца года.

Тема будет продолжена... #БССР #БНР #позиция_красных

#история
Если кто не понял, Вацлав СОЛЬСКИЙ пишет про оккупацию Минска в феврале 1918 г. кайзеровскими войсками. Из-за неконструктивной позиции Троцкого (ни мира - ни войны) в Бресте были сорваны переговоры, 18 февраля немецкие войска снова двинулись вперёд, фронт сдвинулся с ними, и в первые же дни противник захватил Двинск, Минск, Полоцк, Оршу и др. города. Так временно тут закончилась Советская власть.

А уже 21 февраля 1918 г. Исполком Всебелорусского съезда (находясь, так сказать, "па-за" оккупантами) обратился к народу Беларуси с Уставной грамотой, в которой объявит себя временной властью на территории Беларуси. Дальше последует объявление БНР, которая попытается стать не просто государством, но будет ещё претендовать на международное признание и независимость. Но ни государственности, ни тем более независимой государственности с ней не случится....

Облискомзап, тем временем, эвакуировался в Смоленск, ставший центром Западной области, в состав которой в апреле 1918 г. была передана Смоленская губерния. Тут дальше и будет строиться советская история: в конце декабря появится КП(б)Б, а 1 января 1918 г. будет объявлено о создании ССРБ — Социалистической Советской Республики Белоруссия, наследниками которой мы все теперь являемся в современной Беларуси.

#БССР #КПБ #БНР

#ГісторыяБеларусі
#СтварэннеБеларускайДзяржаўнасці
#БНР
#ПольскаяАкупацыя

Польска-савецкая вайна і другое абвяшчэнне ССРБ

У лістападзе 1918 года у Варшаве было абвешчана адраджэнне Рэчы Паспалітай. Ю.Пілсуцкі заявіў аб аднаўленні дзяржавы ў межах 1772 года.
Кіраўніцтва Рэчы Паспалітай не абмежавалася этнічнымі польскімі землямі. Польскі сейм заявіў, што "бацькаўшчына Касцюшкі, Міцкевіча і Траўгута належыць да Польшчы, як частка непадзельныя".

Ужо ў снежні 1919 года паўночная група польскіх войскаў заняла большую частку Гродзенскай губерні.

16 лютага 1919 года ЦВК Беларускай і Часовы рэвалюцыйны рабоча-сялянскі ўрад Літвы звярнуліся да польскага ўрада з прапановай мірнага вырашэння "спрэчных тэрытарыяльных пытанняў". Аднак гэты зварот застаўся без адказу. Польскі сейм адхіліў прапановы Савецкай Расіі аб правядзенні плебісцыту на памежных спрэчных тэрыторыях. У красавіку польскія войскі захапілі Слонім, Вільню, Пінск, Баранавічы.

8 красавіка ЦВК Літоўска-Беларускай ССР уводзіць у рэспубліцы ваеннае становішча. Была праведзена мабілізацыя ў Чырвоную армію.
1 чэрвеня 1919 года быў прыняты Дэкрэт УЦВК РСФСР аб ваенна-палітычным адзінстве Украіны, Латвіі, Літвы і Беларусі на чале з Савецкай Расіяй. Заходні фронт быў умацаваны.
Аднак летам польскія войскі перайшлі ў наступленне. Была занята Вілейка, потым Маладзечна, Лунінец.
8 жніўня 1919 года польскія войскі захапілі Мінск, у жніўні-верасні занялі Бабруйск, Барысаў, Жлобін, Рагачоў.
Толькі ў кастрычніку іх наступленне было стрымана.

На захопленых тэрыторыях пры Галоўным камандаваннем польскай арміі было створана Грамадзянскае ўпраўленне Усходніх зямель.
Беларусь была падзелена на акругі, якія ў сваю чаргу дзяліліся на паветы (іх узначалілі былыя польскія афіцэры).

Аднаўлялася памешчыцкае землеўладанне. Польскі рэжым выклікаў рост апазіцыйных настрояў сярод беларускіх палітычных партый і насельніцтва.
На захопленых тэрыторыях дзейнічалі дзясяткі нелегальных партыйных камітэтаў, партызанскіх атрадаў.
Акрамя бальшавікоў у партызанскую барацьбу ўключылася Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў (БПС-Р), якая мела значны ўплыў у Гродзенскай, Віленскай, Мінскай губернях і з'яўлялася найбольш масавай палітычнай арганізацыяй.

На з'ездзе ў Вільні прадстаўнікі беларускай грамадскасці Віленшчыны і Гродзеншчыны (9-10 чэрвеня 1919г.) выказаліся за суверэннасць і непадзельнасць Беларусі.
Аднак беларускі нацыянальны рух не змог выпрацаваць адзіную пазіцыю ў адносінах да польскіх улад.

