Многие спрашивают, почему Россия допустила капитуляцию непризнанной НКР?
1⃣ Карабах признается неотъемлемой частью Азербайджана всеми государствами мира, в том числе Арменией. Поэтому влазить в конфликт на стороне непризнанной НКР для России было бы странно.
2⃣ России выгодна разблокировка логистических путей Закавказья в свете интенсификации работы с Ираном и Турцией, а также антисанкционной важностью коридора "Север-Юг". Упертость правительства Пашиняна в переговорах с Азербайджаном и Турцией по открытию границ и восстановлению сообщения блокировала скорейшую работу путей-сообщений региона.
3⃣Правительство Пашиняна за последние два года провело многочисленное количество антироссийских действий. Ратифицировало римский статут, де-факто выполняло санкционный режим в отношении России, жена Пашиняна съездила в Киев, Пашинян решил завезти американцев в Армению, начав это с совместных учений, которые как раз закончились.
4⃣ Последнее, кстати, не устраивало кроме России ещё Турцию и Иран. Как результат, консенсус крупных игроков в регионе.
5⃣ Более того, продлевается военное присутствие России в Карабахе, что также способствует укреплению её позиций.
Для Армении же на повестке дня один вопрос. Найдут ли армяне своего де Голля, который переступит через себя и откроет новую страницу в истории страны, открыв границы и наладив хорошие отношения со своими соседями.

​​Яўген Пуставой:
"Для Польшчы надышоў час аплаты амерыканскіх крэдытаў. Час расплаты. Плаціць па рахунках вымушаныя звычайныя палякі. Нават за месяц да выбараў улады людзей не чуюць. Ігнаруюць грамадскае меркаванне. Бо цяперашнія кіраўнікі разумеюць: іх выбірае не насельніцтва Польшчы, іх выбірае істэблішмент з уладных кабінетаў англасаксонскага свету. Людзі гэта адчуваюць. Замест звычайнага праменаду польскіх сем'яў да касцёла на вуліцах Варшавы — маршы раззлаваных палякаў. Польскія ўлады штурхаюць народ на гільяціну гісторыі. Там утульна або мясцовым нацыяналістам, або збеглым здраднікам. Пішчыць польскі народ пад прыгнётам партыі ПіС.
🔹
Як і раней, палякаў спрабуюць згуртаваць вакол нянавісці да рускіх. Філасофію калектыўнага Гітлера ўзялі для электаральнай стратэгіі дуды і маравецкія. Жадаючы зноў і зноў распасцерці крылы «ад можа да можа», варшаўскі арол неаднойчы трапляў пад раздачу ад сваіх жа старэйшых таварышаў. Палякі, памятайце: гэта ваш герой Пілсудскі быў сябрам Гітлера. Фюрар нават аплакваў яго смерць. А потым пачаў знішчаць палякаў сотнямі тысяч. Палякі, памятайце: гэта вашы галоўныя саюзнічкі Францыя і Брытанія ўжо на дзясяты дзень вайны пагадзіліся з паражэннем Польшчы.
Амбіцыі ўладаў выходзілі безабаронным палякам праз коміны Майданека. І калі б не подзвіг савецкага салдата, то бязмежжа нацысцкіх эксперыментаў сцерла б Польшчу з твару зямлі. Гэта быў Грунвальд 2.0: нашыя ваяры зноў выратавалі палякаў ад анямечвання. Уздоўж польскіх рэк і на польскіх плацдармах мы паклалі сваіх сыноў. Як мінімум паўмільёна салдат. Затое ўжо ў 2017 годзе польскія ўлады таксама «аддзякавалі». У Польшчы набылі моц папраўкі ў закон аб забароне прапаганды камунізму ці іншага таталітарнага ладу. Дакумент абавязвае мясцовыя ўлады зносіць помнікі савецкім воінам. Па падліках Інстытута нацыянальнай памяці Польшчы, 230 помнікаў салдатам Чырвонай Арміі трэба адправіць пад бульдозер. Што вельмі эфектыўна сцірае з памяці ўдзячнасць. Цяпер ужо ўнукі выратаваных нашымі салдатамі палякаў трымаюць рулі аўтаматаў у напрамку ўсходу.
Раней Польшчу называлі 51-м штатам ЗША. Мы ж памятаем, як яе называў Ленін. Вашынгтон сапраўды купіў Варшаву. Выгадны геапалітычны набытак. Балячка для Старой Еўропы. І халодная помста для Германіі. Польшча на шляху транзіту даступных вуглевадародаў з Сургута да паспяховых прамыслоўцаў Мюнхена. Хвост віхляе сабакам. Хвост віхляе ў патрэбным напрамку гаспадароў з Белага дома. Фігура для гамбіту на вялікай шахматнай дошцы. Прычым адразу па двух напрамках. У заходнім зразумела. Нас гэта датычыцца пасрэдна. Але Польшча ператварылася ў таран і на ўсход. Англасаксы зайшлі з казырнай карты. Нацыяналізму. Зноў ажылі амбіцыі «ожала бялага». Новы праект Рэчы Паспалітай. Перазагрузка.
Зрэшты, пад сукно праект балта-чарнаморскай уніі ніхто не хаваў. Проста ў 1990-я ў жаданы новы палітычны ландшафт не ўпісалася Беларусь. А сваю даўнюю нерэалізаваную мару рэваншу — мяжы да Мінска — польскае кіраўніцтва не хавала. Ілжэдзмітрыі дабіраліся аж да крамлёўскіх сцен.
🔹
А сёння зразумела як белы дзень: у Варшаве праамерыканская ўлада.
🔹Палякі вымушаныя быць філантропамі. Падаткі звычайных фермераў (якіх часам штурмуюць украінскія ракеты) і бізнесменаў ідуць на патрэбы краіны-правапераемніцы подзвігаў тых, хто зладзіў Валынскую разню супраць безабаронных польскіх жанчын, дзяцей і старых. Тады загінула дзевяць тысяч палякаў. А іх нашчадкі плацяць спадкаемцам душагубаў. Так, амерыканская дэмакратыя дорага каштуе.
Польшчу ператварылі ў таран, з дапамогай якога хочуць выламаць уваходныя дзверы ў Брэсцкую крэпасць. Звычайныя палякі гэтага не жадаюць. А ў звычайных палякаў ніхто і не пытаецца. І пакуль польскія ўлады лаюцца, ім рыхтуюць новы Майданек — у топку барацьбы дзеля інтарэсаў сусветнага гегемона. Украіна і Польшча — «санітарны кардон» супраць Расіі.
🔹
Вучыце гісторыю, суседзі. Згадайце, у што ператвараецца крэсла варшаўскіх кіраўнікоў, калі польскія легіянеры свае крывыя шаблі накіроўваюць на ўсход..."
#Пустовой #МЫБеларусь

