21-րդ դարում անտեղի վիճաբանության օրակարգ են ուզում մտցնեն` «վճռական մենակի հոգեբանությամբ դիմադրե՞լ», թե՞ «հույսը միայն դնել այլոց վրա»:

Գլոբալիզացիայի դարաշրջանում այս հակադրությունը արհեստական է, քանզի մի գործոնը փոխկապակցված է մյուսի հետ: Առանվազն պետք է թուրքական կամ ռուսական գործակալ լինես, որ չդիմադրության և փրկիչների սպասելու կոչեր անես:

Չեմ խոսում այսպես կոչված «արևմտամետների» մասին, քանի որ նրանց մեծ մասը գաղտնի սպասարկում է թուրքական շահերը։

Եթե ​​քրդերը չկռվեին, նրանց չէին աջակցի։ Եթե ​​հրեաները պետություն չկառուցեին ու չկռվեին, ամերիկյան ոչ մի օգնություն նրանց չէր փրկի։ Եթե ​​ուկրաինացիները չկռվեին, պատերազմը 3 տարվա փոխարեն 3 օր կտևեր. Եթե ​​հարավկորեացիներն ու ճապոնացիները չցանկանային ունենալ ժամանակակից և զարգացած պետություն, ԱՄՆ-ը նրանց չէր օգնի։ Եթե ​​մերձբալթյան երկրները չուզենային անկախանալ Ռուսաստանից, Արեւմուտքը նրանց չէր օգնի եւ այլն։

Բայց եթե քրդերը, հրեաները, հարավկորեացիներն ու ճապոնացիները, ինչպես նաև մերձբալթյան երկրները չթակեին արևմտյան դռները, իրենց շահերը լոբբինգ արած չլինեին արևմտյան երկրներում, չցուցաբերեին իրենց իրական, մեր դեպքում` ազգային «արևմտամետությունը» իրենց քաղաքական և պետական արտաքին գործողության ընթացքում, ապա դժվար թե Արևմուտքը ցանկանար նրանց ձեռք մեկնել:

Ռուս-թուրքական գաղութատիրության ճիրաններից փրկվելու համար մեզ արտաքին աջակցություն է պետք։ Պետական ​​մակարդակով պետք է աշխատենք այս ուղղությամբ, բայց եթե երկրի քաղաքական կառավարումը սպասարկում է գաղութարարների շահերը, ապա դրանով պետք է զբաղվեն ընդդիմադիր քաղաքական ուժերը։

Սա չի կոչվում "արտաքին ուժերից անվտանգություն մուրալ", ոչ էլ նշանակում է, որ պետք է հույսը դնել միայն արտաքին գործոնի վրա:

Ազգային ուժը նա է, որ բացի վճռական մենակի հոգեվիճակ փոխանցելուց, անում է նաև արտաքին քաղաքական քայլեր, որոնք միտված են նոր աշխարհաքաղաքական անվտանգային երաշխավորություների ձեռքբերմանը:

2020 թվականի 44-օրյա պատերազմում, 2022 թ.-ի Ջերմուկի և 2023 թ.-ի Արցախի մարտերում մեր բանակի ժամկետային զինծառայողները վճռական մենակի ոգով կռվում էին: Բայց չկար համակարգ, չկար պետություն, չկային դաշնակիցներ: Այդ իսկ պատճառով ունեցանք չարաբաստիկ նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը և 2023 թ.-ի Արցախի ժամանակավոր կուրուստը:

Մի հակադրեք վճռական մենակի հոգեվիճակը և հստակ արտաքին քաղաքական կեցվածքը:

Այո՛, վճռական մենակի հոգեբանությամբ, բայց հստակ արտաքին քաղաքական կեցվածքով:

Այս գլոբալիզացված աշխարհում չի կարելի դուրս գալ աշխարհակարգի փոփոխության աշխարհաքաղաքական տրամաբանությունից և կենտրոնանալ միայն ներքին գործընթացների վրա, միևնույն ժամանակ բոլոր եղած լծակներով պետք է ժողովուրդի դիմադրության ոգին բարձրացնել` պայքարի և դիմադրության կոչերով:

Բայց դրա համար պետք է տիրանալ պետական լծակներին, հակառակ դեպքում այդ բոլոր կոչերն անիմաստ են կամ նվազագույն կամ գրեթե զրոական արդյունավետություն ունեն:

Սամվել Ասլիկյան
ԱԺԲ անդամ

t.me/NatDemAlliance

В 21-м веке пытаются навязать бессмысленный спор: «сопротивляться с решимостью одиночки» или «возлагать надежды только на других».

