Падарункі на 23 лютага!!! Паспей набыць абсалютна лімітыраваную партыю нашай прадукцыі !!
1. Флэшкі з беларускімі песнясі і кліпамі
2. Ручкі
3. Ключніцы ( у трох вараянтах)
4. Магніты
5. Гадзіннікі (пад заказ)
Заказаць можна па тэлефоне напісаўшв ў любы мэсанджэр +375447671273

Усе вырабы ручной працы зроблены з душой і беларускай цяплынёй!!

#дразды #беларусь

Усіх з Днём роднай мовы!! Да гэтай цудоўнай даты Мінскі Гадзіннікавы Завад "Луч" выпускае лімітаваную калекцыю “Мова-2024”! Паспей набыць сертыфiкат у сетцы фIрменных магазiнаў "Луч" ужо сення. Набыць сертыфікат онлайн ў нашай інтэрнэт-краме можна будзе з 23 лютага.

Светлагорск, сустракай!
Землі сучаснага Светлагорскага раёна ў старажытныя часы засялялі славянскія плямёны дрыгавічоў, якія былі аб'яднаны ў Турава-Пінскае княства. У склад Вялікага княства Літоўскага тэрыторыя Светлагоршчыны ў перыяд княжання Гедыміна ўвайшла ў XIV.

З 1566 г., пасля правядзення ў Вялікім княстве Літоўскім адміністрацыйнай рэформы, тэрыторыя сучаснага Светлагорскага раёна знаходзілася ў Бабруйскім старостве Рэчыцкага павета Менскага ваяводства.

Самая першая згадка пра Шацілкі (гістарычнае ядро ​​Светлагорска) у пісьмовых крыніцах датуецца 15 ліпеня 1560 г. Да гэтага часу адносіцца прывілей, напісаны ад імя караля Польскага і Вялікага князя Літоўскага Жыгімонта II Аўгуста. У дакуменце гаворыцца, што зямельнае валоданне "Востраў Шацілінскі", размешчанае на гары, на гасцінцы Гарвальскім, на рацэ Бярэзіне ў Рэчыцкім павеце пасля смерці папярэдняга ўладальніка Рамана Шацілы перадаецца зямяніну Ждану Манкевічу ў пажыццёвае валоданне з умовай нясення ваеннай службы.

З пачатку XVII ст. уладальнікам Бабруйскага староства быў прадстаўнік старажытнага магнацкага роду Пётр Трызна, які валодаў староствам аж да сваёй смерці ў 1639 г. Падчас яго кіравання староства дасягнула эканамічнага і культурнага росквіту.

У 1639 г. быў складзены інвентар Бабруйскага староства. У інвентары сучасны Светлагорск згадваецца як сяло Шацілавічы. Характэрна, што па інвентары, сялянскіх двароў («дымоў») тут было ўсяго 17, большую частку насельніцтва складала шляхта.

У 1639 г. Бабруйскае староства адыходзіць ва ўладанне каралевы Цэцыліі Рэнаты. Тут быў заснаваны горад Казімір (які размяшчаўся на месцы сучаснай в. Каралева Слабада-2), якому ў 1643 г. каралева даравала Магдэбургскае права. Горад меў ратушу, храм і герб. Увесну 1655 г. Казімір быў знішчаны казакамі гетмана Івана Залатарэнкі, па загадзе рускага цара Аляксея Міхайлавіча Цішайшага, трапіўшы ў паласу ваенных дзеянняў падчас вайны (1654-1667 гг.) паміж Рэччу Паспалітай і Маскоўскай дзяржавай.
#дразды

У гады Вялікай Айчыннай вайны , калі Беларусь апынулася пад поўнай акупацыяй нямецка-фашысцкіх войскаў, яшчэ ў верасні 1942 года горад быў вызвалены ад акупантаў партызанскімі фарміраваннямі, якія ўтварыліся ў гэтым раёне, і паступова стаў цэнтрам вызваленай ад захопнікаў . партызанская зона »), на якой у глыбокім тыле ворага фактычна жыла па законах Савецкай улады «Партызанская рэспубліка».

Полацка-Лепельская партызанская зона праіснавала да 11 красавіка 1944 года . Горад Ушачы народныя мсціўцы называлі "Партызанскай сталіцай".

Подзвіг партызан быў увекавечаны ў мемарыяльным комплексе «Прарыў» , збудаваным недалёка ад горада, у самім жа горадзе быў адкрыты Ушацкі музей Народнай Славы імя Героя Савецкага Саюза У. Я. Лабанка .

Ушачы могуць лічыцца горадам "Партызанскай Славы".

#дразды

Навагрудак!

