Очень интересная передача получилась у Шаке Исаян с Хосровом Арутюняном.

Думаю этот надо обязательно посмотреть.

https://youtu.be/RDfvAxyyieM?si=AQ9zhYCQvAlCdxVK

Մեր ուժը մեր թուլության մեջ է կոնցեպտը պարտվողական է և մեզ լավ տեղ չի տանելու. Աշոտ Սաֆարյան

Թուրքիայի և Ադրբեջանի պետական գաղափարախոսությունն ագրեսիվ միլիտարիզացիան է, իսկ Հայաստանի պատական գաղափարախոսությունը դարձել է ագրեսիվ գեդոնիզմը, որը չի տանելու տարածաշրջանային կայունության։ «Աբովյան Time»–ի եթերում ասում է Sputnik Արմենիայի քաղաքական մեկնաբան Աշոտ Սաֆարյանը։

«Մինչ մեր հարևաններն ագրեսիվ զինվում են, իրենց գաղափարախոսություն են հռչակում էքսպանսիան, տարածաշրջանային լիդեր լինելու, տարածաշրջանում իրենց կանոնները թելադրելու մոլուցքը, մենք խոսում ենք խաղաղությունից, ուտել- խմելուց»։

@ArmeniaSputnik

Нынешняя армянская власть действует в логике "основного инстинкта", а именно вбивая в голову людей прост формулу-Жри, Пей и развлекайся , остальное за тебя решат "умные дяди и тети".

Абсолютно пошлая и гнусная по сути парадигма , которая ведёт страну и народ к уничтожению.

Задача несогласных с этой про-властной идеологической мерзостью разбудить в людях инстикт самосохранения , то есть осознание необходимости борьбы против разрушения страны и нации.

https://youtu.be/VisFj1Sicsw?si=S2AT6ssaZGpey7LD

Грузия показывает мастер класс практически во всем.
В политике, экономике, геополитике и футболе.
Путь Грузии к про-грзинской политике был сложным.
Потери территорий, внутренний раздрай, евроложь и американские посулы вгоняли эту прекрасную страну в состояние колонии со всеми вытекающими последствиями.

Но пришли силы которые сказали "хватит" и у грузин все началось получатся.

Сегодня Грузия безусловно лидер региона, а не разжиревшие на армянской крови и нефтяных инъекциях турецко-азербайджанские садисты.

Грузины сейчас показывают ,как надо за Родину биться , причем на всех фронтах.

Я очень хочу , что бы у грузин получилось , потому что их победы дают нам шанс понять, что для строительства страны не нужно пресмыкаться перед турками, европейцами, американцами и остальными "доброжелателям" .

Грузины показывают, что значит быть настоящим Героем в своей стране , и это не Жрать, Пить и только платить налоги , как нам внушают бархатные манкурты.
..
Грузины уже победили вне зависимости от итогов Евро-2024.

Завтра в 20:00 во дворе церкви Святой Анна на перекрестке ул Абовяна и проспекта Свят Нова пройдет встреча с протестным активом и Багратом Србазаном.
https://yangx.top/srbazan_payqar/2193

Наконец я дождалась данных переписи населения, чтобы наглядно показать вам, что Мукучян - преступник, а пашинян в реальности не набрал и более 300 тыс голосов на парламентских выборах 2021г.

Итак, следите за рукой:
☝️ По данным переписи населения, в 2022 году в Армении проживало 2 689 438 человек. Разумеется, граждан Армении меньше. С учётом релокантов и прочих гастролеров, граждан Армении должно быть в пределах 2 59 тыс человек.
☝️ Открываем данные ЦИК Мукучяна и видим, что в Армении 2 595 512 избирателей. А куда делись дети 0-18 лет, не достигшие избирательного возраста?
Если верить Мукучяну, то в Армении при численности избирателей в 2,59 млн в 2021 должно было проживать более 3 млн человек с учётом детей 0-18 лет.

Ну, допустим, что за год порядка 100 тыс человек безвозвратно покинули страну и в 2021-м было не 2,68 млн, а 2,78 млн. Но даже при таком количестве, максимальное число избирателей могло быть не более 2,2 млн. А у Мукучяна 2,59 млн. То есть, 390 тысяч просто нарисованы.

Что мне мешает предположить, что эти нарисованные «избиратели» предусмотрительно оказались в избирательных урнах с бюллетенями, где галочка стояла напротив цифры 3?

Все мы помним веерные отключения света и исчезающие печати.

Таким образом, за партию пашиняна проголосовало не 688 тысяч человек, а не более 300 тысяч, что сравнимо с числом голосов за блок «Армения».

Никто не хочет провести сравнительный анализ между миграционным сальдо, численностью населения и числом избирателей, опубликованном на сайте ЦИК?

Ինչպես դադարեցնել ներքին ենիչերիների վերարտադրությունը
 
Աշոտ Մինասյանի (Աշոտ Երկաթի)պատմությունը սահմռկեցուցիչ է։ Նկարագրածը (ապրածը) «սովորական միտինգային» դրվագ չէ, դա այսօրվա «նոր Հայաստանի» կենսափիլիսոփայությունն է։
Աշոտ Մինասյանը և կարմիրբերետավորները, նույնիսկ եթե եղել են մի գազելում, որպես փակ համակարգ, այնուհանդերձ՝ այլ մոլորակում չեն եղել։ Եվ սա մեկ հոգու պատմություն չէ, այլ՝ շատ շատերինը։
Այս դրվագի և հունիսի 12-ի բոլոր ապօրինությունների բացարձակ պատասխանատուն և մեղավորը իշխանություններն են,
բայց պիտի հասկանանք նաև, թե ինչ մեխանիզմների «շնորհիվ» է իշխանությունը ռիսկ անում նման այլանդակ գործողությունների.
 