В эпоху глобализации такое противопоставление является искусственным, поскольку один фактор взаимосвязан с другим. По меньшей мере, нужно быть турецким или российским агентом, чтобы призывать к отказу от сопротивления и выжиданию спасителей.

Я не говорю о так называемых «западниках», так как большинство из них тайно обслуживает турецкие интересы.

Если бы курды не сражались, их бы не поддерживали. Если бы евреи не строили государство и не боролись, никакая американская помощь их бы не спасла. Если бы украинцы не сражались, война длилась бы не три года, а три дня. Если бы южнокорейцы и японцы не стремились к современному и развитому государству, США бы им не помогли. Если бы страны Балтии не хотели независимости от России, Запад бы их не поддержал и так далее.

Но если бы курды, евреи, южнокорейцы, японцы, а также страны Балтии не стучались в двери Запада, не лоббировали свои интересы в западных странах, не проявляли бы свою подлинную, в нашем случае — национальную «западническую» позицию в своей политике и внешних действиях, то Запад вряд ли захотел бы протянуть им руку помощи.

Чтобы спастись из лап русско-турецкого колониализма, нам нужна внешняя поддержка. На государственном уровне мы должны работать в этом направлении, но если политическое управление страны обслуживает интересы колонизаторов, то этим должны заниматься оппозиционные политические силы.

Это не называется «выклянчивать безопасность у внешнихсил» и не означает, что нужно полагаться исключительно на внешний фактор. Национальная сила — это то, что, помимо передачи духа решительного одиночки, делает также внешнеполитические шаги, направленные на приобретение новых геополитических гарантий безопасности.

Во время 44-дневной войны 2020 года, боёв в Джермуке в 2022 году и боёв в Арцахе в 2023 году наши срочные военнослужащие сражались с духом решительного одиночки. Но не было системы, не было государства, не было союзников. Именно поэтому мы получили злополучное заявление 9 ноября и временную потерю Арцаха в 2023 году.

Не противопоставляйте дух решительного одиночки и чёткую внешнеполитическую позицию. Да, с духом решительного одиночки, но с чёткой внешнеполитической позицией. В этом глобализированном мире нельзя выходить из геополитической логики изменения мирового порядка и сосредотачиваться только на внутренних процессах. В то же время нужно всеми доступными рычагами поднимать дух сопротивления народа, призывая к борьбе и сопротивлению.

Но для этого нужно обладать государственными рычагами, иначе все эти призывы бессмысленны или имеют минимальную, практически нулевую эффективность.

Самвел Асликян
Член НДП

Թե ինչ է պատրաստվում ստորագրվել ՀՀ-ը կառավարության հետ և թե ինչ էական հետևանք կարող է այդ նախաձեռնությունը (ակնհայտ է, որ նախաձեռնությունը ԱՄՆ-ից է գալիս) ենթադրել հայության համար դժվար է ասել

Բայց պարզ է մի բան. օբյեկտը չի կարող դառնալ որևէ գերտերության ռազմավարական գործընկեր, հատկապես ԱՄՆ-ի։

Այո, սա շատ կարճաժամկետ հեռանկարում իր մեջ կարող է պարունակել ադրբեջանական ագրեսիայի զսպում։

Բայց Հայաստանը միշտ կլինի կործանման եզրին, քանի դեռ օբյեկտի կարգավիճակ ունի, քանի դեռ Փաշինյանի ռեժիմը ղեկին է, քանի դեռ այս ռեժիմը գաղութային կախվածության մեջ է Ռուսաստանից։

Ի՞նչ ռազմավարական գործընկերության մասին կարող ենք խոսել ԱՄՆ-ի հետ, եթե Հայաստանը ՀԱՊԿ-ի, ԵՏՄ-ի, ԱՊՀ-ի անդամ է, և եթե Հայաստանում կա ռուսական ռազմաբազա, և ամբողջ տնտեսությունն, իրավական և ուժային կառուցները գտնվում են Ռուսաստանի ներքո։

Քանի դեռ Հայաստանը օբյեկտի կարգավիճակում է, նրան նույնիսկ Աստծո հետ ռազմավարական գործընկերությունը չի փրկի: Չնայած այս վիժվածքը սատանայի ծառան է:

