Журналист задал Джону Кирби вопрос:

- Все большее число стран, похоже, отходит от использования доллара. Есть ли... какие-то опасения на этот счёт?

Кирби смог произнести лишь:

- У меня нет для вас хорошего ответа.

@drugoeeto

🤝Такие люди сейчас на вес золота🤝

👉 Лукашенко в преддверии Дня Победы вручил государственные награды заслуженным деятелям различных сфер

👏 Президент подчеркнул, что накануне Дня Победы государственные награды вручаются тем, кто подобно героическим отцам, матерям, дедам белорусов не жалеет сил, таланта, времени, а порой и жизни для покорения профессиональных вершин во благо родной страны.

🙏 "И у меня есть к вам большая просьба. Даже боевое задание: живите как можно дольше, продолжайте воспитывать нашу молодежь. Без вас нам будет очень трудно. Такие люди, как вы, сейчас на вес золота. Вы — хранители правды. Вы противовес тем, кто отрицает геноцид белорусского народа, обеляет нацизм, какие бы обличья он ни принимал", — подчеркнул Президент.

@ZhivetZheBelarus

🇱🇻🇪🇪🇺🇦🇷🇺 А это ещё одно доказательство зверств латышей, эстонцев и украинцев в Ленинградской области в годы Второй мировой войны.

И снова то, что в советское время скрывалось и о чём не было принято говорить. Российские поисковики обнаружили массовое захоронение на окраине деревни Выра в Ленинградской области, где в годы войны находился концлагерь "Дулаг-140".

Охраной лагеря занимались выходцы из Латвии, Эстонии и Западной Украины, в том числе из дивизии СС "Галичина", сообщает РИА новости. Именно они проявляли особую жестокость к заключённым, в лагере была высокая смертность.

На конец 1941 в лагере находилось порядка 7 000 узников. Погибших хоронили на деревенском поле в ямах по 150-200 человек.

Вообще о зверствах латышских и эстонских дивизий СС, а также о нацистах-украинцах нужно говорить как можно чаще. И о гражданских лицах, которые избежали наказания, но при этом были не меньшими садистами. В частности, в Латвии. Как раз сейчас готовлю об этом материалы.

Подписаться на канал @alekseystefanov

🕯Он прошёл четыре войны и концлагерь🕯

👉 Мурал генералу Карбышеву открыли в Гродно.

🔥 Генерал известен в Беларуси тем, что именно он руководил строительством фортов Брестской крепости. Главным гостем на открытии мурала стал белорусский паралимпиец и мотивационный тренер Алексей Талай.

@ZhivetZheBelarus

​​Яўген Пуставой:
У сэрцы кожнага беларуса гучаць зразумелыя і пераможныя: «Пол-Европы, прошагали полземли. Этот день мы приближали, как могли...» Калі гучаць высокія ноты Дня Перамогі, то ўвесь свет разумее. Гэта марш Жыцця. Марш Памяці. Марш удзячных нашчадкаў Пераможцаў. Ідуць тыя, хто павінен быў застацца ў мінулым.
🔹
Беларусь памятае Вялікую Айчынную вайну. Памятае сваю вялікую гісторыю. Перад вачыма, нібы кінаплёнка, асада драпежнікамі Слуцка. Ужо тады нашы продкі выратавалі Еўропу ад, кажучы сучаснай мовай, міграцыйнага крызісу. Перад вачыма, нібы кінаплёнка, пераможны кліч Грунвальда. Тады хапіла рыцарам жалезных крыжоў аж на паўтысячагоддзя розуму не ісці са зброяй далей Буга. Перад вачыма, нібы кінаплёнка, бітва пад Лясной з самай лепшай еўрапейскай армадай Карла XІІ. Менавіта гэтая перамога стала маці вядомай Палтаўскай бітвы. І ў памяці застаўся сэнс выказвання: «як швед пад Палтавай». А што да тых найлепшых еўрапейскіх армад, дык іх чарговы крах памятаюць воды Бярэзіны. Шмат вады ўцякло. А «C'est la berezіna» французы альбо швейцарцы крычаць, калі ім дрэнна альбо балюча.

