Не сумуй, што снег ідзе, мая матуля,
Валасы што фарбу страцілі сваю,
Да цябе я ў думках, родная, вандрую,
Абдымаю, і шаную, і люблю.

На адлегласці я сэрца тваё чую,
Як яно пяшчотна б'ецца ў глыбіні,
Я душой твае далоні пацалую,
Зазірну ў вакно, як сонца прамяні.

Ля раллі бяжыць дарога чорнай стужкай,
Золкі вецер абдзімае камяні,
Паляцелі ў далёкі вырай птушкі,
Што так хораша спявалі ў вышыні.

Час ляціць, мінае год за годам,
Людзі родзяцца, блукаюць па зямлі,
Ты ў святых сваіх малітвах перад Богам
Мяне, грэшнага, матуля, спамяні.

Калі прыцемкі мацнеюць за парогам,
Калі ноч запальвае агні,
Мне так хочацца зрабіць гарбаты з мёдам,
Памаўчаць з табой ва ўтульнай цішыні.

Не сумуй, мая матуля дарагая,
Старана вясной абудзіцца ад сноў,
Новым лісцем абрастуць галіны гая,
І з табою мы сустрэнемся ізноў.

© Vitali Pazdniakou, 2023 г.

#матуля #вершыпрамаму #vitali_pazdniakou #вершынароднаймове #паэзія #вершы_на_беларускай_мове #лірыка #вершы #настальгія

Фотаздымак: Ozgu Ozden / Unsplash•com

Нешта чуецца ў паветры...
Нешта сніцца ў начы...
Пралягаюць кіламетры
Цішыні начной шашы...
Дождж халодны разумее –
Ён адзіны, хто знайшоў
Час прыйсці ў гадзіну смутку
Замест крэўных, сваякоў,
Каб слязьмі апасці глуха
На двухсхільны чорны дах
І адпець з асеннім ветрам
Сэрца роднае ў палях,
Раздзяляючы жалобу
Ды гадзіны лютай жах…
Хай ляціць, каханы Божа,
Да Цябе душа, як птах!

Прысвячаецца памяці Валянціны Паўлаўны Вылегжанінай, мамы маёй жонкі.
R.I.P.

© Vitali Pazdniakou, 2024

Фотаздымак часоў інстытута.

#vitali_pazdniakou #паэзія #лірыка #вершыпрамаму #вершынароднаймове #вершы_на_беларускай_мове