* t.me/SamvelAslikyan

Որոշ ոչ մասնագիտական մտքեր Վաշինգտոնում տեղի ունեցածի հետ կապված:

Որպեսզի պետությունն ընդունի արևմտյան արտաքին քաղաքականության վեկտորը, նախ պետք է վերաֆորմատավորի ամբողջ համակարգը, մասնավորապես՝ պետական ​ ինստիտուտները:

Ինչպես մինչև 2018-ի այսպես կոչված «հեղափոխություն», այնպես էլ հետո` հայկական պետականության բոլոր ինստիտուտները տրամաբանորեն համապատասխանում են գաղութային համակարգի կանոններին:

Միապետական ​​և անբաժան իշխանական ճյուղեր, կախյալ և կոռումպացված դատական համակարգ, բռնապետական կանոններին համապատասխան ուժային համակարգ, արտաքին գաղութատերին հանձնված տնտնեսություն և քաղաքական դաշտ, ծախված մամուլ և այդ ամենը օլիգարխիկ կառավարման ներքո:

Ամերիկացիները լավ են հասկանում, որ ՀՀ կառույցները չեն համապատասխանում արեւմտյան չափանիշներին, հասկանում են նաեւ, որ Փաշինյանը պատրաստ չէ դա փոխել։

Դա նաև չի կարող փոխվել մեկ կանոնադրությամբ, և ԱՄՆ-ը դա նույնպես շատ լավ հասկանում է։ Ուշադրություն պետք չի դարձնել նիկոլի դավաճան ռեժիմի հասցեին ամերիկացիների անիմաստ գովեստներին:

Այդ դեպքում ինչի համար են նրամք սա անում ու ինչո՞ւ են գովաբանում նիկոլական ռուս-թուրքական ռեժիմը։

ԱՄՆ - Թուրքիա հարաբերությունների սրման փուլը մոտենում է: ԱՄՆ-ը ստիպում են Հայաստանի իշխանություններին պոկվել Ռուսաստանից: Թուրքիայի լկտիուաթյան աճի ֆոնին և Իսրայելի հետ կապված ԱՄՆ ուրիշ ընտրություն չունեն, քան Հայաստանը կամաց-կամաց դարձնել իրենց հենակետը տարածաշրջանում:

Հայաստանն այստեղ ունի մեծ պոտենցիալ՝ ինչպես ապագայում ԱՄՆ համար հակաթրքական հարտակ դառնալու, այնպես էլ ԱՄՆ-Չինաստաան մրցակցության համատեքստում` կամուրջ դառնալու Հնդկաստանի, Իրանի և Եվրոպայի միջև:

Վրաստանում հնարավոր և սպասվող փոփոխությունների և Իրան-Արևմուտք հարաբերությունների հնարավոր մեղմացման ֆոնին` ԱՄՆ ոտատեղ է անում Հայաստանում:

Ստորագրված կանոնադրությունը չի պարունակում ռազմավարական դաշնակցային հիմքեր։ Ինչպես հասկանում ենք, դա չի հանգեցնի ամերիկյան ժամանակակից զինատեսակների ներհոսքին Հայաստան, առավել ևս կանոնադրությունը չի ենթադրում ամերիկյան ռազմաբազայի տեղադրումը Հայաստանում: Պարզապես Փաշինյանի քարոզչությունն աշխատում է նիկոլի վաթարացող վարկանիշի վրա՝ պատրաստվելով արտահերթ կամ հերթական ընտրություններին։

Այս կանոնադրությունով ԱՄՆ-ը թեթև քայլ է անում և մտնում է Հայաստան՝ Ռուսաստանին դուրս հանելու նպատակով։ Ակնհայտ է, որ հեռացող Բայդենի վարչակազմն այս քայլին գնաց Թրամփի նոր վարչակազմի համաձայնությամբ, քանի որ ԱՄՆ-ում այլ կերպ չեր կարող լինել, և քանի որ հաջորդ շաբաթ Հայաստան կուղարկվի սահմանային անվտանգության հարցերով հատուկ նշանակության խումբ, և դա կլինի այն ժամանակ, երբ ուժի մեջ կմտնի Թրամփի նախագահությունը։

