Forwarded from Верашчака
#ГісторыяБеларусі
Беларусь у складзе Расійскай імперыі.
Русіфікацыя і дэпаланізацыя
Урад Расійскай імперыі не разглядаў беларусаў як самастойны народ, які мог прэтэндаваць на ўласную этнапалітычную адметнасць. Адсутнасць уласнай неспаланізаванай эліты ўспрымалася як сведчанне неразвітасці высокай культуры і мовы, з якімі патрэбна было лічыцца.
Кірунак урадавай палітыкі наклаў адбітак на погляд на беларусаў, як на "рускіх", які панаваў сярод расійскіх эліт.
Тым не менш у канцы XVIII - пачатку XIX ст. расійскія ўлады дастаткова лаяльна паставіліся да ўзмацнення польскага грамадска-культурнага руху на беларускіх землях. Створаны ў 1803 годзе Віленскі ўніверсітэт у хуткім часе стаў польскім па сваім духу. Адначасова ён славіўся сваёй прафесурай і выпускнікамі, быў цэнтрам навуковай і грамадскай думкі.
Але пасля паўстання 1830 - 1831 г.г. Віленскі ўніверсітэт быў закрыты і былі зроблены пэўныя крокі да абмежавання польскага і пашырэння расійскага ўплыву. Да 1840 г. было канчаткова спынена дзеянне Статута ВКЛ на тэрыторыі Беларусі і ўведзена расійскае заканадаўства.
У 1831 годзе расійскі ўрад узмацніў працэс "разбору шляхты".
У завершаным выглядзе палітыка русіфікацыі аформілася пасля паўстання 1863 - 1864 г.г., якое стала важным этапам у эвалюцыі ўрадавай палітыкі на тэрыторыі Беларусі, фарміраванні грамадска-палітычнай думкі і руху. Пасля падаўлення паўстання становіцца менш адчувальным уплыў польскага асяроддзя. Барацьба за нацыянальнае вызваленне адкладавалася на перспектыву. Расійскія ўрадавыя колы і грамадская думка ў гэты час схілілася да канцэпцыі агульнай нацыі, у склад якой уключылі велікаросаў, маларосаў і беларусаў.
Пасля паўстання 1863 - 1864 г.г. беларускія і літоўскія губерніі разглядаліся расійскім урадам як рэгіён, дзе адбывалася найбольш жорсткае супрацьстаянне польскім уплывам. Русіфікатарскі курс тут некалькі адрозніваўся ад этнічна польскіх зямель.
Расійскія чыноўнікі пры рэалізацыі мерапрыемстваў па ўмацаванні імперскіх пазіцый у Царстве Польскім не ставілі задачу знішчэння польскай мовы і культуры.
На тэрыторыі заходніх губерняў сітуацыя выглядала некалькі інакш. Урадавыя колы ў сваім змаганні супраць польскага ўплыву разлічвалі на падтрымку беларускага праваслаўнага сялянства.
Беларусь у складзе Расійскай імперыі.
Русіфікацыя і дэпаланізацыя
Урад Расійскай імперыі не разглядаў беларусаў як самастойны народ, які мог прэтэндаваць на ўласную этнапалітычную адметнасць. Адсутнасць уласнай неспаланізаванай эліты ўспрымалася як сведчанне неразвітасці высокай культуры і мовы, з якімі патрэбна было лічыцца.
Кірунак урадавай палітыкі наклаў адбітак на погляд на беларусаў, як на "рускіх", які панаваў сярод расійскіх эліт.
Тым не менш у канцы XVIII - пачатку XIX ст. расійскія ўлады дастаткова лаяльна паставіліся да ўзмацнення польскага грамадска-культурнага руху на беларускіх землях. Створаны ў 1803 годзе Віленскі ўніверсітэт у хуткім часе стаў польскім па сваім духу. Адначасова ён славіўся сваёй прафесурай і выпускнікамі, быў цэнтрам навуковай і грамадскай думкі.
Але пасля паўстання 1830 - 1831 г.г. Віленскі ўніверсітэт быў закрыты і былі зроблены пэўныя крокі да абмежавання польскага і пашырэння расійскага ўплыву. Да 1840 г. было канчаткова спынена дзеянне Статута ВКЛ на тэрыторыі Беларусі і ўведзена расійскае заканадаўства.
У 1831 годзе расійскі ўрад узмацніў працэс "разбору шляхты".
У завершаным выглядзе палітыка русіфікацыі аформілася пасля паўстання 1863 - 1864 г.г., якое стала важным этапам у эвалюцыі ўрадавай палітыкі на тэрыторыі Беларусі, фарміраванні грамадска-палітычнай думкі і руху. Пасля падаўлення паўстання становіцца менш адчувальным уплыў польскага асяроддзя. Барацьба за нацыянальнае вызваленне адкладавалася на перспектыву. Расійскія ўрадавыя колы і грамадская думка ў гэты час схілілася да канцэпцыі агульнай нацыі, у склад якой уключылі велікаросаў, маларосаў і беларусаў.