19 чэрвеня ў час знаходжання ў Мінску Ю.Пілсудскі прыняў дэлегацыю беларускіх дзеячаў на чале са старшынёй Рады БНР Я.Лёсікам.
Ю.Пілсудскі заверыў, што ён з'яўляецца "прыхільнікам беларускай справы" , але ў выніку кіраўнік Польскай дзяржавы не прызнаў беларускую дзяржаву.

У снежні 1919 года адбыўся раскол Рады БНР, частка яе членаў заявіла аб сваёй прапольскай арыентацыі, але большасць выказалася супраць саюзу з Польшчай.
Яны абвясцілі Народную раду БНР на чале з П.Крачэўскім і стварылі новы ўрад на чале ў В.Ластоўскім.
Польскія ўлады не прызналі Народную раду і арыштавалі В.Ластоўскага.

Працяг будзе

#ГісторыяБеларусі
#СтварэннеБеларускайДзяржаўнасці
#БНР
#ПольскаяАкупацыя

Польска-савецкая вайна і другое абвяшчэнне ССРБ
Пачатак тут

Вясной 1920 года адбыліся змены на польска-савецкім фронце. Польскія войскі пачалі наступленне на Палессі. Яны захапілі Мазыр, Калінкавічы.
На аснове распрацаванага плана ваенных дзеянняў у сярэдзіне мая пачалося наступленне Заходняга фронту ў Беларусі.

11 ліпеня быў вызвалены Мінск, 14 ліпеня - Вільня, 19 ліпеня - Гродна, 1 жніўня - Брэст.
Была рэальная магчымасць аднаўлення беларускай дзяржавы.
Аднак савецкае кіраўніцтва ў Маскве вырашала іншую задачу - правесці "саветызацыю Літвы і Польшчы".

12 ліпеня 1920 года быў падпісаны мірны дагавор паміж Літвой і РСФСР, згодна з якім значная частка беларускай тэрыторыі Гродзеншчыны і Віленшчыны (з гарадамі Гродна, Шчучын, Ашмяны, Смаргонь, Вільня) прызнана часткай Літвы.
Дагавор гарантаваў нейтралітэт Літвы ў ходзе польска-савецкай вайны.

Летам 1920 года Чырвоная армія правяла паспяховае наступленне на Варшаву і Львоў. Савецкі ўрад не прыняў да ўвагі ноту міністра замежных спраў Англіі Дж.Керзана (11 ліпеня 1920 г.) аб спыненні баявых дзеянняў на лініі Гродна - Брэст - Карпаты.

У пачатку жніўня Чырвоная армія вяла баі ўжо на тэрыторыі Польшчы. Гэта выклікала нацыянальна-патрыятвчны ўздым у Польшчы, спрыяла пашырэнню ваеннай, фінансавай дапамогі еўрапейскіх урадаў.
Як паведамляла газета "Дэйлі тэлеграф", дапамога была аказана італьянцамі, амерыканцамі, некаторымі нейтральнымі дзяржавамі.
Англічане далі грошы, машыны, неабходны персанал.
У справе рэарганізацыі арміі асноўная роля была адведзена французам.

Польскае камандаванне 14-16 жніўня 1920 года флангавым ударам стварыла пагрозу для акружэння Варшаўскай групоўкі савецкіх войскаў. Чырвоная армія пачала паспешнае адступленне, несучы вялікія страты.

21 жніўня польская армія заняла Брэст.
Пачаліся перагаворы аб заключэнні перамір'я, якія вяліся ў Мінску, а затым былі перанесены ў Рыгу.

Мінск быў вызвалены ад польскіх войскаў у ліпені 1920 года. Для падрыхтоўкі Дэкларацыі аб абвяшчэнні беларускай дзяржавы была створана камісія. У яе склад увайшлі чатыры прадстаўнікі партыі беларускіх эсэраў (Я. Бялькевіч, П.Берднік, І.Мамонька, М.Пашковіч), два -ад ЦК КП(б)Б (А.Чарвякоў, В.Кнорын), ад Беларускай камуністычнай арганізацыі - У.Ігнатоўскі, ад Бунда - А.Вайнштэйн.

Урачыстае абвяшчэнне незалежнасці ССРБ адбылося 31 ліпеня 1920 года у памяшканні гарадскога тэатра.

Беларуская рэспубліка абвяшчалася, але толькі ў межах Бабруйскага, Барысаўскага, Ігуменскага, Мінскага, Слуцкага і Мазырскага паветаў.

Таму Дэкларацыю не падпісалі прадстаўнікі БПС-Р, якія патрабавалі незалежнасці ССРБ у межах этнічнага самавызначэння.