Պարզ է նաև, որ առաջիկա ամիսներին ԱՄՆ-ը փորձելու է զսպել ադրբեջանական ագրեսիան։ Թե որքանով դա կստացվի այսպիսի կանոնադրությունով` ժամանակը ցույց կտա:

Բայց մի բան ավելին քան պարզ է: Այս ամենը զուտ ցավազրկող մետոդներ են և ապագային նիտված ԱՄՆ ռազմավարոււթյուն: Բայց հիվանդը մահանում է և բուժումն այսօր է պետք: Պահանջվում է վիրաբուժական միջամտություն, որպեսզի հեռացնել թշնամական նիկոլական ռեժիմը և հիմնել Արևմտյան ստանդարտների համապատասխանող պետական համակարգ` իր ժողովրդավար ինստիտուտներով, ինչպես նաև` առաջ քաշել ազգային օրակարգ:

* t.me/SamvelAslikyan

Все знают, как я отношусь к Рубену Варданяну, и, тем более, к так называемому военно-политическому руководству Арцаха. Но это абсолютно неважно. После того как я вчера узнал, что ему грозит пожизненное заключение, я испытал очень неприятные чувства.

Если бы в Ереване была национальная и суверенная власть, этот вопрос был бы в топе внешнеполитической повестки Армении. И безусловно, после наших рядовых заключённых в Баку, которые уже четыре года находятся в ужасных условиях и игнорируются официальным Ереваном.

Я очень хочу, чтобы Рубен был освобождён.

Нужно сделать всё возможное, чтобы сначала освободить наших рядовых заключённых в Баку, а потом Варданяна и остальных.

Все вопросы к ним будут решаться уже в Ереване.

Надеюсь, они многое переосмыслили за стенами вражеских тюрем.
Терпения и сил им в логове врага.

* t.me/SamvelAslikyan

Տեսնես, որ հրեանների և թուրքերի միջև բախում լինի, հայերն ու՞մ կաջակցեն: 🙂

Սա որպես հումոր, բայց այդ բախման տեսլականն այդքանն էլ ֆանտաստիկայի ժանրից չի:

Առհասարակ Թուրքիան, ինչպես Ռուսաստանը, արգելակներ չունի իր ծավալապաշտ մղումների մեջ, հատկապես, եթե հաշվի առնենք, որ Թուրքիայի ներքին տնտեսական վիճակը մռայլ է, և հասարակության ուշադրությունը ներքին խնդիրներից շեղելու համար Էրդողանը պետք է դիմի ագրեսիվ արտաքին քաղաքականության։

Օսմանյան կայսրության վերածնման Էրդողանի նվաճումների ճանապարհին կանգնած են, առաջին հերթին, քրդերն ու նրանց ռազմական ուժերը Սիրիայում: Սիրիական քրդական խմբավորումների զինաթափումը կնշանակի ուղղակի սպառնալիք Իսրայելին` ըստ Օսմանյան կայսրության վերականգնման թուրքական ճանապարհային քարտեզի:

Հրեաները հայեր չեն, հրեաները սա հասկանում են։

Միանգամայն հնարավոր է, որ 2025-26 թվականներին Իրանում արմատական ​​քաղաքական փոփոխություններ լինեն, և Իրանը ձերբազատվի հակաարևմտյան և հակահրեական սինդրոմներից՝ դառնալով Արևմուտքի գործընկերը։ Այդ դեպքում Թուրքիան կփոխարինի Իրանին՝ որպես սպառնալիք հրեական պետության համար, ինչն, ի դեպ, մատնանշված է իսրայելական պետական ​​վերլուծական կենտրոնների զեկույցներում։

Թուրքիան, խորանալով Սիրիայում, կարող է թակարդի մեջ ընկնել։

Հավելենք նաեւ, որ ԱՄՆ պետքարտուղարի պաշտոնում Թրամփի առաջատար թեկնածու Մարկո Ռուբիոն պատասխանել է այն հարցին, թե արդյո՞ք սատարում է Սիրիայում քրդական SDF ուժերին ամերիկյան աջակցության շարունակականությանը։ Նա ասել է` «Այո, միանգամայն... Գործընկերներին մերժելը հետեւանքներ է ունենում»։

Հակամարտությունը մեծ կորուստներ կբերի նաև Ադրբեջանին։ Անդրկովկասի թաթարները կկորցնեն միանգամից երկու դաշնակից։