Пасля паўстання 1863 - 1864 г.г. беларускія і літоўскія губерніі разглядаліся расійскім урадам як рэгіён, дзе адбывалася найбольш жорсткае супрацьстаянне польскім уплывам. Русіфікатарскі курс тут некалькі адрозніваўся ад этнічна польскіх зямель.
Расійскія чыноўнікі пры рэалізацыі мерапрыемстваў па ўмацаванні імперскіх пазіцый у Царстве Польскім не ставілі задачу знішчэння польскай мовы і культуры.
На тэрыторыі заходніх губерняў сітуацыя выглядала некалькі інакш. Урадавыя колы ў сваім змаганні супраць польскага ўплыву разлічвалі на падтрымку беларускага праваслаўнага сялянства.
👍2
Forwarded from #МЫБеларусь🇧🇾
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
⚡⚡⚡Виталий Леонович о своём опыте регистрации в качестве кандидата в депутаты.
🔥А также напутствие будущим депутатам от Виталия:
"Не совершайте ошибки, которые совершили депутаты в 2020-м году. Вы — избранники народа! Будьте со своим народом. Вы несёте интересы народа и, если вы будете работать с народом, 20-й год у нас больше никогда не повторится.
Работайте на созидание и благо нашего народа и государства!"
🔥А также напутствие будущим депутатам от Виталия:
"Не совершайте ошибки, которые совершили депутаты в 2020-м году. Вы — избранники народа! Будьте со своим народом. Вы несёте интересы народа и, если вы будете работать с народом, 20-й год у нас больше никогда не повторится.
Работайте на созидание и благо нашего народа и государства!"
Forwarded from Китайская угроза
Транснациональные компании уходят из Китая не выдерживая конкуренции с китайскими компаниями.
Цзян Сяоцзюань - профессор Китайской академии общественных наук.
Отечественная промышленность развивается настолько быстро, что многим транснациональным компаниям очень сложно конкурировать с нашими ведущими компаниями в Китае.
На самом деле эта тенденция началась не сегодня. Компании по производству бытовой техники из США и Японии уходили из Китая одна за другой, равно как и производители в области машиностроения и коммуникационного оборудования.
В настоящее время для транснациональных компаний является нормой быть двуличными: они приезжают в Китай, чтобы сотрудничать с нами и получать выгоду, но они также надеются, что мы не будем конкурировать с ними на их внутреннем рынке или рынках третьих стран.
Китай является крупнейшей экономикой мира и имеет наиболее полную производственную цепочку. Это наше выдающееся преимущество. В 1990 году ВВП Китая составлял всего 2% мирового ВВП. Сейчас он близок к 20%.
Существуют также новые отрасли и новые продукты, в которых у нас есть технологические и ценовые преимущества, такие как электромобили, солнечные модули, литиевые батареи и т. д.
Учитывая нынешнюю международную ситуацию, мы должны активизировать наши усилия, чтобы стать более независимыми и самостоятельными, а также ускорить развитие передовых технологий, в которых отстаем.
🇨🇳 Китайская Угроза
Цзян Сяоцзюань - профессор Китайской академии общественных наук.
Отечественная промышленность развивается настолько быстро, что многим транснациональным компаниям очень сложно конкурировать с нашими ведущими компаниями в Китае.
На самом деле эта тенденция началась не сегодня. Компании по производству бытовой техники из США и Японии уходили из Китая одна за другой, равно как и производители в области машиностроения и коммуникационного оборудования.
В настоящее время для транснациональных компаний является нормой быть двуличными: они приезжают в Китай, чтобы сотрудничать с нами и получать выгоду, но они также надеются, что мы не будем конкурировать с ними на их внутреннем рынке или рынках третьих стран.
Китай является крупнейшей экономикой мира и имеет наиболее полную производственную цепочку. Это наше выдающееся преимущество. В 1990 году ВВП Китая составлял всего 2% мирового ВВП. Сейчас он близок к 20%.
Существуют также новые отрасли и новые продукты, в которых у нас есть технологические и ценовые преимущества, такие как электромобили, солнечные модули, литиевые батареи и т. д.