Паводле легендарнай часткі «Хронікі Быхаўца», Наваградак заснаваны Гердзівілам, сынам жамойцкага князя Монтвіла, унукам Гімбута, праўнукам Кунаса і прапраўнукам міфічнага Палямона. Монтвіл паслаў сына Гердзівіла, дазнаўшыся, што «Цар Батый» «разагнаў рускіх князёў» і землі, якія тыя захапілі, цяпер можна апанаваць самім. Разам з Гердзівілам пайшлі тры Монтвілавы «паны радныя»: Грумпюс, Эйкшыс і Гроўжыс (яны заснавалі Ашмяны, Эйшышкі, Граўжышкі). Яны «зайшлі за раку Вяллю, і потым перайшлі раку Нёман і знайшлі ў чатырох мілях ад ракі Нёмана гару красную, і спадабалася ім, і ўчынілі на ёй горад і назвалі яго Ноўгародак». Пасля Гердзівіла ў Ноўгарадку княжыў яго сын Мінгайла, а потым Мінгайлаў сын Скірмунт. Звесткі з «Палямонавага наратыва» лічацца легендарнымі.

Першыя летапісныя згадкі Наваградка звычайна адносяць да 1005, 1044, 1116 або 1254 гадоў. Згадка як пра «Ноўгарад» пад 1005 годам паходзіць з фальсіфіката XIV-XV ст. — «устаўнай граматы кіеўскага князя Уладзіміра Святаславіча» на заснаванне Тураўскай епархіі, якую лічаць неверагоднай. Думку, што паведамленне з 1044 года пра будаўніцтва «новага горада» кіеўскім князем Яраславам і яго паход «на Літву» адносіцца да Навагрудка, выказаў яшчэ Васіль Тацішчаў. Такое меркаванне заснавана на скажэнні ў позніх Наўгародскім 4-м і Сафійскім 1-м летапісах пад 1044 годам: «ходи Ярослав на Литву, а на весну заложил Новгород и сделал и». У арыгінале, ранейшым і паўнейшым Наўгародскім 1-м летапісе старэйшага ізводу, тэкст даецца як «В лето 6552 [1044]. Ходи Ярослав на Литву; а на весну же Володимир заложи Новъгород и сдела его». Таму можна сцвярджаць, што паведамленне 1044 года адносіцца да будаўніцтва новых умацаванняў у Ноўгарадзе.

#дразды

🇧🇾Кіраўск!
Горад Кіраўск - даволі малады населены пункт. Хаця на гэтым месцы ўжо ў XVI стагоддзі існавала паселішча, якое мела назву Качэрычы. Калісьці, пасля падзелаў Рэчы Паспалітай , гэта быў цэнтр воласці, і ў яго ўваходзіла і суседняе сяло Старцы. Менавіта на яго тэрыторыі развівалася пераважна прамысловасць. Напрыклад, там дзейнічаў гута, бровар, а таксама былі адкрыты магазін, карчма і школа. Трэба адзначыць актыўную дзейнасць мясцовых жыхароў падчас Першай сусветнай і савецка-польскай войнаў. Тады тут быў створаны партызанскі атрад Кірылы Арлоўскага , а крыху пазней - рэвалюцыйны камітэт.

▶️1934 год стаў пераломным у гісторыі гэтых двух пасёлкаў. Па рашэнні вярхоўнай улады Качэрычы і Старцы аб'ядноўваліся ў адзіны населены пункт, які атрымаў назву Кіраўск. Сяргей Кіраў , прозвішча якога легла ў аснову назвы, ніякага дачынення ні да дадзенай мясцовасці, ні да гісторыі Беларусі ў цэлым не меў. Ён у свой час быў сакратаром Ленінградскага абкама партыі, аднак пасля смерці такія тапонімы пачалі з'яўляцца па ўсёй тэрыторыі СССР. Так, у 1935 годзе Кіраўск стаў ужо цэнтрам раёна.

⚡️Вялікая Айчынная вайна прынесла шмат разбурэнняў і трагічных падзей. Ужо праз восем дзён пасля пачатку вайны пасёлак быў акупіраваны нямецкімі захопнікамі. Практычна адразу была створана група падпольшчыкаў, якія ўсімі сіламі супрацьстаялі распаўсюджванню нямецкай улады. У далейшым большасць з іх сышлі ў партызанскі атрад імя Кірава . Вызваленне прыйшло толькі ў 1944 годзе.

У 1955 годзе да Кіраўска далучылі суседнія вёскі Кірава (былыя Старцы) і Стараселле. У выніку атрымаўся адзін вялікі населены пункт, які атрымаў статут пасёлка гарадскога тыпу. Потым да яго яшчэ далучылі некаторыя тэрыторыі.

