НАША МАСТАЦТВА.
ЗАЧАРАВАННЕ СЯМЁНАМ ДАМАРАДАМ.
"Бацька Сямёна Уладзіміравіча Дамарада быў легендарны бабруйскі мастак Уладзімір Аляксандравіч Дамарад, які ўсё сваё жыццё прысвяціў чароўнаму свету акварэлі. Можа менавіта таму і жывапіс Сямёна Уладзіміравіча, прафесійнага мастака-манументаліста, атрымліваецца такі акварэлістым. Гэтае акварэльнасць палотнаў Сямёна Дамарада дадае асаблівы шарм беларускім краявідам, якія не пераблытаеш з ніякімі іншымі куточкамі нашага вялізарнага света.
Фота : з выставы "Плынь часу", Semen Domarad ў любімым Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь."
#МікалайСікорскі
ЗАЧАРАВАННЕ СЯМЁНАМ ДАМАРАДАМ.
"Бацька Сямёна Уладзіміравіча Дамарада быў легендарны бабруйскі мастак Уладзімір Аляксандравіч Дамарад, які ўсё сваё жыццё прысвяціў чароўнаму свету акварэлі. Можа менавіта таму і жывапіс Сямёна Уладзіміравіча, прафесійнага мастака-манументаліста, атрымліваецца такі акварэлістым. Гэтае акварэльнасць палотнаў Сямёна Дамарада дадае асаблівы шарм беларускім краявідам, якія не пераблытаеш з ніякімі іншымі куточкамі нашага вялізарнага света.
Фота : з выставы "Плынь часу", Semen Domarad ў любімым Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь."
#МікалайСікорскі
НАША МАСТАЦТВА.
ВАЛЯНЦІН РАМАНОВІЧ -
СТРАЧАНЫ СЛЕД...
1⃣
"Беларускі графік, чыя спадчына аб'ядноўвае Беларусь, Літву і Польшчу. Ён з'явіўся на свет у пасёлку Карэлічы Навагрудскага павета. На якіх мовах ён размаўляў, пісаў? Ці быў літоўцам у большай ступені, чым беларусам, паходзячы з сям'і іканапісца родам з Масквы (яго дзеда клікалі Георгій Зотаў)?
Раней мне ягонае імя не сустракалася. Але праглядаючы здымкі выставы пару дзён таму, мой погляд зачапіў яго аўтапартрэт 1940 года. Ён прыцягнуў яснасцю, чысцінёй ліній і пераасэнсаваннем класікі жанру, якая існуе з часоў Адраджэння. Вучань Людаміра Сляндзінскага (1889-1980) і асамбліва у графіцы Ежы Хопена (1891-1969), дацэнта факультэта прыгожых мастацтваў у Вільні, Валянцін Рамановіч маляваў пейзажы алеем, займаўся гравюрай (дрэва і метал), некаторы час выкарыстоўваў таксама акватынту. Кім ён быў, ураджэнец Навагрудчыны, як апынуўся ў Вільні і за што быў забіты ў 34 гады?..
👇
ВАЛЯНЦІН РАМАНОВІЧ -
СТРАЧАНЫ СЛЕД...
1⃣
"Беларускі графік, чыя спадчына аб'ядноўвае Беларусь, Літву і Польшчу. Ён з'явіўся на свет у пасёлку Карэлічы Навагрудскага павета. На якіх мовах ён размаўляў, пісаў? Ці быў літоўцам у большай ступені, чым беларусам, паходзячы з сям'і іканапісца родам з Масквы (яго дзеда клікалі Георгій Зотаў)?
Раней мне ягонае імя не сустракалася. Але праглядаючы здымкі выставы пару дзён таму, мой погляд зачапіў яго аўтапартрэт 1940 года. Ён прыцягнуў яснасцю, чысцінёй ліній і пераасэнсаваннем класікі жанру, якая існуе з часоў Адраджэння. Вучань Людаміра Сляндзінскага (1889-1980) і асамбліва у графіцы Ежы Хопена (1891-1969), дацэнта факультэта прыгожых мастацтваў у Вільні, Валянцін Рамановіч маляваў пейзажы алеем, займаўся гравюрай (дрэва і метал), некаторы час выкарыстоўваў таксама акватынту. Кім ён быў, ураджэнец Навагрудчыны, як апынуўся ў Вільні і за што быў забіты ў 34 гады?..
👇
НАША МАСТАЦТВА.
ВАЛЯНЦІН РАМАНОВІЧ -
СТРАЧАНЫ СЛЕД...
2⃣
Фрагменты дзённіка Валянціна Рамановіча апублікавала беларуская пісьменніца Святлана Кошур, даследчыца творчасці мастака. Да яго 100-годдзя, ў 2011 г., у Мінску яна выдала кнігу “Лебядзіная песня Валянціна Рамановіча”. Сёння гэта самая поўная крыніца біяграфіі мастака на беларускай мове.