Учитывая нынешнюю международную ситуацию, мы должны активизировать наши усилия, чтобы стать более независимыми и самостоятельными, а также ускорить развитие передовых технологий, в которых отстаем.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
www.guancha.cn
江小涓：利用全球化新机遇，为稳增长增添新动能
我们还是比较擅长检讨自己的，一有外资走就总觉得我们哪儿没弄好。有时候是很正常的调整。东芝在大连的企业去年12月份撤了，我们就检讨，可是东芝过了几天就在东京股市退市了，这个企业有自己经营中存在的问题。
Forwarded from Left.BY
#международная_панорама #протесты_в_мире
Францию сотрясают протесты фермеров, которые перекрывают трассы, пытаясь устроить продовольственную блокаду французских городов. Но #Франция не была бы Францией, если бы не... любовь.
Ведущая реалити-шоу «L’amour est dans le pré» («Любовь на лугу»), позволяющего фермерам найти свою любовь, выступила в поддержку осаждающих Париж аграриев.
— заявила Карин Ле Маршан, объясняя свое намерение поддержать протестующих.
В минувшие выходные телеведущая запустила у себя в соцсетях операцию «Крестьянские круассаны». Она призвала парижских рестораторов и пекарей пожертвовать еду для фермеров, которые в настоящее время занимают блокпосты на окраинах Парижа. Отозвалось столько желающих, что даже пришлось многим отказать.
Прихватив две сотни круассанов, Карин Ле Маршан на мототакси отправилась на один из блокпостов под Парижем, чтоб передать протестующим фермерам гостинцы и слова поддержки.
Некоторые коллеги ведущей подвергли её позицию резкой критике и назвали лицемерной:
Что касается фермеров, судя по всему, они благосклонно отнеслись к поддержке телеведущей.
Вот так, вот такие протесты, во французском духе... Ах! амур проклятый!
Францию сотрясают протесты фермеров, которые перекрывают трассы, пытаясь устроить продовольственную блокаду французских городов. Но #Франция не была бы Францией, если бы не... любовь.
Ведущая реалити-шоу «L’amour est dans le pré» («Любовь на лугу»), позволяющего фермерам найти свою любовь, выступила в поддержку осаждающих Париж аграриев.
«Невозможно, как я, снимать телешоу, встречаться с фермерами круглый год и спать спокойно. Я тоже потребитель, у меня есть дочь. Я не хочу, чтобы завтра все продукты, которые мы едим, нам поставляли неизвестно откуда»,
— заявила Карин Ле Маршан, объясняя свое намерение поддержать протестующих.
В минувшие выходные телеведущая запустила у себя в соцсетях операцию «Крестьянские круассаны». Она призвала парижских рестораторов и пекарей пожертвовать еду для фермеров, которые в настоящее время занимают блокпосты на окраинах Парижа. Отозвалось столько желающих, что даже пришлось многим отказать.
Прихватив две сотни круассанов, Карин Ле Маршан на мототакси отправилась на один из блокпостов под Парижем, чтоб передать протестующим фермерам гостинцы и слова поддержки.
Некоторые коллеги ведущей подвергли её позицию резкой критике и назвали лицемерной:
«Карин Ле Маршан, великая защитница фермеров, спокойно сидит дома, в своей красивой квартире, и призывает французов потреблять французские продукты. Но она должна кое-что знать: французские продукты очень дорогие».
Что касается фермеров, судя по всему, они благосклонно отнеслись к поддержке телеведущей.
Вот так, вот такие протесты, во французском духе... Ах! амур проклятый!
Telegram
Настоящая Франция
🥐Ведущая реалити-шоу «L’amour est dans le pré» (Любовь на лугу), позволяющего фермерам найти свою любовь, выступила в поддержку осаждающих Париж аграриев.
«Невозможно, как я, снимать телешоу, встречаться с фермерами круглый год и спать спокойно. Я тоже потребитель…
«Невозможно, как я, снимать телешоу, встречаться с фермерами круглый год и спать спокойно. Я тоже потребитель…
Forwarded from Петровский. Власть
🇧🇾 🇷🇺 Исторические памятники во имя союзной памяти
Коллеги подняли вопрос об увековечивании нашей общей союзной памяти. И если в Беларуси уже установлены памятники Александру Невскому, Пушкину, Алексию II и даже доска такому спорному деятелю как Петр Столыпин, то вот в России таких памятников действительно мало.
1⃣ Любителей древности мог бы порадовать памятник матери государей русских Софьи Витовтовны, которая захоронена в Успенском соборе Кремля. Около самого Собора памятник матери Василия Тёмного, пробабки Ивана III мог бы символизировать наши общегосударственные узы.
2⃣ Москва как город стала местом фактического рождения белорусской советской государственности. И в это ложились как самые светлые умы России, так и белорусы, работавшие в этом городе. Здесь работал Белнацком, проживали отцы-основатели БССР Дмитрий Жилунович и Александр Червяков (белорусский староста). Установление им памятников и музеефикация Белнацкома ждут своего времени.
3⃣ Не следует забывать и об общей нашей профессуре. К примеру не хватает памятника профессору ряда московских вузов, специалисту в области белоруссистики и славистики Фёдору Фёдоровичу Туруку, могила которого на Ваганьковском кладбище.
