Вот что тутбай пишет: "Как сообщают наши коллеги, на Победителей остался, предположительно, неразорвавшийся снаряд. К нему приехали люди в саперной машине и контролируемо детонировали его."
Без комментариев
Без комментариев
Программа минимум демократической революции 2020 года в Беларуси.
В требованиях принятыми Свободным профсоюзом металлистов выражена цель происходящих сегодня событий. Различные пропагандисты и аналитики во многом рассказывают всякую чушь не доходя до сущности белорусских проблем, которые пытается разрешить начавшийся в августе протест. Как бы Лукашенко не вел переговоры с заложниками в СИЗО КГБ, как бы за кулисами публичности международные силы не путались договориться, но без удовлетворения этих требований трудящихся, все иные действия будут вести к новому более сознательному обострению накопившихся у нас социальных противоречий. Их решение и выражено в данной программе-минимум.
В ближайшее временя постараемся организовать дебаты с критикой этих требований среди представителей различных политических направлений. Пишите в комментариях предложения. Если хотите поучаствовать в дискуссии +375293171296 (WhatsApp/Telegram/Viber).
В требованиях принятыми Свободным профсоюзом металлистов выражена цель происходящих сегодня событий. Различные пропагандисты и аналитики во многом рассказывают всякую чушь не доходя до сущности белорусских проблем, которые пытается разрешить начавшийся в августе протест. Как бы Лукашенко не вел переговоры с заложниками в СИЗО КГБ, как бы за кулисами публичности международные силы не путались договориться, но без удовлетворения этих требований трудящихся, все иные действия будут вести к новому более сознательному обострению накопившихся у нас социальных противоречий. Их решение и выражено в данной программе-минимум.
В ближайшее временя постараемся организовать дебаты с критикой этих требований среди представителей различных политических направлений. Пишите в комментариях предложения. Если хотите поучаствовать в дискуссии +375293171296 (WhatsApp/Telegram/Viber).
Forwarded from Беларускі піонэр
#архітэктурабсср
Хол і калідоры новага корпуса БДУ у Менску з шматлікімі транспарантамі на беларускай мове, 1930 год.
Хол і калідоры новага корпуса БДУ у Менску з шматлікімі транспарантамі на беларускай мове, 1930 год.
Гурчэнка. Кінофикацыя БССР (МАСТАЦТВА І РЭВАЛЮЦЫЯ, 1932, N2)
"У галіне кіно-вытворчасьці кінематографія БССР, не атрымала ніякай спадчыны ад царызму. Сваё разьвіцьцё, яна пачынала, скарыстоўваючы вопыт старәйшых кіно-арганізацый ("Саўкіно", Украінфільм"). Ня менш упартую барацьбу неабходна было правесьці і ў справе стварэньня неабходных умоў для кінофікацыі БССР і абслугоўваньня яе масавага працоўнага гледача. Некалькі камерцыйных кіно-тэатраў (каля 15) у найбольш буйных гарадох, на экранах якіх панавала прадукцыя капіталістычнай, як замежнай, так і расійскай, кінематаграфіі, служыўшая задачам прыгнечаньня і капіталістычнага ўціску працоўных гораду і вёскі, - вось што ўяўляла сабою дарэвалюцыйная "спадчына" ў галіне кіно на Беларусі.
Такім чынам, і ў справе кінофікацыі БССР, амаль з нічога, кіноматографія БССР будавала і ўмацоўвала матар'яльную базу кінофікацыі, змагаючыся адначасова за ўпарадкаваньне кіно-рынку, ачышчаючы кіно-рәпэртуар ад ідэалёгічна-шкоднай прадукцыі, падымаючы кіно на ўзровень задач, пастаўленых партыяй, у справе скарыстаньня кіно ў сацыялістычным будаўніцтве. "Кіно павінна быць зброяй пралетарыяту ў барацьбе за гегемонію, кіраўніцтва і ўплыў у адносінах іншых кляс, павінна зьяўляцца ў руках партыі магутным сродкам камуністычнай асьветы і агітацыі" (3 рэзалюцыі XII зьезду ЎсеКП(б).
