​​​Як рэагаваць на дзіцячыя страхі

Не варта лагічна пераконваць дзіцяці, казаць яму, што баяцца няма чаго. Ён ужо баіцца, і логіка з бацькоў яму не дапаможа. Лепш сказаць:»Я з табой".

Мяккае рэагаванне на страхі дзіцяці, цеплыня і прыняцце, падтрымка і разуменне лепш і вынікова, чым перакананне і чытанне маралі.

Калі бацька пачынае лаяць дзіцяці за праявы страху, то ён адчуе сябе яшчэ больш бездапаможным і «дрэнным». Гэта не дапаможа яму пазбавіцца ад страху, ён проста загоніць яго ўнутр, каб не паказваць дарослым.

Няма сэнсу казаць: "паглядзі на мяне: я ж не баюся!». Бацька-вялікі, дарослы і моцны, таму лягчэй не баяцца. Дзіця разумее, што ён у разы менш вас і фізічна слабей. Калі ўжо і казаць "Я не баюся", то не ў кантэксце "Я — смелы, а ты — баязлівы", а ў кантэксце "Я — дарослы і я змагу абараніць цябе".

Важна разумець, што нельга высілкам волі перастаць баяцца, можна толькі перажыць страх. Але перажыць яго можна толькі тады,калі ёсць магчымасць абаперціся на нешта ўнутры сябе або на кагосьці, хто можа дапамагчы.

#сад569
#парады_бацькам