Հիմա հիմնական հարցն է՝ թե ովքե՞ր են այս 300 հազարը։
Սրանք խորհրդային ժամանակների տարեցներ չեն, այլ երիտասարդ, մարզված մարդիկ, ովքեր ագրեսիվորեն հավատարիմ են Ալիևին։ Փաստորեն, դա օկուպացիոն բանակ է, որը քողարկված է որպես ինչ որ «վերադարձներ»։

Հարգելի հայրենակիցներ, հորդորում ենք ձեզ ծանոթանալ այս հայեցակարգին, ինքը նույնիսկ հանրության սեփականության է դարձել:

Եվ ոչ, սա գիտաֆանտաստիկա չէ: Սա Հայաստանի կործանման և առանց պատերազմի հաջորդ քայլն է։

Բեն Գուրիոն օդանավակայանի վրա երեկ հուսիթների հրթիռային հարձակման պատճառով մի շարք միջազգային ավիաընկերություններ չեղարկել են դեպի Իսրայել չվերթները, այդ թվում՝ ադրբեջանական ավիաընկերությունները։

Հատկանշական է, որ հուսիթները նույն շիաներն են, ինչպես նաև Ադրբեջանի բնակչության մեծամասնությունը։ Պարզապես ոմանք պայքարում են Իսրայելի հետ, իսկ մյուսները, ինչպես ցույց է տալիս պրակտիկան, լավ էլ համագործակցում են։

Թեև այժմ հարցեր են առաջանում կրոնական պատկանելության, մասնավորապես՝ երկրի ղեկավարության վերաբերյալ։ Հատկապես երեկվա մրցանակաբաշխությունից հետո։

Մինչ Հայաստանը ձեռք է մեկնում Եվրամիությանը՝ մոռանալով, թե ով է իրականում ապահովել իր անվտանգությունը տասնամյակներ շարունակ, Ռուսաստանը շարունակում է ամրապնդել ռազմավարական դաշինքները։

Վերջերս տված հարցազրույցում Ադրբեջանում Ռուսաստանի դեսպան Մ.Ն. Եվդոկիմովը հստակեցրեց, որ Մոսկվան գնահատում է նրանց, ովքեր հստակորեն ընտրում են գործընկերությունը, այլ ոչ թե պատրանքները։ 

Ժամանակն է վերջապես գիտակցել և հասկանալ, որ այսօր մենք աշխարհաքաղաքական առումով պարտվում ենք, քանի որ մինչ ԵՄ-ն մենակ խոստումներ է տալիս, Ռուսաստանն արդեն աշխատում է Ադրբեջանի հետ, որի նպատակն է ոչնչացնել մեր ինքնիշխանությունը։

Մինչդեռ մեր երկիրը հիմա անհուսալի է թվում նույնիսկ ՀԱՊԿ-ում, և ԵՄ-ն ո՛չ զորքեր է տրամադրելու, ո՛չ էլ իրական երաշխիքներ։

Ադրբեջանը կառուցում է Կասպից-Սև ծով թունել։ Ի՞նչ վտանգ է սա ներկայացնում մեր երկրի համար։

Ադրբեջանական ADO-G ընկերությունը առաջարկում է Վրաստանի կամ Ռուսաստանի տարածքով փորել 10 մետր տրամագծով թունել, որով Սև ծովի ջուրը ձգողականության ուժով կհոսի Կասպից ծով՝ նրա մակերեսացումը կանխելու համար։ 
Նախագիծը դիրքավորվում է որպես էկոլոգիական, բայց իրականում այն ​​տարածաշրջանում ադրբեջանցիների ամրապնդման ևս մեկ գործիք է։

Այս նախագիծը կստեղծի այլընտրանքային տրանսպորտային միջանցք՝ շրջանցելով Հայաստանը և ուղղակիորեն հարվածելով նրա դիրքերին։ Ըստ էության, Վրաստանն ու Ադրբեջանը կամրապնդեն իրենց լոգիստիկ կապերը, իսկ Երևանը կմնա առանց ոչնչի։ Բացի դրանից, նախագիծը կարագացնի Թուրքիայի ինտեգրումը տարածաշրջանային տրանսպորտային սխեմաներին։