4⃣ В Петербурге могли бы найти свое место памятники Ефиму Карскому и Александру Сержпутовскому, профессорам Ленинградских университетов.
5⃣ Недалеко от Москвы на станции Сходня находился Белорусский штаб партизанского движения. Следовало бы мемореализовать и его. Ведь уже в Беларуси в деревни Чёнки Гомельского района поставлен памятник.
6⃣ Евсей Степанович Канчер, один из организаторов вместе с Лениным и Сталиным Всебелорусского съезда, также достоин памятника. Большую часть жизни он провел в Саратове. Этот город заслуживает памятника Канчеру.
Коллеги подняли вопрос об увековечивании нашей общей союзной памяти. И если в Беларуси уже установлены памятники Александру Невскому, Пушкину, Алексию II и даже доска такому спорному деятелю как Петр Столыпин, то вот в России таких памятников действительно мало.
1⃣ Любителей древности мог бы порадовать памятник матери государей русских Софьи Витовтовны, которая захоронена в Успенском соборе Кремля. Около самого Собора памятник матери Василия Тёмного, пробабки Ивана III мог бы символизировать наши общегосударственные узы.
2⃣ Москва как город стала местом фактического рождения белорусской советской государственности. И в это ложились как самые светлые умы России, так и белорусы, работавшие в этом городе. Здесь работал Белнацком, проживали отцы-основатели БССР Дмитрий Жилунович и Александр Червяков (белорусский староста). Установление им памятников и музеефикация Белнацкома ждут своего времени.
3⃣ Не следует забывать и об общей нашей профессуре. К примеру не хватает памятника профессору ряда московских вузов, специалисту в области белоруссистики и славистики Фёдору Фёдоровичу Туруку, могила которого на Ваганьковском кладбище.
4⃣ В Петербурге могли бы найти свое место памятники Ефиму Карскому и Александру Сержпутовскому, профессорам Ленинградских университетов.
5⃣ Недалеко от Москвы на станции Сходня находился Белорусский штаб партизанского движения. Следовало бы мемореализовать и его. Ведь уже в Беларуси в деревни Чёнки Гомельского района поставлен памятник.
6⃣ Евсей Степанович Канчер, один из организаторов вместе с Лениным и Сталиным Всебелорусского съезда, также достоин памятника. Большую часть жизни он провел в Саратове. Этот город заслуживает памятника Канчеру.
👍3
Forwarded from Верашчака
#ГісторыяБеларусі
Беларусь у складзе Расійскай імперыі.
Пытанне дзяржаўнаўсці ў грамацка-палітычным жыцці Беларусі першай паловы XIX ст.
Ліквідацыя ВКЛ у перыяд падзелаў Рэчы Паспалітай, няўдалая спроба яго аднаўлення ў 1812г., мэтанакіраваная палітыка расійскай улады прывялі да паступовага адмірання ідэі аднаўлення дзяржаўнасці на беларускіх землях у выглядзе Вялікага Княства Літоўскага.
Таму напярэдадні паўстання 1830 - 1831 гг. сярод мясцовых паланізаваных эліт на першы план выйшла імкненне да аднаўлення Рэчы Паспалітай з далучэннем да яе беларуска-літоўскіх губерняў.
Нацыянальны рамантызм і лібералізм складалі аснову светаўспрымання нешматлікіх тайных студэнцкіх і вучнёўскіх арганізацый на тэрыторыі Беларусі ў 30 - 50-я гг. XIX ст. Удзельнікі гэтых гурткоў і арганізацый праяўлялі літвінскі патрыятызм.
Прыкладна ў гэты час з польскамоўнага літаратурнага асяроддзя выдзелілася так званая беларуская школа, творчасць прадстаўнікоў якой была связана з літаратурнай тэматыкай. Погляды і творы прадстаўнікоў гэтага кола далёка не заўсёды мелі выразна акрэслены нацыянальны змест, аднак у будучым яны стварылі адну з асноў нацыянальнай мастацкай культуры, якая служыла даказам патэнцыяльных магчымасцей развіцця беларускай мовы і саміх беларусаў.
Паўстанні 1830 - 1831і 1863 - 1864 гг. з'явіліся вынікам уздыму польскага нацыянальнага руху і не ставілі задач фарміравання беларускай дзяржаўнасці, але яны змянілі на наступныя дзесяцігоддзі ход грамадска-культурных працэсаў.
Істотнае ўзмацненне русіфікацыі пасля падаўлення паўстання 1863 - 1864 гг. на чале з яго кіраўніком К. Каліноўскім стала штуршком для пошукаў самаідэнтыфікацыі сярод інтэлігенцыі Беларусі.