Չգիտեմ՝ ինչ կլինի։ Բայց եթե ես լինեի այն հայերի տեղը, ովքեր համառորեն հերքում են Իսրայելի և Թուրքիայի միջև ռազմական հակամարտության սցենարը` ևս մեկ անգամ կմտածեի:

Իսկ ինչ վերաբերվում է այդ բախման ելքին, ապա ես կասկած չունեմ հրեաների հաջողության վրա այս հնարավոր բախման մեջ։

Հարկ է նաև հիշել, որ ԱՄՆ-ն և Ֆրանսիան ուժեղացնում են Հունաստանն ու Կիպրոսը։ Պարզ է, չէ՞, թե՛ ո՞ւմ դեմ են նրանք դա անում։

Մեր համար ամենացավոտ խնդիրն այն է, թե ինչ վիճակին կլինի Հայաստանն այդ ժամանակ. դա կլնի թշնամի նիկոլի օրոք թե՞ նորմալ ազգային իշխանություն կունենանք: Կունենանք ձեռքբերումների հնարավորություն, թե՞ մեր հաշվին էլի կշահեն այլլոք:

Հ.Գ. «Թուրքերն ու հրեանները միշտ իրար հետ լեզու կգտնեն, միամիտ մի եղիր»` այսպիսի քոմենթներ չգրեք: Պետք է պատրաստ լինել բոլոր սցենարներին և չտառապել հակահրեական համախտանիշով։ 🙂

* t.me/SamvelAslikyan

Այսօր «հրավիրվել էի» Քննչական Կոմիտե։ Նիկոլական ռեժիմը հիշել է, որ ապրիլի քսանչորսին մի խումբ անձինք Ծիծեռնակաբերդում վանկարկել են «նիկոլ դավաճան», « նիկոլ ցեղասպան» և հարուցել է քրեական գործ։ Ռեժիմը, հասկանալով, որ Բևեռը միակ ընդիմադիր ուժն է, հերթական շինծու քաղաքական գործն է հարուցում ԱԺԲ֊ի աջակիցների նկատմամբ։

Նիկոլ Փաշինյանը հանդիսանում է դավաճան և հողատու և յուրաքանչյուր քաղաքացի իրավունք ունի իր այդ կարծիքը ազատորեն արտահայտելու։

Գևորգ Սաֆարյան
ԱԺԲ անդամ

Շատ էի մտածում գրեմ սա թե՞ ոչ, բայց չեղավ լռել:

Ուզում եմ հստակ ևս մեկ անգամ նշեմ: Օր առաջ պետք է ազատվեն Բաքվի ԲՈԼՈՐ գերիները: Հայ մարդը թշնամու որջում` բոլորիս համար է բիծ: Սա թող բոլորը հստակ ֆիքսեն: Բոլորը շատ շուտ պետք է գան Երևան:

Բայց, մի բան կա, որ պետք է գրեմ: Ատելության խոսքը մեկնաբանություներումս չտարածեք: Ո՛ւ Ավելի լավ է չլինի որևէ մեկնաբանություն այս գրառման ներքո: Ուղղակի անձնական խնդրանք:

Մխիթար Ավետիսյանը ինսուլտից հետո նստած է Երևանի բանտում, ծանր ախտորոշմամբ Երևանի բանտում է նաև Վարուժան Ավետիսյանը, ով Վարդանյանների ու Բակոնների քաղաքակրթական դասեր կարող է տալ։ Երիտասարդ Սմբատ Բարսեղյանն արդեն 8 տարի է՝ բանտում է։ Պավլիկը նույնպես առողջական խնդիրններով նույնպես այնտեղ է, ինչպես մյուս տղաները։

Ես հասկանում եմ, որ Երևանը Բաքուն չէ, բայց այս տղաներն էլ կոլաբորացիոներ չեն։ Իսկ նիկոլի ռեժիմը շատ չէ տարբերվում Բաքվի ռեժիմից: Նույն հակամարդկային համակարգն է: Իսկ նիկոլը` նույն ալիևի ծառան է: Բայց ժողովուրդը չի հիշում Վարուժանին, Մխիթարին, Սմբատին, Պավլիկին, Գագիկին, Էդվարդին, Սեդրակին, Արեգին և այլոց։ Նրանց հիշում ենք միայն մենք՝ նրանց համախոհները։ Մի մոռացեք, որ հենց Բաքվում նստած կոլաբորացիոներն են կազմակերպել Բերձորի մատույցներում տղաների ջարդը, երբ տղաները գնացել էին զգուշացնեն գալիք վտանգների մասին։ Ու հենց այս տղաներն էին, որ ապստամբեցին այդ և այլ կոլաբորացիոների դեմ։