1.     Կարմիր բերետավորներին այդպիսին լինելու և պետության հանդեպ բացառիկ վաստակ ունեցող մարդու վրա (կամ ցանկացած մարդու) հարձակվելու իրավունք տվել են.
a.     680 հազար ՀՀ քաղաքացիները, ովքեր, պատմական աղետից հետո վերընտրելով այս իշխանությանը, այսօր չեն շտապում շտկել իրենց քվեն՝ այսքան ավերից հետո։
b.     Ոստիկանության ղեկավար կազմը, որից որևէ  մեկը հրաժարական չտվեց՝ այս և այլ ահավոր պատմություններից հետո։ Չի գտնվում մեկը, որի համար անտանելի կլինի նման միջավայրում աշխատելը։
c.     «Բարեփոխիչները», միջազգային կառույցները, արևմտյան դեսպանատները, որոնք ձայն չեն հանում որևէ վայրագության դեպքում։
d.     Իբր կրթված, իբր մտավորական, իբր հումանիստ մասնագիտական էլիտաները, որոնք «քաղաքականությամբ չեն զբաղվում» ու երկրում կատարվողի մասին կարծիք չունեն։
 
2.     Անհավանական է թվում, որ անձամբ իրեն պսակադրած Սրբազանին բերետավորը կարող է հայհոյել, բայց նա դա անում է, որովհետև այս երկիրն արդեն 6 տարի է՝ անվերջ հայհոյանք է լսում ու չունի որևէ «ՉԻ կարելի»։ Որտե՞ղ են ձևավորվել այս մարդիկ, ո՞ր միջավայրում, ո՞ր դպրոցում, ո՞ր հասարակությունում։ Ինչքա՞ն կարևոր բաներ ենք տապալել պետականության 30 տարում։
3.     Այս ամենը հնարավոր դարձավ, որովհետև մեր պետության քաղաքացիները զանգվածաբար օտարացավ մեր պետությունից։ Ինչպե՞ս է հնարավոր, որ էն ժողովուրդը, որի համար Աշոտն ամեն կռվի պատրաստ է եղել իր կյանքը դնել, մասսայաբար ապրի գրին քարտի կամ օտարահպատակության երազանքով։ Բա ո՞ւմ համար էր պետությունը, բա էլ ի՞նչ հայրենիք։
4.     Ո՞նց բաց թողեցինք, շուրջ երկու տասնամյակ «արևմտյանմեդրեսեներում» նոր հայի ձևավորումը՝ իբր բարեփոխիչ, իբր լիբերալ, իբր՝ իրավապաշտպան, բայց իրականում՝ հակահայաստանյան ենիչերիների կրթման ու վերապատրաստման պրոցեսը։ Աչքներիս առաջ էին ախր նրանք ուժեղանում, կազմավորվում, մեդիաներ ստանում-ստեղծում, քարոզում, ԱԺ մտնում, որ մի օր էլ նրանց հավաքական ձայնը ասի՝ «Ղարաբաղը մեզ հետ ի՞նչ կապ ունի»։
5.     Աշոտ Մինասյանը խաղաղ ժամանակ զբաղեցրել է պաշտոն, որը շատ ուրիշները կօգտագործեին կարողություն դիզելու համար։ Նա միշտ ապրել է զուսպ ու համեստ՝ չգողանալով իր երկրից։ Աշոտի պես մարտիկներն իրենց մեջ տարիներով պահել են հարցը՝ ինչո՞ւ հաղթած, հերոս, պետություն կառուցած մարդիկ թույլ տվեցին այլանդակ բարքեր, փողի մոլուցք։ Անգամ կարգին, հայրենիքի առաջ վաստակ ունեցող մարդիկ ինչպե՞ս դարձան փողի ու ահռելի հարստության տեր՝ մեր փոքր, աղքատ, Արցախի խնդիր ունեցող երկրում։ Մայրցամաքից մայրցամաք ահռելի- անծայրածիր հարստության ու գույքերի տեր։ Ո՞նց, ինչպե՞ս, ո՞ր իրավունքով։ Ի վերջո, նրանք գերի դարձան այդ հարստությանը, սակայն դրա գերին դարձանք նաև մենք բոլորս, Հայաստանը, Արցախը։
6.     Եթե մենք էս հարցերին չպատասխանենք, չենք հասկանա, թե ինչպես ձևավորվեց այսօրվա անասնական մթնոլորտը, և թե ինչպես փողոցից եկավ գաղափարապես հստակ վարժեցված մի ուժ, որը թքած ունի Արցախի վրա էլ, Հայաստանի վրա էլ։
7.     Փառահեղ հաղթանակով ձևավորված պետությունը ո՞նց կարող էր էսքան անարդար բարքերով զարգանալ։ Ո՞նց։ Վերջում պարզվելու է, որ միակ «ապօրինի գույքը» մեր հայրենիքն էր։
8.     Աշոտի պատմությունից հասարակությունը պիտի պոռթկար։ Հակառակը նորմալ չէ։ Բայց նույն հասարակությունը պատերազմից շաբաթներ անց աղմկոտ քեֆեր էր անում, Արցախի կորստին հանգիստ նայեց։ Ինչո՞ւ պիտի Աշոտի հետ կատարվածից սարսռա, երբ շատերը Ռուբեն Վարդանյանի, Բակո Սահակյանի և մեր մյուս հայրենակիցների գերեվարվելուց ուրախացել էին։
 
Կարմիրբերետավորը և նրան հրաման տվող իշխանությունները պետք է փոխվեն, բայց պիտի փոխվի նաև նրանց ձևավորող միջավայրը։ Մենք պիտի կարմիր գծեր և ճիշտ ուղենիշներ ունենանք, որ դադարեցնենք ինքնաոչնչացումը։