Невыпадковым сярод адукаванага грамадства стаў паступовы заняпад ідэі "літвінскага" патрыятызму і пашырэнне самаўсведамлення беларускай нацыі ў яе сучасным разуменні.
Беларусь у складзе Расійскай імперыі.
Пытанне дзяржаўнаўсці ў грамацка-палітычным жыцці Беларусі першай паловы XIX ст.
Ліквідацыя ВКЛ у перыяд падзелаў Рэчы Паспалітай, няўдалая спроба яго аднаўлення ў 1812г., мэтанакіраваная палітыка расійскай улады прывялі да паступовага адмірання ідэі аднаўлення дзяржаўнасці на беларускіх землях у выглядзе Вялікага Княства Літоўскага.
Таму напярэдадні паўстання 1830 - 1831 гг. сярод мясцовых паланізаваных эліт на першы план выйшла імкненне да аднаўлення Рэчы Паспалітай з далучэннем да яе беларуска-літоўскіх губерняў.
Нацыянальны рамантызм і лібералізм складалі аснову светаўспрымання нешматлікіх тайных студэнцкіх і вучнёўскіх арганізацый на тэрыторыі Беларусі ў 30 - 50-я гг. XIX ст. Удзельнікі гэтых гурткоў і арганізацый праяўлялі літвінскі патрыятызм.
Прыкладна ў гэты час з польскамоўнага літаратурнага асяроддзя выдзелілася так званая беларуская школа, творчасць прадстаўнікоў якой была связана з літаратурнай тэматыкай. Погляды і творы прадстаўнікоў гэтага кола далёка не заўсёды мелі выразна акрэслены нацыянальны змест, аднак у будучым яны стварылі адну з асноў нацыянальнай мастацкай культуры, якая служыла даказам патэнцыяльных магчымасцей развіцця беларускай мовы і саміх беларусаў.
Паўстанні 1830 - 1831і 1863 - 1864 гг. з'явіліся вынікам уздыму польскага нацыянальнага руху і не ставілі задач фарміравання беларускай дзяржаўнасці, але яны змянілі на наступныя дзесяцігоддзі ход грамадска-культурных працэсаў.
Істотнае ўзмацненне русіфікацыі пасля падаўлення паўстання 1863 - 1864 гг. на чале з яго кіраўніком К. Каліноўскім стала штуршком для пошукаў самаідэнтыфікацыі сярод інтэлігенцыі Беларусі.
Невыпадковым сярод адукаванага грамадства стаў паступовы заняпад ідэі "літвінскага" патрыятызму і пашырэнне самаўсведамлення беларускай нацыі ў яе сучасным разуменні.
👍1
Forwarded from Верашчака
#ПобытБеларусі
Традыцыйная духоўная культура беларусаў
Духоўная культура беларусаў да канца ХІХ ст. развівалася пераважна ў аднастайных формах. Найбольш значны ўплыў на развіццё народнай культуры аказвала хрысціянская царква.
Спачатку (XIV—XVI стст.) галоўную ролю ў культуры адыгрывала праваслаўе, а ў XVII—XVIII стст. да яго далучылася ўніяцтва.
Для насельніцтва Беларусі ў цэлым былі характэрныя талерантнасць, павага да звычаяў і традыцый суседзяў.
Разам з тым мелі месца забабоны, вера ў вядзьмарства, пэўны этнацэнтрызм (перабольшванне ролі ўласнай культуры і недаацэнка культуры іншых народаў).
Таксама не трэба забываць, што ў эпоху феадалізму духоўная культура сялянства развівалася па-за межамі пісьмовай традыцыі, і гэта ў істотнай ступені вызначала многія яе рысы.
Традыцыйная духоўная культура беларусаў
Духоўная культура беларусаў да канца ХІХ ст. развівалася пераважна ў аднастайных формах. Найбольш значны ўплыў на развіццё народнай культуры аказвала хрысціянская царква.
Спачатку (XIV—XVI стст.) галоўную ролю ў культуры адыгрывала праваслаўе, а ў XVII—XVIII стст. да яго далучылася ўніяцтва.
Для насельніцтва Беларусі ў цэлым былі характэрныя талерантнасць, павага да звычаяў і традыцый суседзяў.
Разам з тым мелі месца забабоны, вера ў вядзьмарства, пэўны этнацэнтрызм (перабольшванне ролі ўласнай культуры і недаацэнка культуры іншых народаў).
Таксама не трэба забываць, што ў эпоху феадалізму духоўная культура сялянства развівалася па-за межамі пісьмовай традыцыі, і гэта ў істотнай ступені вызначала многія яе рысы.