Տհաճ և տխուր են ձեր երկակի ստանդարտները:

Վստահ եմ, եթե Մխիթարը ու Վարուժանը Բաքվում նստածների պես իշխանություն ունենային, նրանց համար էլ դուք օրեկան 10 գրառում կգրեիք:

Վստահ եմ, եթե հենց Մխիթարը ու Վարուժանը Բաքվում նստած լինեին, շատերդ նրանց մասին չէիք հիշի, ինչպես չեն հիշում Բաքվում բանտարկված մյուս անպաշտոն գերիներին:

Հ.Գ. Սա չեմ գրում որպես տղանների գաղափարակից և ընկեր: Սա գրում եմ որպես հայ մարդ, քաղաքական մտքի տեր հայ մարդ:

* t.me/SamvelAslikyan

Աննա Հաքոբյանին փոխանցեք, որ իր ամուսինն իսկապես դավաճան, ցեղասպան և թշնամի է:

Դավաճան է, քանի որ ՀՀ Սահմանադրությամբ Հայաստանի Հանրապետության տարածքները, այդ թվում՝ Արցախի մարզը, հայտարարել է թշնամի պետության մաս։

Ցեղասպան է, քանի որ լինելով ՀՀ գերագույն գլխավոր հրամանատար՝ չի ապահովել անվտանգությունը և անպաշտպան է թողել Արցախի մարզում բնակվող ՀՀ քաղաքացիներին, ինչի արդյունքում այդ քաղաքացիները ենթարկվել են ցեղասպանությանը:

Թշնամի է, քանի որ սպասարկում է Ադրբեջանի և Թուրքիայի շահերը, որոնք Հայաստանի Հանրապետության թշնամի պետություններ են։

Աննա, ամուսինդ դավաճան, ցեղասպան և թշնամի է

* t.me/SamvelAslikyan

«...-Գարուն ա, ձուն ա արել…
Գարուն էր: Ամառ եկավ,
Ձագ հանեց ձորում կաքավ,
Իսկ հայրը զրկվեց ձագից,
Իր պոռթկան թոնրի տաքից,
Իր մորից, հորից, յարից,
Իր բնից ու աշխարհից.
-Գարուն ա, ձուն ա արել…
…Ա՛խ, ինչպե՞ս, ո՞նց մոռանալ
Արհավիրքն այն օրերի.
-Աշխարհում ով մոռանա,
Ջուխտ աչքով թող քոռանա...»

Պարույր Սևակ

🔗 https://youtu.be/j9_zj2fFM4c

* t.me/SamvelAslikyan

День той армии, которая наблюдала через бинокли за геноцидом в Арцахе и изгнанием армян оттуда, для меня не является праздником.

В следующем году давайте сделаем этот день праздником возрожденной армии.

* t.me/SamvelAslikyan

10 տարի առաջ՝ հունվարի 31-ին, բերձորյան ջարդով սկսվեց Բերձորի ճանապարհի շրջափակումը։

Նույն տեսակն էին փակողները, 2015 թվականին, ինչ 2022 թվականին ադրբեջանցիները։

Եվ այո, 10 տարի առաջ՝ հունվարի 31-ին, բերձորյան ջարդով գետնի վրա սկսվեց Արցախի հանձման գործընթացը։

Բոլոր նրանք, ովքեր այդ օրերին մեղադրում էին Հիմնադիր խորհրդարանին՝ ասելով, թե այդ խաղաղ ավտոերթը սադրանք է, Արցախը առանձին երկիր է, երթի մասնակիցները վտանգում են Արցախը, կամ կիսատ-պռատ, մեղմ գնահատականներ էին տալիս և այլն, և այլն, իրենց մեղավորության բաժինն ունեն Արցախի անկման մեջ։

Համակարգը նույնն է. նույն լևոնը, ռոբերտը, սերժը, նիկոլը։ նիկոլը նախորդ երեքի մեկտեղման վատագույն տեսակն է պարզապես։ Համակարգ, որն ստեղծված էր Արցախը հանձնելու և հայկական պետությունը լուծարելու համար։

