"Калі б раптоўна ў проблісках маланкі
Святая даль адкрылася вачам,
Тады б адразу людзі зразумелі,
Што трэба жыць у згодзе, папалам

Дзяліць і хлеб, і цяжкія турботы,
І радасць, здарыцца калі,
Мароз і дождж, паўднёвую спякоту,
Усе б вакол зычлівыя былі", -

Так разважаў дапытлівы чаляднік,
На майстра гледзячы, а той глядзеў у агонь,
Маўчаў, а ўрэшце павярнуўся
І на плячо хлапцу паклаў далонь:

"Адчуе хлеба смак, хто зведаў голад,
І смак вады, хто прагнуў і знайшоў,
Палёгку - хто ўздымаў кавальскі молат,
Свабоду - хто пазбавіўся акоў.

Дзе хтось прайшоў, з'явілася дарога -
Праз многа дзён ты зразумееш сам:
Толькі калі пазбавімся ад злога,
Святая даль адкрыецца вачам".

© Vitali Pazdniakou, 2024

#vitali_pazdniakou #паэзія #вершы #вершынароднаймове #вершы_на_беларускай_мове #філасофскаялірыка

Фотаздымак: Patrick Hendry | Unsplash•com