Forwarded from #МЫБеларусь🇧🇾
Яўген Пуставой:
"Мір расслабляе. Але, каб яго захаваць, трэба памятаць цану, якую заплацілі ўсяго два пакаленні назад. Калі мы навучымся сябе паважаць? А ці ўпэўненыя мы ў тым, што кожны юны беларус ведае пра Хатынь? А ці шмат дарослых беларусаў бачылі ў новым музеі калыску, унутры якой — макет Хатыні?... Добра, а ці многія назавуць спаленую беларускую вёску, дзе знішчылі людзей у 12 разоў больш, чым у Хатыні? ...Ала ў Светлагорскім раёне. Тут нацысты па-зверску забілі 1758 чалавек, амаль тысяча з якіх — дзеці."
https://telegra.ph/Dajscі-da-buduchynі-01-31
"Мір расслабляе. Але, каб яго захаваць, трэба памятаць цану, якую заплацілі ўсяго два пакаленні назад. Калі мы навучымся сябе паважаць? А ці ўпэўненыя мы ў тым, што кожны юны беларус ведае пра Хатынь? А ці шмат дарослых беларусаў бачылі ў новым музеі калыску, унутры якой — макет Хатыні?... Добра, а ці многія назавуць спаленую беларускую вёску, дзе знішчылі людзей у 12 разоў больш, чым у Хатыні? ...Ала ў Светлагорскім раёне. Тут нацысты па-зверску забілі 1758 чалавек, амаль тысяча з якіх — дзеці."
https://telegra.ph/Dajscі-da-buduchynі-01-31
Telegraph
Дайсці да будучыні
«Вы бачылі лес, дзе прагал скразны? Скажыце, вы бачылі бор той, дзе кожнай другой няма сасны ці сама меней — чацвёртай? Тое ж было і з народам маім. Сякера ваеннай навалы прайшлася бязлітасна па ім, і — прагалы, прагалы...» Памятаеце, як вобразна Анатоль…
Forwarded from ЛНО🌍 ЛЮБИМУЮ НЕ ОТДАДИМ
Forwarded from Чырвоны Дудар
Рисунок на бархатном чехле для подушки с изображением логотипа Интернационального союза моряков. Этот предмет был подарен советской стороне коммунистом Вальтером Могком (Эрфурт) после Второй мировой войны в знак благодарности за освобождение от фашизма
Forwarded from Left.BY
По поводу того продолжающегося «срача», что дескать Ленин и вообще большевики «атомную бомбу подложили под СССР» в виде национально-государственных образований (союзных республик, сиречь), в котором так преуспели наши российские коллеги (хорошо хоть – что они нам не товарищи!), вот что пишет наш коллега американский:
– Франсин ХИРШ, доктор истории, профессор исторического факультета Университета Висконсина в Мэдисоне.
Источник цитаты – Monocle.ru
«То, что большевики смогли к 1922 году вновь объединить разобщенные части бывшей империи в единое советское государство, было само по себе примечательно. Отчасти это стало результатом военных побед Красной армии. Но было верно и обратное: искусная политика большевиков в национальном вопросе помогла им выстроить альянсы с некоммунистами и выиграть Гражданскую войну. Царский режим, Временное правительство и белые пытались игнорировать национальную идею, а большевики интегрировали ее в свою идеологию и свое представление о Советском социалистическом государстве... За годы Гражданской войны национальная идея стала неотъемлемой частью физического и концептуального устройства Советской России. Большевики держались принципа национально-территориальной автономии, а администраторы и этнографы считали размежевание границ по этническим линиям средством интеграции нерусских территорий в Советское государство. В этот период Наркомнац курировал учреждение множества этно-территориальных единиц внутри РСФСР: автономных социалистических советских республик, таких как Башкирская АССР, автономных национальных областей, таких как Чувашская АО, и национальных коммун»,
– Франсин ХИРШ, доктор истории, профессор исторического факультета Университета Висконсина в Мэдисоне.
Источник цитаты – Monocle.ru
Wikipedia
Хирш, Франсин
Франсин Хирш (англ. Francine Hirsch; род. 28 июня 1967) — американский историк, специализирующийся на истории Европы, СССР и России; доцент исторического факультета в Бингемтонском университете в 1999—2000 годах; профессор исторического факультета Университета…
Forwarded from Верашчака
Цішка Гартны, сапр.: Зміцер (Змітро) Хведаравіч Жылуновіч (4 кастрычніка 1887, м. Капыль, Слуцкага павета Мінскай губерні, цяпер Капыльскі раён Мінскай вобласці — 11 красавіка 1937, Магілёў) — беларускі пісьменнік, паэт і перакладчык, грамадскі і дзяржаўны дзеяч. Акадэмік АН БССР (1928)
Forwarded from Верашчака
Ад рэвалюцыянера да галавы ўрада
Вясной 1906-га Дзмітрый Жылуновіч стаў сябраваць з мясцовай ячэйкай РСДРП ды прымаў удзел у рэвалюцыйным руху, удзельнічаў у выданні журналаў РСДРП, напісаных ад рукі.