Նրանք, ովքեր այսօր ողբում են բակո սահակյանների, դավիթ բաբայանների, արայիկ հարությունյանների և այլոց համար, պետք է հասկանան, որ հենց նրանք են Արցախի հանձման գործընթացի հիմքը դրել՝ կազմակերպելով այդ ջարդը, հեռացնելով Արցախը Հայաստանից։

Այդ օրերին լյուստրացիա տեղի ունեցավ։ Ցավոք, շատ քչերը քաղաքական հասունություն ցույց տվեցին և շատերը տրվեցին համակարգի՝ Արցախը Հայաստանից պոկող քարոզչությանը, ինչի հետևանքով մենք ժամանակավորապես կորցրինք Արցախը։

Համակարգը պետք է փոխվի, ոչ թե անձինք։ Բազմագլուխ դևի մեկ գլուխը պոկելով՝ մյուսը նրան կփոխարինի։ Դևին պետք է սպանել։

Եթե հիմա էլ ավտոերթով գնանք Սյունիք՝ մեր ժողովրդին փոխանցելու, որ Սյունիքն ուզում են պոկել, ի՞նչ կանի համակարգը։ Մտածենք այս մասին։

* t.me/SamvelAslikyan

«Ավելի սարսափելի ողբերգություն է, որ հայ հասարակության մեծ մասի համար Արցախի կորուստը չի ընկալվում` որպես ողբերգություն». Սամվել Ասլիկյան

🔗 https://mamul.am/am/news/316270

* t.me/SamvelAslikyan

❗️Февральское восстание. 104-летие. 18 февраля – национальный праздник

«...18 февраля под предводительством Куро Тарханяна и Башгярнеци Мартироса повстанцы вошли в Ереван, где был создан «Комитет спасения Отечества» под председательством бывшего премьер-министра Симона Врацяна. За несколько часов до того, как повстанцы освободили Ереван, большевики перед уходом зарубили сотни армянских военнопленных, в том числе героев Сардарапата.

Руками турецких палачей заключенные были казнены в ереванской тюрьме. Героев обезглавили топорами самым жестоким образом: к колонии подогнали грузовики и включили двигатели, чтобы заглушить крики обезглавливаемых.

Небольшое количество переживших геноцид армян, несмотря на свой мятежный дух и большую любовь к независимой государственности, не выдержало натиска большевистской армии, которая за 42 дня сумела реорганизоваться и пополниться, и Армения снова была захвачена;

2 апреля власть большевиков была восстановлена. Реорганизованная Красная Армия сломила сопротивление армянских войск…».

Читать полную статью (от 2024 г.) на сайте Step1.am...

* t.me/SamvelAslikyan

Ազատության և ինքնիշխանության ճանապարհը ապստամբությունն է. Սամվել Ասլիկյան

🔗 https://m.youtube.com/watch?v=XBv1vfzUDhY

* t.me/SamvelAslikyan

В Сирии происходит геноцид. Латакия находится в 700 км от Еревана.

Нужно выходить из синдрома ложного пацифизма и одержимости «эпохой мира», чтобы понять, что Ереван может стать Латакией. Даже не Арцахом, а именно Латакией.

Этого выродка (никола) нужно убрать и создать нормальную национальную власть вне русско-турецких кругов, если не хотите, чтобы Северный проспект Еревана превратился в море крови.

Мир вступил в нестабильную фазу — нет ни международного права, ни законов. Алиев обязательно воспользуется удобным моментом, как бы вы тут ни умоляли о мире.

Нужно готовиться к борьбе всей нацией. Но для этого надо убрать этих турецких прихвостней.

Но, как мы видим, армянское общество этого не хочет и спокойно живёт своей жизнью.

* t.me/SamvelAslikyan

«Հյուսիսային պողոտան կդառնա արյան ծով, եթե թուրքի վաստակներին չհեռացնենք». Սամվել Ասլիկյան

🔗 https://mamul.am/am/news/318271

* t.me/SamvelAslikyan

104-я годовщина Московского договора: политические, интракогнитивные и психологические последствия

Сегодня 104-я годовщина незаконного российско-турецкого договора, после которого буквально через несколько месяцев было принято решение Кавбюро РКП(б) об отчуждении Арцаха от Армении.

Казалосьбы, так называемый договор 104-летней давности и сталинское решение не имеют отношения к сегодняшним событиям в силу срока древности, а потому говорить о них нет смысла.

Однако, это не так. И вот почему.

