Что за лунки вдоль дорог вас сопровождают в Иране? Это кяризы.

Кяризы –  древние гидротехнические сооружения, состоящие из систем подземных каналов, предназначенных для добычи и транспортировки подземных вод из подземного горизонта в засушливых регионах Ирана, ирригации, обеспечения сельского хозяйства и бытовых нужд.

Самый знаменитый кяриз в Иране расположен в Гонабаде, в  провинции Голестан. Сооружение было построено до грека - персидской войны почти 3000 лет назад.

Гонабадский кяриз имеет длину около 33 километров. Конструкция включает основной колодец, туннели для транспортировки воды и систему вертикальных скважин вдоль маршрута.Строительство кяризов было сложным и опасным процессом, требующим от мастеров умения рыть колодцы с нижних участков и продвигаться вверх. Частые обвалы делали эту работу особенно рискованной. Создание одного кяриза могло занимать годы, а иногда и десятилетия. Однако усилия окупались: добытая вода позволяла орошать десятки гектаров плодородных земель.

Сооружение построено с применением знаний законов физики, геологии и гидравлики. В 2007 году гонабадский кяриз был включен в Список Всемирного наследия ЮНЕСКО. Недаром кяризы сравнивают с Великой Китайской Стеной. Ещё неизвестно, что потребовало больших усилий и принесло больше пользы создателям.

Подобный метод получения воды был заимствован многими другими народами и встречается в Марокко, Алжире, Ливии и Афганистане. Кяриз есть также в Евпатории, в Крыму.

چه نوع چاله های کنار جاده ها در ایران شما را همراهی می کند؟ اینها کاریز هستند.

کاریز سازه‌های هیدرولیکی باستانی متشکل از سیستم‌های کانال زیرزمینی است که برای برداشت و انتقال آب‌های زیرزمینی از افق زیرزمینی در مناطق خشک ایران، آبیاری، تامین نیازهای کشاورزی و خانگی طراحی شده‌اند.

معروف ترین کاریز ایران در گناباد در استان گلستان قرار دارد. این سازه قبل از جنگ یونان و ایران تقریباً 3000 سال پیش ساخته شده است.

کاریز گناباد حدود 33 کیلومتر طول دارد. این طرح شامل یک چاه اصلی، تونل‌هایی برای انتقال آب و سیستم چاه‌های عمودی در طول مسیر است. ساخت کاریزها فرآیندی پیچیده و خطرناک بود که صنعتگران را ملزم به حفر چاه از مناطق پایین‌تر و حرکت به سمت بالا می‌کرد. فروپاشی های مکرر این کار را به خصوص خطرناک می کرد. ایجاد یک کاریز ممکن است سالها و گاهی چندین دهه طول بکشد. با این حال، تلاش ها نتیجه داد: آب استخراج شده امکان آبیاری ده ها هکتار از زمین های حاصلخیز را فراهم کرد.

این سازه با استفاده از دانش قوانین فیزیک، زمین شناسی و هیدرولیک ساخته شده است. کاریز گناباد در سال 2007 در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. بی جهت نیست که کاریزها را با دیوار چین مقایسه می کنند. باید دید کدام تلاش بیشتری را می طلبد و سود بیشتری را برای سازندگان به ارمغان می آورد.

این روش برای به دست آوردن آب توسط بسیاری از مردمان دیگر اتخاذ شد و در مراکش، الجزایر، لیبی و افغانستان یافت می شود. همچنین کاریز در Yevpatoria، کریمه وجود دارد.


#Иран #Нозари
t.me/The_beauties_of_Iranii