І зноў хвалі ўжо беларускага Буга праглынулі моц і веліч непераможных арыйцаў. «Я — Брэст, вяду бой» рэхам праляцела па ўсёй ужо скоранай Еўропе. Па тым барэлеўскім садзе, што схіліў ажно да зямлі свае галіны перад катамі і акупантамі. А мы яшчэ здзіўляемся, чаму чэхі, палякі ды французы так лакейнічаюць перад англасаксам. Акупацыя і ўдзел у абозах «дранг нах остэн» для іх — звыклая справа. Таму зносяць абеліскі. Сорамна і агідна. У іх не было і не будзе такой Перамогі.

Бо брамай неўміручасці стаў Брэст. Бо ў знішчаным Мінску стралялі руіны. Бо за дымам Буйніцкага поля можна было разгледзець абаронцаў Сталінграда. Бо «ўсёпаглынальная» палеская багна праглынула дзясяткі эшалонаў «вызваліцеляў», а ад «цёплага» прыёму лепельска-расонскіх партызанаў у холад кідала генералаў і фельдмаршалаў нават у гітлераўскім бункеры. Бо з няскоранага: «Я — Брэст, вяду бой» і пачыналася кароткая — нібы стрэл — заява: «Перамога!»

Але вайна — гэта не бравада. Гэта бухенвальдскі набат. Гэта пахаванкі ў руках мільёнаў маці і жонак. Гэта тысячы хатынскіх хлявоў па ўсёй тэрыторыі нашай краіны. Гэта калі не дайшоў да сваёй мэты кожны трэці. Гэта пустыя калыскі. І вочы, мокрыя ад жалю. Гэта трэба ўцяміць, зразумець, пражыць. Каб больш не было ганебных старонак. Каб не было тых, хто кідае камяні ў сваіх франтавікоў, у мемарыялы і абеліскі. У Памяць.

Памятаеце гэтыя «маршы»? Перагрэтых на сонцы і «закіпелых» ад інтэрнэт-тэхналогій. Сорам дый толькі: не пасаромеліся назвацца «пераможцамі». Ды пад палотнамі калабарантаў-карнікаў. Тых, што палілі і гвалтавалі, тых, што лізалі абцасы акупантаў... Ды толькі за тое, што для іх Дзень Перамогі — гэта дзень жалобы, за імі нават пыл трэба было змыць з нашых праспектаў. Партызанскага, Пераможцаў, Незалежнасці.

Менавіта ўжо ў гэтых назвах адлюстраваны наш код дзяржаўнасці. Перамога, нібы пупавіна з роднай зямлёй, знітавала ўсе нашы перамогі. Над акупантамі і захопнікамі, над радыяцыяй і санкцыямі. Над усімі ворагамі і іспытамі гісторыі. Некалі Купала спытаў: «А хто там ідзе?» Больш ніхто не спытае, бо ведаюць: ідзём мы — беларусы. Мірныя. Але калі спатрэбіцца зноў адстойваць права «людзьмі звацца», то не сумнявайцеся, што пойдзем у атаку — усім народам.

Каб была магчымасць выйсці на праспект Незалежнасці, прыйсці з кветкамі на плошчу Перамогі, каб патанцаваць на пляцоўках уздоўж праспекта Пераможцаў. Ды проста дыхаць. Яны, 1418 дзён і начэй у акопах, у рукапашнай, у атаках, праз балоты, па мінных палях, пад дротам, кароткімі перабежкамі пад бамбёжкамі, па-пластунску... Дайшлі! Каб з гонарам і ўдзячнасцю іх нашчадкі стаялі каля мартэнаўскіх печаў і на спартыўных пляцоўках, уставалі да світання, каб засяваць шырокія палі на добры ўраджай. Каб жыць — за кожнага трэцяга. Каб пад мірным небам пад белымі крыламі прайсці дарогай жыцця.

Рушым далей. Няспынным Маршам Перамогі.
#Пустовой #МЫБеларусь

🔴 Как Вам новая обложка The Economist 🔴

👉 Она посвящена предстоящим выборам президента Турции. Редакция выпустила к номеру абсолютно пропагандистскую статью, в которой, например, пишет такое:

😕 «Если Эрдоган проиграет, турецкий народ станет более свободным, менее боязливым и — со временем — более процветающим».

🤔 Всё что нужно знать о мейнстримной «журналистике» на английском. Мнение заменило любые факты примерно полностью.

@ZhivetZheBelarus

‼️Важно‼️

🇧🇾 Быть истинным патриотом = быть подписанным на Беларусь сегодня

Подпишись и отправь другу!

ПОДПИСАТЬСЯ