Магілёўскі Богаяўленскі манастыр — манастыр, які існаваў у XVII—XX стагоддзях у Магілёве. Адзін з буйнейшых праваслаўных манастыроў на Беларусі. З ім звязаная дзейнасць магілёўскага праваслаўнага брацтва, пераведзенага са Спаскага манастыра.

Сёння пагаворым пра напоі 🍻

Спрадвечным напоем нашых продкаў быў мёд. Ферментаваны водны раствор мёду, які рабіўся ў бочках, меў каля 12 градусаў мацунку. Ён лёгка вырабляўся ў хатніх умовах.
Бортніцтвам займаліся для медаварэння, а воск, яго пабочны прадукт, ішоў на выраб свечак і на экспарт. Ячменнае піва, як і мёд, было вядома з часоў язычніцтва. Яно, як і піўны мёд, выраблялася ў хатніх умовах. Ячмень прарошчвалі на солад.
Потым яго малолі ў жорнах. З мукі рабілася закваска (сусла), з якой і варылі піва ў катлах. Атрымліваўся нефільтрованы, мутны напой. Такое піва хутка псавалася, таму адразу ішло ў дзела. Яго мацунак, як і зараз, складаў каля 5 градусаў.
Можна меркаваць, што на беларускіх землях продаж алкагольных напояў у корчмах пачаўся ў ХІ ст., калі таргоўцы іх засноўвалі і эксплуатавалі. Відавочна, што яны абслугоўвалі жыхароў гарадоў і ўдзельнікаў транзітнай таргоўлі на валоках.
Паводле Устаўной граматы смаленскага князя Расціслава Мсціслававіча 1150 г., корчмы былі ў Копысі. І ўжо тады меліся саладоўні, а мясцовы князь рабіў спробы ўзяць таргоўлю алкагалем пад свой кантроль. Як толькі гарадамі авалодалі князі, карчмары пачалі плаціць падатак.
У ВКЛ корчмы існавалі ў гарадах ад самага пачатку ўтварэння дзяржавы.

Крыніца: Захар Шыбека "Піцейны гандаль Вялікага Княства Літоўскага і ўдзел у ім габрэяў (канец XІV ст. – 1572 г.)"

Таргоўля алкагольнымі напоямі пры вялікім князе Вітаўце

Таргоўля алкагольнымі напоямі (мёдам і півам) у гарадах у гэты час ужо дакладна знаходзілася пад кантролем вялікага князя і абкладалася падаткам. І не выпадкова, бо з канца XIV ст. гарады ВКЛ станавіліся эканамічнымі цэнтрамі.
Заснаваць шынок (невялікую карчму) мог любы гараджанін, атрымаўшы дазвол вялікага князя і заплаціўшы падатак. Можна меркаваць, што пры Вітаўце па характары падаткаабкладання корчмы дзяліліся на прыватныя (у дакументах яны называюцца вольнымі), якія плацілі падатак у казну, і ўласна вялікакняжацкія, даход з якіх паступаў да вялікакняжацкага двара. А калі так, то ўжо ў часы Вітаўта існавала два скарбы – Земскі (агульнадзяржаўны) і Гаспадарскі.

Крыніца: Захар Шыбека "Піцейны гандаль Вялікага Княства Літоўскага і ўдзел у ім габрэяў (канец XІV ст. – 1572 г.)"

Исторические предпосылки латинизации греко-католической церкви. Ч.1. Наступление римо-католицизма в ВКЛ

Заключение в 1596 г. Брестской унии и последующая латинизация униатской церкви с целью полного растворения её в лоне католичества не были событиями случайными. Идея полного подчинения Риму православной церкви на территории современных Беларуси, Литвы, Украины и Польши разрабатывалась и проводилась в жизнь в течение многих поколений. Но для того, чтобы яснее представить картину этого процесса, нам необходимо вернуться к самим истокам христианства на Руси.

Продолжение в статье на сайте: https://naukaverakuljtura.com/исторические-предпосылки-латинизаци/

#НВК_Шеститко #БрестскаяУния #ВКЛ
@naukaverakuljtura

База гэтага канала:

"Гэта таму, што рускіх народаў тры. Усе яны аднаго кораню, але шмат часу жылі паасобку, і так сталася з іх тры розных рускіх народы; у кожнага — сваё найменне, свая гаворка, свае звычаі, свае песні, свая вопратка.

Адзін рускі народ жыве пад Масквою і далі; завецца ён велікарускім. Другі жыве пад Кіевам і завецца ўкраінскім.

Мы — трэці народ рускага кораню, завёмся беларусамі, і старонка наша завецца Беларусь."

Максім Багдановіч

» 15. Цукор - заимствованное из немецкого языка через посредство польского в конечном итоге из санскрита śárkarā, śarkaraḥ

Слово сахаръ видим с древнерусской поры, впервые у Кирилла Туровского - 12 век.
В западнорусском языке встречается в конце 17 века.

Польский германизм цукоръ-цюкоръ начинает свое распространение и замещение формы сахаръ c 16 века