Ажыцьцяўленьне гэтай задачы, якая пастаўлена партыяй перад кіно, патрабавала ў першую чаргу стварэньня матар'яльных умоў, каб прасунуць кіно да шырокіх працоўных мас гораду і вёскі. За параўнаўча-кароткі час існаваньня беларускай кіноарганізацыі (са сьнежня 1924 г.) прароблена да сучаснага моманту даволі значная работа, якая дала буйнейшыя вынікі ў справе кіно-абслугоўваныня масавага працоўнага гледача. Такалі яшчэ ў 1925 годзе мелася па БССР усяго толькі 62 кіно-ўстаноўкі, дык у канцы першай пяцігодкі, у 1932 г. - 996 кіно-ўстановак, якія прапускаюць у год каля 13.000.000 глядачоў. Гэты шпаркі рост кіно-сеткі адбываўся, як за лік адчыненьня кіно-ўстановак у гарадох, так і ў вёсцы. Асабліва зьяўляецца паказальным рост кіно-абслугоўваньня вёскі. Калі да 1928 году у БССР ня мелася зусім вясковых кіно-ўстановак, дык ужо, пачынаючы з 1928 г. шпарка пашыраецца вясковая кіно-сетка: 1928 г. - 9 стацыянарных кіно-установок і 170 кіно-перасов а к, 1932г. 25 стацыянарак і 595 кіно-перасовак. Вясковая кіно-сетка ў 1932 г. у колькасьці 620 адзінак, абслугоўваючая за год каля 214 мільёнаў глядачоў. Вялізарныя перамогі на фронце індустрыялізацыі краіны склалі неабходныя ўмовы і для рэканструкцыі матар'ялина-тэхнічнай базы кіно - неабходнай умовы далейшага разьвіцьця, як вытворчай дзейнасьці кінематографіі, так і пашырэньня кіно-сеткі і яе абсталяваньня. Як вынік гэтых посьпехаў у справе рэканструкцыі кінематографіі БССР зьяўляецца разьвіцьцё гукавога кіно, што яшчэ больш падвышае ролю кіно, як аднаго з магутных рычагоў культурнага будаўніцтва. Адчынены і працуюць гукавыя кіно-тэатры ў Менску, Віцебску, Дзяржынску, Клімавічах, Гомелі, і ў час сьвяткаван
"У галіне кіно-вытворчасьці кінематографія БССР, не атрымала ніякай спадчыны ад царызму. Сваё разьвіцьцё, яна пачынала, скарыстоўваючы вопыт старәйшых кіно-арганізацый ("Саўкіно", Украінфільм"). Ня менш упартую барацьбу неабходна было правесьці і ў справе стварэньня неабходных умоў для кінофікацыі БССР і абслугоўваньня яе масавага працоўнага гледача. Некалькі камерцыйных кіно-тэатраў (каля 15) у найбольш буйных гарадох, на экранах якіх панавала прадукцыя капіталістычнай, як замежнай, так і расійскай, кінематаграфіі, служыўшая задачам прыгнечаньня і капіталістычнага ўціску працоўных гораду і вёскі, - вось што ўяўляла сабою дарэвалюцыйная "спадчына" ў галіне кіно на Беларусі.
Такім чынам, і ў справе кінофікацыі БССР, амаль з нічога, кіноматографія БССР будавала і ўмацоўвала матар'яльную базу кінофікацыі, змагаючыся адначасова за ўпарадкаваньне кіно-рынку, ачышчаючы кіно-рәпэртуар ад ідэалёгічна-шкоднай прадукцыі, падымаючы кіно на ўзровень задач, пастаўленых партыяй, у справе скарыстаньня кіно ў сацыялістычным будаўніцтве. "Кіно павінна быць зброяй пралетарыяту ў барацьбе за гегемонію, кіраўніцтва і ўплыў у адносінах іншых кляс, павінна зьяўляцца ў руках партыі магутным сродкам камуністычнай асьветы і агітацыі" (3 рэзалюцыі XII зьезду ЎсеКП(б).