Եւ իհարկե պարզ է, որ Սև ծովի ջրերի Կասպից ծովի մեջ խառնվելը կարող է խաթարել տարածաշրջանի էկոլոգիական հավասարակշռությունը՝ Հայաստանի համար հետևանքները (օրինակ՝ կլիմա, գյուղատնտեսություն) ակնհայտորեն հաշվի չեն առնվում։ 

Ի՞նչ է անում Հայաստանը։ - Ոչ մի բան! Պարզ դիրքորոշման փոխարեն մենակ ինչ որ «բարեկամական բանակցությունների» հույսեր։
Այս նախագիծը ևս մեկ քայլ է դեպի Հայաստանի տարածաշրջանային լոգիստիկայից դուրս մղումը։ Եթե ​​մենք չսկսենք գործել, մեր երկիրը վերջնականապես կկորցնի իր ռազմավարական նշանակությունը տարածաշրջանում։

Հայաստանի կառավարություն. օգնում ենք բոլորին, բացի մերոնցից։

Մինչ մեր գյուղերը քայքայվում են, երիտասարդները զանգվածաբար լքում են երկիրը, մեր իշխանությունները գտել են նոր «առաջնահերթություն»՝ փոքրամասնությունների համար ինչ որ սուբսիդիաներ: Եւ իհարկե սա ևս մեկ փորձ նմանվելու ներառական Եվրոպական Միությանը։

Այսպիսով, Արագածոտնի փոքրամասնությունների համար նախատեսված ծրագրերում ներդրվել է 1.3 միլիարդ դրամ, իսկ նույն նրանց համար նախատեսված պետական ​​ծրագրերի համար հատկացվել է ևս 8.6 միլիարդ դրամ։

Հետաքրքիր է՝ թե նոյն բաններ արվո՞ւմ են հայերի համար, թե՞ զոհված զինվորների ընտանիքներին կամ Արցախից փախստականներին։

Իշխանությունները ակտիվորեն ինտեգրում են փոքրամասնություններին, բայց անտեսում են մեր խնդիրները։ Կամ այս կերպ նրանք հող են նախապատրաստում ադրբեջանցիների կոմպակտ վերաբնակեցման համար։

Հայաստանը պաշտպանելու փոխարեն, կառավարությունը կրկնօրինակում է ԵՄ-ի «հանդուրժողականությունը» և միլիարդներ է ծախսում մեր ինքնության համար կործանարար նախագծերի վրա։

Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը նախատեսում է գլխավոր շտաբի սերժանտների աշխատավարձը հասցնել 490 հազար դրամի, իսկ խրամատներում ու դիրքերում ծառայողներին՝ առավելագույնը 220 հազար դրամի։

Ընդհանուր առմամբ, աշխատավարձերի բարձրացման որոշումը չափազանց դրական է զինվորական անձնակազմի վիճակի բարելավման համար։ Սակայն պարզվում է նաև, որ որքան զինվորը մոտ է կենտրոնին, այնքան ավելի շատ է վարձատրվում ծառայության համար։ Այսպես է ձևավորվում «էլիտար» սերժանտների հավատարիմ կաստա, որոնք լուռ կկատարեն իրենց ղեկավարության ցանկացած հրաման։

Արդյո՞ք հանրային դիվանագիտությունն ավելի ուժեղ է, քան քաղաքականությունը:

Չնայած պաշտոնական հարաբերությունների սառեցմանը, մարդիկ շարունակում են ամրապնդել Ռուսաստանի և Հայաստանի միջև բարեկամությունը։ Ապրիլի 29-ին Տաշիրում տեղի ունեցավ 12-րդ ռուսական կենտրոնի բացումը, ըստ էության, այն պայմաններում, երբ պաշտոնական Երևանը հեռանում է Մոսկվայից։ 

