АНЁЛ (anioł)
(назоўнік, мужчынскі род)

1. У рэлігійным вучэньні пасланец бога, якога малявалі ў выглядзе юнака з крыламі.

🔸— О! — выгукнуў.. [партызан] маладым голасам. — Хто ты? Анёл зь неба ці зорка вячэрняя? (Шамякін).

2. Пераноснае значэньне: увасабленьне чаго-н. дадатнага, ідэальнага.

🔸Анёл прыгажосьці.
🔸Анёл цярплівасьці.
🔸А сам.. [Паходня], калі на тое пайшло, не такі ўжо анёл, не такі чысьцюля, ян прыкідваецца, — дадаў Шнітаў. (Хадкевіч).
#словы_А

АБЛАВУ́ХІ (abłavuchi)
(прыметнік, мужчынскі род)

З абвіслымі вушамі.

🔸[Люба] не пасьпела адысьці ад акна, як на ім мігам апынуўся прыгожы, у рудыя яблыкі, аблавухі сабака. (Гартны).
#словы_А

Як сказаць па-беларуску "ГОРЕ МНЕ!"?

🔸Авохці мне!

📍"Авохці! Авой! Вох!" — а гэтак можна сказаць па-беларуску, замест звыклага нам "Ах!".
#словы_А

АНІГÁДКІ (anihadki)
(прыслоўе, размоўнае слова)
⠀
1. Адпавядае выразу "хоць бы што".
⠀
🔸Нашкодзіў і анігадкі.
🔸Іменна, галубок, драч. Мы яго дзеркачом завём, — разгаварыўся дзед Мікалай. — Кажуць, птушка тая пехатой шыбуе з самой Афрыкі. Ідзе і ідзе сабе і анігадкі. (Даніленка).
⠀
2. Спакойна, са спакойнай душой.
#словы_А

Гэтаксама перакладаецца на расейскую як ''бешеный'', ''неистовый''.
⠀
АПАНТА́НЫ (apantany)
(прыметнік, мужчынскі род)
⠀
1. У якасьці прыметніка:
⠀
а) Ахоплены крайнім душэўным узрушэньнем, якое бурна выяўляецца.
⠀
🔸Як апантаны, паімчаўся Косьця да клуба. (Шыцік).
⠀
б) У якім адчуваецца крайняе душэўнае ўзрушэньне.
⠀
🔸Недзе далёка ззаду пачуўся апантаны крык. (Пестрак).
⠀
2. У якасьці назоўніка:
⠀
Чалавек, ахоплены крайнім душэўным узрушэньнем.
⠀
🔸Я гэтак гарачыўся і гневаўся, што Давідзюк глядзеў на мяне, як на апантанага. (Сабаленка).
⠀
❗Бегчы/крычаць (і г. д.) як апантаны.
#словы_А

АБЕ́РУЧ (abieruč)
(прыслоўе)
⠀
1. Абедзьвюма рукамі (абхапіць, узяць што-н.).
⠀
🔸Павёў доктар пана ў лазьню, пасадзіў на палон ды загадаў трымацца аберуч за жэрдку. (Якімовіч).
⠀
2. Папераменна, то ў адной, то ў другой руцэ (несьці што-н.).
⠀
🔸Марынка аберуч несла гэтую торбу.
⠀
3. Разам.
⠀
🔸Той зімой восем чалавек жылі аберуч з намі ў нашай хаце.
#словы_А

— Прыйшла з работы і аплюхла, — расказвае мне мама.
— Чакай-чакай, што ты, кажаш, зрабіла? – перапытваю я, пачуўшы незнаёмае слова.
— Аплю́хла. Думала зрабіць уборку, але села і падняцца ўжо сілаў няма.

Зрэшты, само сабою слова вельмі красамоўнае, ягонае значэньне разумееш інтуіцыйна. Бо якому ж даросламу чалавеку незнаёмы гэты стан крайняй зьняможанасьці, калі вычарпаныя дарэшты ўсе фізычныя дый маральныя сілы?

Слова дакладна няма ў літаратурных слоўніках, але вось жа яно сустракаецца ў апавяданьні Вацлава Ластоўскага “Дзень ружавай кветкі”:

🔸“Злажыўшы газэту, паніч закурыў цыгару і зірнуў раз і другі на кветку: кветка аплюхла і страціла сьвежасць.”

Тут гаворыцца пра кветку, якая панікла, згубіла ранейшую прывабнасьць. Але яго можна ўжыць і ў пераносным значэньні, гэтаксама як і ў расейскай мове слова ''обвять''.

Значыць, слова існавала, ужывалася. Чамусьці аказалася па-за межамі слоўнікаў.
#словы_А

📖АСÓБНІК (асобнік)
(назоўнік, мужчынскі род)

Асобная адзінка, узор зь ліку аднародных рэчаў (звычайна пра друкаваны ці рукапісны тэкст).
#словы_А

АГАЛÓМШАНЫ (ahałomšany)
(прыметнік, мужчынскі род)

🔸️Янусь ажно перастаў жаваць, агаломшаны важкасьцю мудраслоўя. (Васючэнка).
#словы_А

АБЦА́С (abcas)
(назоўнік | мужчынскі род)
⠀
Цьвёрдая набойка на падэшве абутку пад пятой; каблук.
⠀
🔸Алёша стукнуў абцасам аб падлогу, каб бот палез, падцягнуў халявы, выпрастаўся і спакойна пацьвердзіў: «Сказаў не пайду — не пайду!» (Шамякін).
⠀
❗Быць у кагосьці / трымаць кагосьці пад абцасам — быць, трымаць у падпарадкаваньні.
#словы_А

АКСАМÍТ (aksamit)
(назоўнік, мужчынскі род)
⠀
Шаўковая тканіна з кароткім густым ворсам.
⠀
🔸Аксеня была ў новай сукенцы зь вішнёвага аксаміту. (Чорны).
⠀
❗Прыметнік: АКСАМІТАВЫ, АКСАМІТНЫ
⠀
📍Кветкі ''бархатцы'', адпаведна, называюцца ''АКСАМІТКАМІ''.
#словы_А

АДДÁНЫ (addany)
(прыметнік, мужчынскі род)

1. Прасякнуты любоўю і вернасьцю да каго-, чаго-н.

🔸️І прывітаю разам шчыра
Адданых партыі людзей. (Колас).

2. Які выказвае адданасьць, вернасьць.

🔸️— Так, так, пан, — Гулік глядзіць на майстра адданымі вачамі. (Навуменка).
#словы_А

АБÓРА (abora)
(назоўнік, жаночы род)

1. Вераўчаны або раменны шнур пры лапцях для прывязаньня іх да нагі.

🔸️У пакоі селянін азірнуўся на бакі і, развязаўшы аборы з лапця, дастаў з-пад анучы лісток паперы. (Мурашка)

2. Вялікае памяшканьне для жывёлы; кароўнік.

🔸️У сьвінарніках пішчаць парасяты, рыкае цельная карова, дзесьці ў аборы... (Чорны)
#словы_А