Ажыцьцяўленьне гэтай задачы, якая пастаўлена партыяй перад кіно, патрабавала ў першую чаргу стварэньня матар'яльных умоў, каб прасунуць кіно да шырокіх працоўных мас гораду і вёскі. За параўнаўча-кароткі час існаваньня беларускай кіноарганізацыі (са сьнежня 1924 г.) прароблена да сучаснага моманту даволі значная работа, якая дала буйнейшыя вынікі ў справе кіно-абслугоўваныня масавага працоўнага гледача. Такалі яшчэ ў 1925 годзе мелася па БССР усяго толькі 62 кіно-ўстаноўкі, дык у канцы першай пяцігодкі, у 1932 г. - 996 кіно-ўстановак, якія прапускаюць у год каля 13.000.000 глядачоў. Гэты шпаркі рост кіно-сеткі адбываўся, як за лік адчыненьня кіно-ўстановак у гарадох, так і ў вёсцы. Асабліва зьяўляецца паказальным рост кіно-абслугоўваньня вёскі. Калі да 1928 году у БССР ня мелася зусім вясковых кіно-ўстановак, дык ужо, пачынаючы з 1928 г. шпарка пашыраецца вясковая кіно-сетка: 1928 г. - 9 стацыянарных кіно-установок і 170 кіно-перасов а к, 1932г. 25 стацыянарак і 595 кіно-перасовак. Вясковая кіно-сетка ў 1932 г. у колькасьці 620 адзінак, абслугоўваючая за год каля 214 мільёнаў глядачоў. Вялізарныя перамогі на фронце індустрыялізацыі краіны склалі неабходныя ўмовы і для рэканструкцыі матар'ялина-тэхнічнай базы кіно - неабходнай умовы далейшага разьвіцьця, як вытворчай дзейнасьці кінематографіі, так і пашырэньня кіно-сеткі і яе абсталяваньня. Як вынік гэтых посьпехаў у справе рэканструкцыі кінематографіі БССР зьяўляецца разьвіцьцё гукавога кіно, што яшчэ больш падвышае ролю кіно, як аднаго з магутных рычагоў культурнага будаўніцтва. Адчынены і працуюць гукавыя кіно-тэатры ў Менску, Віцебску, Дзяржынску, Клімавічах, Гомелі, і ў час сьвяткаван
ьня 15-цігодзьдзя Кастрычніка адчыняюцца гукавые кіно-тэатры ў Магілеве, Полацку і Барысаве. Вызначана шырокая праграма пашырэньня гукавога кіно ў 1933 годзе.
Сваю ролю "як магутнай зброі масавай агітацыі і прапаганды камуністычнай засветы і арганізацыі шырокіх мас вакол лёзунгаў і задач партыі, і, як сродак для масавага культурнага адпачынку - кіно можа выканаць толькі пры ўмовах падпарадкаваньня гэтым задачам зьместу кіно-карцін, а гэта значыць, што не ўсякая кіно-карціна мае права на савецкі экран. Посьпехі савецкай кінематаграфіі і, у прыватнасьці кінематографіі БССР, далі магчымасьць абслугоўваць працоўнага глядача кіно-прадукцыяй, адпавядаючай яго ўзросшым культурным запатрабаваньням і мабілізуючай на актыўны ўдзел у сацыялістычным будаўніцтве. Змаганьне супраць клясава-варожай і ідэалёгічна-чуждай прадукцыі капіталістычнай кінематографіі дала рэзкае зьніжэньне колькасьці замежных фільмаў на экранах БССР. Калі яшчэ ў 1927 г, замежныя фільмы складалі 51 проц. , дык у 1928 г. - 29 проц., а ў 1931 г. 10 проц.
Маючы вялізарнае значэньне ў выкананьні грамадзка-палітычных задач, як сродак камуністычнага выхаваньня, кіно разам з гэтым зьяўляецца даходнейшай галінай народнай гаспадаркі, паступова павялічваючы сваю ролю ў выкананьні задачы, пастаўленай XV-м зьездам УсеКП(б) - "Паступовае згортваньне гарэлкі, уводзячы замест гарэлкі такія крыніцы прыбыткаў, як радыё і кіно". Умацаваньне гаспадарча-фінансавай дзейнасьці кінематографіі БССР па лініі кінофікацыіі характарызуецца нас-тупным ростам грашовых зваротаў Белдзяржкіно: 1925 год (першы год дзейнасьці Белдзяржкіно) зварот складаў 195 т. руб. , 1932 год - 5801,7 т. р. У адпаведнасьці з гэтым павялічыліся і паступленьні ад кіно ў дзяржаўны бюджэт: 1925 год - 17,3 тыс. руб. і ў 1932 г. - 1.586,6 тыс. руб.
Другая пяцігодка кінофікацыі БССР зьяўляецца баявой праграмай, над якой будуць працаваць усе работнікі кінофронту БССР пад кіраўніцтвам камуністычнай партыі".