Калі было зададзенае пытанне аб тым, ці раскрываюць даступныя крыніцы яго ідэнтычнасць, праблема якой хвалюе сёння многіх,або іншымі словамі ці «лічыў ён сябе палякам, беларусам ці, магчыма, грамадзянінам гістарычнага ВКЛ»,Гедры Янкявічутэ дыпламатычна адказала, што, мяркуючы па творах, "яго ўяўленне больш за ўсё хвалявала гісторыя ВКЛ, яго персанажы і сведчанні, перш за ўсё помнікі архітэктуры".
Яна падкрэсліла, што Валянцін Рамановіч быў зачараваны віленскім краявідам.У сваім дзённіку мастак шмат пісаў пра свае віленскія веласіпедныя прагулкі.
Беларусам будзе цікава і тое, што ён нават дабраўся да Наваградка на ровары! У тыя часы такі шлях патрабаваў вытрымкі !
👇
ВАЛЯНЦІН РАМАНОВІЧ -
СТРАЧАНЫ СЛЕД...
2⃣
Фрагменты дзённіка Валянціна Рамановіча апублікавала беларуская пісьменніца Святлана Кошур, даследчыца творчасці мастака. Да яго 100-годдзя, ў 2011 г., у Мінску яна выдала кнігу “Лебядзіная песня Валянціна Рамановіча”. Сёння гэта самая поўная крыніца біяграфіі мастака на беларускай мове.
Калі было зададзенае пытанне аб тым, ці раскрываюць даступныя крыніцы яго ідэнтычнасць, праблема якой хвалюе сёння многіх,або іншымі словамі ці «лічыў ён сябе палякам, беларусам ці, магчыма, грамадзянінам гістарычнага ВКЛ»,Гедры Янкявічутэ дыпламатычна адказала, што, мяркуючы па творах, "яго ўяўленне больш за ўсё хвалявала гісторыя ВКЛ, яго персанажы і сведчанні, перш за ўсё помнікі архітэктуры".
Яна падкрэсліла, што Валянцін Рамановіч быў зачараваны віленскім краявідам.У сваім дзённіку мастак шмат пісаў пра свае віленскія веласіпедныя прагулкі.
Беларусам будзе цікава і тое, што ён нават дабраўся да Наваградка на ровары! У тыя часы такі шлях патрабаваў вытрымкі !
👇
НАША МАСТАЦТВА.
ВАЛЯНЦІН РАМАНОВІЧ -
СТРАЧАНЫ СЛЕД...
3⃣
Гравюра на медзі Валянціна Рамановіча “Возера Свіцязь” была самай папулярнай працай у графічнай падпісцы, арганізаванай віленскай штодзённай газетай “Слова” ў 1939 годзе. Гэты тыраж набыў 191 чытач!
Да пытання аб самаідэнтычнасці графіка варта дадаць, што асяроддзе Валянціна Рамановіча было змяшаным. Вядома, з сябрамі ён размаўляў па-польску, але ўвесь час чуў беларускую мову ў роднай абстаноўцы і ў Вільні, а свой дзённік вёў на рускай мове. Раннія працы падпісваліся часам па-польску, часам па-руску; затым ён перайшоў на польскую. Верагодна, ён выкарыстоўваў рускую мову ў сваім бліжэйшым асяроддзі, перш за ўсё са сваёй маці. Затым Рамановіч усё часцей сутыкаўся з літоўскай мовай. Але навучыўся пісаць па-літоўску не раней за 1939 год. Жыць яму заставалася толькі 5 гадоў…
👇
ВАЛЯНЦІН РАМАНОВІЧ -
СТРАЧАНЫ СЛЕД...
3⃣
Гравюра на медзі Валянціна Рамановіча “Возера Свіцязь” была самай папулярнай працай у графічнай падпісцы, арганізаванай віленскай штодзённай газетай “Слова” ў 1939 годзе. Гэты тыраж набыў 191 чытач!
Да пытання аб самаідэнтычнасці графіка варта дадаць, што асяроддзе Валянціна Рамановіча было змяшаным. Вядома, з сябрамі ён размаўляў па-польску, але ўвесь час чуў беларускую мову ў роднай абстаноўцы і ў Вільні, а свой дзённік вёў на рускай мове. Раннія працы падпісваліся часам па-польску, часам па-руску; затым ён перайшоў на польскую. Верагодна, ён выкарыстоўваў рускую мову ў сваім бліжэйшым асяроддзі, перш за ўсё са сваёй маці. Затым Рамановіч усё часцей сутыкаўся з літоўскай мовай. Але навучыўся пісаць па-літоўску не раней за 1939 год. Жыць яму заставалася толькі 5 гадоў…
👇