Адметны факт, што адбіўся на яго лёсе як грамадскага дзеяча і паэта: першы друкаваны верш "Бяздольны", які пабачыў свет ў 1908 годзе ў газеце "Наша Ніва", пацягнуў за сабой шматлікія разважанні і думкі грамадзянскай накіраванасці, што ўвасобіліся ў далейшых творах. На гэткай эмацыянальнай юнацкай хвалі на кніжных паліцах з’яўляецца першы зборнік паэта, а Беларусь урэшце знаёміцца з постаццю новага творцы – Цішкай Гартным.
Праз год – у 1914-м – Гартны пачынае карпатлівую працу над раманам "Сок цаліны", якому было наканавана стаць першым творам у беларускай літаратуры з новым для таго часу героем – завадскім працаўніком, які змагаецца за лепшую будучыню.
Здабыткі Кастрычніцкай рэвалюцыі Цішка Гартны прыняў з усёй грамадзянскай адказнасцю і рашучасцю. У хуткім часе, знайшоўшы падтрымку ў Леніна і Сталіна, Жылуновіч становіцца ля вытокаў стварэння савецкай беларускай дзяржаўнасці.
У пачатку 1919 года, калі была абвешчана Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусь, Дзмітрый Жылуновіч прызначаецца старшынёй Часовага рабоча-сялянскага ўрада.
Асвета. Арышт. Вечнасць.
Пасля часовага палітычнага ўзлёту Жылуновіч больш часу стараецца аддаваць творчай працы. 20-я – 30-я гады – вельмі насычаны перыяд яго жыцця, што звязана, перш за ўсё, з яго пасадамі ў тагачасных СМІ: у 1920 годзе Цішка Гартны працаваў галоўным рэдактарам газеты "Работніцка-сялянская Беларусь" і рэдактарам выдання "Савецкая Беларусь", у 1922 – рэдактарам у часопісе "Полымя".
У гэты ж час Дзмітрый Жылуновіч не пакідае грамадскай асветніцкай і дзяржаўнай працы. Ён узначальвае Дзяржвыдавецтва БССР і Цэнтральны архіў рэспублікі, працуе намеснікам народнага камісара асветы, а таксама займае пасаду старшыні Галоўмастацтва.
Пазней уваходзіў Жылуновіч і ў прэзідыум Інстытута беларускай культуры (Інбелкульта), ды неўзабаве стаў акадэмікам АН БССР, дзе працаваў у інстытуце гісторыі і кіраваў акадэмічным выдавецтвам. Да 1931 года таксама ўваходзіў у ЦВК рэспублікі.
Цішка Гартны меў моцнае памкненне аб’яднаць беларусаў, якіх падзеі некалькіх дзесяцігоддзяў раскідалі па розных краінах. З гэтай нагоды ён не аднойчы наведваў Берлін, а ў 1927 годзе здзейсніў вялікую вандроўку ў Еўропу разам з Янкам Купалам, Міхасём Чаротам і Міхасём Зарэцкім. У тым жа годзе было жаданне арганізаваць Усебеларускую федэрацыю пісьменнікаў і паэтаў, але паўсталі пэўныя перашкоды з боку літаб’яднання "Маладняк".
Пачатак 30-х Гартны сустрэў аповесцю "Зялёны шум" і раманам "Перагуды", прысвяціўшы іх новаму сялянскаму будаўніцтву.
Аднак у 1931 годзе Жылуновіча раптоўна выключаюць з ВКП(б) з фармуліроўкай "за сувязь з… нацдэмаўскімі і фашысцкімі элементамі".
Неверагодна, але грамадская дзейнасць паэта была неадназначна ўспрынята саратнікамі па партыі. І гэта нягледзячы на тое, што Цішка Гартны амаль адзін з першых літаратараў у Беларусі, хто выступіў з апавяданнямі на антыфашысцкую тэматыку.
Яшчэ праз пяць гадоў паэта арыштоўваюць.
У выніку такіх падзей Жылуновіч пападае з-пад арышта ў псіхіятрычную бальніцу і ў 1937 годзе, па адной з версій, здзяйсняе самагубства.
Рэабілітаваны паэт быў двойчы:
у грамадзянска-прававых адносінах у 1955 годзе,
цалкам – толькі ў 1987-м.
Вясной 1906-га Дзмітрый Жылуновіч стаў сябраваць з мясцовай ячэйкай РСДРП ды прымаў удзел у рэвалюцыйным руху, удзельнічаў у выданні журналаў РСДРП, напісаных ад рукі.