Сваю ролю "як магутнай зброі масавай агітацыі і прапаганды камуністычнай засветы і арганізацыі шырокіх мас вакол лёзунгаў і задач партыі, і, як сродак для масавага культурнага адпачынку - кіно можа выканаць толькі пры ўмовах падпарадкаваньня гэтым задачам зьместу кіно-карцін, а гэта значыць, што не ўсякая кіно-карціна мае права на савецкі экран. Посьпехі савецкай кінематаграфіі і, у прыватнасьці кінематографіі БССР, далі магчымасьць абслугоўваць працоўнага глядача кіно-прадукцыяй, адпавядаючай яго ўзросшым культурным запатрабаваньням і мабілізуючай на актыўны ўдзел у сацыялістычным будаўніцтве. Змаганьне супраць клясава-варожай і ідэалёгічна-чуждай прадукцыі капіталістычнай кінематографіі дала рэзкае зьніжэньне колькасьці замежных фільмаў на экранах БССР. Калі яшчэ ў 1927 г, замежныя фільмы складалі 51 проц. , дык у 1928 г. - 29 проц., а ў 1931 г. 10 проц.
Маючы вялізарнае значэньне ў выкананьні грамадзка-палітычных задач, як сродак камуністычнага выхаваньня, кіно разам з гэтым зьяўляецца даходнейшай галінай народнай гаспадаркі, паступова павялічваючы сваю ролю ў выкананьні задачы, пастаўленай XV-м зьездам УсеКП(б) - "Паступовае згортваньне гарэлкі, уводзячы замест гарэлкі такія крыніцы прыбыткаў, як радыё і кіно". Умацаваньне гаспадарча-фінансавай дзейнасьці кінематографіі БССР па лініі кінофікацыіі характарызуецца нас-тупным ростам грашовых зваротаў Белдзяржкіно: 1925 год (першы год дзейнасьці Белдзяржкіно) зварот складаў 195 т. руб. , 1932 год - 5801,7 т. р. У адпаведнасьці з гэтым павялічыліся і паступленьні ад кіно ў дзяржаўны бюджэт: 1925 год - 17,3 тыс. руб. і ў 1932 г. - 1.586,6 тыс. руб.
Другая пяцігодка кінофікацыі БССР зьяўляецца баявой праграмай, над якой будуць працаваць усе работнікі кінофронту БССР пад кіраўніцтвам камуністычнай партыі".
Forwarded from Беларускі піонэр
#фотабсср
Фотаздымак падпісаны як "Лепшая фізкультурніца Менска", 1932 год.
Фотаздымак падпісаны як "Лепшая фізкультурніца Менска", 1932 год.
#Архитектура #Беларусь #дерево #книга
Книга С.А. Сергачева "Деревянная архитектура Белоруссии XVI-XIX вв." (1984 год).
Книга С.А. Сергачева "Деревянная архитектура Белоруссии XVI-XIX вв." (1984 год).
Решил собрать данные о динамике задержаний каждое воскресенье после 9 августа. Получилась вот такая картина.
Отчетливо видно то, что сделали забастовки, начавшиеся с 11 августа — именно рабочий класс остановил насилие, и поэтому 16 и 23 августа МВД сообщило, что не было задержано не одного человека. При этом именно в эти дни число участников достигло максимума. Задушив забастовки, власть продолжила задерживать тысячами участников "маршей".
Кстати, недавно МВД отчиталось, что за 2 месяца было произведено 11 тысяч 114 задержаний. По данным "Весны" эта цифру составляет за все время около 15 тыс. человек.
Отчетливо видно то, что сделали забастовки, начавшиеся с 11 августа — именно рабочий класс остановил насилие, и поэтому 16 и 23 августа МВД сообщило, что не было задержано не одного человека. При этом именно в эти дни число участников достигло максимума. Задушив забастовки, власть продолжила задерживать тысячами участников "маршей".
Кстати, недавно МВД отчиталось, что за 2 месяца было произведено 11 тысяч 114 задержаний. По данным "Весны" эта цифру составляет за все время около 15 тыс. человек.
