Велича́ем Тя, Живода́вче Христе́, Оса́нна в вы́шних и мы Тебе́ вопие́м Благослове́н Гряды́й во и́мя Госпо́дне!

С Вербным воскресеньем, православные! ❤️

#МЫБеларусь

Четыре чувака едят бургеры, пока их танки везут на Поклонную гору.

Дядя Слава. Подписаться.

​​Яўген Пуставой:
"З гадамі мы мужнелі, сталелі, багацелі, а нашы апаненты ўжывалі ўсё больш фарысейскія метады. У 2020-м быў не галодны бунт. Гэта быў бунт людзей, які не згодныя з нашай мадэллю жыцця. І справа не ў заробках альбо рахунках у банках. Справа ў сэнсах. Яны супраць «Дажынак», Дня Перамогі, сямейнай палітыкі. У іх разуменні большасць насельніцтва — «цемра» і «быдла». Але ж краіна і людзі не тыя. Мы выстаялі. Бо нашай краінай кіруюць не з заморскіх сталіц па вайфаі, седзячы ў бунгала альбо ў «паркетніках». Шлях нашай краіны выбірае народ. І ўнікальная і найлепшая форма вызначэння гэтага шляху — форум народаўладдзя.
Бацькам УНС як стратэгічнага інструмента дзяржаўнага кіравання стаў Прэзідэнт. Менавіта Лукашэнка прапанаваў такую ўладу дэлегаваць выбраннікам ад народа. Вось вам і «дыктатар». Лукашэнку можна быць удзячным за многае, але крытыкавалі за адно і тое ж: маўляў, утрыманне ўлады ў адных руках. Калі ласка — вось вам і ўлада, і адказнасць.
Паводле новага канстытуцыйнага статусу, УНС нават можа выказаць недавер кіраўніку дзяржавы. Але не варта забываць пра гістарычную адказнасць за стратэгічнае развіццё. І таму пацвярджэнне — прыняцце адразу двух важных дакументаў — Ваеннай дактрыны і Канцэпцыі нацыянальнай бяспекі. Дакументы як прыкмета часу. Прычым беларусы зрабілі ўсё адкрыта. Мы не хаваем сваіх планаў па абароне сваёй краіны.
Мілітарызацыя заходняй граніцы з боку НАТА, фарміраванне тэрарыстычнай супольнасці з ліку беглых, прычым з удзелам заходніх спецслужбаў. Яны нават не саромеюцца агучваць свае планы па захопе прыгранічнага раёна і далей — уводу заходніх вайсковых сіл, нібыта для «падтрымкі грамадства». Але ж грамадства, беларусы падтрымалі і Лукашэнку, і беларускі шлях, УНС — гэта голас народа. Голас Беларусі.
Мы, як і раней, плануем будаваць дамы, ствараць сем’і, вырошчваць збожжа і любіць сваю цудоўную краіну. А яны, як і раней, ідуць свіннёй на Усход — карлы, напалеоны, гітлеры, цяпер байдэны і дуды... Застаецца трымацца, быць у дазоры. Разам з Прэзідэнтам уся краіна ў мініяцюры — УНС. Так што якія там «чорныя лебедзі» (дэфініцыя, што апісвае палітычныя неспадзяванкі) — каля нашых хат жывуць белыя буслы. Паўсюдна чутны іх клёкат. На Беларусі — вясна. А каб такое было і надалей — гістарычная місія і справа УНС."

В мире творятся немыслимые безумства. В английских газетах сообщалось о концерте тишины, который дал однажды некий безвестный пианист. Шумная реклама сделала своё дело — в день концерта зал был полон. Виртуоз тишины садится за рояль и играет, но, поскольку все струны сняты, не раздаётся ни единого звука. Люди в зале косятся друг на друга. Каждый ждёт, что сделает сосед, и в результате вся аудитория сидит затаив дыхание. После двух часов гробовой тишины концерт оканчивается. Пианист встаёт и кланяется. Его провожают бурными аплодисментами. На следующий день виртуоз тишины рассказывает эту историю по телевизору и в заключение признаётся: «Я хотел посмотреть, как далеко простирается человеческая глупость; она безгранична».

Андрэ Моруа, «Открытое письмо молодому человеку о науке жить»