Сегодня мы будем говорить не столько о политическом или правовом содержании так называемого договора, сколько о психологическом и перцептивном ущербе, который соглашение нанесло людям.

Московское соглашение 16 марта 1921 года и последовавшее за ним сталинское решение стали красной меткой подавления идентичности и достоинства армян, психологического порабощения и политического уничтожения армянской идентичности.

Мы по сей день ощущаем политико-правовые, а также психологические последствия договора 1921 года и вытекающего из него сталинистского решения, на своем искалеченном политическом восприятии и утерянной субъектности национального государства.

В 1994 году мы освободили Арцах, который является неотъемлемой частью Республики Армения. Однако, основываясь на сталинском решении, вытекающем из российско-турецкого Московского договора, согласно которому Арцах является частью Азербайджана, мы предпочли эту нелегитимную реальность. Вместо того, чтобы принять правовое и политическое наследие Первой Армянской Республики, мы признали антиправный пакет документов Ленина-Ататюрка и Сталина, оторвавший Арцах от Армении, мы приняли ложный тезис о независимом Арцахе, тем самым де-факто признав освобожденный Арцах частью Азербайджана и де-юре признав незаконные советские границы Армении. В результате в 2020-23 гг. мы потеряли Арцах.

Антигосударственное шоу продолжался даже после 44-дневной войны. Мы не осознаем, что арцахского вопроса как такового не существует, есть армянский вопрос, частью которого является арцахский. Арцахский подвопрос может быть решен только в контексте территориальной целостности Республики Армения.

От годами пропагандируемой линии «Независимый Арцах» до «Арцах — это Азербайджан» Никола Пашиняна — полшага. Оба тезиса вписываются в логику пакта «Ленин-Кемаль». Если ни одна страна, включая Армению, не признала независимость Арцаха, то что тогда? Арцах, по мнению тех, кто требует «независимости Арцаха», является частью независимого государственного образования, признанного в мире, то есть частью Азербайджана. Никол, в отличие от предыдущих скрытых предателей, является открытым предателем. Он открыто заявляет: «Арцах — это Азербайджан». Никол — самый яркий представитель пакта «Ленин-Кемаль».

Читать дальше…

↑ Подводя итог вышесказанному, должен отметить, что Московский договор 16 марта 1921 года и последовавшее за ним сталинское решение отдалили от нас Арцах и другие армянские территории в нашем сознании и превратили его в пленника этого незаконного договора.

Еще одним психологическим ущербом пакта Ленина-Кемаля является объективное мировоззрение армян. Догматы, оставшиеся от советской лжеисториографии, а точнее, отказ даже рассматривать альтернативу русским и туркам, откуда и происходит известное выражение «не будь русских, турки давно бы на съели», а также «если бы Красная Армия не вошла в Армению, и Ленин не подписал договор с Кемалем, турки подвергли бы нас окончательному геноциду», забывая, а точнее, фальсифицируя историю и не упоминая о том, что именно русские вооружили турок и вместе спланировали вторжение и раздел Армении.

Изменение мирового порядка началось с 44-дневного российско-турецкого вторжения в наш регион, а затем продолжилось российской агрессией в отношении Украины.

В ходе крушения старого мирового порядка и строительства нового будут проложены дороги, соединяющие разные части мира, изменены границы, а инновационный мир расширится.

Как мы, армяне, будем позиционировать себя в новом мире, станем ли инновационным суверенным субъектом или останемся в шкуре отсталого объекта? Собираемся ли мы оправдать дух и мечты Нжде и Арама Манукяна или останемся в так называемой русско-турецкой альтернативе 3-й республики с постоянной угрозой превращения в турецкий вилайет? И, наконец, останемся ли мы в незаконных правовых и политических рамках пакта «Ленин-Кемаль» или же раскроем крылья, обретем реальных союзников и напомним о настоящем государственном паспорте и границах Республики Армения, определенных докладом-предложением Лиги Наций и ООН от 24 февраля и решением 28-го президента США Вудро Вильсона.

Только нация, проявляющая субъектность, может иметь суверенное государство и надежных союзников; только защищающийся народ может быть вооружен и иметь военно-политическую поддержку.

Мы разорвем, наконец, этот злосчастный незаконный документ, перевернув позорную страницу порабощения истории, и начнем достойное возвращение суверенного армянского государства и армянского народа.

* t.me/SamvelAslikyan