📈 Репрессии Хрущева-Брежнева VS Репрессии Лукашенко
Чтобы понять масштаб нынешних репрессий в стране надо совершить экскурс в недавнюю историю. Те, кто любит проводить аналогии с СССР совсем забывают простые факты. Например, до 1989 года советская милиция вообще НЕ ИСПОЛЬЗОВАЛА дубинки - "палки резиновые" (http://www.niev.ru/izdatelstvo/vypusk-3-35-2016/%D0%92_3(35)_04.pdf). А представить милиционера в балаклаве было невозможно. Да и в целом, в СССР численность милиции была в несколько раз меньше, чем в нынешнем "суверенном, правовом государстве".
Но как обстояло дело с политическими преследованиями? За последних 30 лет существования СССР по "политическим" статьям судили 54 этнических белоруса и жителя БССР. Про это вы можете прочитать в справочнике "Нонканфармізм у Беларусі: 1953–1985", который написали сами белорусские националисты (прикреплен к посту), в ней скрупулёзно описаны все случаи с 1953 года, с ссылкой на архивные материалы.
А теперь сравнивайте это с тем, что сейчас происходит в Беларуси. За несколько месяцев было задержано более 10 тыс. человек, к административной ответственности привлечено около 3 тыс. человек, фигурантами уголовных дел по фактам массовых беспорядков стали 275 человек. Сотни людей находятся в следственных изоляторах.
Чтобы понять масштаб нынешних репрессий в стране надо совершить экскурс в недавнюю историю. Те, кто любит проводить аналогии с СССР совсем забывают простые факты. Например, до 1989 года советская милиция вообще НЕ ИСПОЛЬЗОВАЛА дубинки - "палки резиновые" (http://www.niev.ru/izdatelstvo/vypusk-3-35-2016/%D0%92_3(35)_04.pdf). А представить милиционера в балаклаве было невозможно. Да и в целом, в СССР численность милиции была в несколько раз меньше, чем в нынешнем "суверенном, правовом государстве".
Но как обстояло дело с политическими преследованиями? За последних 30 лет существования СССР по "политическим" статьям судили 54 этнических белоруса и жителя БССР. Про это вы можете прочитать в справочнике "Нонканфармізм у Беларусі: 1953–1985", который написали сами белорусские националисты (прикреплен к посту), в ней скрупулёзно описаны все случаи с 1953 года, с ссылкой на архивные материалы.
А теперь сравнивайте это с тем, что сейчас происходит в Беларуси. За несколько месяцев было задержано более 10 тыс. человек, к административной ответственности привлечено около 3 тыс. человек, фигурантами уголовных дел по фактам массовых беспорядков стали 275 человек. Сотни людей находятся в следственных изоляторах.
Forwarded from Компромат Беларусь
Ночью 13 октября на дворовую территорию Советского РУВД города Минск неизвестные забросили 3 бутылки с зажигательной смесью, одна из них попала в служебный автобус, в результате чего транспортное средство было частично повреждено. На месте работают следователи – пресс-служба МВД.
Из оперативной сводки N47 НКВД БССР, 15 октября 1939 года:
«...Доктор медицины Волковецкий, уезжая из города Вильно в город Лида, прощаясь с провожающими его лицами, сказал: «Я уезжаю из Вильно лишь потому, что не хочу оставаться под властью литовцев. Литва -это отсталое государство, промышленности нет, и культура довольно низкая и, кроме того, там капиталистический строй. Я нахожу лучшим иметь дело с 170-миллионным народом Советского Союза, где ценят науку, где расцветает культура. Мы еще встретимся, но не в капиталистической Литве, а в Красной»...»
Источник: НКВД в Западной Беларуси. Сентябрь—декабрь 1939 г. Мн. - М., 2019, С. 120.
На фото: Военнослужащие РККА общаются с жителями Вильно. Сентябрь 1939 г.
«...Доктор медицины Волковецкий, уезжая из города Вильно в город Лида, прощаясь с провожающими его лицами, сказал: «Я уезжаю из Вильно лишь потому, что не хочу оставаться под властью литовцев. Литва -это отсталое государство, промышленности нет, и культура довольно низкая и, кроме того, там капиталистический строй. Я нахожу лучшим иметь дело с 170-миллионным народом Советского Союза, где ценят науку, где расцветает культура. Мы еще встретимся, но не в капиталистической Литве, а в Красной»...»
Источник: НКВД в Западной Беларуси. Сентябрь—декабрь 1939 г. Мн. - М., 2019, С. 120.
На фото: Военнослужащие РККА общаются с жителями Вильно. Сентябрь 1939 г.