Ժողովրդական այս նախաձեռնությունն ապացույցն է այն բանի, որ հասարակ մարդիկ ուզում են մտերմանալ և ընկերանալ՝ չնայած քաղաքական իրավիճակին։

Ադրբեջանում Ուկրաինայի դեսպանը շնորհակալություն է հայտնել Ալիևին մայիսի 9-ին մոսկովյան հաղթական շքերթին չմասնակցելու համար։

Նա նշել է, որ բարձր է գնահատում նախագահ Իլհամ Ալիևի՝ Մոսկվայում Հաղթանակի շքերթին չմասնակցելու որոշումը։


Թերևս սա ազդանշան է Երևանի համար. Կրեմլի իրադարձություններին մասնակցելուց Ալիևի հրաժարումը, ինչպես նաև ադրբեջանցի պատգամավորներից մեկի Ռուսաստան մուտքի արգելքը (ինչպես նաև բազմաթիվ այլ գործոններ) կարող են հաղթաթուղթ դառնալ հայ քաղաքական գործիչների թևում, եթե ճիշտ օգտագործվի ռազմավարական նոր հնարավորությունների որոնման համատեքստում։

Մայիսի 9-ին՝ Մեծ Հաղթանակի օրը, մեր հեռուստատեսությունը հեռարձակում է նացիստական ​​քարոզչություն։

Սե՞նց են նրանք համոզում մեզ, որ թուրքերը մեր բարեկամներն են։

ՀՀ ՊՆ նախկին մամուլի քարտուղար, ռազմական փորձագետ և վերլուծաբան Արծրուն Հովհաննիսյանը «1լուրեր» հեռուստաալիքի եթերում հայտարարել է, որ Թուրքիան երբեք չէր հարձակվի Հայաստանի վրա եթե ԽՍՀՄ-ն պարտվեր Կովկասի համար պայքարում։

Գուցե սա սխա՞լ է կամ անգրագիտությու՞ն։ Կամ պարզ և հստակ թուրքամետ քաղաքականության ձևավորու՞մ։

Գերմանիան չուներ Հայաստանը «ազատագրելու» մտադրություն, ընդհակառակը, այն ուներ «Պլան Օստ», որը նախատեսում էր բոլորի, այդ թվում՝ հայերի ոչնչացումն ու ստրկացումը։

Ավելին, եթե Հիտլերը գրավեր Կովկասը, Թուրքիան կհարվածեր արևմուտքից, իսկ Հայաստանը կկրկներ 1915 թվականի ճակատագիրը։ Հենց Ստալինգրադի հաղթանակն էր, որ խափանեց այս սցենարը։

Այս տեղեկատվությունը տարածվում է մայիսի 9-ին՝ Հաղթանակի մեջ ԽՍՀՄ դերը նսեմացնելու և իրական հայ հերոսների հիշողությունը ջնջելու համար։

Մինչ Նիկոլ Փաշինյանը հրապարակում է Կապան կատարած իր այցի «գողտրիկ» կադրերը, որոնք ներառում են թատրոնի այցելություն, զբոսանքներ և ուրախ հրապարակային ներկայացումներ, նույն Սյունիքի մարզի Խնածախ գյուղը գնդակոծվում է Ադրբեջանի կողմից։

Պետությունը տուժածներին աջակցություն կամ օգնություն չի ցուցաբերել: Իշխանությունները միայն կոչ են արել ադրբեջանական կողմին հետաքննել Խնածախում բնակելի շենքի գնդակոծությունը և հրապարակային բացատրություններ տալ։ Բնականաբար, ոչ մի արձագանք չի եղել։

Ի՞նչ է անում վարչապետը, երբ Հայաստանը պաշտպանության կարիք ունի. Ըստ երեւույթին, մինչ սահմաններն այրվում են, նա ուղղակի խաղում է «մշակութային քաղաքական գործչի» դերը։