#тема_дня Все наши чувства, все эмоции, политические споры по поводу событий в дружественных нам странах, мы решили свести к музыкальному треку, который говорит сам за себя https://youtu.be/hd-6WweqD0Y?si=QYhFz9e-1Mhovgrs

Утренний Дрезден, ГДР, 1977 год

Продажа капусты в Анадыре, РСФСР, 1971

Любопытное будущее ждёт правительство Пашиняна. После окончания Карабахской эпопеи его могут ожидать сложные времена. Кстати, прошедшие ещё до всех событий в Карабахе выборы в совет старейшин Еревана указывают, что рейтинг партии Пашиняна упал. Партия "Договор" набрала 32,5%. К слову, в прошлых таких выборах её рейтинг был 81%. Т.е и до окончательного решения Карабахского вопроса тенденции падения поддержки Пашиняна на лицо.
Сейчас армянское общество переживает шок, который со временем перерастет в травму. Идея националистического, моноэтнического государства армян потерпела крах. Образовался вакуум. Это накладывается ещё на социально-экономические проблемы, нерешенность проблем с олигархическими кланами и глубоким расслоением. Если же на горизонте появится проблема беженцев, потенциальное количество которых может достигнуть 160 тысяч, то, мягко говоря, позиции Пашиняна не стабильны. Не тянет он на армянского де Голля, способного перезагрузить систему. Поэтому не исключен в перспективе глубокий общественно-политический кризис, который может привезти к смене власти и даже более глубокому переформатированию Армении.