Адметны факт, што адбіўся на яго лёсе як грамадскага дзеяча і паэта: першы друкаваны верш "Бяздольны", які пабачыў свет ў 1908 годзе ў газеце "Наша Ніва", пацягнуў за сабой шматлікія разважанні і думкі грамадзянскай накіраванасці, што ўвасобіліся ў далейшых творах. На гэткай эмацыянальнай юнацкай хвалі на кніжных паліцах з’яўляецца першы зборнік паэта, а Беларусь урэшце знаёміцца з постаццю новага творцы – Цішкай Гартным.
Праз год – у 1914-м – Гартны пачынае карпатлівую працу над раманам "Сок цаліны", якому было наканавана стаць першым творам у беларускай літаратуры з новым для таго часу героем – завадскім працаўніком, які змагаецца за лепшую будучыню.
Здабыткі Кастрычніцкай рэвалюцыі Цішка Гартны прыняў з усёй грамадзянскай адказнасцю і рашучасцю. У хуткім часе, знайшоўшы падтрымку ў Леніна і Сталіна, Жылуновіч становіцца ля вытокаў стварэння савецкай беларускай дзяржаўнасці.
У пачатку 1919 года, калі была абвешчана Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка Беларусь, Дзмітрый Жылуновіч прызначаецца старшынёй Часовага рабоча-сялянскага ўрада.
Асвета. Арышт. Вечнасць.
Пасля часовага палітычнага ўзлёту Жылуновіч больш часу стараецца аддаваць творчай працы. 20-я – 30-я гады – вельмі насычаны перыяд яго жыцця, што звязана, перш за ўсё, з яго пасадамі ў тагачасных СМІ: у 1920 годзе Цішка Гартны працаваў галоўным рэдактарам газеты "Работніцка-сялянская Беларусь" і рэдактарам выдання "Савецкая Беларусь", у 1922 – рэдактарам у часопісе "Полымя".
У гэты ж час Дзмітрый Жылуновіч не пакідае грамадскай асветніцкай і дзяржаўнай працы. Ён узначальвае Дзяржвыдавецтва БССР і Цэнтральны архіў рэспублікі, працуе намеснікам народнага камісара асветы, а таксама займае пасаду старшыні Галоўмастацтва.
Пазней уваходзіў Жылуновіч і ў прэзідыум Інстытута беларускай культуры (Інбелкульта), ды неўзабаве стаў акадэмікам АН БССР, дзе працаваў у інстытуце гісторыі і кіраваў акадэмічным выдавецтвам. Да 1931 года таксама ўваходзіў у ЦВК рэспублікі.
Цішка Гартны меў моцнае памкненне аб’яднаць беларусаў, якіх падзеі некалькіх дзесяцігоддзяў раскідалі па розных краінах. З гэтай нагоды ён не аднойчы наведваў Берлін, а ў 1927 годзе здзейсніў вялікую вандроўку ў Еўропу разам з Янкам Купалам, Міхасём Чаротам і Міхасём Зарэцкім. У тым жа годзе было жаданне арганізаваць Усебеларускую федэрацыю пісьменнікаў і паэтаў, але паўсталі пэўныя перашкоды з боку літаб’яднання "Маладняк".
Пачатак 30-х Гартны сустрэў аповесцю "Зялёны шум" і раманам "Перагуды", прысвяціўшы іх новаму сялянскаму будаўніцтву.
Аднак у 1931 годзе Жылуновіча раптоўна выключаюць з ВКП(б) з фармуліроўкай "за сувязь з… нацдэмаўскімі і фашысцкімі элементамі".
Неверагодна, але грамадская дзейнасць паэта была неадназначна ўспрынята саратнікамі па партыі. І гэта нягледзячы на тое, што Цішка Гартны амаль адзін з першых літаратараў у Беларусі, хто выступіў з апавяданнямі на антыфашысцкую тэматыку.
Яшчэ праз пяць гадоў паэта арыштоўваюць.
У выніку такіх падзей Жылуновіч пападае з-пад арышта ў псіхіятрычную бальніцу і ў 1937 годзе, па адной з версій, здзяйсняе самагубства.
Рэабілітаваны паэт быў двойчы:
у грамадзянска-прававых адносінах у 1955 годзе,
цалкам – толькі ў 1987-м.
Forwarded from Верашчака
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#ЛюдзіБеларусі
Без эпітафіі (Зміцер Жылуновіч/Цішка Гартны
Быў адным з стваральнікаў Савецкай Беларусіі, уваходзіў у яе ЦВК, а скончыў жыццё ў Магілёўскай псіхіятрычнай бальніцы...
Без эпітафіі (Зміцер Жылуновіч/Цішка Гартны
Быў адным з стваральнікаў Савецкай Беларусіі, уваходзіў у яе ЦВК, а скончыў жыццё ў Магілёўскай псіхіятрычнай бальніцы...