Ёсць куточак зямлі, дзе заўжды табе рады.
Тут ты знойдзеш усё: і любоў, і спагаду,
І сардэчнасць людзей, спачуванне і клопат,
І святло ад бяроз, і бусліны прыветлівы клёкат.

І грыбныя лясы, і туманныя ранкі,
Водар спелых чарніц, спевы жвавай заранкі,
Хлебны пах каласоў, мітуслівых вавёрак,
Гмахі новых дамоў, непрыкметны пагорак.

Тут вясна наступае раней і пазней асыпаюцца клёны,
Тут здзіўляе сваім хараством колер ягад рабіны чырвоны.
Тут рамонкі міргаюць здалёк, сосны, елкі растуць прывольна,
Тут руплівы прыбужскі народ жыве ў радасці і спакойна.

Хвалі Мухаўца рознай парой, плывучы, між сабой размаўляюць.
Яны доўга на свеце жывуць, яны многае ўспамінаюць.
Не забыць ім тых страшных падзей, слёз людскіх, чорных дзён і варту,
Што вяла на расстрэл людзей у мястэчка лясное – Плянту.

Вечна ў памяці будуць жыць, хто любіў не сябе – Айчыну,
Хто нябёсаў сінь падарыў і дачцэ, і маці, і сыну.
Не забыць ім і светлыя дні, як народ сустракаў Перамогу,
Як з гадамі мяняўся край, пракладаліся шчасця дарогі.

Хвалі Мухаўца вольна бягуць, ім яшчэ і той час прыгадаўся,
Як у Скоках Нямцэвічаў дом з небыцця паўставаў, адраджаўся.
Як накцюрны Орды забыць, Аляксандра III-га словы,
Падчас Першай сусветнай вайны як вяліся тут перамовы?

І яшчэ ёсць пра што расказаць хвалям рэчкі маёй хуткаплыннай:
Пра пляцоўку цікавую ў нас, што назвалі часу машынай.
На чыгунцы прыпынак малы і дубы, што стаяць, як франты.
Гэта Дубіца. Іменна тут фільм здымаўся вядомы – “Курсанты”.

Як не ўспомніць Пятра Клімука з дзіўнай вёсачкі Камароўкі
І музей, у якім сустракае гасцей знакамітая Тамашоўка.
Спадарожнік тут штучны Зямлі, россып кніг пра космас і зоры,
Парта школьная, за якой хлопчык марыў узвіцца ў прасторы.

Як жа Мухавец не ўспамінаць? Тут будынак старэнькі паштовы.
Ён прыносіў цару і казне немалы прыбытак грашовы.
Вёска Кустын… Адсюль Малажай, чалавек з адкрытай душою,
Мовазнаўца, што моладзь вяла ў роднай мовы сусвет за сабою.

Вось такі ён, мой край, што так горда Прыбужжам завецца.
Край, дзе рэчка Лясная яго абдымае і ўдалеч нясецца,
Звон царкоўны з мінулых вякоў, як набат, да ўсіх нас далятае,
Ён на добрыя справы, на плён землякоў маіх благаслаўляе.

Хай далей тут бярозы шумяць і мацней гуртуюцца людзі,
Шмат прыемных, шчаслівых падзей на зямлі гэтай будзе.
Няхай вёсак сузор’е на ёй нас парадуе новым ззяннем,
І не згасне ў сэрцах любоў, і не змоўкне ў лясах шчабятанне.

Беларусь ты моя синеокая!
И Прибужье – любимый мой край!
Вы в поэмах и песнях воспетые,
На земле есть один такой рай!

Где поля колосятся пшеницею,
Где леса и дубравы шумят,
Где любовь отдается сторицею,
Где бездонных озер синий взгляд.

Где луга пахнут медом и мятою,
А вода в родниках, как слеза,
Где трава чуть росою примятая
По утрам раздается гроза.

Где журавлик кружится над заводью,
Где луна серебрится в реке.
И как будто над тихою гаванью
Слышно музыку там вдалеке.

Вьет гнездо белый аист над крышами,
Детский смех так задорно звенит,
Нам легко здесь живется и дышится,
Ведь Прибужье - надежный наш щит!

Вдоль границы, где шепчутся пышные ивы,
Где просторы полей свои дружные всходы дают,
Наш район набирает здесь мощь свою, силу
Уже 85 лет, славя честный и доблестный труд.

Было трудно, но люди район поддержали.
С первых лет укрепляли его, как могли.
В лихолетье войны они грудью страну защищали,
Чтоб в борьбе отстоять все богатства родимой земли.

Дети с мамами вместе на «дзялках» колхозных трудились.
А в каникулы летом бежали помочь в сенокос.
Люди в поле колхозном с утра и до ночи трудились.
Не легко было всем, но район закалялся и рос.

Сельхозпрактику дети всегда проходили на ферме,
Где трудилась дояркой Герой Осиюк.
Мы гордились, что это высокое званье,
Для района почет и известность дают.

Каждый житель района, где б он ни трудился,
Будь-то в школе, больнице иль в детском саду,
Или в поле на пашне успехов добился,
Он везде воздавал честь и славу труду.

И теперь каждый день в производство новинки внедряют,
И научный подход, чтобы виден был всем результат.
А на жатве район наш всегда отличался,
Все гордятся успехами наших ребят.

«Остромечево», «Брестский», «Рассвет», «Комаровка»
Доказали, что можно героями стать на земле.
Только нужно любить труд крестьянский и с толком
Делать все, чтобы жить нам в любви и тепле.

С Днем Рожденья, район наш, тебя поздравляем.
Тех, кто был у истоков, кто трудится здесь и сейчас,
Кто у власти стоит, кто район наш трудом прославляет,
Чтоб в достаток и счастье открыта всегда была дверь.

Пусть район Брестский держит высокую марку.
Славит край наш трудом, как и вся Беларусь.
Пусть здоровье у всех будет в полном порядке.
Мой РАЙОН, я тобой дорожу и горжусь!

На ўскраінах роднай маёй Беларусі
Ляжыць край цудоўны – Прыбужжам завуць.
Каб ведалі, чым так вядомы куток той,
Прыбужжу я гэты свой верш прысвячу.

Жылі, нарадзіліся ў гэтых мясцінах
Імёны славутыя нашай зямлі:
У маёнтку ў Лышчыцах – філосаф Лышчынскі,
У сядзібе ў Скоках – Нямцэвічаў род.

У космасе ведаюць, што з Камароўкі
Да іх даляцеў наш Клімук Пётр Ільіч.
Імя Харытончыка школа ў Клейніках:
За мірнае неба змагаўся калісь.

Музей касманаўтыкі, станцыя ў Дубіцы,
Фарты Брэсцкай крэпасці, калона Рахвал,
Траецкі касцёл старажытны ў Чарнаўчыцах,
Капліца Талочкаў – вядомы ўсім нам.

Гісторыяй слаўнай, прыродай прыгожай,
Традыцыямі ганарымся штогод.
І ведае кожны, хто родам з Прыбужжа,
Што лёсам адзіным звязаны народ.