💪Толькі ў 2001 годзе Кіраўск атрымаў статус горада , і тады ж быў зацверджаны яго герб. Сёння на ім красуецца залаты сноп, які перавязаны сярэбранай стужкай. У наш час гэта які развіваецца горад, у якім ёсць не толькі гістарычныя славутасці, але і прамысловыя аб'екты, а таксама культурныя .

#дразды #забеларусь

Бяроза!!! ❤️🇧🇾 Ужо заўтра

Першае пісьмовае згадванне аб Бярозе адносіцца да 1477 г. i звязана з тым, што ўладальнік вёскі Ян Гамшэй заснаваў тут касцёл Святой Троіцы. Ужо да канца XV стагоддзя Бяроза становіцца буйным гандлёвым паселішчам і атрымлівае права на правядзенне штотыднёвага кірмашу. У перыяд з 1538 па 1600 гг. пасёлак быў буйным цэнтрам кальвінізму на беларускіх землях. У 1617 г. мястэчка становіцца ўласнасцю канцлера Вялікага княства Літоўскага Льва Сапегі, які адразу ж пачынае ўладкоўваць і развіваць Бярозу на свой лад. Леў Сапега закладвае новы касцёл, а ў 1629 г. дазваляе мясцоваму габрэйскаму насельніцтву адкрыць сваю школу і сінагогу. Пасля смерці Льва Сапегі маёнтак у Бярозе пераходзіць да яго старэйшага сына Яна Сапегі, а пасля да яго малодшага брата Казімера Льва Сапегі. Апошні адрозніваўся вялікай пабожнасцю. Казімер Леў Сапега з'яўляецца заснавальнікам картузскага кляштара ў Бярозе.
Першы камень у падмурак манастыра быў закладзены ў 1648 г.

#дразды #Бяроза

⚡️⚡️⚡️

Паводле некаторых звестак, Стоўбцы існавалі яшчэ ў 1511 годзе. Афіцыйна лічыцца, што мястэчка ў 1593 годзе заснавала Гальшка Кміцянка, удава крычаўскага старасты Мікалая Слушкі. Спярша яно мела назоў Свержна, а сучасную назву атрымала ў першай трэці XVII ст. На той час мястэчка знаходзілася ў Менскім павеце Вялікага Княства Літоўскага, належала Аляксандру Слушку, які ў 1623 годзе заснаваў тут манастыр дамініканцаў з касцёлам.

Падчас вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667), у верасні 1655 года маскоўскія войскі разрабавалі і спалілі мястэчка, зруйнавалі касцёл. Былі забітыя больш за палову жыхароў Стоўбцаў. Аднак мястэчка хутка аднавілася і ў 1669 годзе атрымала прывілей на правядзенне таргоў і кірмашоў. 14 снежня 1675 года ў мястэчку пад тытулам Святога Казіміра кансэкравалі новы мураваны касцёл.

З пачатку XVIII ст. Стоўбцы сталі ўладаннем С. Дэнгофа. У час Паўночнай вайны (1700—1721) мястэчка было моцна разбурана, але зноў хутка аднавілася. У 1728 годзе Стоўбцы перайшлі да Чартарыйскіх і сталі цэнтрам графства. У гэты час тут было 144 двары, царква, касцёл, ратуша, школа і кляштар з шпіталем, карчма, буйная рачная прыстань з 16 складамi. У 1729 годзе мястэчка атрымала Магдэбургскае права.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Стоўбцы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, дзе з 1796 года сталі цэнтрам воласці Мінскага павета. У 1799 годзе на Нёмане збудавалі мост, які злучыў мястэчка з Новым Свержанем і дарогамі на Нясвіж і Мір. У 1822 годзе адкрылася прыходскае вучылішча.

#дразды #стоубцы

🙏🕯️Ближайшие концерты группы Дрозды перенесены из-за теракта в подмосковном ,, КРОКУС СИТИ ХОЛЛ "
Приносим искренние соболезнования семьям всех погибших, желаем скорейшего выздоровления всем пострадавшим...
🇧🇾🤝🇷🇺

😍Вiталiк i Нюрка пра першы пацалуй
#дразды #Вiталiк #Нюра

Сябры, нагадваем, што вы можаце здымаць відэа пра Беларусь з нашымі песнямі, а найлепшыя ролікі будуць выкладзены ў агульны доступ.
Дасылаць сюды:@AlexLip1

#дразды

Дразды- Мае крылы (з новага альбому “Маё дзяцінства”)
#дразды #маекрылы